Een mens zit raar in elkaar. Dit mens toch zeker wel!
Voor de zomer vakantie heb ik me een paar weken bezig gehouden met minimaliseren qua spullen. Elke werkdag verzamelde ik 10 dingen die weg mochten. Veel ging er naar de kringloopwinkel, veel ging er naar de stort, er verdwenen wat spullen via m'n marktplaatswinkeltje en de rest gaf ik weg.
In de zomervakantie stopte ik er mee. De teller stond toen op 377 dingen die uit ons huis verdwenen waren. Maar dat was slechts een begin. Ons huis stond (staat!) nog veel te vol. Ik besloot om na de zomer verder te gaan met mijn minimaliseer-actie.
Helaas lukte het me niet meer om de draad op te pakken. Af en toe zette ik nog wel weer zo'n prachtig stapeltje klaar voor de kringloop. Maar dat mag geen naam hebben. Deze week heb ik echter eindelijk de draad weer opgepakt. Ik ben met de meest volgepakte en rommeligste ruimte in ons huis begonnen: de garage.
Ik heb m'n actie een beetje veranderd: mijn streven is niet meer om elke dag 10 dingen uit ons huis te verwijderen, maar om elke dag een half uur geconcentreerd in de garage bezig te zijn. Nu, na drie keer een half uur, is het resultaat al goed te zien! Er is al heel wat meer loopruimte. Heerlijk is dat. Ik heb de smaak echt te pakken. Vanmorgen heb ik besloten om weer foto's te maken van alles wat er verdwijnt. Gewoon zomaar, voor de stimulans. Ik heb al visioenen van een fijne, overzichtelijke, lege(re) ruimte :-).
Raar genoeg gaat het minimaliseren bij mij tegelijk gepaard met hamstergedrag. Maar dat hamsteren is dan niet van spullen, maar van voedsel. En dat is toch wel anders. Minimaliseren en hamsteren kunnen toch wel heel goed samengaan ;-).
Ik houd ervan om een ruime voedselvoorraad te hebben. Op die manier hoef ik niet voor elk wissewasje naar de winkels. Al minstens 15 jaar doe ik maar eens per maand de grote boodschappen. Daar heb ik al vaker over geschreven. In de winter is het extra handig om een goede voorraad te hebben. Je kunt dan in dure periodes mooi profiteren van de voorraden die je in goedkopere tijden hebt aangelegd.
Vandaag heb ik een fijne voorraad paprika's klaargemaakt. Annemiek schreef er dinsdag ook juist over in haar mijmeringen (tip 3). Van de winter zijn paprika's duur. Nu kocht ik maandag aan het einde van de markt een hele voorraad voor maar 1,50.
De meeste waren nog prima. Een enkele was wat rimpelig. Dat deert me niet. Slechts vier stuks verdwenen in de groene container vanwege (te) rimpelig of rot. Het kostte me een uurtje om de paprika's te verwerken. Toen lagen er 16 porties in Ziplockzakjes klaar voor in de vriezer.
Daarnaast hield ik nog een grote portie over waar ik voor vanavond rundergoulash mee maakte. Voor mezelf maakte ik een vegetarische versie.
Lekker! De bodems werden bijna uit de pannen geschraapt :-).
En zo rommel ik maar wat aan. De weken zijn goed gevuld. Drie weken op rij heb ik op de woensdag een workshop 'Bak je eigen brood'. Daarmee ben ik, inclusief de voorbereiding en het opruimen, toch wel een hele dag zoet. Maar ik doe het graag. Het is steeds zó leuk om zo'n groep vrouwen in te wijden in de geheimen van het brood bakken. Als ik ze dan helemaal enthousiast om thuis aan de slag te gaan de deur uit zie gaan is mijn dag weer goed :-).
Gisterenmiddag ben ik met Henk naar de opticien geweest om z'n bril op te halen. We hebben hem bij een oud-klasgenoot van mij gekocht: Henk Roukens. Sinds een paar weken heeft Henk een optiek in Alblasserdam. Het was erg leuk om bij hem een bril uit te kiezen. Hij heeft er echt zicht op wat bij iemand past.
Zelf moet ik ook aan een nieuwe bril. Mijn glazen voldoen al lang niet meer. Het is echt hinderlijk aan het worden, vooral in het verkeer. Henk Roukens heeft de meting gedaan en dat bevestigde mijn vermoeden: ik ben hard aan sterkere glazen toe. En omdat de min-kant nu nog sterker wordt, was het voor het eerst ook nodig om ietsje plus te nemen. Een leesgedeelte dus. Helaas kunnen dat soort glazen niet in mijn huidige montuur, omdat dat daarvoor te klein is. Jammer, want ik was mijn bril nog helemaal niet zat. En bovendien zat ik ook niet op de kosten van een nieuw montuur te wachten. Maar wat moet, dat moet. En nu ik eenmaal de knoop heb doorgehakt en Henk mij heeft geholpen met het uitkiezen van een mooi montuur, kijk ik toch wel naar mijn nieuwe bril uit.
Dinsdag ben ik weer met Maria op controle geweest voor haar gebroken arm. We hebben wel twee uur in het ziekenhuis gezeten! Eerst moesten we wachten voordat we in de gipskamer terecht konden. Daar was het vervolgens wachten op de orthopeed, die ging bepalen wat er moest gebeuren. Het (zware) gips moest eraf en er moest een röntgenfoto worden gemaakt. Bij de Röntgen was het ook weer wachten. We werden weer teruggestuurd naar de orthopeed, die de foto moest beoordelen. Daar kwamen we om 13.00 uur aan en kregen te horen dat de dokter tot 13.30 uur lunchpauze had. Tja, die beste man moet natuurlijk ook een keer eten. We zijn toen zelf ook maar even wat gaan eten. Om 13.30 zaten we weer in de wachtkamer, want we zouden als eerste van het middagspreekuur geholpen worden. Eindelijk, om 13.45 kwam de dokter en werden we binnengeroepen. De dokter bekeek de fotos, liep de kamer uit, kwam weer terug, keek nog een keer en vertelde zijn plan: eerst nog drie weken gips zoals ze had (tot boven de spierbal). Dan terugkomen voor nieuw gips. Haar elleboog moet er dan uit en ze krijgt dan alleen gips om haar onderarm. Dat moet dan ook nog weer twee tot drie weken zitten. Voorlopig dus nog vijf tot zes weken gips, terwijl ze er al 2 1/2 week in zit. Best lang dus! Maar goed. Maria koos een mooi roze kleurtje en was heel blij met het lichtgewicht gips wat ze nu heeft.
Zo loopt de week weer lekker vol en hoef ik me niet te vervelen. Morgen wil ik nog een dagje opruimen en poetsen. Dat gaat zo fijn met het lekker lichte herfstweer!
Voor de zomer vakantie heb ik me een paar weken bezig gehouden met minimaliseren qua spullen. Elke werkdag verzamelde ik 10 dingen die weg mochten. Veel ging er naar de kringloopwinkel, veel ging er naar de stort, er verdwenen wat spullen via m'n marktplaatswinkeltje en de rest gaf ik weg.
In de zomervakantie stopte ik er mee. De teller stond toen op 377 dingen die uit ons huis verdwenen waren. Maar dat was slechts een begin. Ons huis stond (staat!) nog veel te vol. Ik besloot om na de zomer verder te gaan met mijn minimaliseer-actie.
Helaas lukte het me niet meer om de draad op te pakken. Af en toe zette ik nog wel weer zo'n prachtig stapeltje klaar voor de kringloop. Maar dat mag geen naam hebben. Deze week heb ik echter eindelijk de draad weer opgepakt. Ik ben met de meest volgepakte en rommeligste ruimte in ons huis begonnen: de garage.
Ik heb m'n actie een beetje veranderd: mijn streven is niet meer om elke dag 10 dingen uit ons huis te verwijderen, maar om elke dag een half uur geconcentreerd in de garage bezig te zijn. Nu, na drie keer een half uur, is het resultaat al goed te zien! Er is al heel wat meer loopruimte. Heerlijk is dat. Ik heb de smaak echt te pakken. Vanmorgen heb ik besloten om weer foto's te maken van alles wat er verdwijnt. Gewoon zomaar, voor de stimulans. Ik heb al visioenen van een fijne, overzichtelijke, lege(re) ruimte :-).
Raar genoeg gaat het minimaliseren bij mij tegelijk gepaard met hamstergedrag. Maar dat hamsteren is dan niet van spullen, maar van voedsel. En dat is toch wel anders. Minimaliseren en hamsteren kunnen toch wel heel goed samengaan ;-).
Ik houd ervan om een ruime voedselvoorraad te hebben. Op die manier hoef ik niet voor elk wissewasje naar de winkels. Al minstens 15 jaar doe ik maar eens per maand de grote boodschappen. Daar heb ik al vaker over geschreven. In de winter is het extra handig om een goede voorraad te hebben. Je kunt dan in dure periodes mooi profiteren van de voorraden die je in goedkopere tijden hebt aangelegd.
Vandaag heb ik een fijne voorraad paprika's klaargemaakt. Annemiek schreef er dinsdag ook juist over in haar mijmeringen (tip 3). Van de winter zijn paprika's duur. Nu kocht ik maandag aan het einde van de markt een hele voorraad voor maar 1,50.
De meeste waren nog prima. Een enkele was wat rimpelig. Dat deert me niet. Slechts vier stuks verdwenen in de groene container vanwege (te) rimpelig of rot. Het kostte me een uurtje om de paprika's te verwerken. Toen lagen er 16 porties in Ziplockzakjes klaar voor in de vriezer.
Daarnaast hield ik nog een grote portie over waar ik voor vanavond rundergoulash mee maakte. Voor mezelf maakte ik een vegetarische versie.
Lekker! De bodems werden bijna uit de pannen geschraapt :-).
En zo rommel ik maar wat aan. De weken zijn goed gevuld. Drie weken op rij heb ik op de woensdag een workshop 'Bak je eigen brood'. Daarmee ben ik, inclusief de voorbereiding en het opruimen, toch wel een hele dag zoet. Maar ik doe het graag. Het is steeds zó leuk om zo'n groep vrouwen in te wijden in de geheimen van het brood bakken. Als ik ze dan helemaal enthousiast om thuis aan de slag te gaan de deur uit zie gaan is mijn dag weer goed :-).
Gisterenmiddag ben ik met Henk naar de opticien geweest om z'n bril op te halen. We hebben hem bij een oud-klasgenoot van mij gekocht: Henk Roukens. Sinds een paar weken heeft Henk een optiek in Alblasserdam. Het was erg leuk om bij hem een bril uit te kiezen. Hij heeft er echt zicht op wat bij iemand past.
Zelf moet ik ook aan een nieuwe bril. Mijn glazen voldoen al lang niet meer. Het is echt hinderlijk aan het worden, vooral in het verkeer. Henk Roukens heeft de meting gedaan en dat bevestigde mijn vermoeden: ik ben hard aan sterkere glazen toe. En omdat de min-kant nu nog sterker wordt, was het voor het eerst ook nodig om ietsje plus te nemen. Een leesgedeelte dus. Helaas kunnen dat soort glazen niet in mijn huidige montuur, omdat dat daarvoor te klein is. Jammer, want ik was mijn bril nog helemaal niet zat. En bovendien zat ik ook niet op de kosten van een nieuw montuur te wachten. Maar wat moet, dat moet. En nu ik eenmaal de knoop heb doorgehakt en Henk mij heeft geholpen met het uitkiezen van een mooi montuur, kijk ik toch wel naar mijn nieuwe bril uit.
Dinsdag ben ik weer met Maria op controle geweest voor haar gebroken arm. We hebben wel twee uur in het ziekenhuis gezeten! Eerst moesten we wachten voordat we in de gipskamer terecht konden. Daar was het vervolgens wachten op de orthopeed, die ging bepalen wat er moest gebeuren. Het (zware) gips moest eraf en er moest een röntgenfoto worden gemaakt. Bij de Röntgen was het ook weer wachten. We werden weer teruggestuurd naar de orthopeed, die de foto moest beoordelen. Daar kwamen we om 13.00 uur aan en kregen te horen dat de dokter tot 13.30 uur lunchpauze had. Tja, die beste man moet natuurlijk ook een keer eten. We zijn toen zelf ook maar even wat gaan eten. Om 13.30 zaten we weer in de wachtkamer, want we zouden als eerste van het middagspreekuur geholpen worden. Eindelijk, om 13.45 kwam de dokter en werden we binnengeroepen. De dokter bekeek de fotos, liep de kamer uit, kwam weer terug, keek nog een keer en vertelde zijn plan: eerst nog drie weken gips zoals ze had (tot boven de spierbal). Dan terugkomen voor nieuw gips. Haar elleboog moet er dan uit en ze krijgt dan alleen gips om haar onderarm. Dat moet dan ook nog weer twee tot drie weken zitten. Voorlopig dus nog vijf tot zes weken gips, terwijl ze er al 2 1/2 week in zit. Best lang dus! Maar goed. Maria koos een mooi roze kleurtje en was heel blij met het lichtgewicht gips wat ze nu heeft.
Zo loopt de week weer lekker vol en hoef ik me niet te vervelen. Morgen wil ik nog een dagje opruimen en poetsen. Dat gaat zo fijn met het lekker lichte herfstweer!
