Quantcast
Viewing all 1327 articles
Browse latest View live

Keukenpraat

Vanmorgen maakte ik eerst m´n keuken fijn aan kant om de ruimte te hebben om eens lekker los te gaan. Alle oppervlakken zoveel mogelijk leeg, zodat ik alle ruimte had om te hakken, te snijden, te wegen, te koken, te braden.


Maandag had de groentenboer wat spullen gebracht, waar hij vanaf wilde. Het waren een paar verrassingsdozen, zeg maar :-). In één van de dozen zaten bruine linzen. Niks mis mee, dan enkel het zakje, wat gescheurd was. Ik had alles in huis om een simpele linzensoep te maken. Mmmm.


Daarna ging ik aan de gang met de riblappen voor in de hutspot van vandaag. Terwijl de soep en het vlees stonden te pruttelen, kwam Willem tussen twee klantenbezoekjes in even thuis. Kijk, dan zet ik graag even een bakkie koffie. Handig dat ik tegenwoordig een zespits gasstel heb.
Koffiezetten doe ik al meer dan 30 jaar gewoon ´op de hand´: water koken, koffie door een filter (liefst gebruik ik ook nog zelf gemalen koffiebonen) en dan gekookte boerenmelk uit de opschuimer. Zo krijg je echt de aller-, allerlekkerste koffie.


Kijk, de linzen zijn gaar. Dan kan de staafmixer er door om er een mooi glad soeppie van te maken.


Het vlees mag nog een paar uurtje sudderen. Lekker met ui, bouillon, laurierblaadjes en ontbijtkoek.


De winterpeen komt ook uit de dozen van de groentenboer. De penen zijn een tikje rimpelig. Dat geeft niets. Gewoon een poosje in koud water leggen en dan frist de boel weer helemaal op. Daarna worden de penen en uien gesneden. Gewoon met de hand, niets aan de hand :-)


Er waren ook nog champignons die verwerkt moesten worden. De mooie hield ik apart. Die maakte ik schoon, sneed ik in partjes en mochten m´n droogoventje in. De minder mooie exemplaren zijn prima voor soep of ragout. Ik weet nog niet wat ik er van maak. Vandaag kwam ik daar niet meer aan toe. De rest van mijn vrijdagprogramma moest namelijk ook gewoon af. De grote beurt van de jongenskamer leverde ook deze week weer een bult wasgoed op. Dus heb ik maar weer een preek op de app afgestoken, inclusief een foto van de washoop. Of het effect heeft? Ik weet het niet. Er kwamen goedbedoelde suggesties van de brussen, zoals: volgende keer gewoon uit het raam gooien :-). We gaan het zien. Voor vandaag kwam de wasbult gewoon op de rest van de washopen terecht. Nee, die was kwam vandaag ook niet klaar. Het schoot niet op met telkens een bui regen over de bijna droge was :-(.


Maar goed. Aan het einde van de middag was er in elk geval een lekker prakkie hutspot.


En het was ook weer gewoon vrijdagavond geworden. Met tijd om even met Henk naar de kringloopwinkel te gaan en met iets lekkers bij de koffie en met een gezellig zanguurtje. Wat wil een mens nog meer?

Het feestje van Henk

Henk is in de zomervakantie 11 jaar geworden. En vandaag mocht hij dat vieren met vriendjes en vriendinnetjes van school. De kinderen hadden vanmiddag een zogenaamde ´lesvrije middag´. De juffen en meesters houden zich dan bezig met vergaderen en de kinderen hebben vrij. Zo´n middag zomaar midden in de week is ideaal om een feestje te vieren, als je ergens met de kinderen heen wil. Het is dan meestal rustig. Wij hebben in de afgelopen jaren vaker een verjaardag of uitstapje gepland op zo´n dag. Ideaal!

De kinderen kwam meteen uit school met Henk mee. Er kwamen drie vriendjes en twee vriendinnetjes. Opgetogen en opgewonden stonden ze even na twaalven, hijgend van het harde fietsen, bij de achterdeur. Ik was aan het pannenkoeken bakken en Willem stapte even later ook binnen. Hij had een vrije middag genomen.

Toen ik bijna klaar was met bakken zei Henk: ¨Heeft u ook iets voor Anne-Lyn? Want die mag geen gluten en geen melk. Oeps. Dat had ik beter eerder kunnen weten. Maar gelukkig had ik nog glutenvrij meel in huis en met eieren (die ze wèl mocht) en water maakte ik snel nog even een pannenkoekenbeslagje erbij. Wel zo gezellig voor dat meisje om óók pannenkoeken mee te eten. Er werd lekker gesmikkeld.


Terwijl ik na het eten snel de boel opruimde, begon Willem alvast het verstoppen van de kadootjes in goede banen te leiden. Toen iedereen een goed plekje voor zijn of haar kadootje gevonden had, mocht Henk gaan zoeken.



Met wat hulp kwamen alle kadootjes tevoorschijn. Wat is Henk verwend!


Nog even met z´n allen op de foto.


En nog even gek doen :-). Ha, ha, we hebben een prachtige serie ´gekke´ foto´s. Maar die zal ik maar niet publiceren. Leuk om te zien, hoe de kinderen ´los´ kwamen en zich helemaal op hun gemak voelden. Toen ik vanavond de foto´s terugkeek, kwam ik heel ontspannen kinderen tegen:

Image may be NSFW.
Clik here to view.
Bij de piano

Image may be NSFW.
Clik here to view.
Op je handen gaan staan. Of lekker blokfluiten. Het kan allemaal :-)


Het werd tijd om te vertrekken. We gingen naar Futureland, een bezoekerscentrum op de Maasvlakte2. Jaren geleden hebben we dat ook een keer op het feestje van Maaike gedaan. Ik heb het opgezocht, want ik heb daar toen ook over geblogd. Dat was in 2011! Waar blijft de tijd!
Géén van de kinderen was er ooit geweest. Extra leuk dus.

In het bezoekerscentrum is van alles te zien over de aanleg van de Tweede Maasvlakte. Het is natuurlijk best een technisch verhaal, maar dat kunnen kinderen van groep 7 prima aan. Bovendien wordt alle informatie heel leuk en interactief gebracht. Er is echt van alles te doen en te zien.

Het allerleukste vonden de kinderen toch wel de ´droomvlucht´ over de Maasvlakte. Met een Virtual Reality bril op, leek het werkelijk net of ze vlogen :-).



Maar ook andere onderdelen waren leuk.


We gingen ook de filmzaal in. Ik kon me van de vorige keer herinneren, dat er in de getoonde film een paar keiharde vloeken te horen waren. Ik was benieuwd of die film er nog steeds draaide. Dat was zo. Maar de vloeken waren weg! (Ze stonden alleen nog wel in de Engelse ondertiteling, trouwens). Wat ik helemaal vergeten was, was dat ik in 2011 over die vloeken in de film had gemaild met Futureland en dat mij toen beloofd was, dat ze eruit gehaald zouden worden. Dat is dus écht gebeurd! Toch bijzonder! Dit deed me echt goed.

We gingen naar de eerste verdieping. Ik kon me van de vorige keer herinneren, dat je daar met verrekijkers over de Maasvlakte-in-wording kon kijken. Wij hebben daar toen zeehonden gespot, die op het opgespoten zand lagen te zonnebaden. Ik stond nu echt met mijn ogen te knipperen!!! Helemaal geen zandvlakte of zonnebadende zeehonden te bekennen, maar ..... een complete containerterminal, volop in bedrijf. Ongelofelijk dit!!!

De verrekijkers stonden er nog. En ook de grote maquette van hoe het was, hoe het is, en hoe het worden gaat.

Er hing een enorm doek aan de muur, van een luchtfoto van Rotterdam. Helemaal in het hoekje kon Willem de straat aanwijzen, waar hij als kind woonde :-).


De kinderen vonden het leuk om bekende dingen op te zoeken.


Ook een spel, waarbij je het laatste stukje van een haven moest dempen, was heel leuk.


De kinderen verveelden zich geen moment. Maar de klok draaide door. En ik vond het tijd voor wat drinken en iets te snoepen. Ik had vanuit het raam een picknickbankje gespot. En aangezien het ook nog heerlijk weer geworden was, vond iedereen het een prima plan om naar buiten te verkassen.

Het leuke is, dat kinderen zich ook altijd prima ´met niets´ weten te vermaken. Want zodra ze allemaal iets gedronken en gesnoept  hadden, bleek mooie stenen zoeken een topattractie :-).







Maar om kwart over vier kon het echt geen uitstel meer lijden. We moesten nodig op huis aan. Het feestje duurde namelijk tot 5 uur en rond die tijd zouden er hongerige Luijkjes uit hun werk of van school thuis komen. Daar moest voor gekookt worden.

Met nog een zakje chips voor tijdens de terugrit, zwaaiden we nog een keer naar Futureland. Daaaaag! We komen vast nog eens!!!

Thuis kregen de kinderen allemaal nog een (homemade) lolly.


En wat is het dan heerlijk als je zes blije, voldane kinderkoppies ziet en het feestje geslaagd was!

Wat is de herfst mooi!

Vanmorgen stond ik om half 6 op en gooide me meteen in de hoogste versnelling.

Brood bakken,



wassen,


en strijken.


Om 10 uur was ik klaar en kon ik met Willem naar schoonmama voor het zaterdagochtend-bakkie.

Daarna wilden we van de herfst gaan genieten. Al een paar jaar is er niet van gekomen om eens lekker in de herfst naar het bos te gaan. En op de één of andere manier lukte dat steeds niet. Maar nu hebben we het voor een aantal jaar tegelijk gedaan. We hebben een stukje Pieterpad gelopen in de buurt van Stokkum. Oh, wat hebben we genoten!!

Uiteraard waren er paddestoelen. In alle kleuren, maten, soorten. En steeds moest ik tóch weer even stilstaan en ze bewonderen.






Image may be NSFW.
Clik here to view.
De grootste die we tegenkwamen!
Ineens was daar een beekje. Met een doorwaadplaats en een plek waar kinderen aan het spelen waren.


Er was een hoge uitkijktoren. Willem was daar al eens met Jan op geweest. Nu gingen we samen. Wat een prachtig uitzicht!







En behalve bos, was daar het boerenland. 




Image may be NSFW.
Clik here to view.
Akkers met bloemenranden! Zo mooi!
Goed voor de bijen :-).

Het was Genieten met een hoofdletter!!
Zó bijzonder dat ik nu weer kan lopen. Vanavond voelde ik me wel enigszins gekraakt. Maar dat mag, na een paar uur huishoudelijk werk, anderhalf uur in de auto, drie uur lang non-stop wandelen en weer anderhalf uur in de auto. Toch?


Van uitstel kwam toch geen afstel :-)

Op deze zomerse herfstdag had ik natuurlijk kunnen gaan wandelen, of fietsen, of naar het bos of het strand gaan. Maar dat is het niet geworden. Ik heb een klus gedaan, die ik eigenlijk in de zomervakantie had willen doen, maar waar niets van gekomen is, doordat we schoonmama een tijdje in huis hadden. Ik had me er al bij neergelegd, dat die klus dan (dit jaar) maar níet gedaan zou worden. Maar nu, met een paar dagen heerlijk weer in het vooruitzicht, pakte ik toch die koe maar eens bij de horens: de grote opruimbeurt van de garage!

Ik moest er wel moed voor verzamelen om er aan te beginnen. De garage (of eigenlijk is het een halve garage) is echt het ondergeschoven kindje in mijn huishouden. Het staat er bomvol en op de één of andere manier verdwijnt daar alles wat geen vaste plek heeft of wat tijdelijk even ergens gestald moet worden. Zoiets als wat bij andere mensen de zolder is, denk ik. (Wij hebben geen zolder of vliering en dus dient die garage dat doel.)

Maar goed. Nadat ik moed verzameld en weerzin overwonnen had, ging ik toch maar aan de slag. En, zoals dat altijd gaat: als je dan een half uurtje bezig bent, krijg je er vanzelf plezier in. Ik heb zo´n tweeëneenhalf uur stug doorgewerkt en ben echt een eind gekomen. Er is weer loopruimte! En er is geveegd, gestofzuigd, geraagd. Oef, wat ben ik vreselijk veel spinnen tegengekomen. Grote, kleine, dikke, sprietige. Gelukkig ben ik er niet bang voor :-)))

Hopelijk lukt het morgen nog weer een poosje verder te werken. Maar dat hangt nog even in de lucht. Maria heeft al sinds zaterdag erge buikpijn. Vannacht heb ik zelfs met haar op de dokterspost gezeten. Maar de dokter kon niets vinden. Morgen ga ik toch maar weer bij de huisarts aan de bel trekken. En daar kan zomaar een hoop tijd mee heengaan. We gaan het zien. Wat gedaan is, is gedaan en daar ben ik gewoon heel blij mee.

Mijn dag verliep verder als een gewone maandag, ook al waren er vier kinderen thuis vanwege herfstvakantie. De kinderen vermaakten zichzelf en dus kon ik m´n boeltje opruimen, wassen, bestellingen klaarmaken enzovoorts.

Vanmiddag belde de groentenboer, of ik langs kwam. Hij had nog e.e.a. voor me. Prima. Ik moest toch naar het postkantoor met de pakketjes van de shop. De groentenboer had gevallen appels. Elstar en Jonagold. Nou, kom maar op. Ook nog wat restanten groenten en Teun was weer blij. We aten vandaag meteen al van de nieuwe voorraad, want ik had juist geen verse groenten meer in huis. Het werd bloemkool. Ik had er vier, maar gebruikte er maar twee. We waren ´maar´ met z´n zevenen. Ik bakte er zalmburgers bij. Die waren bij de Lidl in de reklame. Nog duur zat, maar nu we met een wat kleiner clubje waren had ik er aan 6 genoeg en dat was 5,94. Samen met de bloemkool (die drie keer niets kostte) en gekookte aardappels en (uiteraard zelfgemaakte) mosterdsaus was het een koningsmaal.

Vanavond heb ik eerst een poos uitgerust. Na die gebroken nacht en het garage-opruim-feest was ik echt moe! Maar na de koffie besloot ik toch een beginnetje te maken met het wegwerken van de appelvoorraad. Gevallen appels kun je nu eenmaal niet heel lang goed houden. Ik pakte twee zakken Elstars, samen 5 kilo, en haalde ze door mijn appelschilmachientje.


Eigenlijk had ik er gedroogde appelringen van willen maken, maar de appels hadden teveel bruine plekken. Het werd dus appelmoes. Ook goed :-).


Terwijl de appelstukjes in een bodempje water met wat suiker en kaneel tot moes kookten, zette ik de spulletjes klaar om havermoutrepen te bakken.


Daar had Willem pas om gevraagd. Dat ging nu mooi tussen de bedrijven door. De havermoutkoek staat nu in de oven en de appelmoes is klaar. Vier grote potten voor de voorraad. En een pot met een restje, wat meteen gebruikt gaat worden. Al met al geeft het toch een voldaan gevoel, dat er alvast 5 kilo appels is verwerkt. Fijn, zo´n bezig dagje!


En die garage? Daar loop ik steeds even heen om ervan te genieten ;-).

Appels, spinazie en een kringloopvondst

Vanmorgen vroeg ging ik verder waar ik gisterenavond gebleven was: met de appels. Moesde ik gisterenavond 5 kilo elstar, vanmorgen pakte ik een kist jonagold. Ook deze appels waren gevallen en hier en daar behoorlijk gebutst of bruin onder de schil.



Toch zaten hier genoeg goede appels tussen om mijn droogoventje mee te vullen.




Van de rest maakte ik weer appelmoes. Een aantal grote potten en ook nog 5 kleine potjes. Die kleintjes zijn voor schoonmama. Precies een mooi maatje voor een eenpersoonshuishouden.

Het huisartsverhaal ging vandaag niet door. Het was precies zoals ik verwachtte: de praktijk is vanwege de vakantie gesloten en je kunt alleen voor spoedgevallen terecht bij de vervanger. Ik snap daar werkelijk geen bal van. Elke vakantie is die praktijk domweg dicht. Ik mocht willen dat Willem elke schoolvakantie vrij had, zeg! Maar ja. Gelukkig was de pijn vandaag een heel stuk minder. Anders had ik er toch heus een spoedgeval van gemaakt. Nu wachten we maar tot later.

Nu Maria zich zoveel beter voelde, besloten we om vandaag dan maar het kringloopuitstapje te doen, wat we op de wensenlijst hadden staan. Gezellig hoor, zo samen! We hebben heel erg op ons gemakje de hele kringloopwinkel doorgestruind en kwamen leuke dingen tegen. Zo scoorde Maria een rokje voor maar 2,45 en vulde ik mijn glasvoorraad aan. Dé vondst was een pianokruk voor slechts 3,95!! Ok, voor het comfort zou ik er misschien een kussentje op moeten maken. Maar verder: perfect!



Bij de kassa stond een meneer heel jaloers te kijken: ¨Hé, die heb ik helemaal niet gezien!¨ zei hij. ¨Dat klopt,¨ zei ik, ¨want ik had hem al gepakt :-)¨. De meneer wilde hem wel van me kopen. Maar nee, ik was er zelf veel te gelukkig mee!

We hebben ook lekker in de kringloopwinkel geluncht. Een kom champignonsoep en een pistoletje gezond. Echt genieten.



Vanmiddag kwam schoonmama op de koffie, bakte ik brood, maakte bestellingen klaar en spoelde een doos vol spinazie.



Die zat gisteren ook bij het partijtje van de groentenboer. Het was spinazie met klein blad en lange stelen en werd daarom niet verkocht. Mij maakt het niet uit. We lusten spinazie met steel en al. Ik had 6 kilo. Eén kilo ging vanavond door de pasta.



De andere 5 kilo´s heb ik per kilo geblancheerd, gesneden en in zakjes in de vriezer gedaan.




Zo heb ik 5 porties om door de pasta of de lasagne te verwerken. Of ik maak er spinazietaart van. Ik zie wel. Voor gewoon gestoofde spinazie is het vanwege de stelen niet zo geschikt. Daarvoor heb ik liever grootbladige spinazie, wat een fluweelzacht eindresultaat geeft. Vooral met een scheutje room erdoor. Mmm.

Na het eten reden Willem en ik naar de molen voor de wekelijkse bestelling. De hele gang stond vol en moest vanavond allemaal opgeruimd worden. Morgen ben ik namelijk een dag de hort op.



Al met al was het een drukke dag, ook al waren het leuke bezigheden. Ik ga mijn mandje opzoeken.


Dagje uit en dagje thuis

Gisteren was ik de hele dag van huis. Al om 9 uur vertrokken we, mijn zus Maaike, haar zoon Henk, onze Henk en ik. We hadden een afspraak bij Alpha Bedding van Balt van Raamsdonk. Balt is een meneer (83 jaar) met dyslexie en ná zijn pensionering heeft hij daar jarenlang onderzoek naar gedaan. Hij heeft een leesmethode ontwikkeld, die totaal anders is dan de methode waarop onze kinderen lezen leren. Ik zal daar later vast nog weleens over schrijven.

Henk, de zoon van mijn zus, heeft ernstige dyslexie. Hij zit al in groep 6, maar leest, ondanks enorm veel oefenen, nog maar op het nivo van groep 3. En aangezien hij een goede intelligentie heeft, belemmert dit hem heel erg. Toen Willem een poosje geleden een artikel over de methode van Balt las, heeft hij het ter informatie dan ook doorgestuurd naar mijn zus. En zodoende was er nu een afspraak om met Balt en zijn methode kennis te maken.

Maaike vond het fijn als ik mee ging. Twee horen meer dan één. Bovendien hebben wij zelf ook een aantal dyslectische kinderen in ons gezin en heeft zoiets dus zeker ook mijn interesse.

We hebben een interessante ochtend gehad en zijn heel positief over alles wat we hoorden. Het was nuttig en daarbij ook nog aangenaam. Wat wil je nog meer?

Nou, een pannenkoek! Maaike had bedacht om in Kesteren, bij molen de Zwaluw, een pannenkoek te gaan eten. De kinderen konden na het eten dan nog fijn een poosje spelen in de speeltuin bij de molen en zo zou het, óók voor de kinderen, een leuke herfstvakantiedag worden.

We reden van Leersum, via een omweg vanwege werk aan de weg, naar Kesteren en kwamen bij de molen. Ik was er nog nooit geweest en keek m´n ogen uit. Want het is niet zomaar alleen een molen met een pannenkoekenrestaurant, maar een compleet imperium van een zakenfamilie, waar je van alles kunt kopen en van álles kunt doen.

Alles, behalve een pannenkoek eten, bleek helaas. Het bak-apparaat was in revisie. Dat was wel even dikke pech, vooral voor de knullen, die zich erg op een pannenkoek hadden verheugd. Maar we konden wel iets anders van de lunchkaart bestellen. Dat deden we dan maar. Maaike en ik kozen voor een uitsmijter, en de jongens namen patat met een frikandel. Dat de uitsmijter voortreffelijk smaakte, maakte de pannenkoekenflater wel goed :-).




De jongens vermaakten zich nog een poosje in de speeltuin, terwijl Maaike en ik onder het genot van een bakkie koffie nog gezellig natafelden.

Om een uur of half vier waren we thuis. Zodoende kon ik nog even mijn handen laten wapperen in de huishouden. Dat had ik trouwens ´s morgens vroeg ook al gedaan. Ik zit namelijk nog met die grote groenten- en fruitvoorraad, die weggewerkt moet worden vóórdat het rijp is voor de groencontainer.

´s Morgens vroeg had ik al een doos mineola´s geperst. Dat leverde 4 1/2 liter heerlijk sap op. Een 2-literkan ging de koelkast in voor direct gebruik. De rest ging in plastic flessen de vriezer in voor in het weekend.

Nu, in de middag, besloot ik voor het eten koken in een hoge versnelling nog weer een kist jonagold te verwerken. Mijn droogoventje legde ik weer helemaal vol met appelschijven en ik kookte een grote pan appelmoes. Genoeg voor weer vier grote potten. Oh, wat een heerlijkheid, zo´n voorraadje!



Tussen de bedrijven door bakte ik nog een keer de suikervrije flapjacks, die Willem zo lekker vond. Dat was om mijn schuldgevoel te sussen ;-). Ik zou ´s avonds namelijk alwéér weggaan. Samen met mijn vriendin ging ik naar het ´brei-avondje´ van onze gezamenlijke tante. Ik heb gezorgd, dat Willem eerst een bakkie koffie mèt flapjack voor z´n neus had staan, voordat ik vertrok :-).


Het recept vind je bij Ekodis en deze flapjacks zijn zeer ´verantweurd´, maar vooral heel lekker!

Op het brei-avondje haakte ik aan m´n sjaal. (o ja, logisch, op een brei-avond haak je ;-)). Hij schiet al aardig op. Ik moet drie wolletjes ophaken en heb er nu bijna twee gedaan.



Het was een fijne dag, maar ik voelde hem best zitten, toen ik ´s avonds m´n mandje inrolde. En ik had ook echt geen zin om vanmorgen vroeg op te staan om hard aan de slag te gaan. Het was dik zes uur, voordat ik opstond en ik heb niet veel uitgevoerd, voordat ik tegen half 8 met een ontbijt-voor-twee naar boven liep. 

Willem en ik ontbijten in de vakantie altijd gezellig samen en meestal op bed. Ik heb er dan altijd al een paar uurtjes opzitten, Willem wordt later wakker. Ik maakte ons lievelingsontbijt klaar: havermout. Lekker van havervlokken. Dat is veel lekkerder dan van (voorgegaarde) instant havermout. Het basisrecept is: 1 kopje havervlokken, 1 kopje melk, 1 kopje water en een snuf zout per persoon. Aan de kook brengen en een minuut of 10 laten pruttelen. Je kunt de havervlokken ook vast de avond ervoor in de week zetten. Dan is de kooktijd korter. Ik vind het echter niet erg om even op die havervlokken te moeten wachten. Dan kan ik mooi de vaatwasser uit- en inruimen of zoiets. Ik deed er rozijnen door, schepte er een lepel (zelfgemaakte) appelmoes over, een lepeltje honing én een klontje roomboter erop. Oh, zó lekker!


Ik maakte Willem z´n salade klaar, zodat hij naar z´n werk kon vertrekken.



Daarna sorteerde ik al het wasgoed wat ik had liggen. Het is vandaag voorlopig even de laatste droge dag, als de weersvoorspelling uitkomt. Daar wilde ik goed van profiteren.

Ik deed wat routineklusjes totdat het 10 uur was. Dat was het tijdstip wat ik met Jan afgesproken had, om naar de fietsenmaker te gaan. Jan z´n fiets is 2 weken geleden bij de bushalte gestolen en er moest dus een nieuwe komen. Nou ja, nieuwe, tweedehands dan toch. Maar wel bij de fietsenmaker vandaan, zodat we er vanuit kunnen gaan, dat het echt een goede is. Dat is ook wel nodig, want hij fietst elke schooldag 22 kilometer heen en terug naar school en huis.

De fietsenmaker had maar één fiets in Jan z´n maat en die was nog niet opgeknapt. Niet erg. We hebben hem gekocht en de fietsenmaker gaat hem keurig reviseren. Zaterdag krijgt Jan een leenfiets, zodat hij DV maandag weer naar school kan fietsen. En dan zal de nieuwe fiets ergens in de volgende week geleverd worden.

Het liep allemaal vlot en ik kon dus thuis naadloos verder aan de slag. Ik heb de bijkeuken gesopt. Dat was hard nodig. De tuindeur is op slot gegaan en het komende seizoen lopen we via de garage en de bijkeuken. Het is namelijk niet zo prettig als steeds de tuindeur opengaat en er een vlaag kou de kamer in komt. Maar de bijkeuken moest daarom strak opgeruimd en gepoetst worden. De vuilnisbak kreeg ook een andere plek, zodat die niet in de nieuwe looproute staat. Fijn hoor, alles blinkt weer.



Intussen heb ik de wasmand zo goed als leeg gewassen en is alles fijn droog gekomen, buiten. Top!

Ook vanmiddag heb ik weer een slinger aan de fruitvoorraad gegeven. Ik had er 12 kilo mandarijnen bij zitten. Mandarijnen, die bijna niet te pellen waren, zo´n strakke, dunne schil. En ze waren aan de datum (ook al vind ik het onzin, dat er op zo´n product een houdbaarheidsdatum zit). Het beste was om deze mandarijnen, net als de mineola´s van gisterenochtend, maar te persen. Gelukkig had ik hulp: Henk heeft dapper mee gedaan, ook al was hij het na een kilo of zes al spuugbeu. Ja, ja, leren afmaken. Dat is belangrijk, jongen!





Het leverde maar liefst zes liter sap op. Hoe fijn is dat!

Ik ging naar de post om pakjes weg te brengen en haalde meteen een nieuwe lamp voor in de bijkeuken. En omdat ik in de opruimmodus stond, leverde ik lege flessen in bij de Lidl, stortte glas in de glasbak en textiel in de textielbak. Alle beetjes helpen, om de boel fijn opgeruimd te krijgen.

We aten spercieboontjes (uit de groentenvoorraad) met gekookte aardappels én gebakken aardappels (restje van zondag). Een kipfiletje erbij en appelmoes. De pannen gingen schoon leeg. Ook het toetje was deels een leftover en deels vers klaargemaakt. Ik had nog wat amandelgriesmeelpudding van zondag en daarnaast kookte ik, lekker ouderwets, gruttenpap. Dat was om karnemelk op te maken, wat al over de datum was. Zo hoefde er niets weggegooid te worden en was er voor elk was wils.



Shoppen

Maria had kleding nodig. Ze had haast niets meer van vorig jaar, wat ze nog aan kon. Of het was te klein/te kort, of te oud, of te kinderachtig. We hadden dus afgesproken om in de herfstvakantie een hele garderobe bij elkaar te shoppen. Ja, ja, we gingen echt los, voor ons doen, ha, ha.

We vertrokken al om half 10 richting de stad. We gingen naar Zuidplein in Rotterdam. Daar winkel je overdekt en dat was wel fijn, gezien het regenachtige weer. Bovendien vind ik het fijn, dat je daar alles onder één dak kunt kopen wat je nodig hebt en er geen kilometers voor hoeft te lopen.

We hadden afgesproken om eerst naar C&A te gaan. Daar kunnen we meestal goed slagen. Ook vandaag lukte dat uitstekend. Maria had eerst gisterenavond haar hele kledingkast leeggehaald en uitgezocht. De paar kledingstukken die nog konden, hadden een aanvulling nodig. Bijvoorbeeld een truitje bij een rokje en een vestje op een jurkje. Dat. Die kledingstukken had ze meegenomen en we wilden dus eerst proberen om van die losse kledingstukken complete setjes te maken. We struinden de hele winkel door en wat leuk leek hing Maria over haar arm. Met een arm vol kleding verdween ze uiteindelijk in een paskamer. En, ongelofelijk, alles wat we uitgezocht hadden viel precies zoals we dachten/hoopten. Mooi. We hoefden niets terug te hangen op het rek vol kleding, die twee dames aan het uitzoeken waren om weer in de winkel terug te hangen.


Ik appte een foto door naar Willem. Kon hij op z´n werk onze vorderingen volgen en commentaar z´n goedkeuring geven :-).


Met een tas vol kleding liepen we voldaan de winkel uit. We waren al bijna klaar! dachten we.

De volgende winkel was van Haren voor schoenen. Goede schoolschoenen moesten er komen. Graag van echt leer, zodat ze tegen een stootje kunnen.


Er werd van alles gepast. Er was veel leuks. Uiteindelijk moest Maria uit twee paar kiezen. Dat duurde even en was ook prima. Ik wilde dat ze die keuze op haar gemak zou maken en heb zelf mijn mening voor me gehouden. Nu heeft ze echt gekozen wat ze zelf wilde en dat is helemaal goed.

Met alweer een grote tas erbij liepen we de winkel uit. Nog steeds opgetogen dat het allemaal zo vlotjes verliep. Wat gaan we doen? Naar de Primark? Nee, naar Lara Mode. Daar hebben de meiden vorig jaar ook leuke jurkjes gescoord. En ja hoor, ook dit jaar slaagden we daar prima. Maria kocht er een okergele trui met vleermuismouwen. Ik kreeg er nostalgische gevoelens bij en vertelde haar, dat ik,  toen ik 15 was, ook zo´n trui had. En dat toen ook okergeel in de mode was, destijds gecombineerd met paars. Grappig dat dat allemaal zo terug komt.

We waren er bíjna. Nog een zwart lang vest en, als we dat konden vinden, een wat langer kokerrokje. We liepen daarvoor naar H&M. Het vest vonden we daar. Het rokje niet. Het was inmiddels als over twaalven en ineens waren we allebei gaar en hadden we het wel gezien. Nee, voor ons geen eindeloos geshop. Het was gewoon leuk geweest en we waren blij, dat we zo goed geslaagd waren. Tijd voor even gezellig een broodje! En dan snel naar huis.

Het was evengoed al over enen, toen we thuis kwamen en om twee uur wilde ik naar de kerk. We hadden een trouwdienst in onze gemeente. Nog van familie ook (de dochter van mijn neef). Ik deed even een half uurtje m´n ogen dicht, want de dag was al vroeg begonnen en ik was moe van het shoppen. Daarna maakte ik snel de webshopbestellingen af, zodat ik die meteen in de auto mee kon nemen. Die kon ik na de kerkdienst dan mooi naar het postkantoor brengen. Mijn zus belde, of ik haar op wilde halen. Ze wilde ook naar de kerk. Tuurlijk. Gingen we samen. Na de dienst heb ik mijn tante Tilly (oma van de bruid) nog even begroet. Die had ik sinds het overlijden van mijn ouders, vorig jaar mei, niet meer gezien.

Al met al was de dag snel om met al die activiteiten buitenshuis. Van wegwerken van de groenten- en fruitvoorraad is niets meer gekomen. Er verdween alleen een spitskool in de warme maaltijd van vandaag. Maar wie weet wat de dag van morgen brengt. In elk geval geen boswandeling. Brr, wat is het koud en nat! Ik heb de kachel aan gehad, vandaag. En ik kreeg spontaan trek in chocolademelk :-)

Advertorial

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨
Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.

Bellebien, tijdelijk geen verzendkosten
Lisette van Bellebien vroeg me, of ik haar GEEN-VERZENDKOSTEN-ACTIE op mijn blog onder de aandacht wilde brengen. Met alle plezier! Want hoe leuk is dat? Fijn vanuit je luie stoel iets moois uitzoeken. En het dan snel/de volgende dag bezorgd krijgen. En dat ook nog eens zonder dat je verzendkosten hoeft te betalen.
De geen-verzendkosten-actie is al in volle gang. Maar geen nood, want u heeft nog tot 30 oktober 12.00 uur de tijd om er gebruik van te maken!

Speciaal
Bellebien behoeft, denk ik, geen introductie. Maar vooruit, voor wie Bellebien nog niet kent, zal ik toch een kort voorstelrondje doen. Bellebien is een webshop waar je terecht kunt voor huishoudlinnen. Geen gewóón huishoudlinnen, wat je zomaar in elke winkel ´om de hoek´ vindt, maar speciaal huishoudlinnen. Speciaal als het gaat om design, om kwaliteit en om het verhaal erachter.




Tafelkleden
Bellebien is beroemd geworden door de zogenoemde pompdoeken. Tegenwoordig verkrijgbaar in maar liefst 11 kleuren. Vanwege het succes van dit prachtige, tijdloze, dessin kwamen er ook schorten van pompdoek. En ovenwanten. En tafelkleden.



Tafelkleden zijn een specialiteit geworden. Er is dan ook zóveel keuze! Niet alleen in pompdoekdessin, maar bijvoorbeeld ook in de klassieke Franse lelie, of in nostalgische ruiten, of landelijke Franse dessins (lavendel, olijven etc), of kerst-motieven. Het bijzondere is, dat je bij Bellebien ook terecht kunt voor afwijkende maten (langer dan drie meter bijvoorbeeld) en voor allerlei vormen: langwerpig, vierkant, rond of nog anders. En dan is er ook nog keuze uit afneembaar en niet-afneembaar materiaal. Zelf heb ik een tijd een afneembaar kleed op de salontafel gehad. Heel speciaal, want hoewel het dus goed afneembaar was, had het allerminst een plastic uitstraling. Het kon ook gewoon in de was en zelfs, aan de achterkant, licht opgestreken worden. Aanbevolen voor binnen en buiten...Ja, ik ben er echt enthousiast over.



En nog veel meer :-)
De webshop is nog niet zo heel lang geleden helemaal vernieuwd. En het assortiment breidt steeds verder uit. Er is nog véééééél meer: beddengoed, schorten, plaids, bijpassende kussens, hamamdoeken, sjaals, spreien, servetten...Teveel om op te noemen. Neem gewoon gezellig een KIJKJE.









Fotoblogje met van alles en nog wat.

Het bloggen schiet er deze week een beetje bij in. En toen ik op m´n camera op mijn mobiel keek (de foto´s zijn mijn bloggeheugen :-)), zag ik, dat het foto´s maken er óók al een beetje bij ingeschoten was. Nou ja. Met de paar foto´s die er er zijn, maak ik maar een fotoblogje, om weer ´bij´ te zijn.

Dinsdag boekte ik een familieconsult bij de huisarts. Nou ja .... familieconsult. Dat is zwaar overdreven. Maar Maaike en Maria moesten allebei bij de huisarts zijn en dus had ik voor het gemak alles in één keer afgesproken. Toch wel een beetje lacherig liepen we drie-vrouw-sterk de spreekkamer in. Beide meiden werden doorverwezen naar het ziekenhuis. De één om een foto te laten maken, de ander om bloed te laten prikken. Dus reden we gezellig nog maar even door naar Zwijndrecht, naar het ziekenhuis. Het leek bijna een uitstapje :-).

Image may be NSFW.
Clik here to view.
in de wachtkamer
Mijn zus Maaike kwam bij me langs en had een schortje bij zich, wat mijn moeder als jong meisje heeft genaaid. Het moet minstens 65 jaar oud zijn. Het is échte vintage, zowel qua stof als qua model. Mijn zus wist niet zo goed wat ze er mee moest. Wij konden het niet over ons hart verkrijgen om zoiets in de textielcontainer te doen, of zo. Dus vroeg ik aan de meiden, wie hem hebben wilde. Maria vond het leuk. Fijn, dat het schortje dan toch een bestemming heeft gekregen.


Ik maakte uit de losse hand pompoensoep. Zo´n soepje begin ik met het aanfruiten van ui en meestal ook knoflook. Dan de groenten aanbakken, bouillon er bij (die maak ik van bouillonpoeder uit m´n shop), kruiden erbij, alles gaar laten worden en dan pureren. Ik had er deze keer een stukje fijngehakte gemberwortel bij gedaan en een restje tomaten en een halve spaanse peper. Het was een verrukkelijk soepje geworden. Kijk maar:

Image may be NSFW.
Clik here to view.
:-)). De bodem er bijna uitgeschraapt, ha, ha.
Ik had nog wat appels te verwerken van het partijtje wat ik vorige week op de kop tikte. Ik besloot om nog weer eens appelstroop te maken. Maar nu wel op de zuinig manier: ik kookte de appelsap op de houtkachel in tot stroop. Dat duurde heeeel lang, maar ging verder vanzelf en kostte zo geen extra energie.




Als straks de kachel weer alle dagen brandt, is het leuk om dat soort dingen er weer op te doen. Denk aan Jan-in-de-zak koken, roggebrood maken, stoofpeertjes stoven enzovoorts. Je zou er zin in krijgen :-).

Ik heb deze week ook weer flink wat tijd in de administratie gestoken. Dat is altijd méér werk, dan ik wilde dacht. Maar goed. Het moet nu eenmaal gebeuren en het is heerlijk, als alles weer netjes bijgewerkt is.



Voor mijn kookrubriek in Terdege maakte ik voor het nummer van 6 december een winterse aflevering met gemberkoekjes en super lekkere, huisgemaakte anijsmelk. De kinderen vonden het helemaal niet erg om dat te proeven. Anijsmelk bracht zondagse herinneringen naar boven: als we uit de kerk komen, mogen ze in de winter kiezen uit: thee, limonade of anijsmelk.


En hoewel het gisteren zomaar ineens een prachtige herfstdag was en de thermometer de 18 graden aantikte, merk je dat je toch richting winter gaat. Vandaar de meer winterse smaken in ons menu, de brandende houtkachel en ook: een prachtige wollen plaid van Bellebien over de bank. Nee, ik hou nog steeds níet van de winter, al zou ik er bijna zin in krijgen :-).


Bij onze Albert Heijn wordt binnenkort de cosmetica-hoek opnieuw ingericht. Daarom was er van alles te koop met 50% korting. Ik sloeg m´n slag.


Er werd gewerkt voor goede doelen. Henk had woensdag een sponsorfietstocht voor Woord&Daad. Hij had daarvoor dik 160 euro opgehaald en heeft 20 kilometer door de polder gefietst. Het was gelukkig mooi weer!

Image may be NSFW.
Clik here to view.
foto van alblasserdamsnieuws.nl
Ook was er een collectebus voor Bartimeüs. Daar hebben Koos en Henk zich gisterenavond rond etenstijd over ontfermd. Fijn als iedereen zijn/haar deel hierin heeft!

We zijn er bijna. Nog één fotootje voor dit blogje. Ik heb namelijk gisteren één van mijn lievelingsklusjes ter hand genomen ;-).


De frituurpan moest weer eens schoon gemaakt worden. Poeh, wat een klus vind ik dat altijd. We hebben er één met twee grote bakken en dus ook twee verwarmingselementen. En een onhandig grote ommanteling. Maar ja. Het ding is weer brandschoon en mijn handen en nagels gehavend door het schuren en poetsen. We kunnen er weer tegen tot eind december, als de pan schoon moet voor het oliebollenfeest!




Wintertijd

Nu de klok is verzet en het weer vroeg donker is, is het écht: de zomer is voorbij en de wintertijd is aangebroken. Op de natuurclub (in de Biesbosch) waar Henk lid van is, wordt altijd op een speciale manier aandacht geschonken aan dit moment. Waar normaal gesproken de bijeenkomsten op zaterdagochtend zijn, is de bijeenkomst op de dag van klok verzetten ´s avonds, in de Nacht van de Nacht. Elk jaar is er een andere activiteit. Vorig jaar bezochten de kinderen de Sterrenwacht. Dit jaar werd er een wandeling gemaakt. In het donker natuurlijk! De kinderen zijn eerst met het pontje overgevaren en waren daarna in de duistere natuur van de Biesbosch. Ze hadden zaklampen bij zich, maar hebben die zoveel mogelijk uit gelaten. Zo konden ze de duisternis het best ervaren. Henk vond het echt spannend! Na afloop van de wandeling dronken de kinderen warme chocolademelk. Als dat geen echte wintertijd is!! :-)


De wintertijd brengt als vanzelf andere activiteiten in ons gezin. Zo heeft Leendert een draaibankje gekocht en is hij met Hans volop aan het experimenteren om de mooiste dingen te draaien.

Image may be NSFW.
Clik here to view.
proefstukjes
En natuurlijk betekent wintertijd: hard werken voor school. Maria heeft zich vorige week suf gezwoegd op tentamens. Koos doet zijn stinkende best op een grote groepsopdracht. Henk is gewend aan het regelmatige huiswerk (elke dag wat, is het motto) van groep 7.


En natuurlijk wordt er van alles gebakken. Ik experimenteerde met roggebloem en bakte een bijzonder lekker uitgevallen brood. Het leek qua structuur op zuurdesembrood en smaakte naar anijs vanwege het geroosterde venkelzaad wat ik eraan toegevoegd had. Mmmm!



Maria en Henk bakten vanavond gezellig koekjes. Ze maakten met gewoon deeg en chocoladedeeg leuke en lekkere creaties. Ook al: mmmm! :-).




De scholen hebben weer allerlei activiteiten, waar we regelmatig voor opdraven. Thema-avonden, voorlichtingsbijeenkomsten, voortgangsbesprekingen, ouderavonden enzovoorts. Vanmorgen was er op de basisschool een bijeenkomst vanwege 500 jaar Reformatie. Vandaag was het precies 500 jaar geleden, dat Maarten Luther zijn 95 stellingen aan de slotkapel te Wittenberg spijkerde. Of: liet spijkeren, zoals de verteller van vanmorgen, Jan van Reenen, in zijn verhaal zei. De bijeenkomst was in de Grote Kerk van ons dorp en ik had me opgegeven om als oppas tussen de kinderen te zitten. Henk vond het wel gezellig, dat ik bij zijn klas zat :-).

En zo rijgen de dagen en weken zich aaneen. Morgen is het al november! Het voelt hier intussen een beetje als zaterdagavond, want morgen is het Dankdag voor gewas en arbeid en gaan we naar de kerk. Het rook vanavond feestelijk naar stoofpeertjes, die we morgen eten. En ik bakte een kruidkoek in de wonderpan. Ook in de kerk is het winterseizoen aangebroken. Er zijn weer catechisaties en jeugd- en jongerenavonden. Het hoort er allemaal bij, bij de wintertijd!

Dankdag 2017


Dankdag

Het is dankdag; God was goed!
Gaf zoveel, ja overvloed.
´t Goede koren voor ons brood;
´s Heeren zorg voor ons was groot.

Het is dankdag; elke keer
was U bij ons in ´t verkeer.
Op de weg van school naar huis
bracht U ons weer veilig thuis.

Het is dankdag; en ik denk
aan het allergrootst geschenk.
U gaf nog genadetijd.
Geef ons ware dankbaarheid.

Uit: Elk zing´ Zijn lof
Tekst: D. van der Linden-van den Hoek







Let op: de webbestellingen zullen ivm Dankdag een dag later uitgeleverd worden.

Onderbroeken en dóór draaien!

Als er hier iemand wil gaan douchen en hij moet éérst om een onderbroek vragen, die ik vervolgens ergens van een waslijn moet plukken, dan is het echt waar: dan loop ik achter met de was. Gisteren was het dus zo laat ;-). Dat was ook niet zo verwonderlijk, want ik had een week waarin ik veel weg was. En bovendien had ik een werkdag minder vanwege Dankdag. Vanmorgen ben ik dus maar aan een wasmarathon begonnen. En als je dan wat uurtjes achter elkaar kunt dóór buffelen, dan gaat het gelukkig ook wel weer hard ook. Er kon aan het einde van de dag heel wat de kast in. In elk geval zijn er weer onderbroeken (in de kast). Ha, ha, wat een opluchting :-).


Ik heb voor het gemak maar uit de vriezer gegeten. Daar had ik nog een restje macaroni liggen en een portie bietjes. Samen met wat worstjes (met korting), een pannetje vers gekookte aardappels en een restje vlees en jus van woensdag hadden we een koningsmaal, zonder dat ik lang in de keuken hoefde te staan.


Ik kom tegenwoordig nogal eens bij AH, omdat dat recht tegenover Postnl is, waar ik elke dag de webshopbestellingen heen breng. Dan is het makkelijk om even naar binnen te wippen voor een kleinigheid. Ik kijk dan standaard ook altijd in de bak met afgeprijsde spullen. Soms kun je er goed je slag slaan. Van de week lagen er blikjes tomatenpuree. Normaal al geen wereldschokkend bedrag (18 cent), maar als daar nog eens 35 procent vanaf gaat, dan is het gewoon lachwekkend. Ik heb dan ook een voorraadje ingeslagen.



Het is hier verder een beetje een gestrompel, want ik ben aan twee benen geblesseerd. Woensdagavond had ik rechts ineens een heel zere knie. Ik dacht eerst dat ik in een rare houding in de kerk had gezeten en dat het vanzelf wel zou wegtrekken. Maar nu denk ik meer, dat ik iets verdraaid heb. Ik heb er echt pijn aan en lopen is lastig.
Of dat nog niet genoeg was, heb ik een akelig wondje onder de voetzool van mijn andere been. Dat is een verhaal apart: gisterenochtend kwam Hans even na zessen beneden, klaar om z´n pakje brood uit de keuken te pakken en naar zijn werk te gaan, toen hij ineens riep: ¨Hé, de konijnen lopen los!¨ Nee!!!! Ja!!!! En het was zelf nog erger. Het was compleet feest in de tuin. Er liepen twee konijnen en vier cavia´s te dollen! Het hek om de ren lag omver. Een raadsel hoe zoiets kan gebeuren. Misschien is er een kat tegenaan gesprongen, ofzo. Hoe dan ook: samen met Hans stormde ik naar buiten om die beesten te vangen. Ik dacht er daarbij niet aan, dat ik op blote voeten liep. Het was een heel gedoe om de springers te pakken te krijgen. Maar eindelijk zaten ze weer in hun hokken. De mannencavia´s voor de zekerheid opgesloten, want eerst moeten we ervoor zorgen, dat dit niet nóg een keer kan gebeuren. Ik vrees, dat we over 42 dagen weer jonge cavia´s hebben, nu het vrouwtje met drie mannen om d´r heen los liep....
Ergens in die beestenboel is een stukje vel van mijn voetzool gescheurd. En dat is behoorlijk pijnlijk. Ik ben nu dus ´kreupel aan beide benen´ en ik loop zo hard niet. Het is niet anders. Alles heeft een bedoeling. Ook dat ik nu noodgedwongen rustigaan moet doen.

Wie er hier wèl doorgaan? De mannen. Leendert voorop. Hij is helemaal in de ban van het houtdraaien :-). Hij draait dóór, om het zo maar eens te zeggen. Morgen gaat Willem met hem een echt goed beitelset halen. Maar zolang kon Leendert niet wachten. Die bestelde online alvast een beitel, die hij liefst direct hebben wilde. Vanmiddag kwam de pakketdienst hem bezorgen en dus doken de mannen meteen na het eten het schuurtje weer in. Hoe het er daar uit ziet, dat wil je echt niet weten. Slik....Maar wat erúit komt, ziet er steeds beter uit. Dus vooruit. Ik heb nu eenmaal een jongenshuishouden met maar liefst zeven zonen. En dat betekent de ene keer sloopbrommers in je achtertuin, een volgende keer een lading steigerhout op je oprit, of visgerei in de garage. En dan nu een schuur vol houtslijpsel. Ik ben al heel lang geleden gestopt om me daar druk over te maken :-).





Game over en Memory

Vrijdagavond stapte ik in bed en van het ene op het andere moment wist ik niet waar ik het zoeken moest van de pijn. Ik had al een paar dagen een zere knie. Of eigenlijk was het meer pijn náást de knie. Maar nu straalde de pijn uit naar mijn scheenbeen en ook naar mijn bovenbeen en heup. Ik wist werkelijk niet hoe ik liggen moest. Ik heb een dubbele paracetamol genomen en heb die nacht op mijn rug hazeslaapjes gedaan.

Zaterdag was een dag vol pijn. Ik kon me haast niet bewegen. Toch heb ik in de laagste versnelling m´n huishouden gedaan. Willem was met Leendert op stap voor beitels en ze kwamen pas halverwege de middag thuis. Ik moest toen alleen nog boodschappen doen en één was ophangen. Willem is met me meegegaan naar de supermarkt. Terwijl ik achter de boodschappenkar strompelde, heeft Willem alles uit de schappen gepakt. Waaah, Willem was echt op stap met een ´oud wijf´!

´s Nachts was het weer van hetzelfde laken een pak: hazeslaapjes op m´n rug. Maar toen ik zondagochtend wakker werd, was de scherpste pijn gelukkig weg. Daar was ik heel blij om, want ik wilde graag naar de kerk. Willem heeft me vlak voor de kerkdeur uit de auto gezet. Ik voelde me behoorlijk opgelaten en was blij, dat het nog niet druk was. Gaande de dag ging het steeds beter en ´s avonds had ik enkel nog maar een zere knie.

Ik had inmiddels van diverse mensen te horen gekregen dat het vast ischias/een beklemde zenuw was. En er was me al voorgespiegeld, dat ik daar nog wel even mee zoet zou zijn. Ik was dan ook vast van plan om vanmorgen naar de dokter te gaan. Maar wonder boven wonder stapte ik vanmorgen ´normaal´ mijn bed uit. Wat een zegen! Ik voelde enkel nog wat restpijn en kon de hele dag normaal bewegen. Wat ben ik blij!

Vanmorgen heb ik eerst alle waslijntjes leeggestreken en -gevouwen.



Dat was een flinke klus, maar heerlijk, dat nu de was helemaal bij is. ¨Zo,¨ zei ik tegen de meiden, die thuis waren, ¨game over! Nu ga ik weer van voren af aan beginnen en alle lijntjes weer vol wassen :-)¨ Ha, ha, dat vonden ze een wel een grappige gedachte.

Om nog even in speltermen verder te spreken: ik besloot direct na het vouwen van de was nog een potje Memory te doen. Sokkenmemory, wel te verstaan :-). Er werden weer heel wat paren gevormd!



De dag vloog weer om. Om 16.00 uur ging ik de webshopbestellingen naar de post brengen en meteen langs de markt. Er was gebeld, dat er weer een partijtje groenten en fruit voor me was. De groenteboer had al van alles voor me klaargezet. Hij weet intussen wel zo´n beetje waar hij me blij mee maakt.
Met de auto volgeladen reden Maria en ik naar huis en gingen in de keuken aan de slag. Maria maakte een heerlijke Waldorfsalade en ik maakte een schaal groene salade. Worteltjes en doperwten erbij, een slavink voor de vleeseters en patat wat over was van zaterdag. O ja, en ook nog een schaal met komkommerschijfjes. Misschien een beetje een zomers menu op deze dag, die toch al een beetje winters aanvoelde (vanmorgen vroeg dan toch!). Maar het smaakte voortreffelijk.


Net als het snoeperijtje wat ik naast me heb had staan: banaan en kaki. Wat een rijkdom!



Een heerlijk bed

Wat kan ik me een echt bevoorrecht mens voelen, als ik ´s avonds in m´n heerlijke bed stap, denkend aan mensen die geen bed hebben. Vooral nu het kouder wordt en ik denken moet aan mensen in parken en onder bruggen. Brrr.

Ons bed is wellicht niet luxueus te noemen. Het is niet heel groot (160 x 200), heeft geen bijzonder matras (boxspring of speciaal traagschuim of weet ik veel), heeft simpele lattenbodems, is niet verstelbaar en is opgemaakt met eenvoudige wollen dekens en katoenen lakens. Daarbij hebben we ook heel gewone kussens, die je overal voor zo´n 10 tot 15 euro kunt kopen. Het bed is oud. Wij kochten het een jaar of 15 geleden, tweedehands. Het matras is oud: dat kochten we 15 jaar geleden, nieuw (via een advertentie in een plaatselijk sufferdje). De dekens zijn oud: bijna 31 jaar geleden, toen we trouwden, waren ze nieuw. Het zijn ouderwetse AaBe dekens. De lakensets zijn ook bepaald niet nieuw. En wanneer ik de kussens kocht? Werkelijk geen idee! Wellicht gelijk met het matras, dus 15 jaar geleden.

Toch: het is een heerlijk bed. Het is warm en zacht en we staan ´s morgens uitgerust en zonder rugpijn op. Wat wil je nog meer? Nou....er ontstond toch een wens...We vinden het fijn om ´s avonds voor het slapen gaan nog een poosje te lezen. En dan liefst zittend. Of ik zit nog wat te tikken op m´n laptop. Soms gaat zelfs m´n haakwerk nog even mee :-). Dat haken gaat uiteraard ook het best zittend. En langzaam maar zeker vonden we dat steeds onconfortabeler worden, omdat we dan tegen het harde, ijzeren hoofdeinde leunden. Maar om daar nu een ander bed voor aan te schaffen? Dat vonden we onzin. Willem opperde dat een lekker groot kussen best een oplossing zou kunnen zijn. Ja, daar zag ik ook wel wat in. En zo kwam het, dat ik bij de Xenos twee grote kussens aanschafte, voor een bedrag waar ik normaal gesproken me nog eens voor achter de oren zou krabben: 19,95 per stuk! Maar als je je voor nog geen 4 tientjes de aanschaf van een nieuw/ander bed kunt besparen, dan is het niet veel geld. Voor de zekerheid knipte ik er nog niet meteen de kaartjes vanaf, toen ik ze op bed installeerde. Zouden ze voldoen? Jazeker! Ze zijn perfect! We genieten alweer een week of twee elke avond van ons ´nieuwe´, heerlijke bed! En de kaartjes zijn inmiddels van de kussens afgeknipt ;-). Hoe blij kun je met zoiets zijn!



Iets voor iemand anders doen

Mijn moeder was iemand, die altijd voor iemand anders klaarstond. Ze was heel hulpvaardig en probeerde ons die eigenschap ook bij te brengen. En ja, hulpvaardigheid is iets, wat ook in míjn leven belangrijk is en wat ik op mijn beurt ook graag weer doorgeef en voorleef aan onze kinderen.

Zo hebben wij om die reden dan ook nooit corvee-roosters gehad. Ik ben van mening, dat iedereen gewoon een steentje moet willen bijdragen aan het huishouden en dat dat niet gedicteerd moet worden door een rooster, maar dat dat spontaan en vrijwillig en ´gewoon´ gebeurt. Uiteraard (of: helaas) hebben kinderen deze eigenschap niet vanzelf, maar moet je ze deze vaardigheid aanleren. Net zolang totdat het een gewoonte is, om iets voor iemand anders te doen. Eén van onze huisregels dan ook: Na het avondeten helpt iedereen mee en je bent klaar, als iedereen klaar is. Simpel toch?

Ik moet zeggen, dat ik over behulpzaamheid bij de kinderen gelukkig niet te klagen heb. Het is inderdaad zo, dat ze vanuit gewoonte ´iets voor iemand anders doen´. Ze helpen me in het huishouden, ze helpen elkaar, ze helpen anderen. Ik ben altijd heel blij, als ik zulke dingen zie. Als ik zie, hoe Maaike en Maria vrijwilligerswerk doen bij oude mensen uit onze kerk. Als ik zie, hoe Koos zonder mopperen een collecte loopt. Als ik zie, dat de kinderen (ook de volwassenen) onderling met elkaar meeleven. Een heel ontroerend voorbeeld kwam gisteren voorbij:

Maria doet haar uiterste best op school. Ze zit in het examenjaar en haalt gelukkig goede cijfers. Alleen Engels wil echt totaal niet lukken, hoezeer ze haar best er ook voor doet. Het heeft misschien te maken met haar dyslexie, maar hoe dan ook: het is een serieus probleem. Het zou zomaar kunnen gebeuren, dat dit vak haar de das om doet. Gisteren was het aan tafel ter sprake gekomen, want Maria had een tentamen verprutst. Toen ze naar bed ging, vond ze daar een briefje, wat Henk (11) had geschreven:


Wat smelt dan je moederhart!

Een ander voorbeeld was vorige week, toen ik geveld was vanwege die Ischias. Maaike nam toen een doosje heerlijke bonbons voor me mee en een zakje met mijn lievelingsdrop: Manneke Pis.


Zo lief, he! Aan die dropjes zit nog een verhaal. Mijn oma (moeder van mijn moeder) had altijd een trommeltje met deze dropjes. Als we er op bezoek waren werd bij ons vertrek altijd het trommeltje voor gehouden en dan vroeg oma: ¨Wie lust er nog een vies mannetje?¨ Ze was namelijk veel te netjes om het woord ¨Pis¨ in de mond te nemen. Dus ja...die dropjes heten hier nog altijd: vieze mannetjes :-)).

Gisteren belde ik naar mijn vroegere buurvrouw, om te vragen, of ik haar ergens mee kon helpen. Haar man was vorige week in het ziekenhuis opgenomen en ik wist, dat het niet goed met hem ging. En ja, kreeg ik te horen, het was fijn, als ik zou willen helpen, als de buurman misschien thuis zou mogen komen. Er zou dan een grote groep hulp nodig zijn, om dat mogelijk te kunnen maken. Ik zou er nog van horen. Tot mijn verdriet, hoorde ik vanavond, dat deze hulp niet meer nodig is... Wéér rouw. Wéér iemand van de generatie van mijn ouders, die er niet meer is. Hij was iemand die met duizend touwtjes aan onze familie en ons gezin verbonden was. In mijn gedachte ben ik bij haar, die nu zo alleen achterblijft.

Gewoon bijzonder.

Enerzijds gebeurt hier elke dag genoeg om een boek over vol te kunnen schrijven, anderzijds denk ik weleens: wat zal ik eens schrijven? Er gebeurt eigenlijk niets bijzonders. Maar goed. Dan schrijf ik toch maar over alles wat niet bijzonder (en daarom eigenlijk juist wèl bijzonder) is.

In ons nieuwe interieur zijn bewust geen stylinghoekjes gecreëerd. Dat is omdat ik daar simpelweg helemaal niet goed in ben (in stylen), maar ook omdat ik de boel graag lekker ´leeg´ houd, zodat ik snel klaar ben met het huishoudelijke werk. Toch heeft soms iets volkomen functioneels best een decoratieve functie. Althans, dat vind ik in het geval van de grote schaal gemengde noten, die op tafel staat. Die noten staan daar niet voor de sier, maar om opgegeten te worden. Maar tegelijk vind ik het heel gezellig winters staan. Ook een beetje nostalgisch, want dan moet ik denken aan de onvermijdelijke zakken noten, die vroeger standaard in de kerstpakketten zaten. Mijn moeder haalde dan de notenkraker voor de dag. Zo´n houten geval: een bakje waar je de noot in deed en een ´steel´ die je in het bakje draaide en waarmee je de noot kraakte. Waar zou die zijn gebleven? Nu kreeg ik een paar zakken noten van de groentenboer. Ze waren nat geworden en hier en daar was er een schimmelig waasje over de noten getrokken. Daar is niets meer van te zien, nu ze goed droog zijn. Tast maar lekker toe, kinders!

Image may be NSFW.
Clik here to view.
oef, wat een lelijke foto ;-)

Ik maakte een nieuwe voorraad Lamme Teun (advokaat) voor de webshop. Meestal laat ik de gebruikte advokaatbus staan, want er zijn altijd wel liefhebbers, die hem willen uitschrappen. Nu schrapte ik hem zelf eens leeg. Het leverde precies een mooi glaasje op. En aangezien ik ´s morgens bij het opruimen van de koelkast nog een halfvolle spuitbus slagroom was tegengekomen, trakteerde ik mezelf op een heerlijk glaasje Lamme Teun. Proost! En dat zomaar op een lummelige donderdagmiddag in november!



En eigenlijk was die donderdag nog zo lummelig niet, maar best speciaal! Willem had me mee uit eten genomen. Iets wat we zelden doen en wat daarom zo extra leuk is. We gingen naar de Japanner in Ridderkerk. Dat had Willem speciaal uitgekozen, omdat je bij de Japanner zoveel keus hebt in vegetarisch (ik eet liefst vegetarisch). Maaike en Maria kookten voor de thuisblijvers en Willem en ik hebben genoten. Alleen dat eten met stokjes behoeft nog wel enige oefening. Ha, ha!

Zaterdag vierde schoonzoon z´n verjaardag. Heel gezellig met een brunch. Wat had Trijnie er een knus feestje van gemaakt! Het was erg geslaagd.


Zaterdagmiddag kwam er een koerier aan de deur met een grote verrassing. Zomaar voor mij! Met een heel lief briefje erbij. Ik werd er heel warm van.


Vandaag bakte ik kokosmacaronen. Ik zette het receptje al op Facebook, maar zal het hier ook posten:


Maak heerlijke kokosmacaronen in vijf minuten!
Doe 4 grote eiwitten in een pan en voeg er 200 gram kokosrasp en 200 gram suiker aan toe. 
Roer door elkaar en verwarm het mengsel 3 minuten op matig vuur. 
Blijf roeren en laat het mengsel niet kleuren. 
Schep met een kleine maat ijslepel bolletjes op een met bakpapier beklede bakplaat. 
(Of maak met twee lepels hoopjes, als je zo´n ijslepel niet hebt.) 
Bakken: 20 minuten op 175 graden in een voorverwarmde oven.

 Enjoy!






Henk is vanmiddag samen met Maaike naar de speelgoedwinkel geweest. Hij had op z´n verjaardagsfeestje enkele kadobonnen gekregen en die wilde hij verzilveren. Helemaal gelukkig kwam hij thuis! Hij had lichtjesslangen voor langs z´n fietswielen gekozen.

Willem ´moest´ meteen aan de slag, toen hij uit z´n werk kwam, om die lichtjes te monteren. Er moesten twee keer drie AAA batterijtjes in, maar ik had er nog maar vijf liggen. Maar Henk vond het geen enkel probleem om een pakje batterijtjes bij de winkel te gaan halen, want de lichtjes om z´n voorwiel deden het al! Hoe blij kun je zijn? Inmiddels zijn ook de lichtjes om z´n achterwiel gemonteerd. Ik denk zomaar, dat hij morgen vroeg naar school gaat :-)


En zo kabbelen de dagen voort. Elke dag met z´n eigen vreugde en z´n eigen zorgen. Met regen en met zonneschijn. En elke gewone dag is heel bijzonder! Gewoon bijzonder.

De boodschappen

Vanmorgen vroeg werden de boodschappen bezorgd. Normaal gebeurt dat op vrijdag, maar de besteltijd was gewijzigd, zodat mijn bestelling te laat was voor het weekend. Er werd gebeld, of de bestelling op maandag bezorgd mocht worden. Prima! Maar aan het einde van de maandagmiddag was er niets gebracht en ik dacht al: dat zal wel met het verkeer te maken hebben. Het verkeer heeft hier in de Randstad gisteren de hele ochtend muurvast gezeten door verschillende ongelukken. Dat was inderdaad de boosdoener. Ik werd alwéér gebeld: of het misschien dinsdag bezorgd mocht worden. Geen probleem. En ja hoor, vanmorgen kwam al vòòr half 9 het busje van de supermarkt en werd mijn bestelling gelost.


Acht flinke kratten vol. Maar het is dan ook voor een hele maand. Al meer dan 15 jaar is dit mijn manier van boodschappen doen: eens per maand alle houdbare producten laten bezorgen, zodat ik alleen maar op stap hoef voor de verse waren. Twee jaar geleden heb ik uitgebreid beschreven hoe dat precies in z´n werk gaat.

Nieuwsgierig wat ik kwijt was?


Net iets meer dan 350 euro. Dat komt dus neer op bijna 40 euro per persoon per maand aan houdbare spullen (we zijn met z´n negenen).

Wat ik daarvoor kocht? Nou vooruit, dat is ook al geen geheim :-).



1 zak soda
20 houdbare halfvolle melk
8 pakjes houdbare slagroom
6 chocomelk markant
4 basterdsuiker
6 kristalsuiker 1,5 kilo
2 bruine basterdsuiker
1 filterzakjes no2
5 pond koffie roodmerk snelfiltermaling
12 grote potten pindakaas
12 zakjes hagelslag puur
6 chocoladepasta diverse smaken
2 kokosbrood
4 ontbijtkoeken markant
3 sandwichspread markant
1 gestampte muisjes
2 kipfilet
2 runderrookvlees
2 schouderham
2 gebraden gehakt
2 cervelaatworst
1 ring leverworst
 1stuk kookworst
2 doosjes gerookte spekblokjes
4 punten noord-hollandse jong belegen plus 4 gratis
1 stukje brie
2 grote dozen frikandellen
1 grote zak kroketten
1 grote zak bitterballen
2 doosjes kaassoufflé's
2 pakjes bladerdeeg
4 potten kwart naturel
12 pakjes roomboter
16 pakjes margarine
2 emmertjes fritessaus
3 mayonaise markant
4 potten augurken
1 fles ketjap manis groot
1 currysaus
2 blikken tomaten
3 blikjes ananasstukjes
3 potten doperwten
2 potten bruine bonen
8 flessen zonnebloemolie
6 pakken volkoren macaroni
3 pakjes volkoren spaghetti
3 pakjes gezeefde tomaten
2 blikken ham
2 pakken lange vingers
2 rol beschuit
1 roosvicee markant
2 grote verpakkingen toiletpapier
3 kaaschips
1 pindachips
2 paprikachips
2 naturelchips
3 cola
3 sinas
3 drink
3 cassis
3 sinaasappelsap
3 icetea
3 tintelfruit
2 appelsap
8 blikken siroop, diverse smaken
4 zakken snoep, geen zuurtjes
4 karnemelk
2 unox gelderse rookworst 375 gr plus 2 gratis


Vlees bestel ik bij mijn broer. Meestal eens in de twee maanden. Dat gaat in de vriezer. Groenten haal ik eens in de twee weken ´aan het einde van de markt´. Brood bak ik zelf met meel uit mijn shop. Melk komt eens in de week vers van de boer. Wasmiddel maak ik zelf met zeep uit de shop. Het enige wat ik nog bij moet kopen is broodbeleg voor Leendert. Hij neemt elke dag een pakje vleeswaren mee naar z´n werk. Ik koop dat meestal met 35% korting bij AH.

Ik heb de diepvriesspullen in de vriezer gedaan en de rest mocht buiten blijven staan. Het was vandaag toch koud genoeg. Ik had niet direct tijd om alles in de kasten te zetten. Eerst moest ik met mijn auto naar de garage. De remlichten deden het niet meer en dat is uiteraard levensgevaarlijk. Met een half uur was het gepiept en durfde ik weer met een gerust hart te rijden. Ik reed meteen maar even naar Barendrecht, want ik had nog wat verpakkingsmateriaal nodig voor de shop.

Toen ik thuiskwam was het al over tienen en ik was hard aan een bak koffie en een kleine pauze toe. Niet te lang, want de ochtend was kort. Vanmiddag was de begrafenis van onze oude buurman en we gingen daar met z´n achten naar toe. Daar moest ik kleding voor klaarleggen, nog een knoop aan een jas zetten, nog broodjes te smeren voor een vroege lunch enzovoorts. Vanaf half 12 kwam iedereen binnendruppelen en was het een drukte van belang. Om stipt half 1 was iedereen klaar en vertrokken we in twee auto´s naar de kerk.

De begrafenis was verdrietig, plechtig, indrukwekkend en ... KOUD! Heel erg koud! Ik was zó blij, dat ik een dik vest (in ons gezin mijn ´berevel´ genoemd) onder mijn jas aan gedaan had! Ik zag er dan wel uit als een kamerolifant (die jas zat met dat dikke vest eronder nogal krap), maar dat kon me niets schelen.

Na afloop riep de dagelijkse plicht. Dat is altijd zo´n raar omschakelmoment, dat je dan ineens weer met basale/banale dingen moet bezig zijn. Maar ja. De pakjes moesten naar de post, de boodschappen uitgepakt, het eten gekookt enzovoorts. En zo is ook deze dag weer bijna ten einde. Morgen bij leven en welzijn wasdag. Want de was is er bij ingeschoten vandaag. En ook bakdag, trouwens, want het brood is op. Gelukkig. Ik hoef me wéér niet te vervelen ;-).

De dokter en de dominee

Bij mijn moeder was het in mijn herinnering altijd netjes. Het eerste werk ´s morgens was dan ook: ervoor zorgen dat er ´een dokter of een dominee´ kon binnenkomen. Dat had mijn moeder op haar beurt weer van haar moeder geleerd. En zo heel raar is dat niet. Toen mijn moeder jong was, hadden slechts enkele mensen op het dorp een telefoon. In elk geval de dokter en de dominee. Als er iets (ergs) gebeurd was, kwam dus óf de dokter, óf de dominee dat vertellen. En natúúrlijk moest het dan (lees: altijd) netjes zijn, want anders werd je in je huisvrouwen-eer aangetast. Hoe dan ook: het is in ons gezin een gevleugeld gezegde geworden. ´s Morgens ga ik niet gewoon ´opruimen´, maar ´zorgen dat er een dokter of een dominee kan binnenkomen´ :-). Als het héél netjes bij me is, zeg ik: ¨Nou, ze kunnen komen. Als het moet met z´n tweeën tegelijk.¨ En dan weet Willem precies wat ik bedoel.

Bij mij is het zéker níet altijd netjes!! Maar ik maak ´s morgens wel altijd eerst de woonkamer toonbaar, zodat er onverwachts bezoek kan binnenstappen.

Af en toe betekent dat: puin ruimen. Ja, heus. Vorige week woensdag kon ik er echt geen andere uitdrukking voor vinden. Het was een ongelofelijke bende bij me. Dat kwam doordat Willem twee avonden aan het fotograferen was geweest voor de webshop. Onze woonkamer was daarmee getransformeerd tot werkkamer. En je weet: rommel trekt rommel aan. Dus was de chaos compleet.

Er is dan maar één remedie: verstand op nul en gewoon gaan beginnen. Eerst de voorkamer, daarna de hal, vervolgens de achterkamer en als laatste de keuken. Na het opruimen meteen de stofzuiger en de stofdoek erdoor. En, na een ochtendje ploeteren had ik m´n eigen, gezellige, fijne woonkamer weer terug, kon ik weer wat beginnen in de keuken, en kon bezoek jas en schoenen kwijt in de hal.

Ik weet dat foto´s van mijn rommel heel populair zijn :-). (Dat zie ik altijd keurig terug in de statistieken). Dus wil ik jullie dat pleziertje niet misgunnen. Daar komen ze dan.

Eerst de troosteloze aanblik van de half afgeruimde ontbijttafel, met op de ongedekte helft een enorme zooi.


Kijk, ook een fruitschaal met fruit wat héél nodig op moet. Die wordt meteen leeggemaakt, schoongemaakt en gevuld met verse appels.


Oh, wat gezellig als het weer netjes is!



Het kastje van mijn moeder staat vol met producten, die Willem gefotografeerd heeft. Die moeten allemaal een plekje in de schappen van m´n winkeltje krijgen.


Kijk, dat is nog eens fijn! Terwijl ik ga koffie zetten, stoft Maaike het leeggeruimde kastje.



Zucht! Een volgestouwde keuken is zooooooo deprimerend! Het nodigt ook totaal niet uit tot koken zo. Ik kan begrijpen dat mensen in zo´n rommelige keuken hun huisgenoten het liefst allemaal een Mars voorschotelen als diner.


Er staat ook een tas met tupperware tussen de rommel. Ik had een poosje geleden (na lange tijd) een party, waar ik naar toe ging. En eindelijk heb ik m´n kapotte zooi eens ingeleverd. Dat is het leuke van Tupperware: de lange garantie. Het meeste kreeg ik netjes vergoed door middel van vervanging:


Voor dingen die inmiddels uit de collectie zijn, ontving ik een tegoedbon. Die kan ik op een volgende party besteden.


Vlak na vlak werd opgeruimd. En ja, er kwam gewoon een keuken onder de rommel tevoorschijn :-)


Het oude fruit van de fruitschaal verwerkte ik meteen tot een heerlijke smoothie.



Zo kan mijn woensdagochtend er dus uitzien.

En op vrijdagochtend ruimde ik samen met Maaike de shop helemaal op. We hebben keihard gewerkt om alles netjes in de schappen te krijgen!




Waar ik niet opruim? In de schuur! Daar is Leendert nog steeds druk met houtdraaien en Hans is een houtblokkenbak voor me aan het lassen voor bij de kachel. Ik vind het prima, dat ze daar rommel bij maken. Als ze het ook maar (een keer) opruimen ;-).



Image may be NSFW.
Clik here to view.
houtbak-in-wording even passen
Behalve met opruimen houd ik me met van alles en nog wat bezig. Er werd al bezorgd gevraagd, of het wel goed met me ging, omdat het zo stil was op mijn blog. Ja het gaat prima. Ben lekker bezig met voedsel drogen (o.a. champignons en appels),


met handwerken, met huiswerk overhoren, met winkelen (ook voor mezelf :-)), met bezoekjes afleggen en bezoek ontvangen, heel veel lezen. En, o ja, ook met de was, hé ;-). Ik vermaak me prima, hoor!

Vereenvoudigen van de maaltijd

Eenvoudig leven kan voor de één iets heel anders inhouden, dan voor de ander. En met eenvoudige maaltijden is dat al niet anders.

Een paar dagen geleden publiceerde Gerlinde van In het hoge Noorden een lijstje met haar favoriete boeken over Minimalisme. Ze noemde daarbij ook het boek ¨Simplicity Parenting¨, door Kim John Payne. Dit boek is er ook in het Nederlands: Eenvoudig Opvoeden. En ja, ik deel Gerlindes enthousiasme over dit boek. Ik kom op veel punten uit op eenzelfde manier van opvoeden, hoewel dit bij mij vaak vanuit een andere basis en tot een ander doel komt (vanwege mijn Bijbelse kijk op opvoeden). De boodschap van het boek is, dat we kinderen door een eenvoudige levensstijl behoeden voor keuzestress. Er komt tijd en ruimte voor zaken als ontplooiing en verbinding. Het is misschien wel leuk om hier even een deel van de tekst van de achterkaft over te nemen:

In de hedendaagse jachtige maatschappij hebben kinderen te veel spullen, te veel keuze en te weinig vrije tijd.
De internationaal befaamde gezinstherapeut
Kim John Payne
helpt ouders bij het terugwinnen van de ruimte en vrijheid
die kinderen nodig hebben voor de ontplooiing van hun unieke persoonlijkheid.

Dit boek geeft hiervoor inspiratie en ideeën, zoals:
* Organiseer de thuissituatie: zorg voor weinig spullen en een opgeruimd huis; verminder de overlast aan geluiden, straling en zintuigelijke prikkels.
* Stel ritmes en rituelen in, bijvoorbeeld ontspannen gezamenlijke maaltijden en slaaprituelen.
* Neem pauzes op in het rooster, zorg voor regelmatige perioden van rust.
* Beperk het gebruik van de media. Maak een tijdschema voor de computer- en tv-tijd van je kinderen en beperk zo de eindeloze stroom aan informatie en prikkels.

In dit boek wordt een suggestie aangereikt voor het vereenvoudigen van de warme maaltijd, die totaal niet de mijne is. Maar misschien past deze manier van vereenvoudigen nu juist wel bij jou. Ik citeer: 

¨Gezinsmaaltijden worden veel eenvoudiger wanneer ze voorspelbaar zijn. Maandag pastadag, dinsdag rijstdag, woensdag soep, enzovoorts¨

Dat lijkt overigens op het eerste gezicht saaier dan het is. Want pastadag hoeft natuurlijk niet persé altijd dezelfde kleffe macaroni met tomatensaus te zijn. Pasta kan ook penne met kaassaus zijn. Of spaghetti bolognese. Of wat dan ook. En soep kan een rijk gevulde minestrone zijn, maar evengoed een pittige goulashsoep. Alleen de basis staat vast en verder kun je je laten leiden door het aanbod in de winkel, het seizoen, of je portemonnee.

Mijn idee over een eenvoudige maaltijd is: koken met wat voorhanden is, weinig ingrediënten, zo puur mogelijk. Meestal laat ik me leiden door het overschot van de groenteboer én de tijd die ik beschikbaar heb voor koken. Zo wilde ik vandaag aardappels, groenten, vlees eten, maar besliste aan het einde van de middag pas, dat de groenten sperciebonen zouden zijn. Ik had namelijk genoeg tijd, om die boontjes af te halen (best een klus, als je voor 9 personen kookt). Als ik minder tijd had gehad (bijvoorbeeld doordat het tegenzat met het wegbrengen van de bestellingen van de webshop), dan had ik witlof gekozen. Dat heb ik namelijk ook op voorraad en heb je veel sneller klaargemaakt. Ik had ook nog tijd genoeg om champginons  te bakken. Mmm, verrukkelijk! Een bord vol eenvoudige smaken.



Geroosterde groenten is nog zo iets, waar ik echt enthousiast over kan zijn. Groenten schoonmaken, op de bakplaat van de oven leggen, wat goede olijfolie en wat (verse) kruiden erover, roosteren, klaar. Watertandend lekker! Wij aten het gisteren. Ik maakte een combinatie van van alles en nog wat, wat ik nog had liggen: courgette, aubergine, aardpeer, biet, champignon, krielaardappeltjes, tomaten, uien, wat knoflookteentjes. Er lagen nog makreelfiletjes in de vriezer. Makrelen, die Leendert gevangen en die Willem schoongemaakt heeft. Ik bestrooide ze met een snuf Keltisch zeezout en bakte ze in zonnebloemolie. Zilvervliesrijst erbij en voilà: alweer een bord met heerlijke, eenvoudige smaken.



Maar iemand die niet van koken houdt, zal wellicht in de stress schieten bij het idee dit klaar te moeten maken. Voor hem of haar houdt eenvoudig koken wellicht in: pot of blik opentrekken, opwarmen in de magnetron, klaar. Ook dat is een manier van eenvoud. Toch? Ieder zijn/haar ding, zou ik zeggen.
Maar...ik ben toch blij, dat ik van koken houd. Het komt ten slotte elke dag terug!


Handwerken

Ik ben dol op handwerken. Al vanaf dat ik een klein meisje was en van mijn oma haken en van mijn moeder breien leerde. En hoewel ik er niet zo heel veel tijd voor heb, heb ik toch altijd wel iets om handen.

Vorige week zaterdag haakte ik de laatste steekjes aan een sjaal voor mezelf. Eigenlijk maak ik zelden iets voor mezelf. En nu ben ik er gewoon zomaar blij mee. Hij is mooi geworden en ik heb hem zondag meteen met plezier gedragen.

Ik ´mocht´ van mezelf pas een nieuw handwerk opzetten, als de sjaal af was. Zonder zit ik toch nog niet, want ik ben ook nog een deken aan het haken. Dat is echter een werkje, waar ik niet altijd zin in heb, want nogal eentonig. Na al dat haken, heb ik zin om weer eens iets te gaan breien. Maria wilde graag een poncho, waar ze helemaal in kan kruipen. Eén met een kol eraan. Het patroon is inmiddels gevonden. Nu nog tijd vinden om een mooi wolletje te shoppen. Ze wil okergeel. Prima! Zonnig kleurtje om mee te werken tijdens de grijze winterdagen.

Vanavond ben ik naar de spingroep geweest en heb de hele avond zitten twijnen. Al m´n gesponnen draad is nu getwijnd en dus kan ik ook met een nieuw spinprojectje beginnen. Ik heb nog mooie witte wol liggen, zó van het schaap. Die ga ik eerst wassen, verven en kaarden. Ik heb zin om met wol in een vrolijk kleurtje te gaan spinnen. Eens iets anders dan bruin of wit ;-). Hoewel ik toch helemaal verliefd kan worden op een puur natuur eindresultaat:




Van zo´n streng wol krijg ik jeukende handen :-).

Op de spingroep was vanavond een mevrouw, die foto´s kwam maken. Zij is van oorsprong Oekraïense en spaart Hollandse borduurwerken. Maar ook andere vormen van handwerk in Nederland hebben haar interesse. Ze vond het heel bijzonder om al die moderne spinnewielen te zien en ook, dat we daar zo als groep, al spinnend, bijeen waren. Ja, misschien is dat ook wel bijzonder. In elk geval is het reuzefijn! Ik kom altijd heel onspannen thuis, na zo´n avondje!
Viewing all 1327 articles
Browse latest View live