De dag stond vandaag in het teken van afscheid nemen. Alles een laatste keer: laatste keer ´Goedemorgen, heeft u een beetje kunnen slapen?´, laatste ontbijt, laatste lunch, en natuurlijk: het galgenmaal. Het klinkt allemaal dramatischer dan het is, hoor. Want hoewel moe nu weer naar haar eigen huis is, is uit het oog uiteraard niet uit het hart.
Moe wilde graag kiezen wat we als galgenmaal zouden eten. Stamppot rauwe andijvie, was de wens. Prima, hoor. U vraagt, wij draaien :-). Wij vinden dat zelf ook heel lekker. Ik maakte het klaar met spekjes en blokjes feta. Mjammie.
![]()
Er was een extra feestelijk toetje van drie soorten yoghurt als afsluiter.
![]()
Willem z´n jongste broer kwam koffie drinken en daarna zijn we in optocht naar moe d´r flat gegaan. Het was een complete volksverhuizing: bed, relaxstoel, kleding, krukken, medicijnen, enzovoorts enzovoorts. Het is hier gewoon leeg en hol!
Het was bijzonder fijn om te zien en te horen, dat moe weer blij was om thuis te zijn! En ik zal nu ook wel heel blij zijn, als alle kinderen thuis zijn. Het heeft nu echt allemaal lang genoeg geduurd naar mijn zin. Als het goed is, is Leendert nu aan de thuisreis begonnen. Die duurt bij elkaar 34 uur en de jongens hopen dus zaterdagochtend op Schiphol aan te komen. Hans stuurde een appje met een foto van een zandstorm, waar hij in zat. Thea (de vriendin van Leendert) stuurde een filmpje van paniek vanwege brand nabij de camping waar ze is. Het is toch verre vanzelfsprekend als iedereen weer gezond en wel thuis mag komen...
Morgenochtend heb ik de afspraak bij de bekkenbodemtherapeut. Ik ben er heel benieuwd naar! Ik heb de afgelopen anderhalve week steeds goed opgelet wanneer en waar ik pijn had. Juist omdat ik het jarenlang heb genegeerd, had ik dat niet echt helder. De ontbrekende informatie mag Willem geven, want hij gaat mee. Daar ben ik blij om. Wie kent me beter, dan hij?!
Moe wilde graag kiezen wat we als galgenmaal zouden eten. Stamppot rauwe andijvie, was de wens. Prima, hoor. U vraagt, wij draaien :-). Wij vinden dat zelf ook heel lekker. Ik maakte het klaar met spekjes en blokjes feta. Mjammie.
Er was een extra feestelijk toetje van drie soorten yoghurt als afsluiter.
Willem z´n jongste broer kwam koffie drinken en daarna zijn we in optocht naar moe d´r flat gegaan. Het was een complete volksverhuizing: bed, relaxstoel, kleding, krukken, medicijnen, enzovoorts enzovoorts. Het is hier gewoon leeg en hol!
Het was bijzonder fijn om te zien en te horen, dat moe weer blij was om thuis te zijn! En ik zal nu ook wel heel blij zijn, als alle kinderen thuis zijn. Het heeft nu echt allemaal lang genoeg geduurd naar mijn zin. Als het goed is, is Leendert nu aan de thuisreis begonnen. Die duurt bij elkaar 34 uur en de jongens hopen dus zaterdagochtend op Schiphol aan te komen. Hans stuurde een appje met een foto van een zandstorm, waar hij in zat. Thea (de vriendin van Leendert) stuurde een filmpje van paniek vanwege brand nabij de camping waar ze is. Het is toch verre vanzelfsprekend als iedereen weer gezond en wel thuis mag komen...
Morgenochtend heb ik de afspraak bij de bekkenbodemtherapeut. Ik ben er heel benieuwd naar! Ik heb de afgelopen anderhalve week steeds goed opgelet wanneer en waar ik pijn had. Juist omdat ik het jarenlang heb genegeerd, had ik dat niet echt helder. De ontbrekende informatie mag Willem geven, want hij gaat mee. Daar ben ik blij om. Wie kent me beter, dan hij?!