M'n low budget bloementuin

May 29, 2014, 10:38 pm

Dit jaar geniet ik meer dan ooit van m'n bloementuintje. M'n tuintje is niet groot. Het is maar een strook van zo'n twee meter breed en vijf meter lang, schat ik. Ik heb een poosje gedacht om het tuintje leeg te trekken en er een moestuintje van te maken. Maar dat kon ik toch niet over mijn hart verkrijgen. Dat kleine strookje bloementuin heeft beslist mijn hart.
Sinds een jaar of drie moestuinier ik in potten en bakken op het dakterras, wat ik tot 'moesdak' heb benoemd. En zo is het goed. M'n bloemen in de achtertuin en groenten en kruiden op het moesdak. De voortuin is een mengelmoes. Daar staan zwarte bessen op stam tussen de buxushaagjes en verder is de boel opgefleurd door wat bakken met bloemen. Prima zo.

Elk jaar probeer ik m'n tuintje tot een echte bloementuin om te toveren. Ik heb nogal wat bloemen staan, die pas in de nazomer bloeien (herfstaster, Japanse anemonen). Tussen de bloei van de voorjaarsbollen en de bloei van de herfstbloemen zit vaak een periode waarin m'n tuintje wat saai is. Dan is het voor het mooi allemaal een beetje te groen. In die periode zitten we nu. Maar dat geeft niet, want de tuin is wel vól beloften. Alles moet nog wat groeien en dan komt dat bloeien beslist ook goed!

Vaste planten
Ik tuinier (uiteraard zou ik bijna schrijven) low budget. Dat kan doordat ik als basis vrij veel vaste planten heb. Die hebben me nauwelijks iets gekost en komen elk jaar weer 'gratis' terug. Kijk maar eens mee.

De Japanse anemonen heb ik in de bekende rose/paarse variant, maar ook in de minder vaak voorkomende witte. De rose variant is een echte woekeraar. Ik moet heel regelmatig nieuwe plantjes uittrekken, anders wandelt hij de hele tuin door. (Die uitgetrokken plantjes zijn trouwens een leuk kadootje.)
Op de witte moet je zuinig zijn, want die woekert juist niet. De anemonen zijn nog de erfenis van de vorige bewoners en we hebben daar nu al 10 jaar plezier van.
De herfstasters komen ook elk jaar terug. Ik kreeg ze een paar jaar geleden van mijn vader.
De hortensia kreeg ik 9 jaar geleden van twee blogvriendinnen. Ik heb hem een keer verplant en dat heeft hij goed overleefd. Elk jaar snoei ik hem flink terug. Dit jaar staat hij héél vol met knoppen. Mooier dan ooit. Een hortensia is heel gemakkelijk te stekken. Maar de planten worden zó groot, dat ik één exemplaar echt genoeg vind.
Jaren geleden pootte ik een paar leliebollen. Het waren bollen die in een zomerbloembollenpakketje zaten. Wat er aan andere bloemen in het pakketje zaten weet ik niet meer. Maar die lelies komen elk jaar weer op. Ze vermeerderen niet. Het blijven gewoon een stuk of vijf, zes bloemen. Andere jaren worden ze altijd aangetast door één of ander beestje. De bloemen komen dan wel uit, maar het groen wordt altijd weggevreten. Dit jaar geen beestjes. De bloemen zijn mooier dan ooit. De knoppen staan nu nog kaarsrechtop.

Straks buigen ze om en daarna gaan ze open. Mooie, oranje bloemen.
Een jaar of drie geleden kreeg ik van mijn vriendin Wilma een stek van een Sneeuwbal. Hij sloeg goed aan en elk jaar werd hij groter. Dit jaar had ik besloten om hem na de bloei te rooien. De struik wordt te groot, ook al snoei ik hem steeds terug. En na de bloei in het voorjaar (overigens prachtig, die sneeuwitte ballen!) is het een grote, groene struik, die erg gevoelig is voor luis. Vorige week was het zover. Ik zocht een plekje voor de lange slungels in mijn vensterbank: de (nogal laat) voorgezaaide zonnebloemen.

Ook zocht ik een plekje voor de prachtige lupine, die ik van Willem voor moederdag kreeg. Daarom rooide ik de sneeuwbal. Dat bleek nog niet zo eenvoudig. Het is een taaie rakker. Een dikke hoofdtak bleef met een flinke wortelkluit in tact. Die gaat er in het najaar maar uit. Het zou m'n tuintje nu teveel schaden, als ik die eruit zou wroeten.
De zonnebloemen haalde ik stuk voor stuk uit het zaaibakje. Dat was nog een lastig klusje, want de wortels waren al helemaal met elkaar vergroeid. Ik had ze beter, zoals in voorgaande jaren, pit voor pit in toiletpapierrolletjes kunnen zaaien in plaats van in een zaaibakje. Voorzichtig scheurde ik de wortelkluit, zodat elke zonnebloem genoeg worteltjes had om te kunnen overleven. Ik zette een stokje (snoeisel van de bolacacia's) naast elke bloem en bond ze vast met een reepje panty.

Zonnebloemen heb ik bijna elk jaar wel in de tuin. Ik vind het altijd zo spectalulair, die enorme bloemen, uit zo'n simpele pit. De kinderen vinden het ook altijd erg leuk om te volgen. De slungels staan er nu nog een beetje zielig bij, maar als het goed gaat zijn het over een maand al flinke planten. De lupine heb ik ervóór geplant.

En hopelijk slaat hij goed aan, zodat ik er jarenlang plezier van kan hebben. En niet alleen ik, maar ook de bijen :-). De lupine is een zogenaamde drachtplant, waar de bijen stuifmeel en nectar komen halen.
Aan vaste planten heb ik verder Vergeetmijniet, Lelietje van dalen, hosta's (ook nog een erfenis van de vorige bewoners), hemelsleutel (goede drachtplant, gekregen van een schoonzus), duizendschoon (kreeg ik een paar jaar geleden kado van schoonmama) en nog zo het één en ander. Ik vind het een feest hoe dat alles elk jaar weer vanuit het niets opkomt, groeit en bloeit.

Kruiden
Naast die vaste planten heb ik ook wat wat vaste kruiden: citroenmelisse en de dropplant. De rest van de kruiden heb ik in bakken op mijn moesdak. Maar deze twee laat ik elk jaar gewoon terug komen. De dropplant vanwege de prachtige blauwe bloemen. De citroenmelisse vanwege de heerlijke geur. Ik moet die citroenmelisse trouwens wel steeds intomen, anders staat m'n hele tuin er vol mee. Daar is het een te saaie plant voor ;-). Een paar pollen is genoeg.

Spontaan
Er waren dit jaar nog meer bloemen, die spontaan opkwamen: de goudsbloem en de stokroos! Vorig jaar zaaide ik goudsbloemen. Die zijn eenjarig. Ik had zaad gewonnen om ze dit jaar opnieuw te zaaien, maar was daar niet toe gekomen. Maar, suprise, ze komen weer vanzelf op! En niet alleen op de plaats waar ze vorig jaar stonden. Overál zag ik ze opkomen. Ik heb de kleine plantjes voorzichtig uitgegraven en in drie groepjes bij elkaar gezet. Ze zijn goed aangeslagen en hebben al knoppen. Leuk! Ook de vorig jaar gezaaide stokrozen kwamen weer op. Het was een eenjarig soort (want die blijven wat lager), dus ik had niet verwacht er opnieuw plezier van te hebben. Maar super, dat ze teruggekomen zijn. Ik ben dól op stokrozen!

Voorjaarsbollen
In het vroege voorjaar heb ik dan ook nog de voorjaarsbollen die elk jaar opnieuw opkomen. Tulpen moet je voor het mooi rooien. Die lenen zich niet zo voor verwildering. Maar narcissen, krokussen, blauwe druifjes, sneeuwklokjes en hyacinten doen het prima. Elk jaar staan er méér. Niet alleen door vermeerdering, maar ook doordat ik bakjes gekregen bloeiende bollen na de bloem altijd in de tuin zet. Zo heb je jaren plezier van zulke kadootjes :-). En meestal koop of krijg ik dan in het najaar nog wel wat tulpenbollen. Zo is het voorjaarsfeest steeds compleet.

Zomerbloeiers
Zelfs al zou ik dus geen cent uitgeven, dan nog had ik een gezellig tuintje met al die vaste 'ingrediënten'. Maar de finishing touch vormen wat mij betreft toch wel de zomerbloeiers, het eenjarige perkgoed. Dat bestaat bij mij altijd uit een mix van wat gekochte plantjes, wat gekregen plantjes (moederdag!) en wat zelf gezaaide plantjes. Dit jaar heb ik niet veel gezaaid. Alleen maar petunia's (waar ik pas over blogde) en zonnebloemen. En ik was daar nog laat mee ook. Maar niet getreurd. Er is genoeg bloeiends. Ik kreeg in het voorjaar twee keer en bakje violen. Die bloeien nog prachtig. En ik kocht bij de Lidl voor een habbekrats een stuk of 50 plantjes. Ik geloof dat ze 1,29 per 10 stuks kostten. Voor Moederdag kreeg ik geraniums.

En dit jaar wil ik toch eens een serieuze poging doen om die de winter over te houden. Wie weet is het dan ook een kadootje voor jaren plezier ;-).

Al met al zie je, dat een gezellig bloementuintje echt 'drie keer niets' hoeft te kosten. Het is een kwestie van 'sparen'. Elk jaar is m'n tuintje een stukje voller en gezelliger geworden. Voor mij is het nu prima zo. De basis is nu goed. Meer dan 10 euro per jaar hoeft mijn bloementuintje beslist niet te kosten ;-).

↧

Mijn moesdak

June 3, 2014, 12:27 pm

≫ Next: Een lange Tweede Pinksterdag

≪ Previous: M'n low budget bloementuin

Ik kwam dit jaar maar moeilijk op gang met m'n moesdak. En dat terwijl we nog wel zo'n vroeg en mooi voorjaar hadden. Voor het eerst in alle jaren dat ik moestuinier (in potten en bakken op ons dakterras) had in niet veel zin in voorzaaien.

Ruimte
Eigenlijk had ik er ook gewoon de ruimte niet voor. We hebben namelijk het overloopje op onze tweede verdieping ingericht als huiswerkplek voor Hans. Sindsdien zijn er dingen die daar opgeslagen stonden tijdelijk verhuisd naar onze slaapkamer in afwachting van Willem die een grote opbergkast zou timmeren. Gelukkig is die kast nu bijna klaar en hoop ik binnen twee weken de boel hier weer helemaal aan kant te hebben. Ik heb Willem (die er sceptisch over was of al mijn 'troep' in die kast zou passen) beloofd, dat alles wat dan nog niet in die kast staat naar de stort mag. En ik mag dan niet ruim bedeeld zijn met ruimtelijk inzicht, ik weet zéker dat het gaat passen. De kratten met Duplo die we niet weg willen doen. De kist met poppenspullen. De dozen met handwerkspullen. De kratten met imkerspullen. Het moet allemaal in de kast. En dan is er weer RUIMTE.

Inhaalslag
Nu heb ik de afgelopen weken erg van m'n bloementuintje genoten en ook daarom m'n moesdak niet gemist. Maar toch ben ik nu hard aan een inhaalslag bezig. De prachtig bloeiende peulenpyramide, met inmiddels de eerste peultjes, heeft daartoe zeker geïnspireerd.

Zaaien
Om m'n achterstandje in te lopen heb ik wat plantjes gekocht. Sla, andijvie, peterselie en nog zo het een en ander.

Niet teveel, want 20 cent per plantje vind ik toch zeer doen in m'n portemonnee als ik bedenk dat zaaien zo goed als gratis is. Dat zaaien heb ik dan ook meteen voortvarend ter hand genomen. Er kan namelijk nog van alles gezaaid worden. Ik zaaide snijsla, kropsla, rucola, andijvie, peterselie en -op de valreep- ook nog drie courgettes. We blijven deze zomer toch thuis, dus geeft het niet als alles wat laat is. Tijd genoeg om water te geven en van de oogst te genieten, hopen we. Ik denk dat ik van de week ook nog maar zo'n peulenpyramide opzet. Ik vind het echt een succes. Peulen groeien snel, bloeien mooi en geven ook veel en lekkere oogst. Jonge peultjes kun je gewoon zo rauw eten en dus snoep ik peultjes als ik de was ophang en doe ik ook peultjes in Willem z'n lunchsalades. Mmm!

M'n bijen
Het is heerlijk om op m'n moesdak bezig te zijn. Niet alleen om er te moestuinieren of de was aan de lijnen te knijperen, maar ook om op m'n gemakje een poosje naar m'n bijen te kijken. Het is helaas wel kommer en kwel, m'n bijen. Het is nog wel zo'n goed bijenjaar en ik was zó blij, dat m'n twee ingewinterde volken goed uitgewinterd waren. Maar aan een darrenbroedige koningin is helaas niets te doen. Misschien wel even leuk om daar iets over te vertellen:

Bijenweetjes
In een bijenvolk leeft één koningin, leven een heleboel werksters (vrouwtjesbijen) en wat darren (mannetjesbijen). De koningin is het belangrijkst. Als de koningin dood gaat, is het volk ook ten dode opgeschreven. Een dag of vijf na haar geboorte is de koningin geslachtsrijp. Zij gaat dan op bruidsvlucht en paart hoog in de lucht met verschillende darren. Als dat allemaal goed gaat heeft ze voor heel haar leven (ze wordt een jaar of drie) genoeg zaad om bevruchte eitjes te leggen. Uit elk bevrucht eitje wordt een werkster geboren. Dat is een vrouwtjesbij die verschillende taken heeft. Ze poetst de cellen (waar de koningin haar eitjes in legt), ze verzorgt en voedt de koningin, ze houdt de wacht bij de vliegspleet, zodat er geen indringers binnenkomen, ze haalt water, nectar en stuifmeel. En dat allemaal in haar korte leventje (zomerbijen worden maar 6 weken!). Darren hebben eigenlijk maar weinig nut. Een paar darren hebben het geluk om een koninginnetje te bevruchten. Nou ja, geluk? Ze moeten het met de dood bekopen! De andere darren laten zich heerlijk door de werksters voeden en lummelen wat in en uit de kast. Je hoort het meteen als er een dar komt aanvliegen, want darren zijn veel groter en brommen veel harder. Je kunt ze gewoon beetpakken, want darren hebben geen angel. Aan het einde van de zomer vinden de werksters het wel goed met dat stelletje opvreters die verder niets uitvoeren. Ze steken ze koelbloedig dood (de zogenaamde darrenslacht). Zoals ik al schreef wordt de koningin zo'n drie jaar oud. Als ze eenmaal goed aan de leg is kan ze wel 1500 eitjes per dag leggen. Maar...als het zaad op is ('haar spermatheek leeg is'), is het einde verhaal. Ze kan dan alleen nog maar onbevruchte eitjes leggen. Dat zijn de eitjes waaruit darren worden geboren. De koninging is dan 'darrenbroedig', zoals dat heet. Ik had dus helaas zo'n darrenbroedige koningin. Als je dan niets doet gaat het hele volk ten gronde. Daarom heb ik een nieuw, klein volkje gekocht en dat met het volk met de darrenbroedige koningin verenigd. En alweer helaas: de koningin van het nieuwe volkje blijkt niet helemaal goed te zijn. Ze kwam niet goed aan de leg en ze legde haar eitjes rommelig verdeeld over de ramen. Nu hebben de bijen ook gemerkt dat de koningin niet goed is, en ze hebben een oplossing bedacht. Ze 'maken' nu zelf een nieuwe koningin. Dat kan als een vers eitje alleen maar gevoed wordt met speciaal voer: koninginnegelei. De werksters maken dan speciaal voor de aanstaande koningin een prachtige, langwerpige cel. Net een soort pinda. Ik vond die cel vrijdag in mijn volk.

En nu is het spannend. Wordt er straks een goed koninginnetje geboren? En gaat dat koninginnetje dan op bruidsvlucht? Vindt ze goede darren om mee te paren? Wordt ze niet opgegeten door een hongerig vogeltje? Komt ze terug in haar volk en gaat ze dan eindelijk doen, wat ze doen moet: eitjes leggen? Ik hoop het maar. Want als het níet goed gaat, is het volk echt verloren. En dat zou het tweede volk zijn wat ik kwijt ben. Eerder raakte ik ook al een volkje kwijt. Ik zal jullie niet vermoeien met nóg meer bijeninfo over het hoe en wat er gebeurde. Maar af en toe zal ik wel over m'n bijtjes schrijven. Het is zo'n geweldige hobby!

Half vakantie
Tja. Verder gaat het hier z'n gangetje. Drie kinderen hebben de hele week vrij van school. De rest moet naar school en naar het werk. Het huishouden doe ik maar een beetje zoals het uitkomt. Dat komt wel weer goed als alles 'normaal' is. Wel hoop ik deze week de laatste slinger aan de kledingwissel te geven. Ik moet de kasten nog één keer helemaal nalopen en ook de voorraden kleding nakijken. Volgens mij is er nog behoorlijk wat spul wat weg kan.
Vandaag maakte ik kipkroketten. Ik ga er zo meteen maar eens een aantal bakken. Voor het (halve) vakantiegevoel, zeg maar ;-).

↧

Een lange Tweede Pinksterdag

June 10, 2014, 2:53 pm

≫ Next: Groei en bloei

≪ Previous: Mijn moesdak

Zondagochtend zag ik iets vreemds op m'n dakterras. Er staat daar één bijenkast, met mijn ene overgebleven bijenvolk. In een hoek staat een hele hoge toren van zo'n tweeëneenhalve bijenkast op elkaar gestapeld, die momenteel niet in gebruik zijn. Om die toren lege kasten zag ik bijen vliegen. Ik keek eens wat beter en zag toen dat er ducktape, wat een vliegplank opgeklapt hield, had losgelaten. En er vlogen allemaal bijen in en uit die lege kast, zo halverwege de toren.

Drie mogelijkheden
Ik bedacht, dat het twee dingen kon betekenen. Nee, drie. Het eerste wat bij me opkwam was, dat er misschien een zwerm in mijn lege kast was neergestreken. Het tweede idee was, dat mijn bijenvolk had ontdekt, dat de vliegspleet open stond en dat er in die ongebruikte kasten wel wat lekkers te halen viel (ramen met nog wat honing erin). Het derde idee was, dat een vreemd volk die spleet met het lekkers erachter ontdekt had.

Gedachte twee was al snel van de baan, want er was geen vliegverkeer te bekennen tussen de bewoonde kast en de onbewoonde toren.

Bleef dus over: óf een zwerm, óf vreemde rovers...

Zwermen
Om dit te begrijpen moet ik wat vertellen over bijenzwermen:

Een bijenvolk kan in het voorjaar explosief groeien. De woonruimte wordt te klein en op een dag besluit de koningin dat ze met een deel van het volk op zoek gaat naar een nieuwe woning. De koningin vliegt dan met zo'n 20.000 werksters de kast uit (ze 'zwermen') en de bijen gaan ergens in een grote tros aan hangen. Bijvoorbeeld aan een tak van een boom, aan een lantaarnpaal, aan een dakgoot of gewoon aan het stuur van een fiets of zo. Enkele bijen gaan op inspectie uit op zoek naar nieuwe huisvesting. In de natuur kan zo'n bijenzwerm niet overleven. Maar gelukkig bellen mensen die zo'n zwerm zien hangen meestal direct (al dan niet paniekerig) naar de gemeente of naar een plaatselijke imker. De imker weet met zo'n zwerm wel raad. Hij schept de bijen in een speciale mand (een kiep) en doet ze 's avonds, als de boel gekalmeerd is, in een lege kast.
Intussen is er in de door de zwerm verlaten kast geen koningin meer. En geen koningin betekent: einde volk. Dat laten de bijen natuurlijk niet zomaar gebeuren. Al voordat de oude koningin is vertrokken zijn de bijen begonnen met het 'opkweken' van een nieuwe koningin. Als zij wordt geboren kan het volk weer verder. Er zijn dan dus twéé volken, waar er eerst één was. Zwermen is dus eigenlijk een vorm van voortplanten. Een zwerm = de geboorte van een nieuw volk.

De imker zal proberen dit zwermen te voorkomen. Je bent niet blij, als je kasten ineens voor een groot deel leeg zijn. Die zwermen kunnen best ver vliegen en het is dus lang niet gezegd, dat je je bijen ergens in de buurt terugvindt. Bovendien veroorzaakt zo'n zwerm overlast, omdat mensen er meestal bang van zijn (wat trouwens niet nodig is). Als je in of bij de bebouwde kom imkert, wil je dat zeker zien te voorkomen. Daarom maakt de imker, als hij weet of ziet dat de bijen in zwermstemming komen, kunstzwermen. Daarbij zorgt hij ervoor dat een deel van het volk (al dan niet met de oude koningin) in een aparte kast komt om daar tot een nieuw volk uit te groeien.

Einde lezing :-)

Indrukwekkend
Omdat het zondag was en we dan geen onnodig werk doen, besloot ik tot maandag te wachten om te kijken wat er aan de hand was.
Gedurende de dag werd het wel al drukker en drukker om de onbewoonde toren. En aan het einde van de (warme!) middag was de lucht vol met opgewonden, zoemende bijen. Het was een indrukwekkend gezicht!

Inspectie
Ik besloot om maandag, Tweede Pinksterdag, voor dag en dauw op te staan, om de boel te inspecteren. Om vijf uur had ik me al in m'n imkerpak gestoken en rookte mijn beroker dat het een aard had. Ik stond wel even met mijn handen in het haar. Waar moest ik beginnen? Ik besloot om de toren gewoon laagje voor laagje te gaan afbreken en dan maar te zien wat ik tegenkwam. Als ik geen bijen zou tegenkomen, betekende dat, dat er een vreemd volk aan het roven was geweest en dat de rovers 's avonds laat naar hun eigen kast waren gegaan om te overnachten. Dat was ook de reden, dat ik zo heel vroeg in de weer was, want ik wilde dan een nieuwe invasie rovers voorkomen en de onbewoonde toren goed dicht maken. Als ik wél bijen zou tegenkomen, had ik geluk. Dan was er écht een zwerm zomaar bij mij komen wonen ;-).

Een kado uit de lucht
Het werd al snel duidelijk. Ik tilde een dekplaat op en, heu, het krioelde eronder van de bijen. Ik blies wat rook over de bijen. Ze waren heel rustig. Er bleken in de stapel twee broedbaken op elkaar te staan en in beide bakken zaten volop bijen.

Voorzichtig haalde ik de bakken uit de toren, zette ze op een bodem, deed de dekplaat en een deksel erop en voilà: een nieuw volk! Zomaar uit de lucht komen vallen :-)).

Ik was nog niet klaar. Ik schoof de toren (althans, wat er nog van over was) opzij en zette de kast met het nieuwe volk keurig op de plaats van de toren. Bijen moet je namelijk niet verplaatsen. Ik maakte van alle onderdelen die nog over waren nu een keurig nette toren met goed dichtgetapete vliegspleten. En toen zat mijn imkerwerk erop.

Maar de rest van mijn werk nog niet!

Ouddorp
We hadden het plan om 's morgens met z'n allen naar de kerk te gaan en 's middags een poosje naar Ouddorp. En daarom zette ik snel een was aan. Die kon maar vast gedaan zijn. Ook maakte ik van een kilo bloem twee brooddegen om er broodjes van te bakken. Want als wij naar Ouddorp gaan, gaat de braaipaal mee en worden er broodjes met (ham)burgers gegeten aan het strand.

Het was nog even spannend of ons plan kon doorgaan, want het weer was instabiel geworden. Maar toen we tussen de middag Buienradar eens nauwkeurig bestudeerden, concludeerden we dat we het er wel op wagen konden. De voorspelde buien zouden vooral in het Zuid-Oosten zijn.

En zo reden we tegen tweeën met 11 personen in twee auto's naar Ouddorp. Er was maar weinig zon, maar de temperatuur was prima. En het was droog! We streken neer aan de Brouwersdam en de kinderen vermaakten zich van groot tot klein met zand en zee. Wat wil je nog meer? Zelf heb ik heerlijk zitten haken. Lekker uitrusten :-).

Rond vijven inspecteerde Willem nog maar eens de lucht en vervolgens Buienradar. De Duitsers die naast ons zaten wisten te vertellen dat er vòòr zes uur géén regen zou komen. Ok. Dan hadden we nog een uur om de (ham)burgers te smorrelen en de broodjes soldaat te maken.

Het lukte allemaal prima. Om vijf voor zes waren we weer helemaal ingepakt. De regen mocht komen. En kwam :-). Maar wij hadden een heerlijke middag gehad. De eerste keer Ouddorp in 2014. Ik hoop dat er deze zomer nog heel wat keertjes mogen volgen.

Weer thuis
Thuis was er weer het nodige te doen. Was, afwas en de rest. En dat maakte al met al, dat het een lánge Tweede Pinksterdag voor mij was.

↧

Groei en bloei

June 13, 2014, 5:45 am

≫ Next: Advertorial

≪ Previous: Een lange Tweede Pinksterdag

Wat is het toch heerlijk, groeizaam weer. Ook al begon ik dit jaar laat met m'n tuinwerk en het werk op m'n moesdak, toch komt het helemaal goed. En dat is fijn, want ik ben graag een beetje zelfvoorzienend bezig, ook al is dat op heel kleine schaal.

Elke week zorg ik er voor dat er iets wordt gezaaid. Dan kan er de hele zomer door wat geoogst worden. Steeds verbaas ik me erover hoe snel alles groeit. Kijk, snijsla en rucola zien er na een week al zó uit:

Elke morgen kijk ik wat er klaar is om te oogsten. Het grootste deel van Willem z'n lunchsalades komt nu van het dak: verschillende soorten sla, rucola, bieslook (ook de bloemen), peultjes, peterselie, aardbeien.

Mmm, zó lekker allemaal!

Ook in m'n bloementuin is het groei en bloei.

Weet je nog, dat ik piepkleine petuniaplantjes met chirurgische precisie heb verspeend? Dat deed ik op 21 mei. Nu, drie weken verder, zijn ze uitgegroeid tot mooie, stevige plantjes. Ik wacht nog even tot ik de eerste bloemetjes erin vind en dan gaan ze de volle grond in. Vijfenveertig stuks! En van de week heb ik er nóg eens 45 verspeend. Ik verheug me erop, dat het van de zomer een grote bloemenzee zal zijn :-).

De lelies zijn inmiddels ook in bloei gekomen. Wat mooi!

De goudsbloemen bloeien. De hortensia. Ja, het wordt beslist al een stuk kleuriger.

Het saaie groen in mijn tuin komt vooral door de grote pollen citroenmelisse. Eigenlijk heb ik veel te veel. Ik ben druk bezig om er citroenmelisselimonadesiroop van te maken.

Volgende week moet in nog maar wat grote bossen snijden om te drogen voor thee. Dat kan nog mooi, voordat het in bloei schiet.

Ook buiten m'n tuin valt er zo het één en ander te oogsten. De bijen hebben het eerder ontdekt dan ik: de lindebloesem!

Ook daarvan kun je lekkere thee maken. Hup naar buiten dus maar!

↧

Advertorial

June 19, 2014, 4:43 am

≫ Next: Huisgemaakt gezond snoep

≪ Previous: Groei en bloei

Gezinsenergie

Veranderen van energieleverancier.
Misschien hebt u dat nog nooit gedaan. Misschien vindt u het spannend, of weet u niet goed hoe u dat moet aanpakken, of ziet u op tegen de rompslomp. Dat is allemaal best te begrijpen. Tot voor een jaar of twee geleden had ik diezelfde gedachten. En zodoende bleef ik mijn oude leverancier trouw. Jaar in, jaar uit. Wel meer dan vijfentwintig jaar lang!

Maar op een dag kwam daar verandering in. Ik had me eens goed verdiept in de verschillende bedrijven met hun verschillende tarieven en overwoog de stap te wagen. Veranderen van energiebedrijf zou me maandelijks echt behoorlijk wat schelen.

Overstag
Juist op dat moment kwam er een jonge man langs de deur namens een energiebedrijf, om te proberen klanten te winnen. We hadden een gesprek, pakten de rekenmachine erbij en, om een lang verhaal kort te maken, ik ging overstag. En daar heb ik geen spijt van gehad. Het scheelde behoorlijk en mijn angsten bleken ongegrond.

Collectief inkopen
Met mijn nieuwe energiebedrijf ging ik een contract aan voor een jaar. Toen dat jaar bijna verstreken was, oriënteerde ik me opnieuw. Ik kwam toen een advertentie tegen van Gezinsenergie.nl. Gezinsenergie is een bedrijf waarbij mensen zich kunnen aansluiten, zodat er collectief (en dus voordelig!) energie ingekocht kan worden. Dit leek me wel iets. Ik gaf op hun website aan, dat ik graag teruggebeld wilde worden. Op het door mij aangegeven tijdstip werd ik inderdaad gebeld. Ik had mijn verbruiksgegevens en de tarieven van mijn leverancier bij de hand. Dat praatte gemakkelijk, want nu kon de meneer die mij belde meteen berekenen wat ik zou besparen als ik via Gezinsenergie gas en electriciteit zou gaan inkopen. Hij zocht de voor mij voordeligste energieleverancier uit, waarmee Gezinsenergie een collectieve inkoop had geregeld, en ik ging in zee. Dat ging allemaal heel gemakkelijk. Gezinsenergie zorgde voor het aanmelden bij de nieuwe leverancier en zegde mijn contract bij mijn oude leverancier op. Ik kreeg keurig het nieuwe contract thuisgestuurd en alles was geregeld. Ik betaalde voor deze service een klein bedrag, maar dan nog was het voor mij stukken goedkoper om via Gezinsenergie energie in te kopen. Bovendien was ik nu meteen in hun bestand opgenomen en ik zou aan het einde van de looptijd van 1 jaar weer gebeld worden, om te bekijken wat er op dat moment voor mij het voordeligst zou uitpakken.

Opnieuw een nieuwe leverancier
Zoals het was afgesproken werd ik een paar maanden geleden netjes gebeld. De mevrouw die mij belde had voor het nieuwe jaar een nieuw aanbod. Ik zou dan opnieuw van energieleverancier moeten veranderen, maar dat vind ik inmiddels geen enkel punt meer. Zo op het eerste gehoor leek het mij een prima aanbod en ik besloot meteen in zee te gaan. Ik zou na ontvangst van het nieuwe contract toch 14 dagen bedenktijd krijgen en kon er dan altijd nog vanaf.

Mijn keuze
Het contract werd toegestuurd en ik bekeek online of ik er goed aan gedaan had. Ik had enige twijfels en belde met Gezinsenergie om die te bespreken. Het een en ander werd toegelicht en ik was tevreden met mijn keuze. Binnen de twee weken bedenktijd werd ik echter benaderd door de leverancier van het jaar vòòrdat ik met Gezinsenergie in zee ging. Die wilde mij uiteraard graag terug als klant en bood mij 50% korting aan op de stroomprijs en dat voor een heel jaar. Ik ging opnieuw aan het rekenen en tja...toen kwam ik toch wel een heel stuk goedkoper uit. Ik belde dat ik het nieuwe contract ongedaan wilde maken, wat keurig schriftelijk bevestigd werd. Daarna ben ik in zee gegaan met mijn oude leverancier. Uiteraard weet ik, dat het om een lokkertje gaat en dat ik over een jaar gewoon de volle mep ga betalen. Dat heb ik ook gezegd, toen ik door Gezinsenergie werd gebeld met de vraag, waarom ik het contract in de bedenktijd had opgezegd. Er was alle begrip voor mijn keuze. Ik blijf ingeschreven bij Gezinsenergie en aan het einde van de looptijd word ik gewoon weer opgebeld. Wellicht ga ik dan weer via Gezinsenergie in zee.

Goede ervaringen
Gezinsenergie timmert flink aan de weg en hoe meer mensen klant worden, hoe scherper ze kunnen inkopen. Ik vind het een mooi initiatief en heb goede ervaringen met dit bedrijf. Bovendien is er op dit moment een leuke actie: elke nieuwe klant krijgt vakantiewaardebonnen t.w.v. 300 euro! (Te besteden tot 2016).

SamSam

De tweede adverteerder die ik hier graag voor het voetlicht haal is SamSam collectief. Ook SamSam is een bedrijf dat collectief energie inkoopt om u zo een voordelig tarief te kunnen bieden. SamSam werkt echter met een andere insteek.

Goede doelen
Bij SamSam gaat het namelijk niet alleen om uw voordelige tarief, maar ook om geven aan Goede Doelen. Het steekt heel eenvoudig in elkaar:

U schrijft zich bij SamSam in om collectief energie in te kopen. Bij de inschrijving kiest u het Goede Doel dat u wilt steunen. Doordat u als groep inkoopt bij een energiebedrijf, krijgt u korting. Energie inkopen via SamSam is dus leuk voor uw portemonnee. Daarnaast krijgt SamSam voor iedereen die via hen bij het energiebedrijf klant wordt een vergoeding. Die vergoeding wordt eerlijk gedeeld (sam sam dus!). De ene helft is voor SamSam, de andere helft gaat naar het door u gekozen Goede Doel.

U steunt dus een Goed Doel, zonder dat het u iets kost. Sterker nog: u steunt een Goed Doel én het levert je iets op (korting op uw energierekening).

Ook bij SamSam hoeft u zich niet ongerust te maken over ingewikkelde procedures. U hoeft zich enkel in te schrijven. Het energiebedrijf regelt de overstap.

SamSam is een uniek concept en bij mijn weten enig in zijn soort. Ik vind het geweldig creatief bedacht en draag SamSam dan ook een warm hart toe. Van harte aanbevolen!

↧

Huisgemaakt gezond snoep

June 20, 2014, 10:25 pm

≫ Next: Rollercoaster

≪ Previous: Advertorial

Wij snoepen niet veel. Als de kinderen uit school komen mogen ze iets uit de trommel pakken. Maar het komt vaak genoeg voor, dat ze dat vergeten. Als er andere kinderen komen spelen, merk ik, dat die gewend zijn (veel) meer te snoepen. Want dan hoor ik ze fluisteren: ¨Vraag eens aan je moeder, of we wat lekkers mogen?¨ Het standaard antwoord is dan: ¨Nee, want we hebben al gehad.¨ En één keer gehad, betekent niet nóg een keer snoepen.

Toch kan het altijd beter. Altijd als ik snoep koop voel ik me ongemakkelijk. Dat ik díe troep, chemische zooi, suiker, aan mijn kinderen wil geven! Wil geven? Nou, eigenlijk niet dus! Daarom zorg ik er altijd voor dat er voldoende fruit in huis is. Vers fruit, maar ook gedroogd fruit. Op die manier kunnen de kinderen er zelf voor leren kiezen om de snoepdoos dicht te laten en een appel of banaan of iets dergelijks te pakken.

Toch blijft snoep trekken. Misschien omdat het gewoon een lekker gevoel is om op iets zoets met een kleverige, toffee-achtige structuur te kauwen? Dat is toch een andere ervaring dan een zachte banaan of een knapperige appel of ietwat taai droog fruit.

De oplossing had ik gewoon in huis. Maar na een niet al te geslaagd experiment van enkele jaren geleden, had ik geen nieuwe poging ondernomen. Gisteren ben ik er toch nog eens voor gegaan: fruitleer maken. En het is super gelukt!

Fruitleer is gepureerd fruit, dat je in een voedseldroger droogt tot een soort leren lap. Die lap kun je dan bijvoorbeeld in repen snijden en dan heb je net zoiets als een Lange Jan. Net zo lekker kleverig. Dezelfde kauw-ervaring. Alleen dan van puur fruit. Eindelijk! Gezond snoep!!

Fruitleer maak je van rijp fruit van het seizoen. Vooral ook handig als je een eigen tuin hebt en nu bijvoorbeeld omkomt in de aardbeien. Fruitleer is heel goed en heel lang te bewaren. Gewoon opgerold tussen bakpapier op een droge plaats. Je kunt in het seizoen dus voor een jaar tegelijk 'snoep maken'.

Omdat het een experiment was heb ik maar twee roosters van mijn droogapparaat vol gedroogd. Ik heb nu dus twee lappen. Ik gebruikte gepureerde banaan met wat citroensap. Dat sap was bedoeld tegen het verkleuren, maar op de één of andere manier is de lap rozerood in plaats van gelig. Maar dat kan de pret niet drukken. Vandaag herhaal ik het experiment met peren, denk ik. Lijkt me ook lekker.

Het laatste woord over voedseldrogen is nog niet gezegd. Binnenkort meer ;-).

↧

Rollercoaster

June 27, 2014, 10:30 pm

≫ Next: Minimaliseren

≪ Previous: Huisgemaakt gezond snoep

Maandag, de linnenkast
De week begon hier maandag bedrieglijk rustig. Ik wíst wel, dat er een heel drukke week voor me lag, maar ik besloot om me daar in elk geval die maandag niets van aan te trekken.
Vorige week ben ik maar weer eens begonnen met een opruimronde. Elke dag probeer ik wat uit huis te laten verdwijnen, hetzij in de container, hetzij naar de Kringloop of naar iemand die ik er blij mee kan maken. Zo ruimde ik maandagochtend de linnenkast op. En ach, eigenlijk was dat maar een fluitje van een cent. Plank na plank haalde ik leeg. De hele overloop lag vol stapeltjes en hoopjes, die ik kritisch bekeek.

Wat weg mocht haalde ik eruit, de rest werd keurig opgevouwen en strak in de kast gelegd. Omdat ik vorig jaar deze kast ook al zo'n behandeling had gegeven, was er niet heel veel wat er uit kon: een stapeltje oude, lelijke, versleten slopen ging in de textielcontainer, een mooi flanellen laken in een voor mij verkeerde maat ging naar mijn marktplaatswinkeltje, een boxkleed ging naar de Kringloop. Een paar nieuwe hand- en theedoeken gooide ik in de wasmand om uit te wassen. Die ga ik in gebruik nemen. Ziezo. Toch weer een kast verder in de strijd tegen de troep. Klaar zal ik hier wel nooit mee zijn, met dat rommel ruimen :-(.

's Middags ging ik naar de markt om groenten en fruit in te slaan. Ik had haast niets meer in huis. Ik sloeg een behoorlijke voorraad in. Deels ook om in mijn voedseldroger te verwerken. Dat kon ik niet laten, ondanks dat de week flink volgepland stond. De heerlijk zoete aardbeien smeekten me bijna om verwerkt te worden tot fruitleer. En dus kocht ik een kilo of acht. En de groentenman had een overschot aan kastanjechampignons (mijn lievelingspaddestoelen!) en gewone champignons. Ik kon ze voor een prikje kopen. Ook die nam in mee met grotendeels als bestemming de voedseldroger.
Verder gewoon een mooie voorraad groenten en een rijke voorraad fruit. Mmm, zo lekker!

Intussen deed ik m'n gewone maandagwerk met nog een schepje er bovenop. Dinsdag zou ik namelijk het grootste deel van de dag van huis zijn en dus moesten er wat extra wassen gedraaid en broden gebakken worden. Al met al werd het een fijne, productieve werkdag.

Dinsdag, amandelen knippen
Dinsdag begon mijn dag extra vroeg. Ik werd samen met Hans om 9.00 uur in het ziekenhuis verwacht. Hans z'n amandelen moesten geknipt worden. Iets waar we al een hele tijd tegenaan hikten, want zoiets valt niet mee als je al 16 jaar bent. Maar het moest. Om de paar weken keelontsteking en thuis zitten kan ook niet altijd doorgaan.

Ik zette om 5 uur nog maar weer een was aan, want ik wilde er twee aan de lijn hebben voordat ik naar het ziekenhuis zou vertrekken. Verder probeerde ik het dagelijkse werk nog wat in die paar vroege morgenuren te proppen, maar dat was maar gedeeltelijk te doen, natuurlijk.

Hans z'n tasje stond al klaar en voor mezelf pakte ik een overlevingstas in. Mijn haakwerk ging mee, m'n laptop, een salade voor de lunch, fruit voor tussendoor en ook voldoende drinken. Zo moest het wel gaan.

Zodra alle andere kinderen naar school en werk vertrokken waren stapte ik met Hans in de auto richting Zwijndrecht.

In het ziekenhuis liep het allemaal behoorlijk uit. Hans zat om half 10 al kant en klaar in zijn bed. Slaapmedicatie gehad, OK-jasje aan. Maar hij werd pas om kwart over 11 gehaald om naar de OK te gaan. De verpleging had gezegd dat het ongeveer anderhalf uur zou duren voordat hij terug op zaal zou zijn. Te kort om naar huis te gaan. Ik installeerde me beneden in de hal met mijn lunch en las op m'n gemakje een tijdschrift, beantwoordde m'n mail, haakte een toer en eindelijk waren de anderhalf uur om. Ik liep terug naar de afdeling, maar Hans was nog niet terug. Pas om kwart voor twee, na twee uur en een kwartier, werd hij de zaal opgereden. Het was allemaal goed gegaan en Hans was goed aanspreekbaar. De pijn viel hem mee, maar dat zou wel erger worden als de narcose uitgewerkt was...:-(.

Slokjes water en ijsjes. Dat was wat Hans elk kwartier naar binnen moest zien te krijgen, in afwachting van de controle van de dokter. De dokter kwam pas over vieren langs en sprak de verlossende woorden, dat Hans naar huis mocht. Nadat de zuster het infuusnaaldje verwijderd had en nog een heel regiment aan adviezen had gegeven, liepen we om half 5 de afdeling af. Poeh hé, wat een dag! Ik was gebroken van het hangen naast Hans z'n bed. En natuurlijk ook wel van de spanning of het allemaal goed zou gaan.

Thuis installeerde ik Hans lekker op de bank, onder een fleecedekentje van de meiden.

Hij werd met het half uur meer een ziek vogeltje :-(. En daarna was het eten koken geblazen. Na het eten kon ik geen pap meer zeggen en ik nam een time-out van een uur. Als een blok heb ik liggen slapen!

Woensdag, verplegen en ritten
Woensdag was ik de hele dag verpleegster. Ik heb vanaf 5 uur 's morgens de hele dag ervoor gezorgd dat Hans elk uur wat dronk, een ijsje at en z'n pijnstilling nam. Zoals was voorspeld had Hans veel pijn. Dat hoort er helaas bij.

's Middags mocht ik met Jan op stap. Hij moest voor controle naar de psychiater. Dat betekende een ritje naar Dordrecht. Met de nodige instructies voor Maria, die even de zorg voor Hans op zich zou nemen, vertrok ik om half 1. We hadden een half uur om bij de dokter te komen en die tijd hadden we hard nodig. Er bleek zomerkermis in Dordrecht te zijn en dat betekende de auto in een verder afgelegen parkeergarage parkeren en een stukje lopen. Goed dat we ruim op tijd vertrokken waren. Maar we hadden ons niet hoeven haasten. Het liep wat uit (zoals zo vaak). Dat zette m'n planning een beetje op z'n kop, want na het bezoekje aan de psychiater had ik bedacht om heel snel even langs de Kringloopwinkel te rijden. Kon ik mooi spullen lossen en meteen even op zoek naar een geschikt bord voor een gerecht wat ik in mijn hoofd had om deze week voor de kookrubriek van Terdege klaar te maken. Gehaast werkte ik dit voornemen uit. Daarna schoot ik de Jumbo in om er mosselen voor dat bewuste gerecht te kopen. Helaas waren die er niet. Ik liep inmiddels op hete kolen, omdat ik Maria niet zo lang alleen wilde laten in de zorg om Hans. Dus sjeesde ik snel naar huis om me daar te vergewissen dat alles goed ging en sprong daarna weer in de auto om mijn geluk bij Albert Heijn te beproeven. En ja, daar lagen mosselen. Gelukkig maar, want die moest ik vandáág koken om het recept vast op mijn gezin uit te proberen. Ja, het zijn hier regelmatig proefkonijnen ;-).

De middag was al een eind om voordat ik goed en wel weer thuis was. Ik had nog net tijd om wat achter de was aan te rennen, de boel aan kant te maken en de stofzuiger erdoor te slingeren. Ik kookte het gerecht met de mosselen en registreerde wat er nog aan verbeterd kon worden.

Daarna stond er Teunie-tijd op het programma. Samen met mijn vriendin toog ik naar ons gezamenlijke tante in Nieuw-Beijerland voor een gezellig brei-avondje. In mijn geval: haakavondje. Het was als vanouds erg gezellig en de avond vloog weer om. Heerlijk om er even helemaal uit te zijn!

Donderdag, oogarts
Het was een mooie opmars naar een drukke donderdag. Want alweer werd van me verwacht dat ik met een kind naar een dokter ging. Alweer zorgde ik dat er voor die tijd was gedraaid was en dat Hans verzorgd was. Alweer pakte ik m'n haakwerk, fruit en drinken in. Deze keer reed ik om kwart over 8 met Henk de straat uit richting de oogarts in Zwijndrecht. Henk zou gedruppeld moeten worden en al met al zou het bezoekje aan de oogarts anderhalf tot twee uur in beslag nemen. Goed dat ik dat van tevoren zo wist en daar rekening mee kon houden.

Inmiddels had ik m'n achterstandje aan het haken van twee Crochet-Along 2014 dekens helemaal weggewerkt. In plaats van haken stortte ik me nu maar op het instoppen van alle draadjes. Moet ook gebeuren.

Om een uur of half 11 wandelden Henk en ik het ziekenhuis weer uit. Een recept voor een brilletje in m'n tas. Dat moet DV volgende week maar gebeuren. Stel je voor dat ik me zou gaan vervelen ;-).

Omdat ik er toch bijna langs reed, deed ik even snel een boodschapje op het winkelcentrum in H.I.-Ambacht. Henk mocht in het snoepwinkeltje iets lekkers uitkiezen. En daar reden we maar weer naar huis. Naar de was en de vaat en de rommel...

Maar omdat het niet echt de moeite meer was om voor de lunch nog een huishoudklus ter hand te nemen, en omdat ik gaar was van het wachtkamergedoe, trok ik mijn imkerpak aan. Even lekker in de bijen aan het werk! Ik was superbenieuwd hoe het met mijn kleine buckfastvolk zou zijn. Dat is het volk waarvan ik een paar weken geleden vertelde, dat er een nieuwe koninginnetje geboren zou worden. Als dat allemaal goed gegaan zou zijn, zou ik vandaag gesloten broed moeten tegenkomen. Dat zijn larfjes in celletjes die met een dekseltje afgedekt zijn tot het moment van hun geboorte. En ja, ik sprong bijna een gat in de lucht. Ik vond twee ramen met dat gesloten broed! Ik was echt superblij. Daarna maakte ik de kast van het grote zwermvolk open. In dit volk had ik vorige week al gesloten broed ontdekt. Ik was benieuwd of het volk nog steeds zo voortvarend aan het werk was. En jawel! Ik vond wel 7 ramen gesloten broed, verdeeld over twee bakken. Ook was er volop honing en stuifmeel in de kast. Dit volk doet het perfect. Ik heb er een honingkamer op gezet en blijf er nu minstens twee weken vanaf. Daarna hoop ik dat het volk de honingkamer aan het vullen geslagen is. De grootste dracht is hier in de omgeving helaas voorbij. Het is dus nog een verrassing of er straks genoeg honing gehaald zal zijn om te slingeren. Nog maar even duimen dus!

Donderdagavond stond er weer iets heel leuks voor me op het programma. Wat een bofkont ben ik toch maar! Ik zou om half 7 door mijn lieve tante Maaike opgehaald worden om met haar uit eten te gaan. Terwijl Willem met de kinderen lekker buiten aan de picknicktafel van de door mij klaargemaakte stamppot rauwe andijvie zat te genieten, tufte ik met tante naar De kat in de wilg in Oud-Alblas. Na wat aarzeling of we binnen of buiten zouden gaan zitten (het was een beetje winderig en we zijn allebei een koukleum) kozen we toch voor buiten. Met het uitzicht op mijn geliefde polder streken we neer op het terras.

Behalve dat tante Maaike natuurlijk gewoon mijn tante is, het jongste zusje van mijn vader, bindt ons het bloggen. Tante Maaike blogt over haar leven van vroeger en nu op Mee op de wind. Het is geweldig om op deze manier ook iets te weten te komen over het leven van het gezin waaruit mijn vader komt in de tijd dat hij nog kind was. Zo schreef tante Maaike pas nog een leuk stukje over mijn vader van toen hij nog maar twaalf was.

Het leuke is, dat we behalve het bloggen, het schrijven en onze familie nog heel veel meer gemeen hebben. Zo eten wij ook allebei geen vlees. En dus bestelden we het aangeprezen vegetarische hoofdgerecht en begonnen we beide met de vegetarische tomatensoep. Oh, wat was díe lekker!! En zo gezellig opgediend in grote, warme soepkommen. Een luxe mandje met diverse soorten brood erbij en een keuzepalet van roomboter, kruidenboter, tapenade en olijfolie. Echt heerlijk!

We genoten. Van de soep. Van het babbelen. Van de zomeravond.

Het hoofdgerecht was ook heel bijzonder. We zouden een wrap krijgen met gegrilde groenten. Dan denk je, dat je een soort veredelde pannenkoek geserveerd zal krijgen. De werkelijkheid was, dat de wrap eigenlijk een soort grote kom van (ik denk) filodeeg was en dat daar in en daar om de heerlijkste groenten lagen. In één woord: verrukkelijk! We kregen er nog lekkere huisgemaakte frieten bij, geserveerd in een grote puntzak in een standaard. Echt helemaal af.

De porties waren zeer royaal. We hadden geen trek meer in een nagerecht. Maar voor tante een kopje thee en voor mij een kopje koffie was een mooie afsluiter. Toen ging de telefoon. Willem belde, lichtelijk in paniek, dat Hans bloed spuugde. Ik vroeg of het donker was, of helder. Het was helder. Ik vroeg nog even door en concludeerde dat er weliswaar geen acute nood was, maar dat ik toch maar beter snel naar huis kon gaan. Het was ook mooi geweest. Wat we wilden uitwisselen, hadden tante en ik uitgewisseld. We hadden genoten van deze bijzondere avond.

Thuisgekomen bleek mijn inschatting juist. Hans had hard moeten niezen en waarschijnlijk was daardoor de wond in zijn keel een beetje open gegaan. Maar er was gelukkig geen sprake van een nabloeding. Opluchting!

Vrijdag, de kookrubriek
En toen was het vrijdag. Tijd om de kookrubriek voor Terdege te maken. Iets waar ik toch meestal wel een ochtend voor nodig heb. Ik kookte het gerecht en maakte ondertussen foto's. Daarna schreef ik het recept uit en de bijbehorende column. Het was weer ochtendvullend. Voor ik het wist kwamen de kinderen uit school voor de lunch.
En zo gaat de week wel heel hard! Gisterenmiddag heb ik nog wat lopen redderen. Maar de middag werd gebroken door de dagelijkse rekenles die ik mijn neefje geef en een ritje heen-en-weer naar de celloles van Maaike in Nieuw-Lekkerland. Ik flanste een heerlijke pastamaaltijd in elkaar, met een saus, waarin o.a. een kilo champignons verdwenen. Op een kilo of 2 champignons na heb ik gedurende de week alle maandag gekochte paddestoelen gedroogd. De aardbeien zijn verwerkt tot het allerlekkerste fruitleer. Een paar lappen met puur aardbeien en een paar lappen met aardbeien met kaneel. Super!

Zaterdagochtend. Een rollercoaster...
Nu is het zaterdagochtend. Vandaag moeten de puntjes op de 'i' gezet worden. Jan moet naar de natuurclub heen-en-weer gebracht worden. Maria heeft een uitvoering van de turnclub die 105 jaar bestaat. En Henk wordt om 10 uur op een feestje verwacht. Aan mij de eer om het huis aan kant te krijgen, brood en koek voor het hele weekend te bakken, de laatste champignons te verwerken en de was bij te krijgen. Dat laatste zal wel niet helemaal lukken. We zien we waar we stranden. Het is gewoon net een rollercoaster deze week...

↧

Minimaliseren

July 4, 2014, 10:13 pm

≫ Next: Koos 14 jaar!

≪ Previous: Rollercoaster

Minimaliseren kan natuurlijk op alle denkbare terreinen van het leven. Het is iets wat helemaal past in een eenvoudige lifestyle. De laatste tijd heb ik enorm veel gelezen over minimalisme. Ik doe er zelfs een korte cursus voor (waarover later meer). Daarbij heb ik ontdekt, dat of je nu minimaliseert op het gebied van voeding, van spullen, van werk, van verplichtingen, of wat dan ook, het eigenlijk vooral neerkomt op het minimaliseren van de keuzes. En dat voelt heerlijk. Veel stress in ons leven komt voort uit keuzestress. Dat begint 's morgens al als je je aankleedt. Als je de kast opendoet en kunt kiezen uit 20 outfits met 10 daarbij passende schoenen en ook nog eens de nodige accessoires die je uit verschillende lades en vakjes moet vissen, is dat een stuk moeilijk dan wanneer er vijf met zorg bij elkaar gezochte eenvoudige outfits in de kast klaarhangen. Daarom ben ik deze week opnieuw met aandacht aan de slag gegaan met minimaliseren.

Minimaliseren in spullen is wat mij betreft de meest tastbare vorm van minimalisme. En tegelijk ook de (mijn!) basisvorm van minimalisme. Het lijkt zo langzamerhand een uitgemolken zinnetje, maar het is een waarheid als een koe: ruimte in huis = ruimte in je hoofd. Ruimte die ik graag vul met dingen waar ik voor kies en waar ik me graag mee bezighoud.

Weg dus maar weer met al die overbodige ballast. Op zoek naar ruimte :-). Letterlijk en figuurlijk!

Was ik vorige week al begonnen met 'elke dag 10 dingen wegdoen', deze week ben ik ermee verder gegaan. En ik heb ervoor gekozen om steeds een fotootje te maken van alle dingen die weggaan en de foto's hier te plaatsen. Hopelijk is dat de stok achter de deur die ik kennelijk nodig heb om de opruimeritus bij mij aanwezig te houden. Mijn persoonlijke doel is om vijf dagen per week (ma, di, wo, do en vr) tenminste 10 dingen uit mijn huis te verwijderen. En dit was de opbrengst van deze week:

Het is niet heel veel, maar toch lekker dat het weggaat!

Waarom 10 messen in de la, als je toch altijd dezelfde lievelingsmessen gebruikt?

Kopjes en mokken die we nooit of zelden gebruiken. Nu lekker ruimte in de kast!

De stapel textiel voor de container telt voor 1 en de stapel kleding voor de kringloop ook.

De zak kleding voor de kringloop telt voor 1 en de zak afval ook

En dat waren bij elkaar 61 items die weg zijn. Heerlijk! Ik ben zelfs al met de kringloopspullen naar de kringloopwinkel gereden om ze in te leven en ... heb er daarna NIETS gekocht :-)))

Het gevolg van die opruimacties is, dat er nu ook gepoetst wordt. Gewoon als vanzelf. En misschien ook wel omdat het zomer is. Het seizoen waarin ik bruis van energie. Vooral als het 30 graden is, zoals gisteren. Dat is voor mij het ideale weertje om lekker te soppen ;-). En dus sopte ik de koelkast. Niet zomaar een snel beurtje, maar uitgebreid. Met een oude tandenborstel met Cif erop om de lastige hoekjes en randjes te poetsen. Tsjaa, elke gek heeft z'n gebrek, moet je maar denken.

Intussen was Willem fijn met Leendert op stap. Leendert was jarig en heeft als kado een workshop kitebuggyen of zoiets gekregen. Ze hebben zich heerlijk vermaakt op het strand van Ouddorp. Helemaal super zo'n zomerdag!

Donderdagmiddag heb ik Dirk kookles gegeven. Hij gaat binnenkort voor 4 maanden naar Suriname om daar af te studeren. Hij woont daar dan in een studentenkamer en moet z'n eigen potje koken. Hoogtijd om daar eens wat lessen in te volgen dus. Gewoon bij moeders in de keuken natuurlijk. Niet volgens een bepaald plan, maar gewoon door te doen, te kijken, te proeven.

We maakten een heerlijke courgetteschotel met aardappels en tomaat. In elkaar geflanst met de spullen die in huis waren. Eigenlijk moet ik eens nadenken of ik nog weet wat er allemaal inging. Want het was heerlijk!

En zo vloog de week weer bijna voorbij. Nog twee weken te gaan hier en dan is het zomervakantie!

↧

Koos 14 jaar!

July 8, 2014, 12:41 am

≫ Next: Advertorial juli (1)

≪ Previous: Minimaliseren

Gisteren was Koos jarig. Veertien werd hij, ons zevende kind, op 07-07 geboren. En warempel, je let even niet op en ze zijn je voorbij gegroeid....

↧

Advertorial juli (1)

July 10, 2014, 5:26 am

≫ Next: Advertorial juli (2)

≪ Previous: Koos 14 jaar!

KINDERKABEL.NL

Eenvoudig Luisteren
Meester Peter van de Dool heeft een geweldig leuke site gemaakt: Kinderkabel.nl. De ondertitel is: Gewoon lekker luisteren. En dat is precies wat je hier kunt doen!

Op Kinderkabel.nl zijn heel veel verhalen te vinden, die door meester Peter zijn ingesproken. Complete boeken zelfs! Het zijn veelal wat ouderwetse boeken en dat maakt het extra leuk: lekker ouderwets luisteren, naar spannende verhalen, zoals de meester die vroeger in de klas ook zo mooi kon vertellen! Er is heel veel te vinden uit de grappige boeken over Piet Vrolijk (misschien kent u die nog van vroeger?) en je vind er bijvoorbeeld het boek ¨Het hol op de hei¨ en ¨Elske, waarheen?¨. Dit laatste boek heeft meester Peter met toestemming van de uitgever ingesproken voor zijn blinde nichtje en nu is het dus voor iedereen toegankelijk.
De meeste verhalen en boeken die op Kinderkabel te beluisteren zijn, zijn christelijk.

Voor wie?
Hoe heerlijk is het om lekker op een vrije woensdagmiddag, of 's avonds als je nog even mag opblijven, of misschien in de auto (als je op vakantie gaat!) even helemaal niets anders te doen, dan fijn te luisteren naar een vrolijk of spannend verhaal. Via Kinderkabel kan dat nu en het is nog helemaal gratis ook! De verhalen zijn vooral bedoeld voor kinderen in de basisschoolleeftijd. Maar oudere kinderen of volwassenen zullen er ook van genieten. Voor die laatste doelgroep zijn er ook twee hoorspelen te vinden, zoals bijvoorbeeld die van het boek ¨In Zijn arm de lammeren¨.

Luisteren en meer
Behalve luisteren naar verhalen is er op Kinderkabel nog meer leuks te vinden. Zo is er sinds kort de Loomclub waar je voorbeelden (met filmpjes) vindt van leuke loomprojectjes. Als je iets leuks gemaakt hebt, kun je er je foto uploaden om het aan andere kinderen te laten zien.

Kinderkabel wordt steeds uitgebreider. Meester Peter, die al 18 jaar voor de klas staat, heeft veel ervaring met twee grote hobby's: Orgelspelen en Gedenkboeken/Familieboeken maken. Hij wil deze ervaring graag via Kinderkabel gaan delen door online cursussen te gaan geven. Leuk om kinderen eens achter de (spelletjes)computer vandaan te trekken en iets anders te laten doen! Lees er alles over op de welkom-pagina van Kinderkabel.

Veelzijdig
Je ziet, Kinderkabel is veelzijdig. Je komt er steeds iets nieuws tegen en je bent er zomaar niet uitgekeken. Er is een link naar zendingsverhalen en kerkgeschiedenis, een link naar de blog van de meester, een mogelijkheid tot contact ('t Kabelgootje) en nog veel meer. Wil je regelmatig op de hoogte gehouden worden? Meld je dan aan voor de nieuwsbrief (onderaan de home-pagina). Je ontvangt dan meteen gratis het e-book ¨De jonge gravin, en andere verhalen¨.

Browser
Even nog een kleine toevoeging: Kinderkabel werkt niet helemaal goed in Internet Explorer. Je kunt beter Safari of Google Chrome gebruiken. Vraag eventueel een volwassene om dat te laten installeren.

↧

Advertorial juli (2)

July 10, 2014, 5:27 am

≫ Next: Advertorial juli 3 (slot)

≪ Previous: Advertorial juli (1)

WECKENONLINE.COM

Wecken
De tweede adverteerder die ik graag aan u wil voorstellen is: WECKENonline.com. Mensen die al langer bij me meelezen, weten dat ik een enthousiaste weckster ben. Ik vind het een ideale manier van voedsel conserveren en het past mijns inziens ook helemaal in een eenvoudig-leven-lifestyle.
Regelmatig krijg ik vragen over wecken. Heel regelmatig wordt me ook gevraagd, of ik er soms workshops over wil gaan geven. En ja. Dat wil ik allemaal heel graag. En wie weet komt dat er ooit ook van. Maar voor nu ontbreekt me de tijd. En zie daar. Alles wat u wilde weten over waarom en hoe te wecken kun je nu gewoon online vinden op WECKENonline! U vindt er een complete Stap-voor-stap-uitleg en enorm veel recepten. U bent hier zomaar niet uitgekeken. Als het bij u à la minuut begint te kriebelen om aan de slag te gaan, kunt u bij WECKENonline terecht voor alle benodigheden, zoals ketels, potten, flessen, ringen, klemmen en nog veel meer. Niet alleen van het merk Weck, maar bijvoorbeeld ook van Leifheit en Kilner. Voor mij is zo'n winkel net Luilekkerland :-).

Voedsel Drogen
Behalve wecken (inmaken) is drogen ook een fantastische manier om voedsel te conserveren. Een eenvoudige techniek met veel voordelen, waar volgens mij veel te weinig gebruik van gemaakt wordt. Nu is dat niet zo verwonderlijk, want veel mensen weten niet goed hoe het moet en ook niet waar ze de kennis en benodigdheden vandaan moeten halen. Dat is dan vanaf nu opgelost!

Claudia, de eigenaar van WECKENonline is namelijk nèt zo enthousiast over voedsel drogen als ik en heeft er in samenwerking met Jean Vanhoof een geweldig mooi boek over geschreven:

Het Handboek Voedsel Drogen

Het is een boek om bij te gaan zitten watertanden. Al die prachtige foto's en super eenvoudige beschrijvingen maken dat u nog maar één ding wilt: aan de slag! In het boek vindt u veel algemene informatie over drogen, de voordelen ervan, het bewaren van gedroogd voedsel enzovoorts. Dan vindt u vele recepten. Gewoon van het drogen van bijvoorbeeld kruiden, fruit en groenten. Maar ook meer bijzondere dingen als het maken van fruitleer (het gezonde alternatief van snoep!), groentenleer en yoghurtleer. En wist u dat u in een voedseldroger ook heerlijke crackers kunt 'bakken'? Ik vond er o.a. het recept van lijnzaadcrackers. Die ga ik binnenkort eens uitproberen! De voedseldroger als rijskast voor uw brooddeeg is nog zo'n eye-opener. Kortom: van harte aanbevolen, dit prachtige boek!

Behalve het boek over drogen, vindt u op WECKENonline ook droogovens. En wilt u liever eerst 'aanschouwelijk onderwijs'? Dan kunt u een workshop volgen (ook voor wecken en/of ontsappen). De workshops zijn voor dit jaar helaas al helemaal volgeboekt. Maar er komen vast weer nieuwe data. Abonneert u zich maar op de nieuwsbrief (links onderaan op de homepage) Dan wordt u vanzelf op de hoogte gehouden.

↧

Advertorial juli 3 (slot)

July 10, 2014, 5:27 am

≫ Next: Minimaliseren qua spullen (week 28)

≪ Previous: Advertorial juli (2)

Deze maand zijn er drie nieuwe adverteerders en alledrie hebben ze iets te bieden wat helemaal past bij Eenvoudig Leven. Ik popel dus om deze adverteerders aan u voor te stellen!

LIJSTJES.INFO

Eenvoudiger Leven met minder stress
Jelle, van lijstjes.info, houdt zich helemaal bezig met 'eenvoudig leven'. Eenvoudig leven op allerlei gebieden. Iets waar u als lezer van deze blog ook vast in geïnteresseerd bent ;-).

Wilt u ook eenvoudiger leven? Ontvang dan gratis de eenvoudig-leven-checklist in uw mailbox, met 25 tips om direct mee aan de slag te gaan.

Minimaliseren
Eén van de manieren, of misschien wel dé manier, om eenvoudiger te leven met minder stress is door te minimaliseren. Minimaliseren in spullen, minimaliseren in uw uitgaven, minimaliseren in uw verplichtingen, minimaliseren in uw online-tijd, minimaliseren van uw inbox. En ga zo maar door.
Als u minimaliseert op deze terreinen in uw leven, vindt u vanzelf tijd om u bezig te houden met wat u écht belangrijk vindt, uw doelen.

Jelle heeft een unieke online-cursus ontworpen: Minimaliseer je leven in vier weken. Ik doe deze cursus zelf ook, zodat ik er uit ervaring over kan schrijven.

Allereerst heeft de cursus mij verrast, door heel anders te beginnen, dan ik dacht. Ik had gedacht meteen allerlei tips en trucs te ontvangen om nu eindelijk die troep-koe eens stevig bij de horens te pakken en aan het wegdoen en opruimen te gaan beginnen. Maar nee, Jelle begint heel anders. Hij laat u eerst nadenken over uw doelen. Wie ben ik? Wat wil ik? Dat soort vragen moeten eerst heldere antwoorden hebben (week 1). Daarna werd ik aan het denken gezet over de belemmeringen om aan mijn doelen te geraken (week 2). Pas in week 3 werd ik praktisch aan het werk gezet in mijn leefomgeving. Het grappige is, dat ik juist doordat ik al twee weken bezig was met nadenken over mijn doelen en de belemmeringen op de weg daar naartoe, ik al helemaal vanzelf aan de slag gegaan was met wegdoen van spullen, orde scheppen in mijn uitgaven enzovoorts. Voor mij een bewijs dat Jelle's aanpak werkt! Ik ben nu al benieuwd wat er in week 4 aan de orde komt!

Tijd
Eén van de dingen die me aansprak was, dat dit geen maandenlange cursus is, maar één van slechts 4 weken. Ik zie nu eenmaal graag snel resultaat ;-). Nu moet ik zeggen dat de eerste 2 delen van de cursus prima in een week tijd te doen waren. De opdrachten van week 3 krijg ik echter nooit in één week gepropt. Maar dit ligt hem wellicht ook aan mijn ~~troep~~ XL-huishouden ;-). Zo is één van de opdrachten: stel een stufflist op van je bezittingen. Dat is voor mij een station te ver. Althans, om dat allemaal in één week te doen (er zijn nog meer opdrachten!), naast mijn gewone werk. Geeft niets. Dan doe ik er toch gewoon wat langer over? Ik ben al zo heel blij met alle aanwijzingen, de motivatie die de cursus geeft en ook het directe resultaat. Minimaliseren is natuurlijk ook niet iets wat je maar 4 weken doet en waarmee je dan klaar bent. Minimaliseren is een life-style. Iets voor een leven lang, dus.

Opzet
De cursus heeft een eenvoudige (minimalistische ;-)) opzet. Je krijgt vier weken lang een korte introductie, een (eveneens korte) instructie en daarnaast één of meerdere filmpjes om e.e.a te verduidelijken. Het is mogelijk om ervaringen te delen en/of vragen te stellen in de facebookgroep. Je kunt natuurlijk altijd vragen stellen aan Jelle zelf. Je moet de cursus zien als een handvat waar je nog heel lang plezier aan kunt beleven en zeker daarom is het de prijs (97,00 euro) zeker waard.

De toon
De toon van de cursus is persoonlijk en direct. Ik merk wel, dat Jelle schrijft vanuit de overtuiging van 'de kracht van groot denken'. Dat doet mij wat 'Amerikaans' aan, om het zo maar te zeggen. Mijn persoonlijke overtuiging (als christen) is dat de kracht (juist ook voor onze dagelijkse bezigheden) niet ín onszelf ligt, maar búiten onszelf. Niettemin weet ik ook, dat zogenaamde 'helpende gedachten' heel belangrijk en nuttig zijn bij het behalen van persoonlijke doelen. Vanuit die gedachte kan ik de toon van de cursus prima plaatsen en stoort het me totaal niet. Van harte aanbevolen!

↧

Minimaliseren qua spullen (week 28)

July 11, 2014, 1:06 pm

≫ Next: Gehackt

≪ Previous: Advertorial juli 3 (slot)

Ook deze week ben ik rustig aan verder gegaan met het minimaliseren qua spullen. Elke werkdag verwijder ik ten minste 10 items uit ons huis.

Weg met al die overbodige ballast. Op zoek naar ruimte :-). Letterlijk en figuurlijk!

Een deel van de spullen heb ik woensdag meteen naar de Kringloopwinkel gebracht. Daar moest ik toch zijn om samen met schoonmama een keukentafel en stoelen uit te zoeken. De Kringloopwinkel in Dordrecht is onze favoriet. Hij is heel groot en heel overzichtelijk en niet duur. Precies goed dus :-). Als je er spullen inlevert krijg je een koffiemuntje waarmee je in het restaurantje lekker een bakkie koffie kunt halen. En dat hoort er dan ook helemaal bij, bij zo'n Kringloopwinkel-ochtendje! Koffie met een punt appeltaart om de goede aankoop te 'vieren'. Zelf kocht ik niets. Nou ja, alleen een vierkant bakje van 0,25 wat ik wil gebruiken bij het maken van de kookrubriek. En daarna kan het dan weer terug.

Kijk, dit verdween allemaal uit ons huis:

Maandag

Dinsdag

Woensdag

Donderdag

Vrijdag

Elke dag 10 items en maandag zelfs 11. Totaal zijn er 51 items verdwenen. Vorige week waren het er 61 en die week daarvoor 50. Totaal 162 'dingen' die weg zijn. En je merkt er nog niets van :-(. Nou ja, niets...Dat is een beetje overdreven. Zoals je op de foto's kunt zien, zijn er vooral veel keukenspullen verdwenen. Daar ben ik echt met de operatie stofkam bezig. Elke dag ruim ik een kastje op, sop het grondig en zet er dan in terug wat ik echt gebruik. En ja, die kastjes zien er langzamerhand echt wat 'luchtiger' uit :-). Daar word ik toch wel blij van.

Maar eer dat ik zo het hele huis gedaan heb ... ben ik wel een jaar verder, vrees ik. Zover moet ik maar niet vooruit kijken, want dan zakt de moed me in de schoenen. Ik moet gewoon mijn doel goed voor ogen houden. Dan komt het wel goed.

↧

Gehackt

July 15, 2014, 9:28 pm

≫ Next: Heftig

≪ Previous: Minimaliseren qua spullen (week 28)

Nee, Teunie staat niet bij de ambassade en haar tas is niet gestolen en u hoeft haar niet te helpen. De mailbox van Teunie ie gehackt. We zijn er mee bezig om het op te lossen.

Update: Inmiddels is alles opgelost.

Willem Luijk

↧

Heftig

July 15, 2014, 11:31 pm

≫ Next: Een lach en een traan

≪ Previous: Gehackt

Zo, dat was een heftig begin van de dag. Ik zat rustig mijn mail te beantwoorden (om kwart over 5) en ineens was in één keer heel mijn mailbox leeg en bleek dat er uit mijn naam een rare mail uitgegaan was naar alle mensen in mijn adresboek. Ik logde uit en wilde weer inloggen, maar dat kon niet meer. Mijn google-account bleek verdwenen! Ik was best ongerust, want kon zo ook niet bij mijn documenten en mijn blog en nog veel meer. Dus heb ik Dirk maar wakker gemaakt. Die was not amused, zo vroeg op de morgen. Maar hij begon dapper aan het probleem. Heeft later Willem er ook nog even bij gehaald. En na een dik uur was alles weer gefixt. Zelfs mijn verdwenen mailbox is er weer! Alles nu natuurlijk meteen onder een nieuw wachtwoord. Ik word nu alleen overspoeld met mailtjes en zelfs al telefoontjes over wat er aan de hand is. Dat geeft nog wel even reuring ;-).

↧

Een lach en een traan

July 20, 2014, 10:19 pm

≫ Next: Jarige Jan

≪ Previous: Heftig

Vrijdag om 12.00 uur was het eindelijk zover. Toen sloot ook de basisschool de deuren en was het
echt zomervakantie. Het was een begin met een lach en een traan...

Een lach
Die lach was er! Want wat was er lang naar dit moment uitgekeken! Dagen, nachten, toetsen, uren, er werd hier van alles afgeteld ;-). Heerlijk zes weken lang vakantie. Zomertijd. Tijd van ontspanning. Tijd van leuke dingen doen. We gaan dit jaar niet weg en eigenlijk vind ik dat prima. Weggaan is leuk, maar kost eerst heel veel inspanning. Alles inpakken en schoonmaken en van alles regelen. Dat komt toch voor het grootste deel op moeders aan. De vakantie voelt nu voor mij méér als vakantie aan, dan wanneer we weggaan.

We hebben heel wat leuke plannen. En vrijdagmiddag begon ik meteen aan de uitvoer :-). In Ridderkerk waren er de Midsummer Wool Days bij Alpacamilestones.nl. Daar wilde ik graag naar toe. Henk vond het leuk om gezellig mee te gaan.
Op ons gemakje keken we rond bij alle leuke spullen. Prachtige Alpacawol (natuurlijk) en Ouessantvachten, alle kleuren wolverf, mooie gebreide modellen van omslagdoeken, sjaals en nog meer. Een aantal dames zat fijn onder een partytent te spinnen of te breien. Enkele spinsters kende ik van de spingroep.
We keken rond in de wolstudio, waar elke maand breicafé wordt gehouden. Wat een inspirerende omgeving!
Na lang wikken en wegen kocht ik een zak bijzonder mooie Alpacawol. Een donkergrijze met hier en daar een lokje bruin erin. Heel mooi en heel apart en heeeeel zacht. Ik heb zo'n zin om daarmee achter het spinnewiel te gaan!
Op de valreep kocht ik ook nog een potje warmrode, natuurlijke verfpoeder. Voor als ik nog weer eens iets van witte wol ga spinnen.

Henk vond alles leuk. Lekker alle aandacht van mama alleen. En dan ook nog een ijsje krijgen. Dat is feest. Dat is zomervakantie. Niets moet, alles mag (zoiets dan ;-)).

Toen we uitgekeken waren reden we snel terug naar Alblasserdam om Maaike op te halen. Die had nog één celloles voor de vakantie. We brachten haar naar de muziekschool in Nieuw-Lekkerland en in de wachttijd deden Henk en ik even wat boodschapjes.

We kwamen tegen vijven thuis. Tijd om eten te gaan koken. Maar nee, hoor, ik had 'vrij' :-). Vanwege de warmte (het was de eerste tropische dag van 2014) had ik een koude pastasalade gemaakt als avondeten. Fijn als dat vast klaarstaat. En ook fijn, dat hij door iedereen met gejuich werd begroet, toen we aan tafel gingen.

's Avonds kwam mijn vriendin het begin van de vakantie inluiden. Zij werkt in het onderwijs en heeft nu dus ook zes lange weken vakantie. Willem ging intussen met Jan en Henk naar de bieb voor een grote stapel boeken. En Wilma en ik installeerden ons met ons haakwerk in de tuin. Er was koffie en later koude, versgeperste sinaasappelsap. We kletsten en haakten en genoten. De kinderen bleven schandalig lang op. En toen uiteindelijk alleen Willem, Wilma en ik overbleven zei Willem ineens: ¨Zal ik eens een patatje gaan halen?¨. Nou, dat is iets wat we echt nooit doen en verrast riepen we: ¨Jaaaaaaa!¨. En zo kwam het dat we om een uur of half 1, bij het licht van de tuinfakkels, met z'n drieën een patatje zaten te smikkelen :-).

Een begin met een lach.

Een traan
Maar er was ook een traan...
Die vreselijke vliegramp boven Oekraine. Bijna 300 doden, waarvan 192 Nederlanders. Iedereen kent wel iemand (of kent wel iemand die iemand kent) die bij deze ramp betrokken is. Onvoorstelbaar leed.

Maar daarnaast kwam er rond etenstijd ook een berichtje binnen, dat er twee zussen vermist werden in de Lek bij Streefkerk (dat is bij ons in de buurt). Even later hoorden we, dat één meisje was gered, maar dat het andere meisje nog werd vermist. Tijdens het eten kreeg Dirk een whatsappje van een vriend, bij wie hij die avond op verjaarsvisite zou gaan. De verjaardag werd afgeblazen. Het vermiste meisje was zijn nichtje en men moest ervan uitgaan dat ze was verdronken.

We kennen het meisje niet persoonlijk, maar wel veel familieleden. Wat een pijn en verdriet! Gisterenmiddag pas is het meisje gevonden.

Een lach en een traan liggen vaak erg dicht bij elkaar.

Strand
We hadden ons voorgenomen om deze zomer zo vaak mogelijk naar het strand te gaan. En als het dan zaterdag is en meer dan 30 graden..? Dan ga je natuurlijk!

Maar eerst was er werk aan de winkel! Misschien moet je er een beetje maf voor zijn. Maar de mannen hier hadden afgesproken om zaterdag eerst te gaan hout zagen en klieven. We hebben nog niet genoeg liggen voor de winter en er moet dus een beetje vaart gemaakt worden.
Willem, Wim, Dirk en Gerwin zouden van de partij zijn en om 6 uur beginnen. Ze zouden doorgaan tot het té warm werd.
Ons kachelhout ligt bij een boerderij net buiten het dorp. Dat is fijn, want als je daar zo vroeg met motorzagen aan de slag gaat, is er niemand die er hinder van heeft.

Om 8.30 kwamen de mannen koffie drinken. Ze dropen van het zweet. Dapper gingen ze na een pauze weer terug. Ze zouden de aanhangwagen, die nu voor drie kwart vol zat, nog vol maken en dan stoppen. We werken altijd om de beurt. De ene keer is het hout voor Wim, de andere keer voor ons. Deze keer was het hout voor ons en om half 11 kwamen ze met de kar vol voor gereden. Kruiwagen na kruiwagen werd er naar achteren gereden en al het hout werd meteen netjes in de houthokken gestapeld. We hebben ons middelgrote hok nu helemaal vol en het kleine half. Rest nog dat kleine hok vol te maken en dan het grote hok aan de zijkant van ons huis nog. In principe hebben we dan genoeg voor een winter zoals die van 2013/14. Eén zonder vorst dus. Als we een koude winter krijgen moet er nog een flinke portie bij. Het scheelt dat we dit jaar allemaal zwaar hout hebben (eiken en beuken). Daar doe je veel langer mee dan met bijvoorbeeld populierenhout.

Een deel van het hout (het eikenhout) hebben we in een grote partij op de Veluwe gekocht. Een chauffeur met een vrachtwagen uit onze gemeente heeft het voor een vriendenprijs naar Alblasserdam vervoerd. Het zijn stammen die gezaagd en deels gekliefd moeten worden.
Een ander deel kregen we onlangs aangeboden van een schipper uit onze gemeente. Zijn broer (ook schipper) had stalen platen vervoerd en daar worden dan beukenhouten balken tussen gelegd. Die balken worden normaal gesproken weggegooid, maar kachelmensen zijn er natuurlijk tuk op :-).

Het was nog een hele operatie om ze hier te krijgen. Eerst hebben we met een ploegje de balken in het ruim op mooie stapels gelegd. Daarna werden de stapels met een autokraan omhoog getakeld en stapel voor stapel op een dekplaat gelegd. De dekplaat schoven we naar achteren totdat de houtstapel precies bij de steiger lag. Daarna hebben we de balken eerst op de kant en daarna in een aanhangwagen gelegd en in drie keer naar de boerderij gereden. Daar alles weer uitgeladen en op stapels gelegd. Dat was een zaterdagje stief doorwerken ;-).
Ik verheug me er al op om straks van de winter dat mooie hout te gaan verstoken :-).

Maar laten we eerst toch maar van de zomer genieten. Niet dan?

Na de zagerij hebben we als een speer alle strandspullen ingepakt. Parasollen, strandlakens, heeeeeel veel drinken (wat al koud stond), de skottelbraai, broodjes, hamburgers, lekkers, zonnebrandcrème, stoelen, haakwerk, scheppen, emmertjes, schepnetten. Pff. Het was nog een hele klus voor we reden. Er gingen nog een vriendje en een nichtje mee. Gezellig hoor.

We hebben erg genoten, daar in Ouddorp. Strand is echt voor iedereen leuk!

Toen we aankwamen was het eb. Leendert keek op zijn mobiel wanneer het vloed zou zijn. Dat zou 's avonds om een uur of 10 zijn. Direct werd er gemeten en geschat. Er ging een grote dam gemaakt worden! En die kwam er. We hebben er veel lol aan beleefd. Het is natuurlijk de sport om zo'n dam zo lang mogelijk in tact te houden als de vloed komt. De hele familie heeft meegedaan. Willem heeft een prachtig filmpje gemaakt van het moment dat de dam onder luid gejuich doorgestoken werd.

Verder werden er ook kwalletjes, krabbetjes, garnaaltjes en platvisjes gevangen met de schepnetten. Er werd gezwommen en gelezen. Ik zat lekker onder een parasol bloemen te haken. Pas om kwart over 9 's avonds namen we afscheid van de zon en de zee. Mmmm, dat er nog maar veel van zulke dagen mogen komen!

↧

Jarige Jan

July 22, 2014, 9:01 pm

≫ Next: Review en kortingscode

≪ Previous: Een lach en een traan

Gisteren was Jan jarig. Hij is 11 jaar geworden. Wat keek hij al lang naar zijn verjaardag uit! Hij wilde geen kadootjes, maar het allerliefst van iedereen iets voor in zijn spaarpotje. Hij spaart namelijk voor een tent. Hij wil graag een goede 3-persoonstent kopen en daar deze vakantie fijn in gaan kamperen. Heel simpel, hoor. Gewoon met z'n vriendje ergens in een weiland of iets dergelijks. Of misschien ook wel bij ons in de tuin. Het allerleukste is echter, dat Willem samen met hem en Henk één of twee nachtjes naar een heuse camping gaat.

De verjaarsvisite kwam 's middags. We konden fijn in de tuin zitten. Ik had twee zomerse taarten gemaakt. Een aardbeienkwarktaart en een citroentaart. Dat smaakte best bij de 30 graden, die het weer was. Halverwege het feestje zijn we naar binnen gegaan. Er was te weinig schaduwplaats en het werd te warm voor opa en de oma's.

Jan werd lekker verwend. Z'n spaarpotje is vol genoeg om zaterdag naar de kampeerwinkel te gaan. Daar is het waarschijnlijk al uitverkoop. Ik denk dat hij behalve een tent ook nog wel iets van een zaklamp of ander leuks kan kopen. Jan had het liefst meteen online iets gekocht. Maar juist het uitkiezen van de tent moet ook een feestje zijn. Hij mag nog even een paar dagen voorpret hebben ;-).

Er waren ook nog andere leuke kado's. Een duikbril, een verrekijker, een leuk boek waarin allemaal spannende proefjes beschreven staan. Jan is de koning te rijk en geniet op zijn eigen, stille manier, met grote bruine glimogen.

's Avond was er in onze gemeente een kerkdienst. En dat was ook fijn. We zijn er met z'n allen heengegaan. Behalve Maaike, die deze week elke avond in het gezin van mijn vriendin werkt, die vorige week een babietje kreeg. Ze helpt daar met kinderen wassen en op bed leggen en de keuken poetsen. En dan kon moeilijk zomaar een dag overgeslagen worden ;-).

Na de kerkdienst was er weer zo'n prachtige zomeravond van buiten zitten. Vanwege Jan z'n verjaardag waren er toastjes met lekkere salade. Maar daarna hield ik het toch vroeger dan normaal voor gezien. De dag was lang genoeg geweest en ik kroop lekker m'n bed in. Weer een fijne vakantiedag om op terug te kijken!

↧

Review en kortingscode

July 25, 2014, 4:08 am

≫ Next: Minimaliseren qua spullen (week 29 en 30)

≪ Previous: Jarige Jan

Eerder deze maand schreef ik een advertorial over de cursus Minimaliseer je leven in vier weken. Ik heb deze cursus zelf ook gedaan. Toen ik de advertorial schreef had ik drie weken van de cursus achter de rug. Inmiddels heb ik ook de vierde week gehad.

Week vier van de cursus
Die vierde week is eigenlijk een soort samenvatting van de drie voorgaande lessen. Bedoeld om de puntjes op de 'i' te zetten. Op een heel minimalistische manier (namelijk in drie videootjes van ongeveer een minuut) krijg je een handvat aangereikt voor de lessen die je geleerd hebt. Heel handig om paraat te houden en om regelmatig te raadplegen. Je weet dan in één minuut weer precies waar je geleerd hebt je op te focussen: Eerst het schrijven (en bijhouden!) van je persoonlijke missie (week 1). Dan het je bewustworden en elimineren van alles wat je afleidt (week 2). En vervolgens het praktische minimaliseren van je leefomgeving (week 3).
Met dat laatste punt ben ik nog volop bezig. Binnenkort laat ik je zien hoe de afgelopen twee weken bij me verliepen.

Praktische tips
Veel mensen, heel veel mensen, zijn op zoek naar manieren om hun leven te vereenvoudigen. Dat was ook wel te merken aan het aantal mensen dat bij Jelle de gratis eenvoudig-leven-checklist opgevraagd heeft (zie advertorial) Bij deze checklist horen 25 tips om direct aan de slag gegaan. Misschien bent u ook al enthousiast bezig?!

Kortingscode
Als de tips naar méér smaken en u ook met net zoveel enthousiasme als ik de cursus wil gaan volgen, dan is er nu goed nieuws. Speciaal voor de lezers van Eenvoudig Leven is de cursus tijdelijk verkrijgbaar met een grote korting van maar liefst 30 procent!

Let op: de kortingscode is slechts geldig tot morgenavond (26 juli) 21.00 uur. Wees er dus snel bij!

Hoe werkt het?

Ga naar lijstjes.info/minimaliseren Onderaan de pagina ziet u staan: Ja, ik wil aan de slag! U klikt hierop en vult de velden in. In het veld Ik heb een kortingscode vult u in: TEUNIE. U betaalt voor de cursus Minimaliseer je leven in vier weken dan geen 97,00 maar slechts 67,00 euro!

Iedereen die mee gaat doen: veel succes gewenst!
.

↧

Minimaliseren qua spullen (week 29 en 30)

July 27, 2014, 9:22 pm

≫ Next: Genieten van de thuisblijf-vakantie

≪ Previous: Review en kortingscode

Ook deze weken ben ik rustig aan verder gegaan met het minimaliseren qua spullen. Elke werkdag verwijder ik ten minste 10 items uit ons huis.

Weg met al die overbodige ballast. Op zoek naar ruimte :-). Letterlijk en figuurlijk!

Het is best handig om jezelf elke dag een kleine plicht op te leggen. Het brengt structuur. Elke dag, zowel in de drukke laatste schoolweek, als in de lummelige eerste vakantieweek, begon ik de werkdag met mijn taakje: 10 spullen uitzoeken die ons huis uit mochten. Voor dit doel haalde ik steeds een keukenkastje leeg, haalde er de stofkam door, sopte het kastje grondig en deed er alleen in terug wat ik echt gebruik. Uit elk kastje kwam wel een aantal voorwerpen wat weg mocht. Dat was dan het begin van mijn 10-dingen-wegdoen-taak. De rest plukte ik uit kleer-, boeken- of andere kasten. Als ik 10 dingen had verzameld maakte ik een foto en gooide weg wat weggegooid mocht worden, of bracht naar mijn auto, waar een grote kringloopdoos in staat, om naar de kringloop te brengen. Een enkel ding kwam in mijn marktplaatswinkeltje. Ook dat is leuk, want het meeste is snel weg. En als ik op die manier elke week 10 euro 'verdien', dan is dat toch 500 euro in een jaar. Wie het kleine niet eert...

De keuken is nu helemaal klaar. Ik ga m'n werkterrein verleggen. Ik weet niet of het gaat lukken om ook in de vakantie steeds aan mijn taakje toe te komen. Maar we gaan het zien. In elk geval zijn er met de onderstaande spullen erbij gerekend in vijf weken tijd nu 262 items uit ons uit verdwenen!!!

↧

Genieten van de thuisblijf-vakantie

July 30, 2014, 10:28 pm

≫ Next: Minimaliseren qua spullen (week 31)

≪ Previous: Minimaliseren qua spullen (week 29 en 30)

Intussen genieten we hier van onze thuisblijf-vakantie. Willem is jammergenoeg nog steeds aan het werk. Hij krijgt pas 11 augustus vakantie. Daar kijken we erg naar uit. Maar we hoeven daar natuurlijk niet op te wachten. We hebben het vakantie-ritme al lekker te pakken ;-).

Vrijdagavond vierde de vriendin van Hans haar verjaardag. Daar gingen we met z'n allen naar toe. Wat een gezellig avondje was dat! We waren met drie auto's. Dat was nodig, omdat Willem en ik wat eerder weg gingen om onze lieve vrienden Ellen en Marco uit Zwitserland van Schiphol te gaan halen. We hadden afgesproken, dat we om ongeveer 23.00 op Schiphol zouden zijn. Maar even over half 11 kregen we al een berichtje dat Ellen en Marco veilig en wel geland en zelfs al door de douane waren. Terwijl zij ergens wat gingen drinken, zette Willem het gas erop om er zo snel mogelijk te zijn. Wat was het heerlijk toen wel elkaar dan eindelijk weer zagen!! Ellen was in april nog hier geweest. Maar Marco hadden we een jaar niet gezien. Hij grapte meteen: ¨Willem, waar is je andere helft?¨ O ja, dat is waar ook. Vorig jaar om deze tijd was Willem maar liefst 16 kilo zwaarder!

We laadden tassen en koffers in de auto en reden de mooie zomeravond in, op weg naar Alblasserdam. Het was een uur of half 1 voordat we thuis waren. Alles was al in diepe rust. We zakten nog heel even uit, kletsten en kletsten en daarna was het toch heus bedtijd.

De volgende morgen was het vroeg opstaan. Het gewone ritme: ergens tussen 5.00 uur en 5.30 sta ik op. Ik maakte Hans en Koos wakker, die naar hun werk moesten en begon aan de vaat van de vorige avond. Ik was nog maar nauwelijks bezig, of Ellen zat achter me. Ook zij is altijd een vroege vogel ;-). Nou, gezellig, hoor! We waren nog lang niet uitgepraat :-)). Hans, Koos en later Maaike vertrokken naar hun werk. De anderen sliepen fijn uit.

Pas om een uur of 9 kwam de rest van de familie één voor één uit bed rollen. Ik sjeesde even naar de winkel om wat spulletjes te halen voor een echt vakantie-ontbijtje: afbakcroissantjes en witte kadetjes. En een poosje later zaten we lekker in het zonnetje te Genieten met een hoofdletter!

Na het ontbijt gingen we met z'n vieren aan de wandel. Ellen, Marco, Willem en ik. We liepen Willem z'n gewone wandelroute: een kleine 5 kilometer langs de molens van Kinderdijk. We deden het alleen op de toeristen-manier. Lekker op het gemakje en Marco en ik stopten om de haverklap om foto's te maken. Wat is het toch altijd prachtig, prachtig, prachtig. Zoveel schoons op een kilometer of twee van je huis!

We kwamen langs Biokaas Kinderdijk, een kaasmakerij waar ze vegetarisch biologische kaas maken. Daar gingen we naar binnen om inkopen te doen. Leuk is dat. Als wij in Zwitserland zijn kopen we Zwitserse kaas. Als Ellen en Marco in Nederland zijn, kopen ze Nederlandse kaas :-). Ze kochten meteen alles wat op het meeneemlijstje voor hun Zwitserse vrienden stond. Alles werd keurig vacuüm verpakt. Om de vakantie te vieren nam ik voor thuis ook wat kaas mee. Normaal doen we het met de goedkope kaas uit de supermarkt. Maar nu een traktatie. Voor elke wat wils: een stukje heerlijk romige geitenkaas, een stukje oude kaas en een stukje komijnenkaas. Wat een luxe!!

's Middags splitsten we de groep op. Willem ging met Jan en Marco op stap om de tent voor Jan te kopen, die hij van z'n verjaardagsgeld heeft opgespaard.

Ellen en ik deden boodschappen en 'deden' op ons gemakje de Kringloopwinkel. Compleet met lekker uitpuffen met een koud drankje (pff, wat was het warm!).

Aan het eind van de middag zaten we als vanouds met een mannetje of 12 aan de zaterdagse patatten en daarna was het voor Ellen en Marco tijd om te vertrekken naar hun vakantieverblijf in Tholen.

Maandagavond kwam Leendert thuis. Maar voor één nachtje, want dinsdag zou hij samen met Hans vertrekken voor een kampeerweekje. Er kon thuis alvast voorgeproefd worden ;-). Leendert was nog niet binnen, of Jan vroeg hem, of hij zijn tent wilde opzetten. En ja hoor, dat wilde Leendert wel. Helaas paste de tent niet goed in onze achtertuin. Het is een model wat je goed strak moet trekken met touwtjes en haringen. En dat lukte niet lekker tussen de tegels. Maar niet getreurd. We haalden het oude tentje van Henk voor de dag. Dat paste wel. En Leendert en Jan kampeerden die nacht gezellig in de achtertuin ;-).

Dinsdag bracht ik samen met Henk de jongens naar Velsen-Zuid. Daar staan ze fijn op een prachtige natuurcamping. Het was best nog een flinke rit, met op het einde een puzzeltocht naar de camping. Maar we kwamen er :-).

Leendert en Hans zetten in rap tempo hun tent op, pompten het luchtbed op en installeerden zich als vorsten.

Ik haalde nog even gas voor de Skottelbraai, waar ze zich de rest van de week mee moet redden. Kocht als verrassing nog een frietje voor de lunch en reed met Henk weer terug naar Alblasserdam

Daar genoten we met schoonmama van de vlaaien, die ik 's morgens gebakken had. Typische thuisblijfvakantiegenietmomenten

Net als lang opblijven. Naar de bieb gaan en een stapel stripboeken en een dvd-tje lenen. Ontbijten met pannenkoeken. Elke nacht kinderen die in het tentje kamperen...

Hoe fijn is dit?!

↧