Woensdagmorgen moest ik met Maria rond half 9 op het gemeentehuis zijn. Daar moest ze herexamen doen voor haar verkeersdiploma. Op school was ze tijdens het examen dichtgeklapt en daardoor gezakt. Maar woensdag, in de rust van het kleine groepje op het gemeentehuis én met mama tegenover haar aan tafel, was het een eitje. In een kwartier tijd vulde ze het examen in en ze bleek maar twee foutjes te hebben gemaakt. Super! Ik beloofde haar een verrassing en bakte een heerlijke rabarbertaart voor ´s avonds bij de koffie.
Het is jammer dat ik op dit moment fototoestelloos ben. Ons goede fototoestel is een paar maanden geleden kapot gegaan en kan volgens de fotowinkel niet meer gemaakt worden. Dat valt trouwens nog te bezien. Een collega van Willem wil er nog weleens naar kijken. Wat mís ik dat ding! Een tijdje heb ik het opgelost door foto´s met m´n telefoon te maken. Geen geweldige kwaliteit, maar beter iets dan niets. Maar Leendert z´n telefoon is pas kapot gevallen en is nu in reparatie. Dríe weken moet dat duren! Tja, zolang kan een puber natuurlijk niet zonder telefoon. Dus streek ik de hand over mijn hart en gaf mijn telefoon maar zolang aan hem. En nu ben ik dan écht fototoestelloos en dat is jammer. Maar geloof me, ook zonder dat je het hebt gezien: zo´n rabarbertaart is héérlijk :-). Elk jaar maak ik altijd een rabarbertaart van de eerste rabarber die ik koop. En daarna volgen er taarten zolang er rabarber is (tot 21 juni). Taarten om kinderen mee te verrassen, taarten als luxe toetje, taarten bij het zondagse kopje koffie. Mmm. Ik krijg spontaan zin om er vandaag ook nog maar één te bakken. Nu het buiten zo nat en grijs is moeten we het binnen maar gezellig maken. Ik heb gisteren nota bene bijna de hele dag de houtkachel aan gehad.
Ik ben bezig met de laatste puntjes op de ´i´ van de kledingwissel te zetten. Ik ben daar toch elk seizoen wel drie weken zoet mee. En deze keer gaat het allemaal nog wat stroperiger. Dat komt ook wel, omdat het helemaal geen haast heeft. In plaats van luchtige zomerkleding trekt iedereen hier steeds nog graag iets met lange mouwen aan en de truitjes en vesten blijven ook standby. Toch wil ik nu snel klaar zijn. Dan kan ik me tenminste bezig gaan houden met leukere dingen dan kasten in- en uitruimen enzo.
Het gaat alweer aardig richting de zomervakantie. Weliswaar zitten wij in de regio die het laatst vakantie krijgt, maar toch. Stiekem zijn we toch al aan het aftellen. Wat verlangen we ernaar om weer fijn naar Zwitserland te gaan!
Het is jammer dat ik op dit moment fototoestelloos ben. Ons goede fototoestel is een paar maanden geleden kapot gegaan en kan volgens de fotowinkel niet meer gemaakt worden. Dat valt trouwens nog te bezien. Een collega van Willem wil er nog weleens naar kijken. Wat mís ik dat ding! Een tijdje heb ik het opgelost door foto´s met m´n telefoon te maken. Geen geweldige kwaliteit, maar beter iets dan niets. Maar Leendert z´n telefoon is pas kapot gevallen en is nu in reparatie. Dríe weken moet dat duren! Tja, zolang kan een puber natuurlijk niet zonder telefoon. Dus streek ik de hand over mijn hart en gaf mijn telefoon maar zolang aan hem. En nu ben ik dan écht fototoestelloos en dat is jammer. Maar geloof me, ook zonder dat je het hebt gezien: zo´n rabarbertaart is héérlijk :-). Elk jaar maak ik altijd een rabarbertaart van de eerste rabarber die ik koop. En daarna volgen er taarten zolang er rabarber is (tot 21 juni). Taarten om kinderen mee te verrassen, taarten als luxe toetje, taarten bij het zondagse kopje koffie. Mmm. Ik krijg spontaan zin om er vandaag ook nog maar één te bakken. Nu het buiten zo nat en grijs is moeten we het binnen maar gezellig maken. Ik heb gisteren nota bene bijna de hele dag de houtkachel aan gehad.
Ik ben bezig met de laatste puntjes op de ´i´ van de kledingwissel te zetten. Ik ben daar toch elk seizoen wel drie weken zoet mee. En deze keer gaat het allemaal nog wat stroperiger. Dat komt ook wel, omdat het helemaal geen haast heeft. In plaats van luchtige zomerkleding trekt iedereen hier steeds nog graag iets met lange mouwen aan en de truitjes en vesten blijven ook standby. Toch wil ik nu snel klaar zijn. Dan kan ik me tenminste bezig gaan houden met leukere dingen dan kasten in- en uitruimen enzo.
Het gaat alweer aardig richting de zomervakantie. Weliswaar zitten wij in de regio die het laatst vakantie krijgt, maar toch. Stiekem zijn we toch al aan het aftellen. Wat verlangen we ernaar om weer fijn naar Zwitserland te gaan!
