Advertorial

September 21, 2014, 10:47 pm

≫ Next: Verwerken en bewaren van groenten en fruit

≪ Previous: Nieuwe workshops Brood Bakken

Eén keer per maand schrijf ik een advertorial. Dan zet ik mensen of bedrijven in het zonnetje die in die maand voor het eerst met een banner adverteren op deze blog. Of ik schrijf op verzoek van 'oude' adverteerders.

Meestal adverteren hier bedrijven waar ik persoonlijk een goede ervaring mee heb. Het is dan extra leuk om zo'n bedrijf met de producten of diensten te kunnen aanbevelen. Zo draait er deze maand een banner van de camping in Winterberg, waar we deze zomer min of meer onverwachts kampeerden:

1) Vakantiepark Küstelberg
Vakantiepark Küstelberg is een kleinschalig park vlakbij Winterberg in Duitsland. Er is een camping met 16 kampeerplaatsen en er zijn een stuk of 10 vakantiehuisjes, van 6-persoons tot 12-persoons.

Klein maar toch royaal
Wij hebben er gekampeerd en het eerste dat opviel was, dat het weliswaar kleinschalig is, maar daarom níet klein! De kampeerplaatsen zijn ronduit royaal te noemen met een breedte van zo'n 10 meter. De kampeerplaatsen zijn rondom een ruim veld gegroepeerd. Dat is handig, want zo heb je vanuit je tent goed zicht op je kinderen en op alles wat er op het veld gebeurt. Er zijn speeltoestellen en er is een klein zwembad (goed afgezet met een hek).
Wij waren er in de tweede helft van augustus, toen het seizoen al op het einde liep. Maar het zag er allemaal zo fris en keurig uit, dat het was alsof het seizoen nog moest beginnen. Fleurige bloemperken, een schoon sanitairgebouwtje en noem maar op.

Het ruime veld met onze (blauwe) tent en ernaast die van mijn zus

De huisjes liggen ook aan een rand van het veld. Kijk zelf maar eens hoe fris en gezellig die eruit zien: voorbeeld van een zespersoons huisje.

Activiteiten en services
In het seizoen wordt er van alles georganiseerd door het recreatieteam. Bijvoorbeeld spelletjes, knutselen, pannenkoeken eten, een avondwandeling met lampionnetjes etc. etc. Deze activiteiten worden georganiseerd vanuit een centrale ruimte die 'De Herberg' heet.
Er zijn allerlei services, zoals de wasruimte met was- en droogmachines, de broodjesservice ('s morgens verse broodjes aan de deur van je huis of bij je tent), wi-fi (betaald) enzovoorts.

Omgeving
Ja, het is goed toeven op de Küstelberg. Niet in de laatste plaats vanwege de prachtige omgeving. Wij waren er veel te kort om van al dat moois te kunnen genieten! En het lijkt ons ronduit een sprookje om daar 's winters als er sneeuw ligt lekker rond te banjeren!
Winterberg is een heerlijk wintersportgebied op maar 4 uur rijden van De Randstad. En vakantiepark Küstelberg is dan een prachtige uitvalsbasis. Niet alleen als u op de latten wilt of wilt snowboarden, maar ook als u er meer van houdt om mooie wandelingen te maken.

Foto door Willem tijdens een vroege wandeling in augustus

Aanbevolen
Ik zou nog veel meer over Küstelberg kunnen vertellen. Maar kijkt u eens fijn rond op de website. Eén ding wil ik nog even kwijt: de beheerders zijn heel aardige Nederlanders, die er alles aan doen om uw verblijf onvergetelijk te maken! Van harte aanbevolen.

2) Knulst Houten Vloeren
Een oude bekende onder de adverteerders op Eenvoudig Leven is Knulst Houten Vloeren uit Nunspeet. Knulst Houten Vloeren heeft een geheel vernieuwde showroom, waar de meest populaire vloeren worden getoond. Maar wilt u eerst thuis op uw gemakje kijken naar wat Knulst allemaal te bieden heeft? Kijk dan eens rond op de website, of vraag het Gratis Inspiratie Magazine aan!

Enorme keuze
Bij Knulst Houten Vloeren bent u zomaar niet uitgekeken. Knulst levert namelijk vloeren in maar liefst 40 houtsoorten, die ook nog eens in verschillende bewerkingen en kleuren verkrijgbaar zijn. Of het nu gaat om een eiken kloostervloer of de traditionele eiken visgraat. Of u nu voor bamboe gaat of voor een exotische houtsoort zoals Afzelia Doussie. Bij Knulst is dat allemaal mogelijk.

Afzelia-Doussie-Parketvloer-Tapis-houten-vloer

Woonblog
Heel leuk is het om je via de woonblog te verdiepen in de mogelijkheden van een houten vloer. Waarom bijvoorbeeld een houten vloer op het toilet of in de badkamer? En welke vloer kun je het beste kiezen als je voor duurzaam gaat? Wat zijn leuke ideeën voor op de kinderkamer? Allemaal onderwerpen die op de blog langskomen.

Naast houten vloeren levert Knulst ook PVC-vloeren. De collectie is enorm. U kunt kiezen uit wel 700 soorten.

Aanbiedingen
Knulst heeft altijd interessante aanbiedingen. U hoeft dus beslist niet verder te zoeken. Bij Knulst kunt u alle kanten uit voor uw nieuwe vloer!

3) Binnenkant
Een ander vertrouwd 'gezicht' in de advertorials is Binnenkant. Jacquelien, de eigenaar en drijvende kracht achter Binnenkant, is opruimcoach èn binnenhuisarchitect. Dat is een bijzonder fijne combinatie. Zij kan u eerst helpen om orde te scheppen in uw leefomgeving, maar daarna en daarnaast kan ze ook tips geven om uw woonomgeving mooier en prettiger te maken!

Informatie en inspiratie
Natuurlijk kunt u op haar website kijken voor informatie, maar u kunt ook kijken op haar blog Fijn Wonen. Daar vindt u niet alleen informatie, maar vooral ook inspiratie.

Rondbrief
Wilt u van tijd tot tijd geïnformeerd worden over alles wat Binnenkant te bieden heeft? Schrijf u dan in voor de Rondbrief. Elk kwartaal komt er een nieuwe rondbrief uit. In de rondbrief vindt u praktische tips, doet u inspiratie op voor opruimen en/of uw interieur, kijkt u binnen in een 'gewoon maar bijzonder' huis enzovoorts.
Ook de rondbrief van herfst 2014 biedt weer enorm veel kijk- en leesplezier! U kunt bijvoorbeeld aan een leuke wedstrijd rond het thema 'appels' meedoen.

En er is uitgebreid aandacht voor 'gelukkig zijn met minder spullen'. Allemaal gratis inspiratie voor wie zich inschrijft voor de rondbrief. Doen dus!

↧

Verwerken en bewaren van groenten en fruit

September 24, 2014, 2:20 pm

≫ Next: Extra workshops brood bakken

≪ Previous: Advertorial

Langzaam maar zeker is de voorraad groenten en fruit, die ik vorige week maandag kocht, verdwenen. Verdwenen in magen en potten en diepvries enzo :-).

Er was deze keer een enorme hoeveelheid bananen te verwerken. Ik had drie bananendozen die alledrie tamelijk vol zaten. Ik betaalde er slechts 3 euro voor en als je dan hier en daar wat moet weggooien doe ik daar natuurlijk niet moeilijk over. De meeste bananen waren echter nog prima. Een bruine schil wil niet zeggen dat dan de vrucht ook bruin is. Ik heb er van alles en nog wat mee gedaan.

De eerste paar dagen waren de bananen nog goed genoeg om mee te geven naar school en werk. Daarna werden ze té rijp en té zacht. Toen waren ze o.a. perfect om er smoothies mee te maken. Er gingen er wat in de groene smoothies, die wij hier regelmatig bij het ontbijt drinken. Maar ik maakte ook fruitsmoothie voor tussendoor of als toetje. Gewoon alleen bananen met wat (soja)melk of yoghurt in de blender. Heerlijk!

Gebakken bananen als toetje is hier trouwens ook favoriet. Ik halveer de bananen dan in de lengte en bak ze in wat boter bruin. Kaneel erover en smullen maar. Zondag deden we er ook nog slagroom op. Toe maar ;-).

Een grote hoeveelheid bananen verdween in mijn droogapparaat. Eerder droogde ik al eens schijfjes banaan, die ik door de kokosschilfers had gewenteld. Dat was een groot succes, maar ook wel een heel werk. Nu heb ik het mezelf makkelijk gemaakt door gewoon gehalveerde bananen te drogen. Zo verkrijg je een heerlijke, gezonde snack.

Ik maakte ook bananenjam. Het allerlekkerst vinden we de combi banaan-sinaasappeljam. Maar sinaasappels had ik niet in huis. Om het zoete van de rijpe bananen toch een beetje te compenseren heb ik er op een kilo bananen steeds drie uitgeperste citroenen bij gedaan. Dat is vanwege het hoge pectinegehalte van citroenen meteen een goed bindmiddel.

Uiteindelijk heb ik ook heel wat bananen ingevroren.

Die komen wel weer van pas als de bananen duur zijn en ik ze toch in mijn groene smoothie wil. En ingevroren fruit is trouwen ook heel lekker om puur fruitijs mee te maken. Dat kan gewoon in mijn blender. Vanavond hebben we dat ook als toetje gegeten. Ik deed een restje vla in de blender, twee zakjes ingevroren bosbessen en twee zakjes ingevroren banaan. Een pakje houdbare slagroom maakte het compleet. Zo heb je snel een heerlijk en origineel toetje, bijna voor nop.

Er was ook aardig wat bloemkool. Die hebben we in drie maaltijden opgegeten. Steeds een beetje anders klaargemaakt. Van bloemkool uit de vriezer houden we niet zo en uit de weck is bleh (helemaal tot snot gekookt). Maar wat is er lekkerder dan een simpel bloemkoolprakkie? Daar weten we hier wel raad mee, hoor!

Er was een grote hoeveelheid groenten, waar ik een lekkere pastasaus in zag. Ik sneed eerst alle groenten die ik daarin wil verwerken in stukjes: alle kleuren paprika, tomaat, aubergine, ui en nog een laatste courgette. Ik fruitte de uien wat aan in olijfolie, deed er vervolgens de andere groenten bij, kruidde het zaakje met Italiaanse kruiden en liet het zachtjes gaar sudderen. Op het laatst ging er nog een bosje verse basilicum door. De volgende morgen heb ik alles door de roerzeef gedraaid en had ik genoeg pastasaus voor 8 weck-literpotten vol. Lekker! De zomer achter het glas.

Ik werd bedolven onder de druiven van iemand die ze anders wilde wegkieperen. Ik heb ze gedurende twee dagen ontsapt in mijn weck-ontsapper. Ik deed daar meteen de witte druiven van de groentenman bij. Dat bijt elkaar niet. Voor de gever maakte ik zo een liter of wat sap. Van de rest maakte ik wijn en heel veel limonadesiroop.

De rabarber kookte ik tot de allerlekkerste moes. Die ging gloeiend heet in schone schroefdekselpotten en blijft zo nog wel een poos goed. Die potten zijn voor speciale gelegenheden. Kerst ofzo...

Het restje wat niet in de potten paste, ging over de zelfgemaakte yoghurt. Net Boer'n yoghurt uit de winkel. Alleen nog veel lekkerder natuurlijk :-). En voor een prikkie.

Van de prei hebben we ook al twee keer gegeten. Eén keer gewoon gestoofd en één keer in een ovenschotel met banaan. We hebben nog één portie liggen.

Dit was de hoofdmoot en waar ik foto's van gemaakt had.
Je ziet dat je zo voor 25 euro een groot gezin gedurende twee weken van de nodige vitamines kunt voorzien!

↧

Extra workshops brood bakken

September 25, 2014, 1:29 pm

≫ Next: Vriendinnendag

≪ Previous: Verwerken en bewaren van groenten en fruit

Vanwege de grote belangstelling heb ik een aantal extra workshops brood bakken ingelast. Er zijn nog plaatsen over op 29 oktober, 26 november en 10 december. Aanmelden kan door op onderstaande link te klikken. U ziet dan rechts de kalender. Met de pijltjestoetsen gaat u naar de juiste maand. Daarna klikt u op de datum. Vervolgens klikt u op het veld in de agenda en vult het aanmeldformulier in. U krijgt automatisch een bevestiging in uw mailbox. Vol = vol.

aanmelden

↧

Vriendinnendag

September 26, 2014, 3:43 pm

≫ Next: Dag zomer, dag zon, dag zee

≪ Previous: Extra workshops brood bakken

Gisteren was het de jaarlijkse vriendinnendag van Wilma en mij. We zijn al zo'n 33 jaar vriendinnen en sinds 5 jaar gaan we elk jaar een keer een dagje uit. Het is nooit moeilijk om te verzinnen waar we eens naar toe zullen gaan. We hebben dezelfde interesses. Dus ja...;-).

Het werd deze keer een redelijk sportief gebeuren. Tenminste...als je dat kunt zeggen van een fietstochtje van zo'n 20 kilometer ;-). Maar goed, dat is dan ook niet waar we de hele dag over deden.

's Morgens om 9 uur zat ik al in de auto, want ik had afgesproken om om half 10 bij Wilma te zijn. Ik reed nèt Alblasserdam uit, toen ik bedacht, dat ik was vergeten om de kippen te voeren. Even nog dacht ik: ¨Dan moet Willem dat vanmiddag maar doen.¨ Maar toen ik me voorstelde hoe de kippen tegen het gaas op zouden vliegen van de honger, maakte ik rechtsomkeert. Dan maar wat later bij Wilma. Ik voerde de kippen en gaf ze schoon water en ging voor de tweede keer op pad.

Nog een staartje file zorgde ervoor dat ik uiteindelijk pas rond 10 uur bij Wilma was. Die zat al klaar met heerlijk vers gezette koffie en zelfgemaakte dadelkoek. Mmm! We genoten van de koffie en van nog even zitten en kletsen. Daarna hesen we onze fietsen op Wilma's fietsendrager en begonnen aan onze reis.

We hadden een beste rit voor de boeg, want we hadden bedacht om naar Bredevoort, de boekenstad, te gaan. Het was zo'n beetje anderhalf uur rijden. Maar met kletsen over koetjes, kalfjes en serieuze onderwerpen is zo'n rit òm voor je er erg in hebt. Wij hebben geen van beide een hekel aan een autorit.

We parkeerden in de buurt van de VVV, want daar moesten we nog de fietsroute die we uitgekozen hadden gaan betalen. Daarna hadden we twee uur de tijd om heerlijk van boekenwinkel naar boekenkast naar boekenkraam te dwalen. Wat was dat leuk! En dan te bedenken dat het toeristenseizoen nagenoeg voorbij is en Bredevoort al zo'n beetje in winterstand stond. Maar er was genoeg te snuffelen.

We genoten van de kruidentuin waar we langskwamen. Daar moesten we beslist even doorheen drentelen.

Uiteindelijk schrokken we om 7 over 2 ervan dat het al ná 2 uur was. We hadden om die tijd gereserveerd voor een lunch bij Bertram.

Wel, dat was slechts enkele minuten lopen en daar zaten we even een portie luxe te doen :-). Lunchen in een restaurant. Wilma koos brood met gesmolten brie en vijgenjam. Ik ging voor de gebakken paddenstoelen. We dronken er lekker thee bij uit een kroes. Bertram is namelijk een 'middeleeuws' restaurant en dat ziet er allemaal erg stoer uit!

Na deze verwennerij sjouwden we onze fietsen van de fietsendrager, pakten de routekaart en Wilma's knooppuntenboekje erbij en gingen op pad. We deden een deel van de 80-jarige oorlog-route. Niet dat we iets van die oorlog hebben meegekregen, hoor ;-). We genoten veel te veel van alles wat zomaar op ons pad kwam om erg te hebben in de overblijfselen die in ons boekje beschreven stonden.

Al direct buiten Bredevoort moest ik nodig even stoppen om een zakje Springbalsemienzaad te bemachtigen. Nee, die bloemen hoef ik niet in mijn tuin. Ik strooi het zaad hier in de berm in de hoop dat ze zullen aanslaan. Het zijn geweldige bijenbloemen! Wilma hielp wel even met plukken :-)

Daarna hebben we zo'n beetje op elke kilometer een stop gemaakt om iets geweldig moois te fotograferen of van dichtbij te bekijken. Man, man, wat is het daar mooi!! Alsof we in een Openluchtmuseum fietsten. Of nee, we fietsten gewoon in onze droom! Kijk maar eens:

Je zou daar wonen....

Of daar....

We vonden langs de kant van de weg een appelboom. De appels onderaan waren al verdwenen. Maar ik wilde toch graag proeven. Dus rekten en strekten we om er één te pakken. We namen elk aan een kant een hap. Mmm, lekker! De rest ging naar een reetje dan met haar reekalf in de wei stond en nieuwsgierig kwam kijken.

We fietsten langs een prachtige moestuin. Ho, stop. Even een foto maken om aan Clarien van Moeskers Moestuin te laten zien:

We kwamen in een dorp waar een mooie, hoge graanmolen stond. Die moest ik natuurlijk ook even van dichtbij bekijken.

De ruïne, die we snel na de molen op onze route tegen kwamen, stond in ons boekje beschreven. Een ruïne van een kapel die in 1440 werd gesticht. Wat oud!! Wat heel apart was: die ruïne stond nagenoeg bij mensen in hun achtertuin. En ja, óveral, óók bij die ruïne kwamen we stalletjes tegen waar je iets kon kopen. Walnoten in dit geval. Gewoon een pot of bus erbij waar je je geld in kon doen. Bij de walnoten mocht je zelfs zelf bepalen hoeveel die je waard waren :-).

Tijd om hier maar eens een selfie te maken. Want ja, Wilma had dan volgens Willem wel zo'n 'ouwewijvending' achter op d'r auto (de fietsendrager), we gaan toch heus nog wel met onze tijd mee, hoor. Vooruit. Eerst maar even een selfie appen naar de familie:

We fietsten langs het spoor. Ik moest zomaar denken aan ¨Het huisje in de sneeuw¨ van W.G. v.d. Hulst. Je weet wel, van: 'En het kannetje zei: ¨Kloek¨.'

Toen het koffietijd werd, vonden we een kapschuur langs het fietspad. Ingericht om het vermoeide fietsers naar de zin te maken. Thermoskan op tafel, koek erbij en genieten maar!!

We kwamen later op de route trouwens nog wel meer bijzonder plekjes tegen om even te gaan zitten:

Het stalletje met gebreide spulletjes vonden we heel leuk.

Maar we kochten er niets. Wel bij een imker een stukje verderop. Daar kochten we allebei een potje koolzaadhoning. We zagen trouwens heel wat bijenkasten onderweg. De imkerdichtheid is daar beslist een heel stuk hoger dan in de Randstad.

We genoten van bos en van platteland. Van beesten en van bloemen.

Toen we allebei het zo ongeveer wel genoeg vonden hebben we gepuzzeld om te kijken hoe we weer zo snel mogelijk in Bredevoort konden komen. En dat was dan ook precies op tijd. Juist toen we bij de auto kwamen begon het te regenen. Mooi uitgemikt ;-).

We hadden nog één programma-onderdeel. Maar daar moesten we eerst vast een heel stuk terugweg voor rijden. We reden naar Zaltbommel. Kochten daar heel bescheiden elk een patatje speciaal, ingepakt. En hebben dat in de auto aan de kant van de rivier heerlijk zitten opsmikkelen.

De avond was intussen gevallen. Wat hebben wij een geweldig mooie dag gehad. Een dag met een gouden vriendinnenrandje!

↧

Dag zomer, dag zon, dag zee

October 1, 2014, 1:07 am

≫ Next: Een toegift

≪ Previous: Vriendinnendag

Al drie weken op rij zijn we op zaterdagmiddag steeds een paar uurtjes naar Ouddorp gegaan om afscheid te nemen van de zomer. Steeds dachten we dat het de laatste keer zou zijn, maar dan was het de volgende zaterdag weer zulk lekker weer, dat we zeiden: ¨Kom, we gaan nog even. Nu kan het nog. Straks is het winter.¨ En dan pakten we onze stoelen, handdoeken, zwemspullen en de strandspeeltjes in en daar gingen we weer. Al was het de laatste keer maar met één kind: Henk. Die kon er ook echt geen genoeg van krijgen. Hij heeft zaterdagmiddag tot 6 uur in de zee gelegen. Toen móest hij er van ons uit. Het was echt wel een beetje bibberen toen, hoor. Maar met een grote badhanddoek én een fleecedekentje om hem heen, was hij zo weer warm.

We hebben nog even lekker met z'n drieën een frietje gegeten en toen was het echt voorbij.

Nu is het 1 oktober. Tijd om ons echt op de herfst en de winter te gaan richten. De drie houthokken liggen al vol kachelhout. Wat dat betreft kan de kou gerust komen :-). Alleen moet de schoorsteen nog geveegd worden.

De voedselvoorraad is ook op peil. Als het straks koud en glad wordt, hoef ik er niet steeds voor het één of ander op uit. Dat geeft een rustig gevoel.

De bijen krijgen hun laatste suikerstroop om goed te kunnen overwinteren.

De cv-ketel en het mechanische ventilatiesysteem hebben hun jaarlijkse onderhoudsbeurt gehad.

Helemaal klaar ben ik nog niet, hoor. De tuin moet nog gedaan worden. Maar daar ben ik altijd erg laat mee. Soms doe ik het pas in december. Er is dit jaar wel extra werk aan de winkel, want ik heb besloten om te stoppen met het moestuinieren op mijn moesdak. Niet dat ik dat niet leuk meer vind. Juist wel. Maar ik moet nu eenmaal keuzes maken. De bijen staan ook op het dakterras en die hebben volgend jaar meer ruimte nodig. Ik kan ze beter verhuizen naar de kant waar nu de potten en bakken van mijn moesdak staan. Bovendien kost het moestuinieren ook de nodige tijd. In de zomer moeten de potten en bakken elke dag water. Ik ben dan toch wel snel een half uurtje per dag met m'n moesdak bezig. Dat komt niet altijd even handig uit in m'n volle programma. Dus heb ik de knoop doorgehakt. Met pijn in m'n hart. Dat wel. Maar wie weet komt er ooit nog dat huisje in de polder, mét moestuin :-).

Er staat vandaag weer het nodige keukenwerk op het programma. Ik scoorde maandag 3 dozen witte druiven voor maar 3 euro. Die wil ik ontsappen. Er zitten echter schimmeldruiven tussen en dus moet ik ze eerst uitzoeken. Niet het allerleukste werkje. Maar goed. Het is zonde om alles zomaar weg te gooien. En straks heb ik een voorraadje lekkere sap.

Ik ga ook nog op kraamvisite bij m'n neef, die een zoontje kreeg. En vanmiddag komt de juf van Henk op ouderbezoek. Kijk, mijn dag is wel weer gevuld. Ik ga snel aan de slag :-)

↧

Een toegift

October 4, 2014, 1:25 pm

≫ Next: Wassen in de wintermodus

≪ Previous: Dag zomer, dag zon, dag zee

En toen kwam er nog een toegift. Op 4 oktober heerlijk naar Ouddorp!

De één in z'n zwembroek, de ander in d'r vest. Allebei genieten.

4 oktober 2014

Bij de picknickbank waar we skottebraaien loopt een haan. Hij wordt getrakteerd op stukjes brood.
't Is tenslotte Dierendag :-)

Vandaag mag Maria smorrelen

↧

Wassen in de wintermodus

October 7, 2014, 12:37 am

≫ Next: Vrouwen

≪ Previous: Een toegift

Nu zaterdag de laatste nazomerdag was en we naadloos in de herfst beland zijn, moest ik mijn wasritme omgooien naar de wintermodus: al het wasgoed moet weer binnen gedroogd worden.

Het vergt even aanpassing. Aan was heb ik uiteraard geen gebrek. En daar hoor ik meer mensen over ;-). Zelfs wanneer men (nog) maar met z'n tweetjes is. Het is daarom echt lonend om eens wat minder gedachteloos van alles en nog wat in de wasmand te kieperen. Iets wat je maar 1 dag gedragen heeft is soms nauwelijks vuil. Een rokje of jurkje of broek, kan je ook best een paar uur luchten en weer in de kast leggen. Althans, dat is mijn mening. Ik ben er in elk geval nooit ziek van geworden :-).

Maar goed. Die wasmand (ik heb er twee) komt een keer vol en dan moet er gewassen worden. Liefst met volle trommels, op lage temperatuur en met precies genoeg wasmiddel. Dan ben je het zuinigst bezig. O nee, het kan nog zuiniger: wassen tijdens daltarief.

Na het wassen gaat alles op de lijn. Sinds een jaar heb ik geen droger meer en ik mis hem niet. Maar eerlijk is eerlijk: ik vind het 100 keer fijner om al het wasgoed lekker buiten te kunnen hangen, dan binnen. Het scheelt sowieso een hoop ruimte en het scheelt vocht in huis. Maar vooral: buiten drogen gaat sneller! (en de was ruikt zo lekker, mmmm!).

Ik heb 5 lange waslijnen op m'n dakterras. Er staat daar altijd wind en de was wappert dus in no time droog. Ik kan op een mooie dag er gerust een wasdag op nahouden en een trommel of 5 - 6 wasgoed op één dag wegwerken. Zoiets komt weleens goed uit, als ik op andere dagen van de week andere bezigheden heb. Dan kan ik met een gerust hart die was een dagje vergeten en het de volgende dag in een sneltreinvaart inhalen.

In de winter is dat anders. Het wasgoed heeft binnen minimaal een dag nodig om droog te komen. Soms zelfs langer. En aangezien ik binnen nèt genoeg droogruimte heb voor twee volle trommels wasgoed, kan ik dus ook echt maar twee trommels per dag doen. Om niet achter te geraken moet ik èlke dag, wàt voor andere bezigheden of activiteiten buitenshuis ik ook heb, twee trommels wasgoed wassen en te drogen hangen.

En dat bedoel ik nu met de wintermodus.

Toch is dit ritme ook wel weer fijn. Moeilijk is het niet. Je hoeft er niet bij na te denken.

Mijn wasritme in de winter:

Elke werkdag zet ik om 5.00 een was aan (die al klaar staat). Van 5.15 tot 6.15 werk ik de strijk weg. Om 6.30 zet ik de volgende was aan. Als de kinderen naar school zijn haal ik de droge was af. Ik sorteer het wasgoed direct in vouwgoed en in strijkgoed. De mand met strijkgoed blijft staan tot de volgende morgen. De mand met vouwgoed gaat naar beneden. De twee wassen die al gedraaid zijn hang ik op. Ik sorteer meteen twee wassen voor de volgende dag. Wat er nog aan was bijkomt in de loop van de dag (en dus bovenop in de wasmanden ligt) sorteer ik snel nog even voordat ik de wassen aanzet. Er zijn dan altijd dingen bij, die direct mee kunnen. Ik vouw de mand met vouwgoed weg en vouw meteen ook het 's morgens gestreken goed (wat over een stoel hangt). Ziezo. Nu alles in de kasten en ik hoef de hele dag niet meer aan wassen te denken.

mand met strijk voor morgen
en
de was die de kast in kan

Zie je dat het toch ook wel fijn is?

↧

Vrouwen

October 8, 2014, 10:22 am

≫ Next: Het haasje

≪ Previous: Wassen in de wintermodus

Vanmorgen gaf ik een broodbakworkshop aan negen vrouwen. Tot nu toe zijn er nog geen mannen komen bakken ;-). De vrouwen kenden elkaar niet, behalve dan twee, die sámen kwamen. Het viel me opnieuw op, hoe snel vrouwen 'eigen' met elkaar zijn.

Het leuke was, dat dit nu juist ook in de pauze ter sprake kwam. Ook het belang van uitwisselen van ideeën en inzichten enzo bij bijvoorbeeld het opvoeden. Hoe waardevol het is als vrouwen dat soort dingen met elkaar delen, maar dat we dat een beetje kwijtgeraakt lijken te zijn.

Zo verwonderlijk is dat trouwens niet. Veel vrouwen zijn erg druk met werken buitens- én binnenshuis. Dan schieten er weinig natuurlijke momentjes over voor ontmoeting en uitwisselen. Dat moet dan allemaal een stuk geplander en gaat niet meer zo spontaan.

Wij hadden in elk geval zo'n moment. Zomaar met 10 vrouwen die overal vandaan kwamen. Met verschillende achtergronden, verschillende opleidingen, verschillende gezinnen, noem maar op. Wat verbond: het vrouw-zijn. En het samen brood bakken en brood eten natuurlijk :-)).

Het was weer erg gezellig. En ik ben benieuwd wat er bij die vrouwen de komende tijd aan lekkere broodjes uit de oven komt!

Vanmiddag ben ik eerst een half uur heerlijk gaan slapen. De workshops zijn behoorlijk intensief. Het begint al een dag van tevoren met een aantal extra broden bakken. En op de dag van de workshop ben ik vanaf een uur of 5 stevig in de running om iedereen te kunnen ontvangen in een opgeruimd huis, met lekkers op tafel, een schoon toilet en deeg in allerlei stadia. Na de lunch ging bij mij dus de stekker er echt even uit :-).

Na een half uurtje was ik weer in de benen. Precies op tijd om het allerlaatste brood (dat aan het einde van de workshop in de narijs was gegaan en wat ik vòòr m'n middagdutje in de oven schoof) uit de oven te halen.

Henk had zin om lekker in bad te gaan spelen. Goed plan. In de tijd dat hij zich vermaakte met 'duiken' en bellenblazen enzovoorts, ging ik als een speer door het huis. Bedden werden opgemaakt, de huiskamer weer aan kant gebracht, een was opgehangen en na een dik uur doorwerken zag het er weer toonbaar uit.

Ik stelde Henk voor om samen naar de bieb te gaan. Daar wilde meneer wel voor uit bad komen. We hebben het er eens lekker van genomen en zochten een grote stapel boeken uit. Voor mezelf heb ik er ook weer drie genomen. Heerlijk! Met die lange(re) avondjes is er toch niets lekkerder dan óf met een haakwerkje, óf met een boek, opgekruld op de bank te kruipen!

En dat is wat ik vanavond ook maar eens ga doen. Morgenavond staat er weer een ouderavond op de planning. Dus dan komt er ook niets van. Tegenwoordig zijn 'lege' avondjes ook zo ongeveer een zeldzaamheid...:-(

Nu nog maar even aan de vaat. Er staat weer zat :-).

↧

Het haasje

October 9, 2014, 1:57 am

≫ Next: Het werd pizza

≪ Previous: Vrouwen

Nee, ik bèn niet het haasje. Ik hèb een haasje. In de pan dan wel te verstaan. Maandag bracht de meneer, van wie ik pas een lam kocht, een haas voor me mee. Daar weten we hier wel raad mee. Ik braad hem en de rest eet hem op ;-).

Vanmorgen dacht ik, dat het tijd was om die haas eens klaar te gaan maken. Ik heb hem aangebraden en in de slowcooker gedaan. Vanavond is hij gaar. Alleen zit ik er nog op te broeden of ik hem vanavond of morgenavond op tafel zet. Dat ligt er aan of het met de rest van mijn plannen wil vlotten vandaag.

En ja. Dat lam...

In de koelbox, bij de haas, zat nóg een zakje. Daarin zat...de kop van het lam. Die was die meneer eerst vergeten te geven, maar hij heeft hem nu bij de haas meegegeven. Geen haar op mijn hoofd die eraan gedacht had, dat er ook nog een kop van dat lam moest wezen. Ik hoefde hem eigenlijk helemaal niet. Maar ja, nu heb ik hem. Ik heb overwogen om hem weg te gooien, want ik vond het gewoon een beetje griezelig zo'n lamskop. Dat is misschien wel hypocriet, om bij een ander stuk van een dier níet die griezelgedachten te hebben, terwijl het toch eigenlijk allemaal hetzelfde dier is.

Weggooien kon ik toch niet over mijn hart verkrijgen. Soep van kopvlees dan? Mmm, nee, toch maar niet. Ineens wist ik het. Ik zou de kop koken voor het zwerfkatje dat hier al heel lang om de deur loopt en wat ik elke dag iets geef. Dat katje zal er vast blij mee zijn. Nu zoek ik eigenlijk nog een vrijwilliger die straks het vlees van/uit die kop gaat pulken. Of....ben ik tòch het haasje en moet ik dat zelf doen?

↧

Het werd pizza

October 9, 2014, 11:59 pm

≫ Next: Naar de beurs

≪ Previous: Het haasje

Zoals ik bedacht had, aten we gisteren pizza. En de haas bleef in de pan voor vanavond. Nou ja, een déél van de haas dan. Want Willem had m'n blog gelezen en al de hele dag lopen likkebaarden bij het idee dat hij haas zou gaan eten. Hij heeft dus pizza gegeten én een stuk haas. De liefde van de man....

Pizza maak ik (uiteraard zou ik bijna schrijven) zelf. Ik maak dan eerst brooddeeg voor wit brood van 500 gram bloem, 300 ml water, 2 tl zout, 2 tl gist, een scheut olijfolie en een schep oregano. Gisteren greep ik mis naar de oregano. Daarom heb ik in plaats van olijfolie een bbq-kruidenolie gebruikt, die ik nog had staan (uit een kerstpakket of zo denk ik). De pizzabodem werd er heerlijk van.

Na het kneden en de voorrijs rol ik het deeg uit tot een grote lap, die de hele bakplaat van de oven bedekt. En daarna begint het versieren. Eerst tomatensaus (uit de weck) en dan wat er in huis is. Gisteren werd dat: gegrilde groenten (nam Trijnie mee van een beurs) zoals tomaat, paprika, aubergine en courgette, veel verse tomaten, ananasstukjes (uit een blik), op één plaatpizza deed ik salamiworst (de andere maakte ik vegetarisch), stukjes verse puntparika, kaas en Italiaanse kruidenmix. Na de narijs schoof ik de pizza's één voor één voor 20 minuten in een hete oven. Het was smullen! We hadden al een hele tijd geen pizza gegeten. En het grappige was, dat Maria onderweg naar huis juist bedacht had: ¨ Ik hoop dat we vanavond eens pizza gaan eten.¨ Kwam haar wens mooi uit!

Ik vind het altijd best een werk. Het voordeel is, dat er weinig vaat is (geen pannen). Dat kwam goed uit, want we hadden weer een ouderavond op de planning staan en moesten daarvoor al om 19.00 uur de deur uit.

We hebben dit jaar al twee keer een ouderavond voor Koos gehad: één als voorbereiding van het kamp en één als nabeschouwing. Eén oudermiddag voor Maria: kennismaken met de mentor en rondkijken op school. Eén ouderavond voor Hans: toelichting op het examenprogramma en kennismaken met de mentor. En gisteren dan een ouderavond voor Maaike: toelichting op het examenprogramma en kennismaken met de mentor. Het vergt allemaal behoorlijk wat tijd en aandacht om alle schoolontwikkelingen op de voet te kunnen blijven volgen. Maar we willen toch graag op de hoogte zijn, zodat we de kinderen goed kunnen begeleiden. Dus als het even kan bezoeken we de ouder- en informatieavonden.

Vandaag wil ik hard aan de slag om alles klaar te maken voor het weekend. Als ik nu een stapje harder doe, heb ik het morgen minder druk. Wellicht kunnen we dan fijn een boswandeling gaan maken. Daar heb ik echt zin in!

↧

Naar de beurs

October 14, 2014, 7:21 am

≫ Next: Fenna garen

≪ Previous: Het werd pizza

Ik ga naar de beurs. Nee, niet met mijn kapitale onderneming, zodat jullie aandelen kunnen gaan kopen ;-). Ik houd het een stuk simpeler. Ik ga naar gezinsbeurs Wegwijs.

De Wegwijs wordt gehouden van 21 t/m 25 oktober in de Ahoy in Rotterdam. En elke middag houd ik er om 13.30 een lezing: ¨Dat doen we zelf wel - op weg naar een eenvoudig leven¨. En elke middag om 15.30 geef ik een mini-workshop Brood Bakken.

Het is allemaal een beetje onverwachts gegaan. Want eigenlijk geef ik al in geen jaren lezingen of andere 'optredens' meer. Maar er was op die beurs nog iemand nodig en een nicht van me dacht, dat het vast wel wat voor mij zou zijn.

We hebben de tijd genomen om erover na te denken. En daarna besloten we ervoor te gáán. Ja, 'we'. Want ik moet hier natuurlijk wel Willem en de kinderen in mee hebben. Als ik 5 dagen lang een hele middag van huis ben, en dat nog wel in de vakantie, dan moet iedereen een handje helpen om het hier thuis in goede banen te leiden.

En ja. Nu ligt mijn 'ja' daar...En natuurlijk begint het dan te kriebelen. Want hoe ga ik dat nu weer aanpakken? Op zo'n podium, met zo'n microfoon, en allemaal onbekende mensen. Of bekenden! Dat is nog enger misschien ;-). Nou ja, ik krijg van iedereen hetzelfde advies: Gewoon jezelf zijn en dan komt het 'vanzelf' goed. Dat gaan we dan maar doen.

Al met al is dit een mega volgepland weekje. Want behalve de voorbereidingen voor de beurs, heb ik woensdag hier thuis nog een broodbakworkshop (waar trouwens nog 1 plaatsje op vrij is, want er was een afzegging). Donderdag ga ik pannenkoeken bakken voor de basisschool, waar een kinderboekenfeestje is. En omdat er te weinig voorleesmensen waren, ga ik tijdens de lunch ook maar voorlezen. Vrijdagmiddag ben ik kwijt aan het heen-en-weer rijden naar logeeropvang De Welkamp in Elspeet, waar Koos gaat logeren. En zaterdag komen onze lieve vrienden Ellen en Marco uit Zwitserland. Ik zal jullie niet vermoeien met de rest van m'n agenda. Hij staat gelukkig helemaal vol met allemaal leuke dingen!! En dus hoor je mij niet klagen ;-).

↧

Fenna garen

October 15, 2014, 4:51 am

≫ Next: Zo gaar als boter

≪ Previous: Naar de beurs

Vorig jaar las ik op verschillende handwerkblogs al jubel-berichtjes over Fenna garen van de Wibra. Toen ik van de zomer (ergens rond 1 augustus) dan ook las, dat er weer een nieuwe collectie Fenna garen te koop was, ben ik meteen naar de winkel gesneld. Pas bij de derde Wibra-vestiging waar ik heen ging had ik het geluk, dat er nog enkele bollen te koop waren! Ik was dan ook wel heel benieuwd naar dit kennelijk zo bijzondere materiaal.

En ja. Ik ben om :-). Fenna garen is heerlijk om mee te werken. Zo lekker zacht. Prachtige kleuren. En ook nog eens heel aantrekkelijk geprijsd (1,79 per bol). Jammer dat de Wibra het niet standaard in het assortiment heeft!

Ik haakte een omslagdoek in de Southbay steek en maakte er een randje aan wat ik van het blog van Lindevrouw haalde.

Het werd een leuke doek. Een kadootje voor mijn jarige nichtje.

↧

Zo gaar als boter

October 17, 2014, 10:44 pm

≫ Next: Advertorial

≪ Previous: Fenna garen

Gisteren ging ik Koos naar logeeropvang De Welkamp in Elspeet brengen. Ik had van school toestemming om hem daar om 14.00 op te halen. Om vijf over half twee reed ik bij huis vandaan weg.
Eerst naar Rotterdam om Koos op te halen. Ik was er precies om 14.00 uur en al snel kwam Koos aanlopen. Mooi!
Daarna reden we naar Kralingen om een meisje op te halen, dat ook naar De Welkamp ging. We hebben het mooi verdeeld. Ik bracht vandaag de kinderen en de vader van het meisje haalt ze dinsdag weer op. Dat scheelt een flinke rit.

H. stond al klaar en met twee honderduit kletsende tieners in de auto wurmde ik m'n auto tussen het drukke verkeer op de snelweg.

Ik had er al rekening mee gehouden, dat het behoorlijk druk zou kunnen zijn. Vrijdagmiddag en dan ook nog eens het begin van de herfstvakantie.
Maar zoooo druk? Pffff. Het schoot echt niet op :-(.

We werden tussen 15.00 en 16.00 op de Welkamp verwacht. Ik had daar al aangegeven, dat het eerder tegen 16.00 uur zou worden dan rond 15.00 uur. Maar het werd uiteindelijk 10 voor half 5 toen we arriveerden. Ik had er toen dus al drie uur autorijden op zitten en voelde me aardig gesloopt.

Snel dronk ik een kopje koffie. Een keer met een schepje suiker erin om even wat op te kikkeren. Met 10 minuutjes zat ik alweer in de auto. Ik wilde graag op tijd thuis zijn voor het avondeten. Ik had bedacht om stamppot rauwe andijvie te eten. Maar dat moest nog wel worden klaar gemaakt.

Geertrui van de Welkamp verraste me nog met een flinke pompoen. Leuk! Daar kunnen we lekker van eten!

Welgemoed begon ik aan de terugreis, in de hoop dat het naar het Westen toe een stuk rustiger zou zijn. Mis dus. Ook de terugreis was het één en al file. Steeds als ik weer even een stukje goed kon doorrijden, zag ik in de verte alweer lichten knipperen: 90, 70, 50. En dan stond ik weer een tijdje, of reed op zijn best stapvoets.

Het was precies 5 over half 7 toen ik zo gaar als boter thuiskwam. Op de minuut af had ik er 5 uur over gedaan!

Onderweg had ik al geappt, dat er van stamppot andijvie niets meer zou komen. We zouden maar even pannenkoeken eten. Dat is overigens voor niemand een straf. Eigenlijk had ik gehoopt, dat er iemand alvast op het idee zou komen om aan de pannenkoekenbakkerij te beginnen. Maar zo inventief was er niemand geweest ;-).

En dus sprong ik direct achter m'n aanrecht om pannenkoekenbeslag te maken. We waren maar met z'n vieren, want verder was iedereen werken, logeren of nog niet thuis. Ik bakte rap pannenkoeken van 1 pond zelfrijzend bakmeel, 3 eieren, een liter melk en een snuf zout. Pannenkoeken naturel en pannenkoeken met kaas. Met twee pannen tegelijk is het bakken een fluitje van een cent en om 7 uur konden we al aan tafel. Ik had nog geen halve pannenkoek op, of er kwamen nog twee hongerige kinderen thuis, die trek hadden in pannenkoeken. Toen heb ik m'n kunstje nog maar een keer gedaan en opnieuw van een pond meel pannenkoeken gebakken. Alle buikjes waren in no time gevuld. Er bleven zegge en schrijve vier pannenkoeken over. En die vonden hun weg toen Maaike rond half 9 uit haar werk kwam en trek had :-).

Een feestelijk (maar wat mij betreft botergaar!) begin van de herfstvakantie!

↧

Advertorial

October 21, 2014, 11:52 pm

≫ Next: Mijn beursgang ;-)

≪ Previous: Zo gaar als boter

De tijd vliegt. Zéker als je lekker bezig bent. Maar stiekem zitten we toch alweer in de tweede helft van oktober. Hoogtijd om de maandelijks advertorial te schrijven. We hebben deze maand in de advertorial:

-één nieuwe adverteerder
-één bekende adverteerder met een nieuw concept
-één oude, vertrouwde adverteerder met een bijzondere missie.

Speelkameraadje.com
Laten we beginnen met de nieuwe adverteerder. Misschien zag u de banner al en heeft u al een kijkje genomen op de website: Speelkameraadje.com.

Speelkameraadje is een online speelgoedwinkel, waar u exclusief en betaalbaar speelgoed koopt. Het exclusieve van het speelgoed is, dat het om kwaliteitsproducten gaat van duurzame materialen. Vooral het houten speelgoed is goed vertegenwoordigd. Bij het produceren van dit speelgoed zijn er geen kinderhandjes (kinderarbeid!) aan te pas gekomen en waren er goede arbeidsomstandigheden.

Speelkameraadje heeft regelmatig leuke aanbiedingen. Deze week zijn de poppen in de aanbieding. Jammer dat ik geen kleine meisjes meer heb! Want wat zijn dat leuke poppen!

Kinderkabel
Al veel ouders, grootouders en leerkrachten en natuurlijk vooral ook kinderen hebben inmiddels de weg naar Kinderkabel.nl gevonden. Op Kinderkabel kunt u terecht voor heel veel gratis luisterverhalen en -boeken.

Wat nieuw is, is dat u, naast het gratis aanbod, nu ook een abonnement kunt nemen op Kinderkabel Plus. Op Kinderkabel Plus kunnen uw kinderen elke schooldag luisteren naar het verhaal wat meester Peter die dag in zijn klas heeft voorgelezen. Daarnaast valt er een keuze te maken uit veel luisterverhalen én ook een heel aantal christelijke luisterboeken. Elke maand komt er een nieuw boek bij!

Luisterverhalen en luisterboeken bieden een nuttig alternatief voor altijd maar gamen en films kijken. De kinderen ontwikkelen hun taalgevoel en breiden hun woordenschat uit.

Bij het aanmelden op Kinderkabel Plus ontvangt u meteen al een gratis E-book en 10 luisterverhalen. De normale prijs voor een half jaar Kinderkabel Plus is 37,00. Deze maand betaalt u slechts 17,00 euro! En dat voor een half jaar luisterplezier. Een goed idee voor in deze regenachtige herfstvakantie.

SamSam Collectief
SamSam Collectief is een terugkerende adverteerder met een bijzondere missie.

Bij SamSam kunt u terecht als u er deze winter warmpjes bij wilt zitten, zonder dat u teveel betaalt voor uw energie. Maar er is meer: als u via SamSam uw energie inkoopt, steunt u daarbij meteen ook een goed doel, zodat andere mensen er óók warmpjes bij kunnen zitten.

SamSam heeft op dit moment een bijzondere actie. Met uw aankoop van energie via SamSam steunt u christenen in Irak. In Irak zijn 1,2 miljoen mensen op de vlucht geslagen voor het geweld tegen christenen en andere minderheden. Vrouwen en kinderen zijn extra kwetsbaar, ook omdat veel mannen zijn gedood. U kunt deze mensen helpen door uw keuze van uw energieleverancier. Hoe dat precies in zijn werk gaat leest u op de website onder het kopje hoe werkt het?

Alles over de speciale actie van hulp aan christenen in Irak vindt u door op de banner bovenaan deze blog te klikken, of ga naar de speciale actiepagina.

Zelf voordeel hebben en tegelijkertijd iets over hebben voor een ander. SamSam verwoordt dat prachtig:
Samen geven we energie aan een goed doel!

↧

Mijn beursgang ;-)

October 23, 2014, 10:31 pm

≫ Next: Pechvogel

≪ Previous: Advertorial

Sinds dinsdag zitten we hier in het ritme van de Wegwijsbeurs. Dat wil zeggen: 's morgens snel het huishoudelijk werk doen en daarna inpakken en wegwezen. Elke dag vertrek ik om half 12 naar de beurs. Daar geef ik dan om half 2 een lezing en om half 4 een workshop 'Bak je eigen brood'. Ik probeer dan om 5 uur bij de beurs vandaan weg te rijden en ben dan om 6 uur thuis. Daar een snelle maaltijd koken, eten en dan plof ik voor een uurtje in mijn bed!

Het zijn erg leuke, maar wel heel intensieve dagen.

De eerste beursdag zat vol met kleine rampen. Eerst bleek dat al mijn spullen (die we maandagavond gebracht hadden) bij een verkeerd podium stonden. Misverstandje. Er werden snel twee jongens opgetrommeld die mij hielpen met het verhuizen van mijn spullen: een oven, 60 bakpakketten, twee dozen boeken en nog zo het één en ander.

Ik zweette direct al peentjes, want mijn twee broodbakmachines moesten beslist om 13.15 uur aan, om om 15.30 uur twee degen de oven in te kunnen schuiven. De jongens hielpen nog even met haspels, zodat ik stroom had voor de broodbakmachines en die konden net op tijd aan. Vervolgens had ik nog een 10 minuten om de spullen voor mijn lezing klaar te leggen. Ik werd er nerveus van. Door al dat geloop en gedraaf en overleg was ik bijna vergeten waar mijn lezing over ging ;-).

Maar het werd dus heus half 2 en ik moest het podium op. Had ik problemen met de headset! Uiteindelijk heb ik dat ding maar in de hand gehouden. Maar lastig was dat wel wanneer ik iets wilde laten zien enzo. Ik miste bovendien de afgesproken werktafel om m'n spullen op te stallen. En tenslotte miste ik ook nog de ondersteuning van mijn kleine powerpoint, omdat Jan in de consternatie de laptop niet aangesloten kreeg.

Afijn, de lezing was gedaan en de mensen smulden nog van een stuk koek uit eigen keuken, toen ik snel het hokje achter het podium in ging om alles voor te bereiden voor de workshop. Dat hok was ook al een rampenplan, want je kunt er je k*nt niet keren. Het stond vol met allemaal van die grote koffer van de electronica-meneren en daarbij stond er ook nog het nodige aan voorraad van standhouders. Zo goed en zo kwaad het ging deed ik tussen en op de puinhopen m'n werk. Om kwart over 3 moest mijn oven aan. Maar help, waar was de stroomvoorziening voor mijn oven? Ik draafde voor de tweede keer die dag naar het managementkantoor en ja, er zou iemand van de techniek komen. Er kwam een meneer, maar die zei: ¨Er is voor dit podium geen electra aangevraagd. Ik kan het wel aanleggen, maar niet vandaag, want daar moet de vloer voor open.¨ Daar sta je dan met je hele handel...

De meneer stelde voor om het hele gebeuren naar het podium ernaast te verplaatsen. Daar was de hele dag al een kok bezig met het demonstreren van de bereiding van kalfsvlees. En hij had daar alle benodigde electravoorzieningen. De kok vond het prima dat ik z'n podium even zou gebruiken. Voor de derde keer liep ik naar het managementkantoor (ik heb een halve marathon gelopen, die dag). De jongens voor de verhuizing werden weer opgetrommeld. De mensen die al zaten te wachten werden naar de nieuwe plaats verwezen en daar ging ik dan maar. Mijn workshop kwam niet echt uit de verf, vond ik. Ik heb maar de helft verteld van wat ik wilde zeggen. Maar ja, het was roeien met de riemen die ik had.

De tweede dag ging alles een stuk beter. Ik kon op mijn 'eigen' podium, want de stroom was geregeld. Wel was er steeds gedoe met het geluid. Maar mijn aardige buurman, de kok, heeft steeds een oogje in het zeil gehouden en zorgde er steeds voor dat de technische mensen kwamen om het geluid goed in te stellen. Hij was ook zo aardig om de tijden van zijn demonstraties af te stemmen op mijn lezing en workshop, zodat we gebruik konden maken van de stoelen bij zijn podium. Er stonden namelijk bij mijn podium veel te weinig stoelen.

De lezing en workshop waren die tweede dag heel leuk om te doen. Nadien heb ik veel mensen gesproken en veel vragen beantwoord. In de tussentijd zorgden Jan en Maria ervoor dat de mensen iets konden proeven (kruidkoek bij mijn lezing en brood bij mijn workshop) en hielpen zij de mensen die m'n boek of een bakpakket wilden kopen. Geweldig om zo samen met je kinderen bezig te zijn!

Gisteren had ik opnieuw een uitdaging. Die dag zou Maria's vriendin ook meegaan. Tussen de lezing en de workshop door vermaken de kinderen zich namelijk uitstekend op de beurs. Er is zóveel leuks te doen, te zien, te proeven! We laadden onze spullen uit bij het podium en de kinderen zwierven uit over de beursvloer, terwijl ik aan de slag ging om de lezing voor te bereiden.

Nog geen half uur later kwamen Maria en Noah naar me toe. De tranen stonden bij Maria in haar ogen. Ze had verschrikkelijke buikpijn en Noah was flauw gevallen. Ik appte snel naar Willem, dat er een calamiteit was en of hij soms de meisjes kon ophalen en thuisbrengen. Gelukkig was dat geen punt en de twee pechvogels waren weg.

Daar stond ik dan, zonder de hulp van Maria. Ik riep Jan bij me en vertelde hem, dat we het dan maar sámen moesten doen. En wellicht kon Henk ook nog wel een handje helpen. Geen punt hoor. Zo gingen we het gewoon doen.

Het werd de leukste dag tot nu toe. Met leuk en geïnteresseerd publiek. Heel veel publiek ook, want er werd nu steeds 10 minuten voor de tijd omgeroepen dat er een lezing of een workshop werd gehouden en waar de mensen die konden vinden. Vooral bij de workshop was het heel druk.

En nu sta ik in de startblokken voor beursdag vier. De was en de strijk zijn al klaar en de eerste kruidkoek is gebakken. Nog even doorstiefelen tot het weer half 12 is en dan gaan we weer. Elke dag heb ik toch wel de kriebels in mijn buik, hoor!

↧

Pechvogel

October 25, 2014, 12:16 am

≫ Next: Op z'n plaats

≪ Previous: Mijn beursgang ;-)

En toen hadden we een pechvogel....

Maria had gisteren een uitstapje met haar turnclub. Op een gegeven moment deed ze de flikflak en toen deed haar arm: ¨Krak!¨ Helaas! Een gebroken arm voor Maria, onze pechvogel!

Willem was juist voor zijn werk in Limburg en kon Maria op de terugweg ophalen uit het ziekenhuis in Dirksland. Hopelijk komt ze er zonder operatie vanaf, maar daar was de dokter nog niet zeker van.

↧

Op z'n plaats

October 31, 2014, 11:06 pm

≫ Next: Het bijzondere verhaal van de fiets van Maaike

≪ Previous: Pechvogel

Hè, hè! Na de drukte van de beurs heeft het wel een week geduurd voordat alles in huis en in mijn hoofd weer op z'n plaats was ;-). Eigenlijk was 'the week after' drukker en vooral hektischer dan de week van de beurs zelf.

Op de beurs heb ik vooral erg genoten. Na de eerste moeizame startdag, waarop er van alles anders liep dan gepland, verliep de rest van de week gladjes. Vooral de workshops 'Bak je eigen brood' vond ik erg leuk om te doen. Daar was ik steeds ook helemaal niet nerveus voor. Dat was bij de lezingen anders. Tot en met de laatste dag was ik gespannen als ik het podium op moest. Maar zodra ik er dan stond en m'n eerste zinnen had gezegd, was het fantastisch om te doen.
Willem is de laatste beursdag gezellig mee geweest. En hij vond nu juist de lezing het leukst. Misschien omdat hij niets met brood bakken heeft?

Deze week was het onverwachts super hektisch. Onverwachts, omdat het me vorige week steeds gelukt was het huishouden goed bij te houden. Toen ik maandag dus aan mijn werkweek begon, lag de week gladjes voor me. Het enige wat er extra aan was, was dat ik alle beurszooi nog moest opruimen. Daar was zaterdagavond niets meer van gekomen.

Maar het liep toch anders dan ik voorzien had. De maandag was een echte startdag. Ook al omdat de kinderen allemaal weer naar school moesten. Dat geeft mij meer drukte dan wanneer ze gezellig vakantie hebben. Alles moest weer op tijd en in het gareel. Maria kon met haar gebroken arm niet fietsen en moest voor het eerst met de bus. Daar was ze -natuurlijk- een beetje onzeker over en dus reisde Koos gezellig met haar mee.
Maandagavond was het spinavond. Ik heb het laatste stuk van de lontwol die ik bij de schaapskooi in Ottoland had gekocht getwijnd en daarna de draad netjes tot een streng gedraaid. Heerlijk gevoel om zo'n projectje helemaal af te ronden. De draad is naar m'n zin. Ik ga hem binnenkort rood verven en er dan iets leuks van maken. Misschien een muts ofzo.

Dinsdag heb ik zo'n beetje de hele dag in de auto gezeten. Eerst ben ik met Maria naar het ziekenhuis in Dirksland geweest voor controle. Ze hebben daar niets aan haar arm gedaan, want ze waren bang, dat als ze eraan zouden komen, de gezette botjes zouden terugspringen. De gipsmeester heeft wel het gips beter gemaakt. Het zat namelijk heel ver over haar hand en ze kon haar vingers nauwelijks bewegen. Hij heeft een randje van het gips gehaald en ook haar duim meer ruimte gegeven. Daarna heeft hij aan de bovenkant er juist een rand áángezet, want volgens hem was het het beste als het gips tot boven haar spierbal zou zitten. Er werd als finishing touch nog een kleurtje overheen gewonden en Maria kreeg een nieuwe band waar ze haar arm in kan hangen. Hoewel het gips nog even zwaar is (van dat zware witte gips dus) draagt Maria haar arm nu stukken beter: aan haar schouder in plaats van aan haar nek. Raar maar waar: de pijn die ze continu had was al snel stukken minder! Over twee weken moeten we terugkomen. We hopen dat de botjes dan goed aan elkaar blijken te groeien.

Na Dirksland stond Hoek van Holland op het programma. Daar hadden we een afspraak bij iemand die Maria ademhalingstherapie geeft om hyperventilatie te leren voorkomen. Maria heeft al een jaar of twee perioden dat ze flink hyperventileert. Pas had ze het op school zó erg, dat ze de ambulance hebben laten komen en Maria afgevoerd werd naar de eerste hulp van een ziekenhuis. De therapeut heeft gezocht naar de oorzaak van het hyperventileren en die ook gevonden. Nu is het een kwestie van goed oefenen en dan zou dat hyperventileren tot het verleden moeten horen. Super!

We kwamen pas halverwege de middag thuis. Ik had maar twee uurtjes de tijd om de noodzakelijkste huishoudelijke klusjes te klaren. Toen was het tijd om Maaike heen-en-weer naar celloles te rijden. Ja, moeders zijn soms net taxichauffeurs...

Woensdag was er een broodbakworkshop. En op de één of andere manier heb ik tot het laatste moment gedacht, dat dat volgende week zou zijn. Heel raar, want het stond gewoon in mijn agenda. Maar kennelijk stond het niet in mijn hoofd. Hoe dan ook: het werd een rondje improviseren, omdat ik de boel niet, zoals gewoonlijk, tot in de puntjes had voorbereid. Toch was het leuk. Eigenlijk is het gewoon altijd leuk, om zo fijn met een groep vrouwen bezig te zijn.

's Middags had ik nog wat computerwerk wat echt gedaan moest worden. Midden in de puinhopen ben ik daarom achter m'n laptop gaan zitten. En juist op het moment dat ik klaar was en het slagveld in de woonkamer te lijf wilde gaan reed schoonmama voor. Die had dinsdag het wekelijkse bakkie koffie gemist en kwam dat vandaag inhalen ;-). Geen probleem. Ik schoof de ergste rommel even aan de kant en zette koffie. Het slagveld kon nog wel een uurtje wachten :-).

Ik ben na de koffie als een witte tornado door het huis gevlogen. Gewoon boven vandaan begonnen en naar beneden gewerkt. Als je even in de hoogste versnelling gaat, kun je in een uur echt veel doen. Zelfs de laatste kratten met beursrommel werden opgeruimd. Alleen aan de vaat kwam ik niet meer toe, want er 'moest' uitgebreid gekookt worden. Ik had namelijk een spinazieschotel op het programma staan, met verse spinazie en aardappelpuree enzo. Best bewerkelijk, maar mmmmmmmmm!

's Avonds moesten Willem en ik de deur uit voor een bespreking. De vaat bleef staan....

En die stond er dus donderdagochtend nog. Mooie klus. Lekker met de handen in het warme sop. Alles weer netjes schoon in de kastjes en daarna het gasstel, het aanrecht en de achterplaat gepoetst. Genieten, zo'n schone keuken! Het perfecte moment om aan het koken te gaan voor mijn kookrubriek in Terdege ;-). Ik deed alleen het kook- en fotografeerwerk. Voor de tekst had ik geen tijd meer.

's Middags moest ik namelijk alwéér uit m'n huishouden. Een medicatiecontrole voor Jan bij Yulius in Dordrecht. We hadden de afspraak om 15.00 uur. Dat betekende om 14.30 wegrijden. Er was uitloop van het spreekuur. Gelukkig had ik mijn haakwerk bij me, zodat ik in de wachtkamer niet in onnozele roddelbladen hoefde te bladeren. Om 16.30 uur waren we weer thuis. Weg middag. Ik kon direct achter het aanrecht voor het avondeten. Er stond o.a. geroosterde groenten op het menu. Zó lekker. Ik heb gewoon allerlei groenten die ik had in stukken op bakpapier op de bakplaat van de oven gelegd. Olijfolie en zeezout erover en roosteren maar. Ik had venkel, een stuk pompoen, een paar uien, courgettes, aardappels en tomaten. Het was erg smakelijk.

Gisteren, vrijdag, heb ik gedraafd om alle losse eindjes vast te knopen. De was, de strijk, rekeningen die nodig betaald moesten worden, de tekst voor m'n kookrubriek schrijven en alles insturen, wat aan de kledingwissel werken, brood bakken enzovoorts. En er was koffievisite, die een erg leuke brei-opdracht kwam brengen. Ik ga een bruidssjaal maken! Superleuk om te doen. Ik had tussen de bedrijven door een lekker amandeltaartje gebakken met mix van de molen. Dat was, behalve voor de koffievisite, ook voor de vrijdagavond. Dan luiden we het weekend in met iets lekkers bij de koffie. En met een biebrondje. Er liggen weer stapels boeken klaar voor iedereen.

En nu is het zaterdag. Er zijn al twee jongens naar hun werk vertrokken. De rest van het gezin ligt nog in diepe rust. Maar dat gaat niet lang meer duren. Ik ga zometeen een paar mannen wakker maken. Ze gaan namelijk vanmorgen een paar uurtjes kachelhout zagen en klieven. En vanmiddag? Dan wil ik toch heus naar het herfstbos! Daar is nog steeds niet van gekomen. Straks zijn de bomen kaal en dan heb ik het genot van de kleurenpracht, de paddestoelen en de vallende blaadjes gemist. Dat kan echt niet!

↧

Het bijzondere verhaal van de fiets van Maaike

November 6, 2014, 12:33 pm

≫ Next: Het feestje van Henk

≪ Previous: Op z'n plaats

Eind maart werd Maaike aangereden. Ze kwam er wonderlijk goed vanaf. Alleen haar fiets was zo plat als een dubbeltje. De mevrouw die de auto bestuurde was enorm geschrokken en samen met haar man bracht ze Maaike thuis. Nog diezelfde week belde de mevrouw op, dat Maaike maar eens bij haar langs moest komen. Er werd een tijdstip afgesproken en Maaike werd meegenomen naar een fietsenwinkel waar ze zomaar een spiksplinternieuwe fiets mocht uitzoeken. Inclusief een mooie mand, zoals ze die ook op haar oude fiets had zitten. Ik heb er destijds over geschreven, want dat was toch wel een heel bijzondere gebeurtenis!

Het verhaal is echter nog niet afgelopen. Het kreeg een bijzonder vervolg:

Zaterdagochtend wilde Maaike om een uur of 8 op haar fiets stappen om naar haar werk te gaan. Maar haar fiets was weg! Ze vroeg me, of ik soms wist of Leendert haar fiets gebruikt had. Nee, dat wist ik niet. Leendert werd wakker gemaakt. Maar nee, hij had Maaikes fiets niet gebruikt. Vervolgens appte ik naar Koos en naar Hans, die allebei al aan het werk waren, of zij wisten waar Maaikes fiets was. Maar nee, ook zij hadden Maaikes fiets niet gebruikt en wisten van niets. Maaike moest snel naar haar werk en nam toen mijn fiets maar.

Intussen ben ik de hele dag in mijn hoofd bezig geweest met die fiets natuurlijk. Maar de fiets was weg en bleef weg. De conclusie was, dat hij op vrijdagavond uit de tuin gestolen moest zijn.

Toen Maaike uit haar werk thuiskwam, was het eerst wat ze vroeg: ¨Is mijn fiets al terecht?¨ Nee dus! We zijn 's avonds de fietsenstallingen van het dorp langsgereden om te kijken, of hij ergens stond. We hebben het namelijk al wel eerder meegemaakt, dat er een fiets 'geleend' werd en (heel) wat later in een fietsenstalling stond. We vonden de fiets helaas niet...

Zondag naar en van de kerk hebben we ook nog goed om ons heen gekeken. En maandagmorgen begon het liedje van voren af aan. Wat baalde Maaike en wat baalde ik :-((.

Maandagavond hebben we voor de zoveelste keer een rondje fietsenstallingen gedaan zonder resultaat. Ik had Marktplaats afgespeurd om te kijken of hij ergens werd aangeboden. Ook niet. Ik had besloten dat we dan maar aangifte moesten gaan doen. Maar veel hoop dat dat iets zou opleveren had ik eerlijk gezegd niet.

Dinsdagochtend ging de telefoon. De mevrouw die me belde vroeg: ¨Heeft u een dochter die Maaike heet?¨ ¨Ja.¨ ¨En is zij soms een fiets kwijt?¨ ¨Ja!?!¨ En toen kwam er een heel verhaal:

Die mevrouw had vlakbij haar huis op vrijdagavond ineens een mooie fiets in het fietsenrek bij een verenigingsgebouwtje zien staan. Een dag later stond die fiets er nóg. Ze vertrouwde dat niet en zette de fiets bij haar in de tuin. Ze ging naar de politie, maar daar zeiden ze, dat ze daar niets aan deden. Ze kon naar het gemeentehuis gaan om daar een formulier te halen voor het opgeven van een gevonden voorwerp. De mevrouw is daar zelfs nog aan begonnen, maar las, dat je 'het voorwerp' een jaar in je bezit moest houden. Als er dan niemand om geweest was, was 'het voorwerp' van jou. Maar die mevrouw zat helemaal niet te wachten op een jaar lang een fiets in haar tuin of schuur. Bovendien vroeg ze zich al inlevend af, welk meisje er nu huilde om haar verdwenen fiets. De fiets werd op z'n kop gezet en het framenummer werd opgespoord. Daarna belde de mevrouw met de fietsenwinkel waarvan achterop de fiets het plaatje zat. De fietsenwinkel heeft in de administratie nagekeken aan wie de fiets was geleverd. Dat bleek een meneer uit H.I. Ambacht te zijn. Juist! De meneer (en mevrouw) van wie Maaike de fiets had gekregen! De meneer werd gebeld. Maar nee, die miste geen fiets! Gelukkig bedacht hij al snel, dat het om de fiets moest gaan die hij aan Maaike had kado gedaan. Toen was het snel geregeld. Hij gaf ons telefoonnummer en zo kwam het, dat ik uiteindelijk dinsdag met dit hele verhaal werd gebeld!

Maaike is aan het einde van de middag dolblij haar fiets gaan halen. Met een mooie bos bloemen natuurlijk.

Het is en blijft een wonderlijk verhaal! Het bijzondere verhaal van de fiets van Maaike!

↧

Het feestje van Henk

November 8, 2014, 12:41 am

≫ Next: Klein en groot

≪ Previous: Het bijzondere verhaal van de fiets van Maaike

Henk was middenin de zomervakantie jarig. Een feestje met z'n schoolvriendjes was er daarom nog niet van gekomen. De laatste weken vroeg Henk steeds, wanneer hij z'n feestje mocht vieren. En gisteren was het dan eindelijk zover. Maandag mocht Henk de uitnodigingen uitdelen en vanaf dat moment was er nog maar één ding belangrijk: HET FEESTJE :-).

Er kwamen vijf kinderen. Vier jongens en één meisje. Ik heb ze uit school met de auto opgehaald. Even moest ik wennen aan het getetter van zes opgewonden hoge stemmetjes. Maar toen wist ik het weer: o ja, zo gaat dat :-).

We dronken limonade met koeken die Henk in de winkel had uitgezocht. En natuurlijk werden daarna de kadootjes verstopt. Dat is hier vaste prik. Onder luide aanwijzingen (¨Warm! Koud! IJskoud! Je verbrandt!¨) werden de kadootjes door Henk opgespoord. Wat genoot hij daarvan! Alle kadootjes werden onder gejuich opengemaakt. Heerlijk, zo'n verwennerij.

Hij kreeg o.a. een masker. Dat ging prompt niet meer af :-)

Daarna gingen we aan de slag: koekjes bakken! Ik had het deeg al klaargemaakt en iedereen kreeg een klompje deeg van 150 gram. Dat mochten ze met de deegroller of hun handen plat maken en dan leuke figuurtjes uitsnijden/-steken. Ik had versierdingetjes op tafel gezet, waarmee de koekjes mooi werden gemaakt. Leuk om te zien hoe elk kind een eigen stijl heeft van werken. De één gaat eerst heel lang kliederen met het deeg, een ander snoept de helft van het deeg op, weer een ander heeft meteen een duidelijk plan van aanpak enzovoorts.

Toen al het deeg tot mooie koekjes was gevormd (of in de magen was verdwenen ;-)) gingen ze in de oven om gebakken te worden. En intussen gingen we verder met een spelprogramma. Het was jammergenoeg koud en nat buiten, dus alles moest binnen.

Eerst maar een 'gouwe ouwe' van stal gehaald: Pik, pik, pak. Bij dit spel gaat één kind op de gang staan. We leggen een grote circel manna (gepofte, gekleurde rijst) op tafel en één kind wijst één snoepje aan. Het kind komt van de gang en gaat snoepjes pakken, terwijl alle kinderen bij elk snoepje roepen: ¨Pik! Pik! Pik!¨ Net zolang tot het kind het aangewezen snoepje pakt. Dan roepen alle kinderen hard: ¨PAK!!¨ Daarna gaat het kind wat het snoepje had aangewezen naar de gang. Enzovoort. Dit is altijd zo'n leuk spelletje.

Daarna gingen we watten blazen. We maakten met plakband een begin- en eindstreep op de vloer. Twee kinderen gingen op hun knieën liggen en zodra het startsein werd gegeven bliezen ze door een rietje tegen een wattenbol. Wie het eerst de eindstreep haalde had gewonnen. Juist toen alle kinderen één keer geweest waren kwam Willem binnen. Hij heeft de spelleiding van me overgenomen, zodat ik kon gaan pannenkoeken bakken. Willem maakte er een heuse competitie van. Winnaars tegen winnaars enzovoorts.

Het laatste kwartiertje voor het eten pootte Willem ze nog even achter de computer ;-).

We aten heerlijk pannenkoeken en ik had ook nog een schaal rozijnenbroodjes en eierkoeken erbij gezet. Ook die vielen in de smaak. Gezellig hoor, zo'n tafel vol smikkelende kinderen!

Na het eten werden de koekjes op een plastic bordje gelegd met een stukje folie erover. Voor alle kinderen was er nog een snoepzakje en daarna was het tijd. Willem bracht de kinderen naar huis.

Het was een lekker ouderwets kinderfeestje. Met nog maar twee kinderen op de basisschool gaan die feestjes zo langzamerhand uitdunnen hier. Nog maar even van genieten dus :-).

↧

Klein en groot

November 10, 2014, 11:51 pm

≫ Next: Minimaliseren, maar ook hamsteren.

≪ Previous: Het feestje van Henk

Toen onze Henk geboren werd, waren in ons gezin alle leeftijdcategorieën vertegenwoordigd: baby, peuter, kleuter, basisschoolkind, puber en adolescent. Tussen Wim (de oudste) en Henk (de jongste zit 18 1/2 jaar). Intussen schuift alles een beetje op. De tijd van baby, peuter en kleuter in huis is voorbij. Maar dit gat wordt naadloos opgevuld met de komst van de kleinkinderen, Willem van 3 1/2 jaar en Marinus van 14 maanden. Wat is dat toch genieten!

Willem is een opa-kind. Ze zijn gek op elkaar. Als de mannen op zaterdag gaan hout zagen en klieven is kleine Willem meestal ook van de partij. Overalletje aan (door over-opa Bakker steevast 'ketelpakkie' genoemd), laarzen aan, en gewoon lekker meedoen. Na het werken zorgt oma dan natuurlijk voor een uitgebreide catering ;-).

Het voortdurend switchen tussen klein en groot, jong en oud, is leuk en spannend. Maar soms ook wel vermoeiend. Je moet steeds schakelen en zorgen dat iedereen aan de juiste portie aandacht komt en als het even kan ook nog op het juiste moment.

Voor Henk bijvoorbeeld is zwemles belangrijk. In bad oefent hij hoe lang hij al met z'n hoofd onder water kan. Ik moet dan tellen. Niet één keer. Niet twéé keer, nee, liefst een keer of zes. En dan komt dat verwachtingsvolle koppie boven water: Hoe lang was het nu?

Voor Leendert is z'n eerste autootje belangrijk.

Zelf opgespaard. Net zoals z'n rijbewijs trouwens. Dat is ook wel inherent aan een groot gezin: je moet al vroeg je eigen boontjes doppen en pamperen in de vorm van een rijbewijs kado voor je 18e verjaardag is er domweg niet bij.

Dus heeft iedereen hier vanaf een jaar of 13 een baantje.

Koos werkt op zaterdag bij de groentenkraam van mijn neef. En op vrijdagochtend, nog vòòrdat hij naar school vertrekt, helpt hij met het opbouwen van de kraam. In de zomervakantie werkte hij bovendien bij hoveniersbedrijf 't Hoen. Dat is het bedrijf waar Hans ook al een jaar of twee werkt. Op zaterdag, in de vakanties, soms 's avonds, zelfs weleens 's nachts. Er is altijd wat te doen bij 't Hoen ;-).

Maaike werkt al een jaar of twee op zorgboerderij De drie Margen. Elke zaterdag en op afroep in de vakanties. Het is hier nooit anders geweest. Alleen al over de bijbaantjes kan ik een boek schrijven: krantenwijken, folderwijken, een blauwe maandag postbezorging, komkommerkas, helpen op de markt, er is al van alles langs gekomen. Leuk hoor, al die reuring!

Intussen moeten de scholen natuurlijk ook genoeg aandacht krijgen. Van de kinderen in de eerste plaats. Maar daarnaast moeten wij als ouders ook op de hoogte zien te blijven. En ook daarin is een hoop afwisseling: twee kinderen op de basisschool, één in de eerste klas basis/kader, één op G-plus nivo (dat is VMBO-gt met extra techniek), één in het examenjaar VMBO-gt, één op HAVO-nivo, één op MBO2-nivo en één aan het afstuderen op HBO-nivo. Voorlichtingsavonden, informatieavonden, rapportbesprekingen, ouderavonden, voorlezen, aankleden bij de zwemles, het houdt nooit op. Evenmin als het aansporen tot en helpen bij het huiswerk. Je kunt het er maar druk mee hebben ;-).

De één heeft net een vriendje, de ander dikke verkering, een volgende heeft trouwplannen. Ook dat brengt allemaal leven in de brouwerij. Onze eettafel is standaard uitgeschoven tot drie meter. En ik zie daar voorlopig nog geen verandering in komen. Jantje komt en Pietje gaat en ze moeten nog allemaal meeëten ook :-)).

Oudere mensen roepen, dat ik er maar hard van genieten moet. Want 'het is voorbij voordat je het weet'. En dat is ook zeker zo. En daarom nemen we de drukte (en soms vermoeidheid) maar voor lief en genieten van al het moois dat er ook elke dag mag zijn.

↧