Eenvoudig Leven

Zoals ik vorige keer schreef: ik verwerk dingen graag letterlijk. Ik ben dus weer aan de slag gegaan en heb geprobeerd de draad weer op te pakken. En dan bedoel ik daarmee ook letterlijk de draad oppakken. Ik ben weer gaan spinnen! Het hele jaar had ik mijn wiel nog niet aangeraakt. Ook alle avondjes van de spingroep heb ik aan me voorbij laten gaan. Soms had ik heel veel zin om even achter mijn wiel te gaan zitten. Want al spinnend is het heerlijk om je gedachten te laten gaan en de boel op een rijtje te zetten. Maar ik had geen materiaal voorhanden om te spinnen. Al sinds vorig jaar september stond er weliswaar een enorme zak met een schapevacht op me te wachten. Maar wol vuil, zo uit de vacht spinnen, is niet meer iets van deze tijd. Op de spingroep hoef je daar sowieso niet mee aan te komen. Zeker niet nadat we de q-koorts epidemie hebben gehad. De wol moest dus worden gewassen, daarna gekaard en pas daarna kon ik m´n spinnewiel weer lekker laten snorren.

Maandagavond was het de maandelijkse spinavond van de spingroep. Ik daar wilde ik dolgraag naar toe. Dus heb ik vorige week donderdagavond een pluk van 500 gram vuile wol afgewogen en die in een grote bak met warm water en soda en de week gezet. Het rook hier als in een stal :-). De volgende morgen deed ik de geweekte wol in een wasnetje en liet het op het wolprogramma in m´n wasmachine draaien. Zo, dat zag er beter uit! Ik spreidde de wol uit op de tuintafel en het zonnetje droogde alles snel. ´s Middags zette ik mijn kaardenmolen erbij en draaien maar! Poeh! Warm klusje hoor! Ik draaide en draaide en draaide. En één voor één rolden er prachtige, fluffy wolrollen van mijn molen. JOEHOE! Ik kan weer spinnen! Ik kan de draad weer oppakken! Wat een genot!

Het is een saaie draad, voor wie niet heel erg van basic houdt. Ik denk dat ik hem fijn ga verven. Voorlopig heb ik in elk geval spinmateriaal genoeg. Ik hoop op wat stabiel zomerweer. Dan kan ik de rest van die schapenvacht ook wassen en kaarden. Dat doe ik toch het liefst buiten, want het geeft een hoop troep.

Ook andere draden pakte ik op. De laatste weken had ik geen brood meer voor onszelf gebakken. Alleen voor klanten. Maar nu stonden zaterdagochtend al vroeg de degen voor de broden van het weekend te rijzen. Heerlijk!

Er werd weer gepoetst en geboend. Ook geen overbodige luxe.

En per direct liep mijn agenda vol met allerlei al dan niet uitgestelde gesprekjes. Zo was ik vrijdag met één van de kinderen bij de huisarts, was ik dinsdag voor een gesprek op de basisschool, zat ik gisteren met Henk bij Yulius, reed ik vanmorgen naar Rotterdam voor een voortgangsgesprek op de school van Jan en mag ik morgen met één van de kinderen naar een ziekenhuis voor een hartecho. Bij een sportkeuring werd ontdekt dat er iets niet goed was met de hartas (?) en daar moet nu een nader onderzoekje naar gedaan worden.

Maandag ging ik als vanouds naar de markt. Eerst uitgebreid nagepraat met Ria van de groentenkraam en Elza van de kaaskraam. Het is voor niemand te bevatten dat pa daar nu nooit meer rondstruint, zoals hij altijd zo graag deed.

Ik had nog schulden staan in het zwarte kasboek van de groentenboer. Ze hadden twee keer spullen bij me thuis gebracht. ´Betalen komt later wel´. Ok. Nu dus :-). En ze mochten meteen m´n auto vol laden, want ik had niets meer in huis. Ook lekker wat fruit, want ik wilde weer gaan jam koken voor in m´n webshop. Daar was de boel al een tijdje nagenoeg uitverkocht. Het is hier nu de hele week al net zo´n jamfabriekje, tussen de bedrijven door.

Vandaag voor het eerst landt het pas echt een beetje bij me: ik heb geen vader en geen moeder meer! Gisteren trouwde een dochter van mijn broer. De eerste bruiloft zonder opa en oma. Wat verdrietig is dat. En steeds maar weer moest ik constateren, dat ik het niet goed kon bevatten. Maar nu, na zo´n eerste kale keer van een familiegebeurtenis, lijkt het ineens concreter geworden te zijn voor me. Wat een proces is dit, zeg! Zwaar en ingewikkeld.

Ik merk ook, dat ik lichamelijk reageer op alles stress en spanning van de afgelopen maanden. Ik heb een grote ontsteking in mijn verhemelte. Heel pijnlijk en heel naar. Dat heb ik nooit eerder gehad. Ik gooi het dus echt op een reactie van mijn lichaam op alle gebeurtenissen. Nadat mijn vader is overleden, heb ik een tijdje ook erg slecht geslapen. Ik droomde de vreselijkste dromen en werd gebroken wakker. Op den duur durfde ik amper meer te gaan slapen. Dat gaat nu gelukkig al een stuk beter!

De afgelopen weken hebben we enorm veel meeleven gehad. Ook heel veel bloglezers stuurden een mailtje of kaartje.

post van 23 mei

Regelmatig schreven mensen gedichten en gedachten. Ook deelden mensen me soortgelijke ervaringen. Zo las en hoorde ik al van iemand die haar ouders 1 dag na elkaar verloor, een ander in 3 dagen en weer een ander in 10 dagen.

Er kwam ook praktische hulp. Eerst al van Nel, die zomaar uit Zwitserland overkwam om ons te helpen! Daarna kwam lieve M. tot drie keer toe een dagje helpen. Zo geweldig als dan je buitenboel een keer gezeemd wordt, bijvoorbeeld! Een schoonzus zorgde eens voor een pan soep. Een nichtje kwam een teil strijkgoed halen. Twee vriendinnen lieten een keer belegde broodjes bezorgen. Er werd een grote pan heerlijke andijviestamppot gebracht. Mijn vriendin Wilma nam Jan en Henk een middag mee uit in de vakantie en kwam later ook nog weer helemaal heen-en-weer gereden om een pan soep te brengen. En een vrouw uit de gemeente belde vorige week, dat Willem alle was die er lag mocht komen brengen!

Ik heb hier zelf ook weer veel van geleerd en heb dat met de kinderen besproken. Hulp vragen, hulp geven, hulp aanvaarden. Het zijn allemaal lessen die geleerd moeten worden en daar kun je niet snel genoeg mee beginnen. Ik heb gemerkt, dat het heel gemakkelijk is om tegen iemand te zeggen: ´Als ik wat voor je kan doen, zeg je het maar.´ Dat kan je heel oprecht bedoelen en waarschijnlijk zou je het fijn vinden als die persoon dan ook daadwerkelijk een beroep op je doet. Maar dat is nu juist het punt. Het is heel lastig om iemand, die zo´n aanbod deed, op een keer te bellen en dan te vragen: wil jij vandaag misschien voor mij de boodschappen doen? Als je echt iemand wil helpen, is het beter om de vraag anders te stellen. Niet: Kan ik wat voor je doen? Maar: Wat kan ik voor je doen? Of nog concreter: ik kom vandaag bij jou de keuken soppen. Ik noem maar wat. Levenslessen, waar je zomaar nog wat over kan lopen mijmeren.

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨
Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.

1) Gezinsenergie
Een terugkerende adverteerder op deze blog is: Gezinsenergie.nl.
Gezinsenergie is een collectief om voordelig energie in te kopen. Zelf ben ik al enige jaren deelnemer van Gezinsenergie en ik vertel graag over mijn positieve ervaringen.

Voordelig gas en voordelige electriciteit. Wie wil dat nu niet? Vroeger was er niets te kiezen en was je ´veroordeeld´ tot de plaatselijke aanbieder. Prijzen stonden vast.

Tegenwoordig zijn er steeds meer mensen, die elk jaar shoppen en voor de voordeligste aanbieder gaan. Toch kunnen er nog weleens addertjes onder het gras zitten, als u zich enkel laat leiden door zogenaamde vergelijkingssites. Daarom is het wèl zo gemakkelijk, als u iemand anders laat uit zoeken wat in uw situatie de beste aanbieder is. De mensen van Gezinsenergie zoeken het graag voor u uit. Zij kijken daarbij naar uw huidige verbruik van zowel gas als electriciteit en zoeken op basis van die gegevens de beste keuze voor u uit. Verbruikt u bijvoorbeeld nauwelijks gas, dan zoeken ze een aanbieder die juist met het electiciteitstarief lekker laag zit en mag het gas best een centje duurder zijn. Per saldo bent u dan toch voordeliger uit. Ze houden verder ook rekening met bijvoorbeeld de maandelijks terugkerende vastrechtkosten.

Gezinsenergie doet na dat onderzoek een vrijblijvend aanbod. U wordt voorgerekend hoeveel u gaat besparen.

Gezinsenergie heeft inmiddels bijna 10.000 deelnemers! Dat maakt dat ze steeds betere prijzen bij de energiemaatschappijen kunnen bedingen en zorgt voor steeds meer voordeel.

Gezinsenergie biedt méér
Gezinsenergie biedt vele voordelen. Om er enkele te noemen:
- Als u besluit om deelnemer te worden, regelt Gezinsenergie volledig en kosteloos de overstap
- Ruim voordat de contractperiode afloopt neemt Gezinsenergie contact met u op om samen met u te kijken wat voor een nieuwe contractperiode voor u de beste aanbieding is
- Er zijn regelmatig leuke acties, waaraan u gratis of met korting kunt deelnemen. Zo hebben wij al eens kaartjes kado gekregen voor een concert en scoorde ik onlangs gratis kaartjes voor een binnenspeeltuin
- Breng je een nieuwe deelnemer aan, dan levert jou dat een mooi kado op. Op deze manier verdienden wij ooit een gezinsjaarabonnement op Blijdorp!
- Als deelnemer aan Gezinsenergie kun je voordelig aankopen doen in de Gezinsenergieshop
- Als deelnemer steunt u automatisch het goede doel in Burkina Faso

Nieuwsgierig?
Bent u nieuwsgierig geworden naar uw voordeel als u zich aansluit bij Gezinsenergie? Laat het vrijblijvend voor u uit rekenen en meld u aan.

2) Schuifwandgigant
Ronald en zijn team verkoopt al meer dan 20 jaar kasten en schuifwanden vanuit een showroom in Zeeland. Langzaam maar zeker (of misschien wel snel en zeker!) kwam de opmars van online kopen. Sceptici wisten te vertellen, dat dat alleen voor bepaalde producten zou gaan werken. Maar inmiddels kan nagenoeg alles online gekocht worden. Heerlijk vanuit uw luie stoel.

Uniek
Ronald heeft lang gezocht naar een manier op het hele aankoopproces van schuifwanden op maat in een webwinkel gevangen te krijgen. En dat is gelukt! Geheel digitaal, zonder opdringerige verkopers, in uw eigen tempo én op uw eigen tijdstip is het nu mogelijk om bij Schuifwandgigant uw schuifwand samen te stellen, uit te kiezen en te bestellen! Dit is echt uniek!

Hoe?
Hoe gaat dat dan in z´n werk? Heel eenvoudig: U meet de ruimte op waar u een schuifwand wilt plaatsen. U kiest een kleur en vult het bestelformulier in. Daarna krijgt u meteen de totaalprijs te zien. Na aanbetaling van 25% van het bedrag, gaat de Schuifwandgigant voor u aan de slag om alles op maat te maken. Eén dag na uw bestelling is de leverdatum al bekend. Reken op ongeveer twee weken voordat uw bestelling gereed is. U krijgt 1 dag voor de aflevering bericht, dat uw bestelling geleverd gaat worden en hoe laat dat ongeveer gaat zijn. U hoeft er dus niet een hele dag voor thuis te blijven wachten. Alles wordt keurig op maat aangeleverd, zodat het monteren geen verrassingen met zich mee zal brengen. Het is echt een kwestie van: gewoon alles in elkaar zetten.

In onderstaand instructiefimpje wordt het bestelproces duidelijk uitgelegd.

Twijfels?
So far, so good. Misschien heeft u toch nog twijfels? Dat kan ik me zo voorstellen. Ik zou bijvoorbeeld mijn twijfels hebben over mijn meetkunsten. Want wat, als ik het nu een verkeerd zou opmeten?
Ronald neemt die twijfels weg. Schuifwandgigant bestaat nu drie jaar en in al die jaren is er nog nooit een meetprobleem geweest! Bovendien mag je altijd bellen, ook ´s avonds. Kijk, dat is nog eens service. Er zijn dan ook alleen maar tevreden klanten.

Waarom zou u bij de Schuifwandgigant kopen?
Omdat u zelf meet en zelf plaatst, kan Schuifwandgigant u een scherpe prijs bieden. Die prijs is zó scherp, dat u zelfs ´Laagste Prijs Garantie´ heeft. U krijgt een kwaliteitsproduct met maar liefst 10 (en op sommige producten zelfs 15) jaar garantie. Vanaf 500 euro worden geen bezorgkosten berekend in Nederland en België.

Prijsvoorbeelden
Bent u nieuwsgierig hoeveel zo´n schuifwand gaat kosten? Hier volgen twee prijsvoorbeelden:

- 3 schuifdeuren (bijvoorbeeld voor in de bijkeuken) levert schuifwandgigant al voor 531 euro bij u thuis af
- 3 schuifdeuren met 3 kastinterieurs (bijvoorbeeld voor in de slaapkamer) levert schuifwandgigant al voor 861 euro bij u thuis af

Wat vinden anderen?

Lees hier recente klantenervaringen!

Bij dezen van harte aanbevolen!

3 en 4) Willem en Teunie :-))

Om de schoorsteen te kunnen blijven laten roken, verdienen Willem en ik graag een centje bij. Een éénmanssalaris verdwijnt nu eenmaal als sneeuw voor de zon met een koppel schoolgaande kinderen. Daarom hebben we allebei een eigen bedrijfje.

Ik wil software

Willem is een programmeur met jarenlang ervaring. Ooit werkte hij gedurende 15 jaar voor zichzelf. En inmiddels werkt hij alweer 13 1/2 jaar als Senior Programmeur bij BIS. Sinds eind vorig jaar is Willem voor een groot deel van zijn werktijd bij Verkoop geplaatst. Dit om ondersteunend te zijn bij de verkoop van de eigen software producten. Dit is iets wat hij ook wel graag doet. De klantencontacten zijn leuk en het is mooi om enthousiast te zijn over de producten waar je zelf aan (mee)gewerkt hebt.
Software maken blijft echt leuk en in de avonduren mag hij dan ook graag tot in de kleine uurtjes ´hacken´, zoals die mannen dat onder elkaar zeggen.

Heeft u maat-software nodig? Of een koppeling tussen twee softwarepakketten? Wilt u advies op dit gebied? Neemt u dan contact op met Willem, via

www.ikwilsoftware.nl

Eenvoudiglevenshop.nl

En mijn eigen bedrijfje? Nou, dat is natuurlijk:

www.eenvoudiglevenshop.nl

Met elke maand weer nieuwe artikelen.

Deze maand bijvoorbeeld:

Zomerse zeep met sheabutter, lavendel en vanille

Geschenkpakketje met Savon de Marseille

Steeds nieuwe aanvoer jammetjes

En nog veel meer.

Ook bij ons kon de vlag uit! Koos is geslaagd voor VMBO-Gplus. Voor wie niet weet wat dat is: Kijk maar op de website van zijn school.

Hans deed ook examen (HAVO), maar het laatste examen heeft hij gemist, omdat dat op de dag van de begrafenis van mijn vader was. Dit examen moet hij nu in het tweede tijdvak doen. Hij heeft al wel vast de cijfers gekregen van de vakken die zijn afgerond. Hij heeft geen onvoldoendes staan! Het moet dus wel heel raar lopen, wil hij op dat ene vak (Scheikunde) gaan zakken.

Ik was zó blij, toen er om 15.00 uur werd gebeld, dat Koos het gehaald had!! Ik had het echt niet verwacht, met alle spanningen rondom de ziek- en sterfbedden van mijn ouders. Maar zijn mentrix vertelde, dat hij desondanks royaal gescoord had.

(Wat had ik graag de telefoon gepakt, om het direct aan mijn moeder te vertellen....AU!)

Elke zomer sta ik een paar keer een dagje in de keuken om tomatensaus in te maken. Wanneer dat precies is, hangt af van het tomaten-aanbod. Meestal hartje zomer, als het bloedje heet is, en ¨iedereen¨ op vakantie :-). Dan is er altijd een periode, dat de tomaten bijna te geef zijn.

Maandag kwam er onverwachts een mooi partijtje tomaten op mijn pad. Niet dat het toen bloedje heet was. Of dat iedereen op vakantie was. Het regende daarentegen pijpenstelen! De groentenman baalde. Z´n handel was nat en hij bleef er mee zitten. Terugladen is dan geen optie, want nat geworden groenten of fruit rot onder je handen weg. Zeker met broeierig weer.

De groentenman was daarom blij, dat ik de tomaten wilde meenemen. En ik was blij, dat ik zo lekker goedkoop uit was. Dat ik meteen mèt de tomaten me een prak werk op de hals haalde, vond ik geen punt. Laat mij maar lekker een dagje rommelen in m´n keuken. Dan ben ik helemaal in mijn element.

Tot voor vorig jaar maakte ik jaar in jaar uit op eenzelfde manier tomatensaus. Ooit zo geleerd van een Belgische blogvriendin, die enkele jaren geleden overleed. Op de tomaten-momenten is zij altijd weer in mijn gedachten. Ik kookte dan kwarten tomaten met stukken paprika en stukken ui met peper, zout, kruiden, azijn en bruine suiker zachtjes gaar. Daarna deed ik alles door de roerzeef en maakte de saus in weckpotten in.

In een nummer van Landleven uit 2015 kwam ik een andere methode tegen: de tomaten met ui, paprika en wat je voorhanden hebt (courgette kan er bijvoorbeeld ook bij) op een ovenplaat leggen. Lekker kruiden, olijfolie erover en een uur de oven in op 200 graden tot de tomaten een beetje bruinen. Daarna de staafmixer erdoor en invriezen of inmaken.

(Het hele verhaal kun je hier nalezen)

Ik probeerde het pas geleden een keer uit en was super verrast door de heerlijke smaak! Het is wat meer werk en het kost ook best even wat elektriciteit. Maar ik vind het dat beslist waard. En dus ging ik vanmorgen vol goede moed aan de slag.

Steeds vulde ik twee ovenplaten tegelijk. Mijn ene plaat is vrij hoog en daar kan dus wat meer op, dan op de andere. Bij elkaar toch steeds wel een paar kilo tomaten tegelijk. Ik deed er knoflook bij, ui, stukken puntpaprika, gedroogde oregano, gedroogde salieblaadjes, wat verse rozemarijn uit de tuin, flink wat peper en Keltisch zeezout. En daarna goot ik er royaal olijfolie over.

Na een uurtje in de oven schoof ik alles in een grote pan en maakte er met de staafmixer een mooie dikke saus van. En dan gingen de volgende twee bakplaten de oven in. Het ging allemaal tussen de bedrijven door, hoor. Want als de tomaten voor een uur de oven in gingen, had ik mooi de tijd om brood te bakken, was op te hangen, pakjes voor de webshop in te pakken en nog veel meer. Toch heb je op zo´n dag het idee, dat je de hele dag met tomaten bezig bent ;-).

Om 5 uur had ik maar liefst 16 liter saus klaar! Veertien literpotten staan er op dit moment in de weckketel. Ik weck de saus 30 minuten op 80 graden. Daarna is hij jaren houdbaar. Niet dat dat nodig is. Maar het is wel altijd een sport voor me, om in de zomer voor het hele jaar tomatensaus in te maken. Het is een perfecte pastasaus, die ik dan toch maar mooi zo voor het grijpen heb staan. Ook is deze saus een prachtige basis voor tomatensoep of voor pizzasaus.

Op deze manier heb ik iets op de plank staan, waarmee je in een handomdraai een maaltijd op tafel zet. Gisteren is zo onze avondmaaltijd nog prima gered. Dat zit zo: Ik zou Koos gaan ophalen bij zijn nieuwe school in Hoogvliet. Ik stapte om 4 uur in de auto en met een beetje goede wil, zou ik even over vijven thuis kunnen zijn. Maar dat liep mooi anders. Het was file, file, en nog eens file. We kwamen pas over zevenen thuis!! Wat is dat verschrikkelijk balen! Maar gelukkig was daar dus die pastasaus. En met een beetje heen-en-weer geapp maakte Willem een lekkere pasta klaar. Hoe? Gehakt rullen. Pasta koken. Pot saus opwarmen. Alles bij elkaar. Klaar! Als extraatje gingen er gehalveerde cherrytomaatjes door.

Mmm. Dat was prima te nassen, toen Koos en ik hongerig en moe uit de auto stapten!

Ook deze week zijn mijn zussen, m´n schoonzus en ik weer een ochtendje naar het huis van mijn ouders geweest om daar spullen uit te zoeken.

Het wordt steeds moeilijker om daar te zijn. Langzaam maar zeker verdwijnt de sfeer en de geur van het ouderlijk nest. Hoewel er dingen zijn, die er nog precies liggen, zoals ze er lagen, toen onze ouders overleden, is het toch niet meer zo, dat het is, alsof ze elk moment kunnen binnenstappen. Maar we moeten toch onze taak doen. Er is geen haast bij, maar omdat we het erg zorgvuldig willen doen en ook de tijd nemen om herinneringen op te halen en met elkaar te praten, kost het veel tijd.

Deze week deden we de linnenkast. In mijn moeders kast zie je waar ik m´n voorliefde voor keurig nette stapeltjes textiel vandaan heb. Alles lag zó keurig, alsof ze alles met een lineaal had uitgemeten!

Verder kan ik niet aan mijn moeders netheid tippen, hoor. Want mijn moeder was netjes op álle gebied. Zo lag er bijvoorbeeld in de linnenkast een envelop met daarin mijn geboortekaartje en daarbij alle geboortekaartjes van onze 10 kinderen. En zo is werkelijk alles even keurig georganiseerd!

Er lagen stapels nieuwe hand- en theedoeken in de kast, die we nu liefkozend ´retro´ of ´vintage´ noemen, maar in feite gewoon ouderwets zijn. Geen nood. Ik maal niet om een kleurtje. Deze hand- en theedoeken zijn mij een welkome aanvulling.

We kwamen oude fotoboeken tegen. Zwijmel, zwijmel. We laten de boeken rouleren, zodat we er om de beurt van kunnen genieten. Ik heb nu een boek in huis van hun 35-jarig huwelijk. Dat is van 21 jaar geleden. Echt leuk om te zien. Maar het vervult ook met weemoed.

We kwamen een identiteitskaart tegen van mijn vader uit 1960! Hij was toen 24 jaar. Zo leuk om de trekken van onze Hans in die foto terug te zien!

Ook lag er een oud paspoort van mijn moeder. Van toen ze voor in de 40 was.

En wat dacht je van het slagerijtje, waar mijn ouders in 1960, direct na hun huwelijk zijn begonnen?

Slagerij aan de Ringdijk in Ridderkerk

Mijn moeder heeft het zo vaak verteld: ze trouwden op 2 februari 1960.

Mijn moeder had nog nooit een toonbank van de achterkant gezien. Maar de volgende morgen was het vroeg opstaan geblazen: om 5 uur eruit om gehakt te draaien. De winkel moest open! En mijn moeder? Die belandde pardoes achter de toonbank :-). Ze heeft het altijd met plezier gedaan, zoals ze trouwens al haar werk met plezier deed. Wat moet het een hard bestaan geweest zijn, vergeleken met nu. Een wasmachine had mijn moeder niet. Alles ging op de hand. De stamper, die door haar oudste broer ossenbloedrood geverfd was, heb ik een paar jaar geleden van haar gekregen. Ter decoratie...
Een gasfornuis had ze ook niet. Wel drie oliestellen. Een 1-pitter, een 2-pitter en een 3-pitter. Deze stellen heb ik ook van haar geërfd. Ik gebruik de 1-pitter nog heel regelmatig.

Ik zal de komende tijd vast regelmatig over (het leven van) mijn ouders schrijven. Niet alleen omdat dat is wat me momenteel bezig houdt, maar ook om de verhalen na te laten. Nu mijn ouders er niet meer zijn, is het allemaal nog veel kostbaarder geworden...

Wij houden van muziek. De meesten in ons gezin bespelen een instrument: allerlei fluiten (sopraan, alt, tenor), piano, cello, beetje gitaar, dwarsfluit. Niet dat we zo enorm muzikaal zijn, maar we genieten er dan toch van. Zo gaan we ook regelmatig naar een concert of een zangavond. Door de ziekte van mijn ouders was daar al heel lang niet van gekomen. En dan nog wel terwijl we zomaar een uitnodiging van een bloglezeres hadden gekregen om in maart de Matheüs-Passion bij te wonen! Helaas was daar toen de situatie niet naar.

Een week of twee geleden zag Willem een Psalmzangavond met bovenstem, onder leiding van André Nieuwkoop, aangekondigd staan. Het was voor ons wel een eindje uit de buurt (in Goes), maar we besloten om daar eens heen te gaan. We hebben al eerder een Psalmzangavond met Nieuwkoop meegemaakt en werden daar erg blij van.

Zaterdag was het zover. We aten wat vroeger dan normaal onze zaterdagse frieten en om zes uur reden we weg. Willem z´n moeder en Henk gingen mee. De rest had allemaal andere bezigheden. Ook goed.

Volgens planning kwamen we om 7 uur bij de kerk aan en vonden zowaar dicht in de buurt een parkeerplaatsje, omdat er net iemand wegreed. We zagen al hordes mensen richting de kerk lopen. En ja hoor, hoe vroeg we ook waren, het werd nog zoeken naar een plekje, waar we met z´n vieren konden zitten!

Ik zag juist dat er iemand met stoelen sleepte om rijen aan te bouwen en liep er op af. En zo kregen we een prachtig plaatsje, met z´n vieren, in een nis. We boften maar!

Voor wie niet weet wat ¨bovenstem¨ is, heb ik even iets gekopieerd van de site van de NOS. Sinds 2013 hoort de ¨bovenstem¨ namelijk bij ons immaterieel cultureel erfgoed. Best bijzonder dus:

Psalmen met Bovenstem: erfgoed
23-11-2013, 10:06 AANGEPAST OP 23-11-2013, 16:44OPMERKELIJK

Het psalmzingen met de Bovenstem wordt erkend als immaterieel erfgoed. Het is een godsdienstige traditie die tegenwoordig nauw verwant is met de culturele identiteit van het Overijsselse Genemuiden.

Het is de eerste uitgesproken protestantse traditie die een plaats krijgt op de Nationale Inventaris Immaterieel Cultureel Erfgoed in Nederland. De erkenning van het psalmzingen met de Genemuider Bovenstem wordt bekendgemaakt op een informatiedag over immaterieel erfgoed in Overijssel, die zaterdag wordt gehouden in Nijverdal.

Geschiedenis

De traditie van het vier-stemmig psalmzingen gaat terug tot in de achttiende eeuw. Naar aanleiding van de in 1773 ingevoerde nieuwe berijming van de psalmen door de Staten-Generaal, verscheen in 1780 een nieuwe vierstemmige psalmbundel, aangepast aan de nieuwe berijming, die in 1870 opnieuw werd uitgegeven.

Het psalmzingen met de Genemuider Bovenstem is zeker niet alleen een kerkelijke traditie. Bekend is dat in de negentiende en twintigste eeuw in menig Genemuider gezin na de maaltijd een psalm werd gezongen, waarbij de vader de Bovenstem zong om die door te geven aan zijn kinderen.

Dat gebeurde ook wel in de stal tijdens het melken. Verder zongen gezinnen, families en gezelschappen thuis psalmen met of zonder Bovenstem.

Lijst

Het psalmzingen met bovenstem komt als eerste protestantse traditie op de Nationale Inventaris Immaterieel Cultureel Erfgoed. Eerder werden onder meer Koningsdag, de Heilig Bloedprocessie Boxmeerse Vaart en het Bloemencorso Zundert op die lijst gezet.

En voor wie benieuwd is hoe dat zaterdagavond klonk, luister maar:

Vaak is er op dit soort zangavonden een goed doel, waarvoor gecollecteerd wordt. Dat was nu ook zo. De collecte was bestemd voor Jeroen van Setten, die geen nieren meer heeft. De behandeling die hij nodig heeft voor een succesvolle transplantatie is spiksplinternieuw en kost maar liefst 180.000 euro. Deze behandeling wordt niet door de verzekering vergoed. Daarom zijn er allerlei acties op touw gezet om het geld bijeen te brengen. De collecte op de Psalmzangavond bracht ruim 5500 euro op!

Al met al hebben we erg van deze avond genoten. Na afloop trakteerde oma nog op een lekker ijsje. En in de vallende avond reden we weer naar huis.

Jam

Maandag belde de groentenboer alwèèr. Of ik ze nog even ´los´ kwam maken. Ze hadden weer zo enorm goed verkocht met het ´mooie´ weer :-(. Niet dus. Weer regen, regen, regen. Ik zei, dat ik wel wilde komen maar niet heel erg veel nodig had. Ik had namelijk vorige week de halve week in de keuken gestaan met die kisten vol tomaten en later nog weer kisten vol aardbeien. Ik had het een beetje gehad.

Maar ja...er waren kersen, die echt weg moesten, want nat. En kersenjam is zooooo lekker. En m´n webshop staat nog lang niet vol. En de groentenboer wilde ervan af. En ze waren lekker goedkoop. En, en, en, toen stond ineens m´n auto vol kersen.

En dus was ik gisteren toch weer druk met jam koken. Eerst frambozen, die ik zaterdag op de kop had getikt. En daarna heb ik een beginnetje gemaakt met de kersen. Het is natuurlijk een monnikenwerk. Al die kersen moeten één voor één door m´n handen om ontpit te worden. Maar goed. Ik ben weer even van de straat :-). En voor wie graag kersenjam lust: kijk vandaag of morgen maar in de Eenvoudiglevenshop. Ik hoop ze er snel in te zetten.

Zwerm

Gisterenavond hadden we een (na)bespreking met de begrafenisondernemer. Deze week wordt het alweer zes weken, dat mijn vader overleed. Tijd voor de dankbetuigingen en tijd om dingen af te wikkelen. Het hoort er allemaal bij. Maar wat is het zwaar :-(.

Een beetje met een raar, droevig en naar gevoel reed ik rond 10 uur de straat in. En wat zie ik daar? In de boom schuin tegenover ons huis zit een bijenzwerm! Jippie!! Dat had ik nog niet eerder meegemaakt! Die moest ik uiteraard scheppen!

klik op de foto voor een vergroting.

Weg was mijn nare, droefgeestige stemming. Opgewonden zocht ik het nummer op van een collega-imker hier op het dorp, bij wie ik altijd met al mijn vragen terecht kan. Hilko was gelukkig thuis en zo lief om mij te willen komen helpen.

Ik zocht alvast wat spullen bij elkaar. M´n kieps (soort rieten mand, waar je de bijen in veegt of schudt), de plantenspuit met water, de huishoudtrap, m´n imkerkap. Intussen stonden de kinderen allemaal al even opgewonden op straat om toe te kijken. En langzaamaan kwamen daar ook nog wat buren bij. Gezellig hoor :-).

Toen Hilko kwam, zei hij, dat ik beter m´n pak aan kon trekken en handschoenen. Want je wist het toch maar nooit met zo´n zwerm. Ik zei, dat ik altijd met blote handen werk en zelfs geen handschoenen had. Hij gaf me er een paar in bruikleen. En dat was maar goed ook!

Hilko spoot de zwerm een beetje nat met de plantenspuit en hield de kieps onder de zwerm en ik klom met een vegertje het trapje op om de zwerm in de kieps te vegen. Omdat bijen een hekel hebben aan de haren van een vegertje, heb ik eerst met mijn handen (mét handschoenen) geprobeerd een groot deel van de zwerm in de kieps te vegen. Al heel snel kwamen we erachter, dat het om een agressieve zwerm ging. We werden behoorlijk aangevallen en besloten even te stoppen om maatregelen te nemen.

Ik had nog m´n rokje en een panty aan en heb die snel omgewisseld voor een joggingbroek en goed sluitende kaplaarzen. Zo goed mogelijk beschermd gingen we opnieuw aan de slag.

De zwerm was niet alleen agressief, maar zat op een tamelijk onmogelijke plek. Zo goed en zo kwaad als het ging schraapte ik de zwerm van de stam van de boom. Hilko zette de kieps iets schuin, op z´n kop, op de grond. Al snel zagen we de bijen stertselen. Ze gaan dan met hun acherwerk omhoog om aan de andere bijen iets te vertellen. In dit geval: Kom, hier is de koningin! We konden er dus vanuit gaan dat de koningin in de kieps zat. De bijen, die op de grond terecht gekomen waren, of nog aan de stam van de boom zaten, zouden nu ´vanzelf´ naar de kieps wandelen om zich bij het volk te voegen.

Het was inmiddels donker geworden en het begon te regenen. De klus zat er voor vandaag op. Willem parkeerde z´n auto langs de stoeprand, waar de kieps stond. Ik legde er iet zwaars op, zodat hij niet weg zou kunnen waaien (de wind stak goed op). Hilko ging naar huis. Binnen ging ik de schade opnemen: steken in mijn gezicht, hals, bovenbenen, buik, armen. De bijen hadden nog heel wat gaatjes gevonden om me te grazen te nemen. Dat was al gebeurd, voordat ik me echt goed beschermd had. Het geeft niet. Ik kan er gelukkig goed tegen.

In m´n ene imkerhandschoen zaten minstens 60 angels....Ik heb van schrik meteen handschoenen besteld. Voor dit soort klusjes heb je die toch echt nodig!

Vanmorgen ben ik om 5 uur opgestaan om een kast voor de zwerm in orde te maken. Hans heeft hem twee trappen afgesleept en daarna heb ik de bijen uit de kieps in de kast geklopt. Wat een gaaf gezicht was dat, zo´n mand vol bijen!!! Er hing nog een aardig trosje bijen in de boom. Die heb ik zo goed en zo kwaad als dat ging ook nog bij het volk gedaan. Wat er nu nog hangt heeft pech.

De kast staat inmiddels op z´n plaats. Nu maar hopen, dat het volk de kast accepteert. En dat de agressie alleen maar kwam, doordat ze honger hadden, maar dat het verder een goedaardig volk is. Als het een echt agressief volk blijkt te zijn, dan is de moeite voor niets en moet ik ze afzwavelen. Dat hoop ik maar niet.

Hoe dan ook: het was een geweldige ervaring!!

Gisterenavond was het de diploma-uitreiking op de school van Koos. Wat een feestelijke avond was het! Er was echt werk van gemaakt.

Voor de deur was er een vrolijke ballonnenboog geplaatst en de gastheer en gastvrouw van de avond stonden klaar om iedereen een hand te geven. In de aula was er koffie/thee met iets lekkers. Er was live muziek (piano). De jongelui waren opgewonden en zagen er feestelijk uit. Wat een prachtige leeftijd toch, zo op de drempel naar een nieuwe fase!

De diploma´s werden steeds aan acht leerlingen tegelijk uitgereikt. Ze werden dan naar voren geroepen, namen plaats achter een statafel en moesten een hoed opzetten. Daarna werd er voor elke leerling iets persoonlijks voorgelezen, wat door de mentor was opgesteld. En dan mochten ze allemaal tegelijk hun handtekening op het diploma zetten.

Steeds als er een stuk of drie rondes geweest waren, was er een intermezzo om de boel wat levendig te houden.

Het leukste intermezzo was toch wel het afscheidslied wat door een aantal docenten was ingestudeerd.

Koos hoorde bij de allerlaatste lichting, die het diploma in ontvangst mocht nemen.

Diploma tekenen

Een roos van de mentrix

Het officiële gedeelte van de avond werd afgesloten en daarna was er nog een receptie. Er waren hapjes en drankjes. Er was voor elke leerling een rugzakje met daarin een fotojaarboek, een prachtige Bijbel met Uitleg, een nummer van het tijdschrift ¨Weet¨ en een leuke gadget met een persoonlijk woordje van de mentor. We maakten hier en daar nog een praatje, schudden nog handjes en toen was het echt voorbij en gaat Koos een nieuwe start maken op een nieuwe school.

Daar word je toch heus weemoedig van. Wat vliegt de tijd. Zo hangen ze nog om je rokken, zo trekken ze de wijde wereld in...

Intussen ben ik net Flipje Tiel. Elke dag sta ik jam te koken :-). Ook vanmorgen was ik weer achter het aanrecht gekropen. De telefoon ging en met kersenrode vingers nam ik hem op. De mentor van Hans met HET telefoontje....YESSSS!!!! Ook Hans is geslaagd!! Wat een heerlijkheid. De vlag mocht opnieuw uit! Een pak van mijn hart. Hans is school zó beu. Hij is dan ook behoorlijk dyslectisch en dat nodigt nu niet meteen uit tot het lezen van (studie)boeken. Hij heeft z´n HAVO-diploma gehaald, zonder ooit huiswerk te doen. Nou ja, bijna nooit dan. Heel af en toe was er natuurlijk niet aan te ontkomen ;-).

Nu is hij heerlijk aan het werk. Gewoon bij een hovenier, die maar wat blij met hem is. Dat past dan ook veel beter bij hem. Hij is echt een doener. En die komen er ook wel, hoor. Ik heb daar geen centje pijn van.

En zo is er ook weer tijd en plaats voor fijne dingen. Al is het pijnlijke, schrijnende gevoel van gemis van mijn ouders geen uur uit mijn hart. Deze week zijn we weer verder gegaan in het huis. Mijn moeder had haar gouden horloge aan mij bedacht. Ze kreeg dat horloge van mijn vader, toen ik werd geboren. Ze droeg het altijd. Gisterenavond op de diploma-avond droeg ik het....

Mijn moeder kon heel goed handwerken en ze deed het ook heel graag. Ze heeft een periode gehad, dat ze altijd aan het hardangeren was. Mijn moeder had alle dingen beschreven en voor elk kind was er een brief. Op mijn brief stond: hardanger verdelen. En deze week kwamen we de tas met hardanger werkstukken tegen. Ik heb een prachtig vierkant kleed uitgekozen, wat nu over mijn bijzettafel ligt. We waren diep onder de indruk van de hardanger productie van mijn moeder. Dat hebben we destijds, toen ze daarmee bezig was, niet zo gezien als nu. Zo veel en zo mooi!

Vandaag is het alweer zes weken geleden, dat mijn vader overleed. Vanavond ben ik met mijn zus naar het graf geweest. En we zijn meteen langs de grafjes van onze kindjes gelopen. Zes kleine kindjes, die te vroeg geboren werden en slechts een paar uur bij ons waren. Verdriet om kindjes, waar we afscheid van moesten nemen en blijdschap om grote knullen, die hun diploma haalden. Het wisselt elkaar af en loopt ook vaak door elkaar heen...

Vanmorgen inspecteerde ik m´n bijenvolken. M´n grootste volk had een verrassing:

Dat wordt honing slingeren :-).
Ik heb snel een lege honingkamer op de kast geplaatst, zodat de bijen weer wat opslagruimte hebben.
Nu verdronken ze bijna in hun eigen honing.
Oeps...

Het bereiden van de warme maaltijd is iets wat elke dag opnieuw terugkomt. Ik prijs me gelukkig, dat ik geen hekel heb aan koken. Integendeel! Maar het voert natuurlijk te ver om te zeggen, dat het elke dag een feestje is. Ook ik heb weleens geen zin, geen puf, geen inspiratie, of ik ben aan het einde van de middag gewoon heel moe. En dan MOET je ook nog KOKEN!

Natuurlijk hoef ik op dat moment geen zoveel-sterren menu op tafel te zetten. Het kan ook best iets eenvoudigs zijn, zonder dat ik m'n gezin het gevoel geef, dat ik me er met een Jantje van Leiden vanaf heb willen maken ;-).

Veel mensen koken aan de hand van een weekmenu. Ze gaan dan één keer in de week er voor zitten om vast voor elke dag van de week te bedenken wat er op tafel komt. Daar is veel voor te zeggen. Sowieso is het fijn, als je alvast weet wat je gaat koken en niet pas 's middags om een uur of vier erachter komt, dan je geen inspiratie hebt en totaal niet weet wat het worden gaat.

Nog afgezien van het feit, dat je dan misschien eerst nog op een hol en een draf naar de winkel moet om ingrediënten aan te schaffen. Want dat is ook een voordeel van het maken van een weekmenu: je kunt meteen gericht je wekelijkse boodschappen doen. En als je het goed aanpakt, zal je je weekmenu vast ook afstemmen op de aanbiedingen.

Het heeft dus vele voordelen. Toch maak ik geen weekmenu. Het past niet bij me. Ik laat de maaltijdkeuze afhangen van

1) wat ik in huis heb

2) hoeveel kooktijd ik die dag heb

3) hoeveel zin ik die dag in koken heb

4) of ik het 's middags nog tot tegen vijven druk heb met pakjes voor mijn webshop op tijd op de post te krijgen

5) hoeveel eters ik heb

6) wie er thuis eet en wat diegene echt niet lust (kan ik niet altijd rekening mee houden, maar toch)

7) of er iets te vieren valt

8) of ik 's avonds nog weg moet

Zoiets.

Elke dag een verrassing dus. Al weet ik wel globaal welke groenten er die week op tafel komen, want die koop ik altijd eens per week of per twee weken in het groot in. Maar hóe die groenten op tafel komen, staat soms tot het laatste moment open.

Vorige week had ik zo'n dag dat ik van alles te weinig had: te weinig tijd, te weinig puf, te weinig in huis, te weinig inspiratie.

Het voordeel was, dat ik ook te weinig geld in mijn portemonnee had zitten. Hè? Is dat een voordeel dan? Jazeker! Want nu móest ik wel iets bedenken met de ingrediënten die ik in huis had. En het werd best een lekkere maaltijd voor deze herfstige zomer van 2016 :-). Het werd namelijk stamppot zuurkool! Pakjes zuurkool heb ik meestal wel op voorraad. Weet je, dat je die eventueel ook prima in de vriezer kunt bewaren? Aardappelen zijn er altijd. Ik had nog een restje vlees en jus voor het onvermijdelijke kuiltje. Alleen worst had ik niet. Dat heb ik opgelost, door een blik knakworstjes open te trekken.

En zo stond er met maar weinig inspanning (het schillen van de aardappels was nog het meeste werk, maar daar kun je lekker bij gaan zitten) een voedzame maaltijd ~~met foute worstjes~~ op tafel. Kosten? Een eurootje of vijf hooguit (voor 10 personen).

Ik had gisteren een strak programma. Het stond namelijk bol van de feestelijke gebeurtenissen, waar ik acte de présence moest geven. Er zijn ergere dingen ;-).

Eerst was daar het diploma-zwemmen van Henk. Hij ging voor z´n B. Maar ach, wat vervelend. Henk was totaal niet fit! Hij is nagenoeg nooit ziek, maar nu, juist in de laatste schoolweek, was het dan toch raak. Het was vrijdag begonnen. Hij had toen schoolreisje en klaagde ´s morgens over hoofdpijn. Daarnaast was hij natuurlijk ook zenuwachtig en opgewonden voor het schoolreisje en dus was het moeilijk in te schatten hoe serieus die hoofdpijn was. Toen eindelijk zijn luchtrommeltje ingepakt was en hij een rol snoep mocht uitkiezen voor de feestelijke dag, ging hij toch tamelijk opgewekt naar school. Hij zou eerst naar het Mariniersmuseum in Rotterdam gaan en daarna naar Plaswijck. Hij had er zin in!

Even over vieren kwam hij thuis. En wat was ik blij, dat ik net de zwemles had afgebeld (vanwege dat het te krap werd met de tijd)! Henk was ziek! Hij is met z´n kleren aan in bed gekropen en ´s avonds om half 12 lag hij nog precies, zoals hij was gaan liggen. Hij had zelfs z´n bril nog op z´n neus! Voorzichtig hebben we die afgezet en ervoor gezorgd, dat hij niet te warm lag. Hij sliep gewoon door!

Maandag en dinsdag heb ik hem thuis gehouden. Maar gisteren is hij het, ook al was hij nog steeds niet helemaal fit, weer gaan proberen. En ja, nu moest hij ook nog afzwemmen. Henk klaagde steen en been: hij was moe, hij wilde niet, hij zou ´het gat toch niet halen´ enzovoorts. Maar er hielp geen moedertje-lief aan en met zachte dwang nam ik hem om vier uur mee naar het zwembad.

Langzamerhand vergat Henk z´n kwaaltjes en bezwaren. Hij zag er vrolijk uit, toen hij klaarstond in de rij, om met kleren aan het water in te springen.

Na het ´klerenzwemmen´ kwam het beruchte ´gat´. De kinderen moeten dan duiken en door een gat zwemmen. Veel kinderen zijn daar zenuwachtig voor. Maar ik heb het nog nooit meegemaakt, dat een kind het bij het afzwemmen niet haalde. Toch kneep ik hem een beetje voor Henk. Vanwege dat hij niet zo fit was. Maar het lukte hoor! Gelukkig maar.

Het hele programma werd afgewerkt. Borstcrawl, rugcrawl en ook het drijven op de buik en op de rug. Dat drijven vind ik er altijd grappig uitzien.

Eindelijk kwam het laatste onderdeel: het watertrappelen. En met een zucht van verlichting werden de laatste 10 tellen afgeteld. Het zat erop!

Alle kinderen haalden hun b-diploma. En voor de allerlaatste keer in ons gezin stond daar een kind te glunderen met het felbegeerde papier:

Onze kinderen moesten allemaal hun A en hun B halen. Als ze het leuk vonden, mochten ze C er achteraan doen. Acht van de tien hebben ABC gedaan, twee alleen A en B. Henk heeft besloten te stoppen. Prima hoor. Na 28 keer een kind door een zwemdiploma te hebben geloodst is het mij ook wel welletjes :-).

Het was al half zes toen we thuiskwamen. Ik was verhit (van het warme zwembad) en gejaagd: om kwart voor zes moesten Willem en ik de deur alweer uit voor de volgende festiviteit: de bruiloft van een neef. Willem was zelfs nog niet eens thuis. Snel redderde ik nog het één en ander en vloog naar boven om me om te kleden. Willem arriveerde, schrokte snel een bord pasta naar binnen en kalefaterde zich wat op.

Maria had gekookt en de kinderen zouden met elkaar eten. Willem en ik vlogen de deur uit. Zelf had ik nog niet gegeten. Maar op de receptie was er alvast een heerlijk taartje bij de koffie :-).

Op zo´n lekker caloriebommetje hield ik het wel even uit.

We konden maar kort op de receptie blijven. Maar toch lang genoeg om met zwager, zus, schoonzus een praatje te maken, nichtjes te begroeten en de sfeer op te snuiven. De tweede bruiloft alweer, zonder mijn ouders...

Om kwart voor zeven reden we naar de derde happening op rij: de diplomering van Hans! Hans was alvast op eigen gelegenheid naar school gegaan. In de afgelopen jaren was hij op dit soort avonden heel vaak parkeerwacht. Maar vandaag was hij feestvarken. Alleen was hij wel zo attent om bij de jongens van de parkeerwacht een plaatsje voor ons te reserveren. We hebben echt zó gelachen hierom :-). Kwamen we bij de parkeerplaats aan, vroegen we naar Hans, vraagt die jongen bij de slagboom: ¨Bent u Hans z´n vader?¨ Na Willem z´n bevestigend antwoord kwam de knul direct in actie en haalde van het eerste plaatsje ná de slagboom met een zwier de pion weg :-). Wat een entree!

We waren nog ruim op tijd en lummelden wat om op het plein. Maaike en haar vriend Jaap waren er ook. Hans stond met z´n maten te chillen, maar wilde wel even met z´n sister op de foto:

Er was eerst een algemeen programma in de sporthal. De hal zat afgeprakt vol. Er waren dan ook bijna 170 geslaagde HAVO-ers met hun familie aanwezig. Het programma was erg voorspelbaar voor ons, want we waren hier niet voor de eerste keer. Praatje directeur, overdenking, praatje Raad van Bestuur, praatje leerling en zo waren we een uur verder. Tijd voor pauze. Koffieleuten op het plein.

Na de pauze gingen alle klassen naar een aparte ruimte voor de diploma-uitreiking. Wij zaten in de mediatheek. De mentor riep de leerlingen op alfabetische volgorde naar voren. De leerling tekende dan eerst het diploma en mocht daarna gaan staan. Voor iedereen had de mentor een toespraakje voorbereid. Hij had ook van elke leerling de betekenis van de voornaam opgezocht en daar knoopte hij dan een wens aan vast. Na het toespraakje kreeg de leerling het diploma en The Holy Bible.

Het toespraakje voor Hans:

tik voor een vergroting

Om 10 uur was er de grote felicitatieronde op het plein. Alle kandidaten stelden zich in een lange rij op en iedereen die dat wilde ging bij ze langs om ze te feliciteren. Zo...dat waren heel wat handjes te schudden ;-).

En zo kwam er een einde aan deze avond. Aan deze dag met zoveel feestelijkheden. Aan de schoolloopbaan van Hans. Weer een periode afgesloten....

Vandaag was het de eerste dag van de zomervakantie! Heerlijk! Ook voor Henk zijn de schooldeuren voor zes weken dicht gegaan :-).

Maar deze eerste vakantiedag verliep niet direct feestelijk. Integendeel. Het begon met vette pech!

Hans had, vlak voor zijn examen begon, een klasse-uitje gehad met een strandwandeling. Toen hij thuiskwam, miste hij z´n portemonnee. Balen, want daar zat dan niet veel geld in, maar wél z´n id-kaart. Hij belde met de busmaatschappij, om te vragen, of z´n portemonnee gevonden was. Helaas. Nee.

Een week of twee later, juist toen we van plan waren naar het gemeentehuis te gaan voor een nieuwe id-kaart, kreeg Hans z´n baas een telefoontje van de busmaatschappij: Hans z´n portemonnee was gevonden! En omdat er een kaartje van z´n baas in zat, werd die gebeld.

Wij blij! Er was echter één vervelend ding: de portemonnee werd niet opgestuurd, omdat er een id-kaart in zat. Hij moest, tijdens kantooruren, opgehaald worden op het kantoor van de busmaatschappij in Wateringen. Dat kwam behoorlijk slecht uit. Eerst overleden mijn ouders en stond ons hoofd er niet naar om achter die portemonnee aan te gaan. Een collega van Hans moest een keer in de buurt (in Scheveningen) werken en samen zouden ze dan langs Wateringen gaan. Maar om welke reden dan ook (ben ik vergeten), is dat niet doorgegaan. Dirk ging op een vrijdag met een vriendengroepje naar Scheveningen en wilde best langs Wateringen. Helaas kreeg hij Hans die middag niet aan de telefoon (telefoon kapot), voor het adres. Weer mislukt :-(. Hans wilde op zich wel met het OV, maar afgezien van het feit, dat dat bij ons vandaan een wereldreis is, is het op z´n werk zó druk, dat hij het niet kon maken om voor zoiets een dag(deel) vrij te nemen. En dus duurde het maar en duurde het maar.

Afijn. Anderhalve week geleden werd ik door de busmaatschappij gebeld. Of we die portemonnee nog kwamen halen. Jazeker! Ik vertelde, dat ik van plan was om hem de komende week op te halen, omdat we de id-kaart nodig hadden voor bij een dokter. OK. Ten overvloede werd het adres en het telefoonnummer nog een keer uitgewisseld.

Vorige week had ik echter met geen mogelijkheid de tijd om heen-en-weer naar Wateringen te rijden (tijdens kantooruren, he) en dus besloot ik de vakantie vandaag te beginnen met een vroege rit en éérst om die portemonnee te gaan. Om kwart over 8 reed ik weg!

Pas tegen half 10 arriveerde ik op het juiste adres. Mijn Tomtom is namelijk nogal verouderd en tot twee keer toe werd ik verkeerd gestuurd. Maar ik wás er dan toch! De schrik sloeg me om het hart, toen het kantoor er erg verlaten uitzag en er op mijn bellen niet direct werd opengedaan. Ze zouden toch niet gesloten zijn? Maar gelukkig, daar kwam iemand! Het bleek de baas te zijn. Ik vertelde, dat ik om de portemonnee kwam, waarvoor gebeld was. Ik mocht binnenkomen en de meneer zou de portemonnee voor me pakken. Helaas! Portemonnee weg! De meneer belde naar één van zijn mensen (die inderdaad met vakantie bleken te zijn) en die wist te vertellen, dat de glazenwasser was geweest en dat alles uit de vensterbank was gehaald en op één hoop was gegooid. En alles zou weggegooid zijn......

De meneer vroeg me m´n telefoonnummer achter te laten. Hij zou gaan zoeken in de vuilnis en nog navraag doen bij iemand, die die middag naar kantoor zou komen.

Helaas werd ik vanmiddag gebeld, dat vrijdag de vuilnisman was geweest. Portemonnee weg :-(. Met id-kaart. Met twee anonieme ov-kaarten. Met één gepersonaliseerde ov-kaart. Met een dinercard van 75 euro (had Hans gewonnen)....Wat een strop! En dan ook nog benzine verreden en twee uur lang onderweg geweest voor niets. Hè, het heeft echt m´n dag verknoeid. Ik kon het slecht van me af zetten.

Maar goed. Het is ´maar´ geld. En spullen die vervangen kunnen worden.

Dus heb ik m´n pakkie maar weer opgepakt en ben aan de slag gegaan. Ik heb samen met Henk de zwarte bessen uit de voortuin geplukt. Deze bessen heb ik op boompjes op stam, die ik in 2012 kocht. De boompjes doen het prima en de oogst was de moeite waard! Ik ga er zwartebessensiroop van maken.

Ook waren er pakjes in te pakken voor de webshop en toen ik ze ging wegbrengen naar postnl, knoopte ik er meteen een bezoekje aan de groentenkraam aan vast. Altijd leuk om even een gezellig praatje te maken en me te laten verrassen, door wat er over is. Er was o.a. witlof. Dat kwam meteen vanavond op het menu. Lekker met een kaassaus, natuurlijk zelfgemaakt, waarvoor ik de geraspte kaas gebruikte, die ik van de buurvrouw/kaasboer van de groentenboer meekreeg.

Ik had heel wat plannetjes, voor vandaag. Maar ze zijn niet allemaal uitgevoerd. Wat ik wel gedaan heb? Ik heb een bovenmaatse pan (10 liter) met bieten gekookt.

Ik denk, dat ik ze ga inmaken op zoetzuur. Ook bakte ik brood. Gewone, simpele, bruine broden.

In de ovenwarmte maakte ik nog snel een plaat bietenchips. Mmmmm.

Er kwam bezoek aanwaaien en tijdens het kletsen hanteerde ik het spinnewiel. En dat was het zo´n beetje voor vandaag. Ik hoop morgen op een meer productieve dag, met minder pech!

De eerste schoolvakantieweek is omgevlogen! We hebben werkelijk van alles en nog wat gedaan. Een hap-snap fotoverslagje:

Dinsdag verwerkte ik de zwarte bessen, die ik maandag met Henk had geplukt. Een deel ging in een grote pot met jenever, suiker, een pijpje kaneel, enkele kruidnagelen en wat bladeren. Dat is tegen de tijd van Kerst Zwartebessenlikeur.

Van de rest maakte ik limonadesiroop. En hoewel ik de suiker pas toevoegde, nadat het sap al wat was afgekoeld, is de siroop toch verder gegeleerd, dan ik wilde. Maar zo heel erg is dat ook niet. De staafmixer doet wonderen, als ik een kan limonade maak :-).

Zwarte bessenlimonade, gebroederlijk naast de kefir en de huisgemaakte karnemelk

Intussen had Maria de dag van haar leven, want ze had haar vliegdoop! Daar zit een heel verhaal aan vast: er was op haar school een stroopwafelactie ten bate van de MAF. Om de kinderen te stimuleren zoveel mogelijk stroopwafels te verkopen, was er een rondvlucht met een MAF-piloot in het vooruitzicht gesteld, voor wie de meeste pakjes verkocht.

Maria was vast van plan alles op alles te zetten, want die wilde maar wat graag vliegen :-). Helaas was die actie net in de periode dat mijn ouders overleden en zodoende kwam er van het verkopen minder terecht, dan Maria had gewild.

Maar meiden zijn niet voor één gat te vangen...Degene die de actie zou winnen, mocht namelijk twee vriendinnen meenemen. En zodoende spraken Elise, Babette en Maria met elkaar af, dat ze ál hun verkopen op naam van Elise zouden zetten. Die zou dan kans maken te winnen en in dat geval Babette en Maria meenemen.

Zo gezegd, zo gedaan. Elise verkocht op papier een kleine 350 pakjes stroopwafels en...won! De meiden helemaal gelukkig natuurlijk :-). En dinsdag was het dan zover!

De moeder van Elise reed de meiden naar Lelystad, waar vandaan ze zouden vliegen. Het plan was om dan helemaal naar ´huis´ te vliegen en wat rond te circelen boven Ridderkerk (waar Elise woont) en Kinderdijk (waar Babette en wij wonen).

Het liep alleen een beetje anders....

De meiden vonden het erg leuk, maar ook heel spannend. En het is ook best spannend, hoor, vliegen in zo´n klein vliegtuigje! Ik kan het weten, want in onze verkeringstijd hebben Willem en ik het ook ooit eens gedaan.

Eerst was er al iets spannends, omdat de motor van het vliegtuigje niet aanging. Gelukkig was er maar iets onnozels aan de hand en daar ging hij dan toch. Het vliegtuigje hobbelde naar de plaats waarvandaan het ging taxiën. En na het taxiën, ging het, hup, de lucht in!

Gaaf hoor! De piloot voelde zich waarschijnlijk zo vrij als een vogeltje en had niet zo direct door, hoe spannend de meiden het vonden. Toen hij een kleine ´stunt´ uithaalde en een stukje bijna loodrecht (voor het gevoeld van de meiden dan toch) omhoog ging om hoogte te maken, zagen de meiden behoorlijk groen. Vooral die achterin zaten. De piloot begreep, dat hij het rustig moest houden, met de onervaren meisjes aan boord :-).

Er was erge tegenwind en er waren ook buien met zelfs onweer. Maar gelukkig was het uitzicht toch erg mooi en was het al met al een prachtige ervaring.

Totdat...één van de meisjes last kreeg van reisziekte. Ze moest niet alleen overgeven, maar raakte ook weg. Gelukkig is een MAF-piloot niet voor één gat te vangen. Die moet tijdens zijn werk immers zo vaak improviseren. Hij nam het besturen van het vliegtuigje over met zijn voeten, terwijl hij de boel redderde en toestemming vroeg om op Hilversum een voorzorgslanding te maken. En zo kwam het, dat de meiden ineens voet aan grond zetten in Hilversum!

De meisjes kregen de tijd om even op rust te komen. De piloot had medicijnen tegen reisziekte bij zich en bedacht, dat het beter was, als iedereen iets at. Hij trakteerde op een rondje patat bij een snackbar. De reisziekte was gezakt en met elkaar besloten ze om op het gemakje terug te vliegen naar Lelystad. De thuisvlucht ging (ook letterlijk) voor de wind en de meisjes hebben al met al een onvergetelijke ervaring gehad!

Ook voor Jan was er dinsdag een ´eerste keer´. Onze kinderen mogen vanaf hun twaalfde verjaardag één keer per jaar een uitstapje kiezen, waar ze samen met Willem en mij naar toe gaan. Gewoon zomaar een dagdeel en/of avond even exclusieve aandacht. Hoe leuk is dat?!

Jan was vorig jaar juli twaalf geworden en wist al meteen wat hij wilde: wokken. Hij had er al heel lang naar uitgekeken. Eigenlijk hadden we het ook al veel eerder met hem willen doen. Het was op de lange baan gegaan door de ziekte van mijn ouders. Maar vandaag was het toch zover! Jan had zelf het restaurant mogen uitkiezen en hij had gekozen voor Wokplanet in Papendrecht.

Wat had hij er zin in!

Die kok keek maar zielig ;-), maar Jan vond het allemaal even leuk!

Het hoogtepunt: zelf ijs scheppen.

Om een uur of 9 stapten we met dikke buikjes naar buiten. Het was nog licht en we besloten om de mooie avond nog even te rekken. We toerden nog een poosje door de prachtige Alblasserwaard.

Schapen in de avondzon

Een jogger wilde wel even een foto maken

Totdat het donker werd en we naar huis reden. Willem en Jan gingen, in het donker, nog een rondje lopen langs de molens. Wat was het een fijne avond geweest!

Woensdag was het alweer een speciale dag voor Jan. Hij kreeg z´n beugel. Een tijdje geleden zijn er al twee kiezen bij hem getrokken, zodat er ruimte kwam voor de hoektanden, die bovenin z´n kaak bleven steken. En nu moet een beugel het hele zaakje recht trekken. Het is een familiekwaaltje, helaas, zodat hier de één na de ander aan een beugel moet.

Binnen een uur was het gefikst. En nu zijn er dan drie beugelbekkies tegelijk in ons gezin. Au, au, voor m´n portemonnee! Maar daar malen de kinderen natuurlijk niet om ;-). Jan vond het best leuk, die beugel. (Nu nog wel...)

Voor Willem en mij was het de tweede dag op rij om uit eten te gaan. Toe maar :-). Het kan niet op. Vandaag was het jaarlijkse etentje met mijn broer, zussen en aanhang. Eigenlijk was dit dinertje al eerder gepland geweest. Namelijk half januari. De tafel was al gereserveerd: voor 10 personen...Mijn ouders zouden namelijk ook meegaan. Helaas was mijn moeder toen al opgenomen in het ziekenhuis en werd het dinertje gecanceld. Wie had gedacht, dat we een half jaar later met z´n achten zouden zijn?

Maar nu wilden we het toch heel graag laten doorgaan. Even een avond met z´n achten, om alles wat er in de achterliggende maanden is gebeurd toch nog weer eens de revue te laten passeren.

Dit jaarlijkse etentje doen we, denk ik, al minstens een jaar of 10. Ooit begonnen toen mijn zus Maria een beloning van 1000 euro kreeg en ze ons daarin wilde laten delen door bij Hotel New York iets met elkaar te drinken. We vonden dat zó gezellig, dat we spontaan besloten om elke maand per koppel 10 euro in een pot te storten en elk jaar een keer uit eten te gaan. En zo geschiedde. Elk jaar gaan we naar een ander restaurant en laten ons eens lekker verwennen.

Dit jaar gingen we naar Bij de Burgemeester in Bleskensgraaf. We hebben er een fijne avond gehad!

Mijn hoofdgerecht: Quinoa | geitenkaas | bataat | sjalot | broccoli

Het voelt erg als ´vakantie´, als je zulke etentjes zomaar midden in de week hebt. Maar echt vakantie is het nog niet. De meesten in ons gezin zijn nog aan het werk. Willem, Dirk, Leendert, Hans, Maaike en Koos vertrekken dagelijks, al dan niet met een pakje boterhammen, naar hun werk.

En mijn thuiswerk ligt nu ook direct niet stil :-).

Er was deze week nog het nodige keukenwerk. De bietjes werden ingemaakt op zoetzuur

8 grote potten voor de voorraadkast

en ook was er nog een doosje courgettes. Ook die gingen op zoetzuur. Henk wilde wel helpen met snijden.

Zelf sneed ik de rode uien, maakte het zoetzuur en prepareerde de potjes. Het is even wat werk, maar dan heb je ook wat: 21 potjes courgettes op zoetzuur. Heel speciaal, want er is geen suiker aan te pas gekomen! Het zoete is van de honing van mijn eigen bijen! (binnenkort staan de potjes in de Eenvoudiglevenshop).

Ik had drie mooie, biologische pompoenen gekregen, van iemand, die ze zelf niet lust. Wat zou ik daarmee gaan doen? Ook op zoetzuur? Ik weet het nog niet. Van één pompoen maakte ik een lekkere stoofpot. Mmm.

Vrijdag heb ik extra hard gewerkt, om klaar te zijn met de was en met brood bakken enzo. Want zaterdag waren we een dag uitgenodigd bij Wim en Geertje. Die zijn met hun gezinnetje op vakantie in Vrouwenpolder.

Zaterdagochtend gingen we eerst ons wekelijkse bakkie doen bij Willem z´n moeder. Daarna smeerden we snel een stapel broodjes en krentenbollen, pakten de zwembroeken en badlakens in en vertrokken naar Zeeland. Hè wat heerlijk, om eens fijn er tussenuit te gaan. Dat was lang geleden!

Het werd een fijne dag. Eerst lekker koffie drinken in de tuin.

En daarna alle spullen in de bolderkar en naar het strand!

Terwijl het in de rest van Nederland volop bewolkt was, genoten wij hier van steeds meer blauwe lucht en zon!

Het werd zo ongeveer een familie reünie, want Trijnie en Gerwin kwamen ook. En later arriveerden Dirk en Hans (die er het hele weekend bleven).

We aten gezellig broodjes hamburger van de Skottelbraai en genoten van de zon, de warmte, de kinderen, elkaar.

En zo verliep dus onze eerste schoolvakantieweek. Nog niet echt vakantie vanwege het werk, maar wél vanwege alle fijne, ontspannende en leuke gebeurtenissen!

Onze spingroep presenteert zich morgen op de Kiboehoeve in Zwijndrecht. Woon je in de buurt? Kom dan gezellig even langs. Er is van alles te beleven. Ik kan zelf niet de hele dag aanwezig zijn, maar probeer in elk geval zo van 12.00 uur tot 14.00 met mijn spinnewiel van de partij te zijn.

Open dag

Spingroep

De Drechtspinners

Zaterdag 23 juli

Kinderboerderij

De Kiboehoeve

Zwijndrecht

10:00-16:00

Spingroep De Drechtspinner komt al 16 jaar eens in de maand bij elkaar om samen wol en andere materialen te spinnen.

We leren van elkaar, inspireren elkaar en delen ideeën. We vinden het leuk om anderen kennis te laten maken met het spinnen. Daarom houden we een open dag.

Je bent van harte welkom om te komen kijken, diverse demonstraties te zien, te proberen te spinnen en zelfgemaakte artikelen te kopen

Er zijn de volgende demonstraties:

Spinnen op spinnewiel en spintol
Vilten van schapenwol
Kaarden van wol op de kaardmolen
Wolverven in de magnetron
Mengen van gekleurde wol met een ‘blendy board’
Kijken en voelen van verschillende spinmaterialen

We zien je graag zaterdag 23 juli!

Ook de tweede week van de zomervakantie zit er alweer op. Het gaat veel te vlug!! We hebben een fijne week gehad. Veel bezigheden, maar ook veel ontspanning. Mooie mix dus :-).

De week begon bij Yulius, met een afspraak voor Henk. Henk moest getest worden en daar hoefde mama niet bij te zijn. Het zou een uur duren. Ik besloot om even de stad (Dordrecht) in te lopen. Er was daar echter niets te beleven, want behalve de Hema, de bakker en Albert Heijn, waren alle winkels nog gesloten, op de vroege maandagmorgen.

Even overwoog ik om bij de bakker een kopje koffie met iets lekkers te nemen. Het zag er zo aanlokkelijk uit, al die mensen aan tafeltjes in het zonnetje. Maar nee, ik vond het toch onzin om daar weer 4,50 voor neer te tellen. Ik kocht bij Albert Heijn een zakje krentenbollen, installeerde me op een bankje en pakte m´n breiwerk uit m´n tas. Het uur was om, voordat ik er erg in had :-).

Thuis gekomen lag er een pluk werk op me te wachten. Het was bloedheet. Handig voor als je veel was hebt :-). Maria annexeerde samen met een vriendin m´n keuken. Ze bakten gezellig een lekkere taart.

´s Avonds had ik afgesproken om samen met mijn vriendin Wilma bij Trijnie en Gerwin te gaan kijken. Wilma had hun huis nog niet gezien. We hadden een genoeglijke avond en werden flink verwend door onze jonge gastvrouw!

Dinsdag was een moeilijke dag. We hadden het eind-evaluatie gesprek in het Verpleeghuis. Het was erg confronterend om daar weer te zijn en alles nog eens de revue te laten passeren. We zijn er allemaal nog zo intens mee bezig. En op zulke momenten helemaal. Er zijn zoveel onbeantwoorde vragen. En je ziet ook, dat elk van ons er op zijn of haar eigen manier mee omgaat. Het is goed om elkaar daarin te blijven steunen en volgen. Na een uurtje wandelden we het verpleeghuis uit, de warmte in. Weer een hoofdstukje afgesloten...

De hitte van de afgelopen week was voor mij heerlijk. Ik ben dol op die dagen van rond de 30 graden. De bijen vonden het minder. Die hingen buiten de kasten.

Ik heb m´n bijen nog maar weer eens uitgebreid gecontroleerd, in aanloop naar onze vakantie. Het volk in de kast, waar pas geleden de honing uitdroop vanwege gebrek aan opslagruimte, zag er prima uit. De bijen waren al hard bezig om de tweede honingkamer vol te stoppen.

Ook de zwerm die ik pas schepte doet het uitstekend. Er zit daar een mooie koningin in, die al hard aan de leg is. Prachtig om te zien! Voordat we weggaan geef ik deze bijen nog een paar keer wat voer. Mocht het weer omslaan, zodat ze niet zelf kunnen halen, dan hebben ze wat reserve.

Minder blij werd ik van het derde volk, wat ik controleerde. Ik merkte het meteen: de bijen waren boos! Ze willen dan steken en zoeken en vinden het kleinste gaatje. Ik kreeg er dus een paar in mijn kap en werd in mijn neus gestoken :-(. De oorzaak van de boosheid was, dat ze moerloos waren: er was geen koningin! Ik heb een raam met eitjes uit m´n zwermvolk genomen en dat in het moerloze volk gehangen. Als het goed is, kweken ze nu uit die versgelegde eitjes zelf een nieuwe koningin. En dan maar hopen, dat dat allemaal goed gaat. Als de koningin wordt geboren (na 13 dagen) ben ik helaas niet thuis. Het wordt dus een verrassing, hoe dat afloopt.

In de aanloop naar onze vakantie nam ik alvast wat extra klussen ter hand. Ik wil altijd graag uit een schoon huis vertrekken, zodat ik ook in een schoon huis thuiskom. De koelkast kreeg een grote beurt. Dat was geen overbodige luxe. Ik haal er wel regelmatig een doek door en ik ben, behalve een zak beschimmelde, druipende druiven, geen gekke dingen tegen gekomen. Maar om alle hoekjes en gaatjes goed schoon te maken, moest de koelkast nu toch echt even helemaal leeg. En WOW, ik heb een heel grote koelkast!

Een sopbeurt is beslist niet overbodig!

Plank na plank en richel na richel werd grondig gepoetst. Het knapte er heerlijk van op.

Alle spullen gingen er weer snel in. Ziezo. Dat zit voor een poosje wel weer snor :-).

Mijn dagen beginnen elke dag in de tuin. ´s Morgens vroeg, als ik alle deuren en ramen heb opengegooid om de warmte uit huis te verdrijven, ga ik m´n planten begieten. Alle bloembakken worden royaal begoten en ook de jonge aanplant en de vochtminners (Hortensia bijvoorbeeld) krijgen een plens water.

Ik heb de tuin grondig gewied. Elke dag een stukje. Dat was ook hard nodig. Ben ik dit jaar eindelijk zo´n beetje van het woekerende zevenblad af, heb ik nu de haagwinde die feestviert. Emmers vol haalde ik van m´n postzegel! Nu schoon houden totdat we weggaan. En dan maar afwachten wat we aantreffen bij thuiskomst...

Vrijdag was Jan jarig. Hij is 13 jaar geworden. Nog even en hij is me voorbij gegroeid!

Mijn zus Maaike bracht een flesje Blue Band Finesse room en een recept voor een kwarktaart. Dat had ze deze week bij haar Albert-bestelling gekregen, maar ze had zelf geen zin om een taart te maken. Hier kwam dit goed van pas. Behalve twee appeltaarten (die nooit mogen ontbreken ;-)), maakte ik de kwarktaart met de Finesse room.

Jan werd er alvast blij van :-).

Ondanks de vakantie, kwam er toch nog lekker veel visite. Ik moet misschien zeggen: dankzij de vakantie! Want er kwamen hele gezinnetjes :-). Gezellig hoor! Het was toch wel even moeilijk, zo´n eerste verjaardag zonder opa en oma. Ik moest steeds eraan denken, hoe mijn moeder vorig jaar ook gezellig bij ons buiten zat op Jan z´n verjaardag.

Ons jongste neefje, al in pyjama, speelde liever binnen met de autootjes

De kinderen gingen los in het speeltuintje naast ons huis

Even bij de cavia kijken

Gefeliciteerd, hoor!

Zaterdag was de Open Dag van de spingroep op de Kiboehoeve in Zwijndrecht. Henk ging met me mee. Die heeft zich er prima vermaakt. Er waren heel veel dieren.

Een enorm varken!

De geitjes waren het leukst

Ze sprongen zelfs op de tractor, toen Henk achter het stuur ging zitten

Intussen vermaakte ik me prima achter m´n spinnewiel en ging steeds even kijken bij of praten met andere leden van de groep. Ik heb zo toch weer het één en ander opgestoken. En natuurlijk word je ook enorm geïnspireerd, als je ziet wat voor mooie dingen iedereen maakt!

Er waren allerlei demonstraties, bijvoorbeeld van vilten, of wol verven in de magnetron.

Henk kreeg van Jan Zandbelt een knoopster om een bandje mee te knopen. Leuk is dat! Ik heb nog zo´n mooie, houten knoopster thuis in de kast liggen. Die moet ik toch eens te voorschijn halen. Zulke dingen zijn altijd handig voor als de kinderen ´NIETS TE DOEHOEN´ hebben! Henk vond het echt leuk om te doen en is er thuis mee verder gegaan.

Ik zou eigenlijk om 14.00 uur naar huis gaan. Maar ik bleef een half uurtje langer. Het was zo leuk!

Maar toen moest ik toch heus naar huis. Willem had m´n auto nodig omdat er een trekhaak op zit en op zijn auto niet. We hadden weer een vrachtje voor naar de stort! De hagen zijn gesnoeid en dat leverde flinke zakken snoeiafval op. En als je dan toch rijdt? Dan meteen die kapotte tuinstoel maar meenemen en die bros geworden plastic plantenbakken en en en. Troep genoeg weer. Blij dat alles weer weg is!

´s Avonds hadden we nog een fijn familie-momentje. Omdat we de komende weken allemaal overal en nergens naar toe gaan vanwege de vakantie. En elkaar dan voorlopig even niet zien. En omdat het vakantie is. En zomer. En, nou ja, gewoon omdat het fijn is, dat het kan. Met een hele meute zussen, schoonzus, zwager, nichtjes, neven, hebben we ijs gegeten op het terras van Hotel Kinderdijk. Als dat geen mooie afsluiter van een fijne vakantieweek is!

Ook jij kunt het!
Laatst blogde ik over inmaken op zoetzuur. Ik kreeg hier verschillende vragen over. Daarom schrijf ik er vandaag een logje over en deel ik mijn lievelingsrecepten.

Inmaken op zoetzuur doe ik al jaren. Ik vind het een prettige bewaarmethode. Het lukt altijd en het resultaat is heel smakelijk.

Ook als je nog nooit iets ingemaakt hebt, kun je met goed resultaat inmaken op zoetzuur. Het vereist namelijk geen speciale vaardigheden en je hebt er ook geen speciale apparaten of wat dan ook voor nodig. Zelfs geen speciale ingrediënten.

Benodigdheden
Voor het zoetzuur heb je uiteraard iets zoets en iets zuurs nodig. Je kunt voor zoet gewoon suiker gebruiken. Maar wie liever geen geraffineerde suikers gebruikt: honing gaat ook geweldig! Je kunt dan de suiker in een recept gewoon 1 op 1 vervangen door honing. Voor het zuur heb je azijn nodig. Je kunt in principe elke soort azijn gebruiken, die je lekker vindt. Wie weet heb je wel zelfgemaakte appelazijn (moet ik nodig weer eens gaan maken!). Of je neemt eenvoudige, goedkope huishoudazijn. Ook goed. Zelf neem ik meestal inmaakazijn. Dat kun je gewoon bij een iets beter gesorteerde supermarkt kopen. Deze azijn heeft net een wat hogere zuurgraad en daardoor zou je de houdbaarheid van je producten verbeteren. Ook inmaakazijn is trouwens spotgoedkoop. Als laatste heb je kruiden nodig. Dit seizoen gebruik ik voor het eerst inmaakkruiden. Die verkoop ik in mijn webshop. Deze kruiden bevatten heel veel soorten ingrediënten. Ook wat soorten die ik niet standaard in huis heb. Ik vind het daarom wel gemakkelijk, dat het op voorhand gemengd is. Er zit in: koriander, jeneverbessen, paprika, mosterd, komijn, peper, piment, oregano, chili, karwijzaad, venkelzaad.
Aan materialen heb je enkel een voorraadje brandschone schroefdekselpotten nodig. Je kunt de potten met heet sodawater wassen en daarna goed omspoelen. Maar schone potten uit de vaatwasser werken ook prima. Voor de zekerheid kun je ze steriliseren in de magnetron (potten omspoelen en met aanhangend water enkele minuten op vol vermogen in de magnetron) of in in de oven. Let erop, dat de deksels onbeschadigd zijn en kook ze een paar minuten uit. Als laatste heb je een grote pan nodig.

Laten we maar snel aan de slag gaan!

Courgettes op zoetzuur
Heb je courgettes op de tuin? Dan weet je het: als ze gaan groeien, kijk je er vol ongeduld naar uit, dat je de eerste courgette kunt oogsten. Maar al snel volgt er een explosie aan courgettes. Voor het mooi moet je ze plukken als ze nog niet al te groot zijn. Dan zijn ze namelijk het smakelijkst en zijn de zaadlijsten nog niet zo groot. Maar als je even niet oplet, hangen er in no time reuze exemplaren. En dan komt er al snel een moment, dat de courgettes je ongeveer de neus en de oren uitkomen. Je deelt eens wat, maakt nog maar eens een pan courgettesoep, misschien maak je glutenvrije courgette-spaghetti, weet ik veel. Een keer houdt het op. Dan kun je geen courgette meer zien. Dat is het moment, dat je je voor één keer over je opgelopen courgette-trauma moet heenzetten. Je gaat ze namelijk inmaken op zoetzuur. Wedden dat je daar in de komende winter heel gelukkig van wordt?
(Heb je geen tuin met courgettes? Ze zijn in de zomer ook altijd een periode bijna te geef op de markt bij de groentenkraam!)

Het recept wat ik gebruik is van Landleven. Maar ik heb er wel wat aan gewijzigd. Dit is de gewijzigde versie:

Ingrediënten:

* 1 kilo courgettes (schoongemaakt gewicht)
* 2 uien
* 3 el zout
* 500 ml (inmaak)azijn
* 300 gr honing
* 2 tl kurkuma (o.a. lekker voordelig in de eenvoudiglevenshop verkrijgbaar)
* 1 el inmaakkruiden

Je gebruikt dus het liefst niet al te grote courgettes. Je wast ze en snijdt de boven- en onderkant eraf. Daarna snijd je ze in de lengte in kwarten. Vier lange repen per courgette dus. En als je toch wat grotere/dikkere exemplaren hebt, dan snijd je ze maar in achten.
Nu snijd je de zaadlijsten van de repen. Dit is belangrijk. Als je ze laat zitten, krijg je snotterige inmaak! De repen zonder zaadlijsten snijd je in stukjes. Een kind kan de was doen. Kijk maar: Henk (9) was mijn snij-maatje de laatste keer :-).

Je snijdt net zo lang, tot je 1 kilo courgettestukjes hebt. Deze stukjes bestrooi je met het zout en je laat ze zo een paar uur staan. Ook dit is heel belangrijk! Het zout trekt het vocht uit de courgettes en zorgt ervoor dat je straks lekker knapperig zoetzuur hebt.

Na een paar uur kieper je de courgettestukjes in een vergiet en je spoelt ze af. Laat uitlekken. Breng de azijn met de honing, de kurkuma en de inmaak kruiden aan de kook. Laat een minuut of wat zachtjes koken, zodat de smaken goed in elkaar trekken.

Snipper intussen de uien en schep de snippers door de courgette-stukjes.

Zet je brandschone potten klaar. Vul ze met het courgette-ui mengsel. Duw alles goed aan. Er kan meer in een pot, dan je denkt :-). Vul de potten tot de rand met het kokendhete zoetzuur-mengsel. Draai de deksels op de potten. Zet de potten een poosje op hun kop. Klaar! Ja, heus. Dit is alles. Als je voorraad zo groot is, dat het niet binnen een maand of twee wordt opgegeten, kun je de houdbaarheid verlengen, door de potten een heetwaterbad te geven. Ook niets moeilijks aan: zodra je de deksels op de potten hebt gedraaid, zet je ze in een grote pan. Je vult de pan met water totdat de potten tot hun kraag in het water staan. Je brengt het zaakje tot tegen de kook (zo´n 80 tot 90 graden) en begint te timen. Na 20 - 30 minuten is het klaar. Je neemt de potten uit het water (een pottentang is dan wel handig, maar niet beslist noodzakelijk). Laten afkoelen. Klaar. Je zoetzuur is nu een jaar houdbaar!

Toch geen zin gekregen in deze klus? Op het moment heb ik courgettes op zoetzuur in m´n shop, bereid met honing van m´n eigen bijen.

Bietjes op zoetzuur

Bietjes op zoetzuur is ook zo´n heerlijkheid. Als je bovenstaand verhaal hebt gelezen, zal het recept voor de bietjes je geen hoofdbrekens brengen.

Ingrediënten:

3 kilo bietjes (of krootjes, zoals ze in de omgeving van Rotterdam worden genoemd)

700 ml. inmaakazijn

400 gr suiker (of honing)

1 eetlepel inmaakkruiden

1 el zout

2 uien, in flinterdunne ringen gesneden

Werkwijze

Kook de bietjes gaar. Laat afkoelen. Pel of schil ze. Snijd ze in blokjes (of schaaf ze in plakjes of rasp ze grof, net wat je voorkeur heeft). Meng de flinterdunne uienringen door de bietenblokjes.

Breng de azijn met de suiker, de kruiden en het zout aan de kook en laat een paar minuten zachtjes doorkoken.

Vul de brandschone potten met het bietjes-ui mengsel. Vul tot aan de rand bij met het kokendhete zoetzuur mengsel. Draai de deksels op de potten. Zet een poosje op hun kop. Klaar. Net als bij courgettes op zoetzuur, kun je de houdbaarheid verlengen, door de potten te wecken in een grote pan. Kleine moeite en dan neem je het zekere voor het onzekere!

Komkommers op zoetzuur

Een poosje geleden maakte ik komkommers op zoetzuur voor Terdege. Als grapje stak ik in elk potje een komkommer-smiley achter het glas :-). Het recept is weer kinderlijk eenvoudig:

3 dunne komkommers

750 ml (inmaak)azijn

250 gr suiker of honing

1 tl zout

1 el inmaakkruiden

stukje Spaanse peper

Verder nodig: brandschone potjes met eveneens brandschone schroefdeksels. Ik gebruikte 7 potjes van 250 ml.

Was de komkommers en snijd ze in plakjes. Breng de inmaakazijn met de suiker, het zout en de inmaakkruiden aan de kook. Houd het vocht tegen de kook aan, totdat u het gebruikt. Maak van een aantal komkommerschijfjes smileys door er jeneverbessen (uit de inmaakkruiden) in te steken bij wijze van oogjes en een half ringetje Spaanse peper bij wijze van mondje. Dit gaat gemakkelijker als u met een mesje eerst een inkerving maakt. Druk de smileys achter het glas en vul de potjes verder stevig aan met de komkommerschijfjes. Vul de potjes af met het hete azijnmengsel. Schroef de deksels erop. Zet de potjes in een grote pan onder water en breng alles tot tegen de kook. (80 graden voor wie een thermometer heeft). Weck de potjes zo 20 minuten. Haal uit het water en laat afkoelen.

Let op: zet de potjes niet op hun kop. De jeneverbessen (oogjes) gaan dan gemakkelijk uit de komkommers (gezichtjes) en gaan dan drijven.

Komkommer is familie van de augurk (en ook van de courgette, trouwens). Ik vind komkommers op zoetzuur hetzelfde smaken als augurken op zoetzuur uit de winkel. Alleen is daar vaak chemische zoetstof aan toegevoegd (en andere dingen, die ik liever niet eet). Als je zorgt voor een voorraadje eigen inmaak van komkommer, hoef je dus geen winkel-augurken meer te kopen! En dan heb je bovendien iets vrolijks om naar te kijken, met die smiley´s :-).

Ga lekker los

Op deze manier is er van alles en nog wat op zoetzuur te zetten. Augurken en zilveruitjes natuurlijk! Misschien heb je die ook op de tuin. Maar denk ook eens aan zoetzuur van meloen. Of aan je zelfgemaakte atjar tjampoer. Gewoon even googlen. Dan doe je de leukste ideetjes op!

Vorige week maandag zijn we net na middernacht vertrokken naar Habkern in Zwitserland. En gisterenavond rond tienen zijn we weer veilig thuis gekomen. We hebben een heerlijke vakantie gehad! En uiteraard komt er een (lang) verslag met heel veel foto's :-).
Maar dat moet nog even wachten! Eerst natuurlijk wassen!! De eerste trommel stond gisteren een kwartier na thuiskomst al aan :-).
En natuurlijk ook weer brood bakken en boodschappen doen en bestellingen van de webshop gaan inpakken en en en.
Werk aan de winkel dus vandaag...

Alvast een voorproefje:

Ons vakantiehuis! Groot genoeg. Er waren maar liefst 23 bedden. Op de achtergrond zie je, tegen de bergen, het dorpje.

En dit is het uitzicht aan de achterkant. Links onderin het beeld: de fijne hout-bbq, waar we veel gebruik van hebben gemaakt.

Plannen maken!
Ik houd enorm van zomervakanties, waarin we gewoon lekker thuis blijven. Ik ben nu eenmaal een saaie huismus ;-). Maar toen we vorig jaar voor het tweede achtereenvolgende jaar zo´n beetje zes weken lang niet anders deden dan kinderen uitzwaaien, die met reisgroepen, familie of vrienden heel Europa door zwierven, vond ik dat toch ook maar niets. Ik miste het samenzijn en samen genieten. Dat heb je als de kinderen groot worden. Dan blijven ze geen zes weken thuis ´hangen´ voor dagjes uit met pa en ma. We namen het besluit, om in 2016 weer eens met het hele gezin op vakantie te gaan. Mijn vriendin Ellen uit Zwitserland hielp me om een groot vakantiehuis te vinden. In Zwitserland, ja! Hoewel het nog maar begin Augustus was, viel het al niet meer mee, om nog iets geschikts te vinden. Volgens Ellen zijn grote vakantiehuizen normaal gesproken vòòr 1 augustus besproken voor het volgende jaar. Maar gelukkig. We vonden iets naar ons zin, in de periode die we wilden. Het werd de Bohlhütte in Habkern, vlakbij Interlaken.

Voorpret, die anders verliep...
Een jaar lang konden we gaan sparen en voorpret hebben. Sparen hebben we samen gedaan met alle kinderen, die een baan(tje) hebben. En zelf ben ik vorig jaar direct in Augustus begonnen met jam maken, om een centje voor de vakantie bij te verdienen. Eerst verkocht ik de jam via Marktplaats. Maar van het één kwam en ander en voordat ik het wist, had ik in december een heuse webshop, waarin ik niet alleen jammetjes verkoop, maar nog veel meer.

De voorpret verliep heel anders, dan we ooit hadden kunnen denken, doordat in januari mijn moeder ziek werd. Toen had ik wel iets anders aan mijn hoofd, dan een vakantie. Het was zelfs de vraag, of het allemaal wel door zou gaan. En toen in Mei mijn moeder én mijn vader overleden, was er totaal geen gedachte meer aan een vakantie...

Maar goed. De vakantie was geboekt. En enige weken na de begrafenissen, kwam die vakantie toch ineens heel dichtbij. En het leek me uiteindelijk ook wel goed, om er eens even helemaal tussenuit te gaan. Het werd tijd voor voorbereidingen! We maakten een groeps-app aan, om samen naar de vakantie toe te leven en allerlei dingen te delen en te regelen. Er komt heel wat kijken, voordat je met een grote groep daadwerkelijk weg bent. En een grote groep was het! We gingen met alle 8 de thuiswonende kinderen en die namen bij elkaar vier vrienden/vriendinnen mee. Daarnaast kwamen ook Ellen en Marco en hun vriendin Nel, die we al kenden, doordat ze in April spontaan vanuit Zwitserland naar ons was gekomen, om te helpen tijdens de moeilijke tijd van de ziekte van mijn ouders. Totaal waren we met 17 personen.

We gingen nu steeds meer naar de vakantie uitkijken. En vooral de laatste twee weken waren druk met allerlei praktische voorbereidingen: Er werden twee dakkoffers gehuurd, voor op de auto´s van Willem en mij. Er werden Franken opgehaald bij het GWK. Er werden afspraken gemaakt over wat er meegenomen moest/mocht worden. Inpaklijsten en to-do-lijsten opgesteld. Het huis schoon gemaakt (dat is een tic van me: ik wil schoon vertrekken!). Dingen rond de webshop moesten worden geregeld. Verzorging voor het konijn en de cavia werd afgesproken. Er werd speciaal voer voor twee weken voor de visssen gekocht. De bijen werden verzorgd. En last but nog least werd alles ingepakt. Poeh, poeh!

Eindelijk op reis!
Maandagochtend 1 Augustus vroeg, om 1.00 uur(!), was het eindelijk zover. De dakkoffers, die zaterdags al waren ingepakt, werden op de auto´s vastgezet. De ontbijt/lunch-pakketten werden uit de vriezer gehaald, De koelkastspullen werden in de koelbox gedaan. Vlees(waren) uit de vriezer werden ook goed ingepakt. We vertrokken! Het was fijn, dat ik niet tot het laatste moment hoefde te poetsen. Maaike bleef namelijk nog 1 dag thuis, omdat zij samen met haar vriend op dinsdag met het vliegtuig zou komen. Jaap heeft wagenziekte en dan is zo´n lange rit natuurlijk niet te doen. Maaike zou fijn de laatste dingen doen, zoals het toilet boenen, de laatste was ophangen enzovoorts.

Willem reed voorop en ik reed achter hem aan. De stemming in de auto was uitgelaten en opperbest. Tot ruim voorbij Antwerpen was het een opgewonden gekakel. Daarna werd het stiller en stiller in de auto en viel iedereen op de achterbank in slaap en was mijn bijrijder ook niet zo spraakzaam meer. In de stille nacht gleden de kilometers asfalt onder de wielen door. Verder en verder reden we. Langs Brussel, over de glooiende weg door de Ardennen, net zolang totdat we drie uur later in Luxemburg aankwamen. Tijd voor een (goedkope) tankbeurt en voor een eerste stop! Even rekken en strekken, een kleine powernap, een bakkie koffie uit de thermoskan en, hup, daar gingen we weer! We hebben met dit soort ritten de afspraak, dat wie slaap krijgt, dat aangeeft. Dat is het absolute moment van een stop. Meestal is Willem degene die slaperig wordt. En ja hoor, dat was ook nu weer zo. We hadden twee stoppen, niet zo heel lang na elkaar. Het was inmiddels allang licht geworden en het beloofde een mooie dag te worden. We reden door de Vogezen in Frankrijk. Prachtig is het daar! We nemen altijd de tolvrije route door Frankrijk. Dat dat wat omrijden is en wat minder opschiet, vinden we niet erg.

¨De echte bergen¨
Na twee noodzakelijke powernaps, waren we weer op de weg en ik verwachtte, dat Willem ergens na Bazel wel zou stoppen voor het ontbijt. Maar dat gebeurde niet. Hij reed maar en hij reed maar. Nou best hoor! Ik nam af en toe achter het stuur wat te eten en we genoten van het uitzicht. Maria´s vriendin Noah, was nog nooit in Zwitserland geweest en samen keken ze uit naar de ´échte bergen´. Die met sneeuw erop :-). Dat duurde echter nog wel een poosje. Pas na Bern kwamen de echte hoge bergen en kilometer na kilometer werd het steeds meer het ´ansichtkaarten-Zwitserland´ wat we te zien kregen! Oh wat mooi! Oh wat gaaf! En hier zouden we zomaar twee weken zijn!!

We zagen al ´Interlaken´ op de borden staan. We zagen het blauw-groene water van de Brienzerzee en Willem en ik herkenden het: hier waren we al eens eerder geweest! Daarna kwam Interlaken. Daar moesten we een stukje doorheen. We zagen enorm veel paragliders in de lucht. Dat was wat meteen opviel en wat we twee weken lang, elke dag zouden zien. Daarna vingen we een glimp op van de eveneens blauw-groene Thunersee en daar was eindelijk het bord van onze eindbestemming: Habkern.

De laatste loodjes. Habkern!
Het was hard werken voor mijn auto. Met de dakkoffer erop, de achterbak volgepropt én vijf personen om te vervoeren, moest ik het gaspedaal onderin drukken en terugschakelen naar de tweede versnelling om omhoog te komen. Habkern ligt dan ook op 1100 meter hoogte.

In het dorpje wilde Willem bij de bakker de weg vragen, maar ineens zagen we Marco met Blue (het schattige vlinderhondje) lopen! Marco was met de trein naar Habkern gekomen en Ellen en Nel waren door een buurvrouw met de auto gebracht. Zij waren juist gearriveerd. Wat een fijn weerzien!! We hadden Ellen en Marco sinds de bruiloft van Trijnie en Gerwin (oktober vorig jaar) niet meer gezien. We schoven wat met plaatsen, zodat Marco naast mij op de bijrijdersstoel kon gaan zitten om de weg te wijzen. Daar gingen we! Nog een laatste paar steile kilometers en daar was, na een heel voorspoedige reis van 10 uren, eindelijk de Bohlhütte!!

De auto´s moesten boven aan de weg blijven staan en via een voetpad bereikten we het huis. Zo´n echt, leuk, houten, Zwitsers, oud huis :-)). De dakkoffers werden naar beneden gedragen. De rest werd uitgeladen. Er was een jongensslaapzaal en een meidenslaapzaal. En voor Willem en mij een tweepersoonskamertje. De bedden werden snel opgemaakt en iedereen installeerde zich. We voelden ons direct thuis.

Jan neemt een kijkje uit z´n slaapzaalraam

Er was een tafeltennistafel in de tuin, die meteen in gebruik genomen werd.

Koos en tante Nel in actie

En er werd nog iets dezelfde dag in gebruik genomen: de prachtige bbq. Houtgestookt natuurlijk, he. Echt Zwitsers :-). Marco is de opper-grillmeister. Genieten met een hoofdletter!

Hans en Marco. Het vuurtje in de bbq brandt al.

Maria en Noah.

Henk speelt met Blue

En zit graag bij Marco op het bankje bij de bbq

Aan de picknicktafel

Na het avondeten liepen we met z´n allen naar het dorp. Dat was een kwartiertje lopen. Het was feest! Habkern is een klein dorpje. Ik dacht van 600 inwoners. En het 1 augustus-feest werd op het dorpsplein gevierd. Heerlijk kneuterig met volksdansjes, vaandelzwaaien, het volkslied, muziek, Alphornblazen, een lampionnenoptocht en vuurwerk.

alphorn blazen

En niet te vergeten: een slaapverwekkende en voor ons onverstaanbare, lange toespraak van iemand van het toerimusburo, of zoiets, die volgens mij opnoemde waarom Habkern zo heel bijzonder is :-)). Het was leuk om mee te maken, gezeten aan lange tafels op het dorpsplein.

Op den duur werd het wel erg fris en rond een uur of 10 hielden we het voor gezien. De mensen die alphorn geblazen hadden, pakten hun hoornen en gingen ook naar huis. Nieuwgierig bekeken we zo´n hoorn eens van dichtbij. Wat een enorme dingen! De jongens vroegen verlangend, of ze er eens op mochten blazen. En jawel hoor! Hans, Leendert en Koos probeerden het. Hans en Leendert kregen er zelfs nog aardig geluid uit ook :-).

En nu was het bedtijd. Er lag een heel intensieve dag achter ons.

En morgen...staat de eerste wandeling op het programma!

Wandelen

Een zomervakantie in Zwitserland staat bijna synoniem voor wandelen. Toch? Marco was steeds de reisleider. Fijn hoor, om een ervaren iemand in je midden te hebben! Marco had meteen de eerste dag een actuele wandelkaart van de omgeving gekocht. En ´s avonds ploos hij die steeds uit, om een wandeling voor de volgende dag voor te bereiden. Bij het kiezen van een tocht keek hij naar de wandelduur, naar het hoogteverschil tijdens de wandeling en naar de moeilijkheidsgraad (begaanbaarheid van de weg).

Onze Jan is de meest fanatieke wandelaar van de hele meute. Hij is alle wandelingen meegeweest!

Verder was het steeds een wisselende groep, die op stap ging. Maria en Noah hadden het na één keer wel gezien. Die deden liever andere dingen. Nel ging de eerste keer mee, maar moest al snel terug vanwege ademhalingsproblemen. Ellen en ik zijn er niet eens aan begonnen. Ellen niet vanwege haar ene, bijna blinde, oog. Ik niet vanwege mijn bekkenklachten. En zo kwam het, dat wij vrouwen, regelmatig ´s morgens een groep wandelaars zagen vertrekken:

of zo, in de vroege morgen:

...en die ´s middags zagen terugkomen,

en dat wij dan intussen hiervan genoten:

Genieten op het balkon van het huis!

Dat was dan overigens wel welverdiende rust, na noeste vlijt :-). Ellen bekommerde zich meestal over het sanitair, Nel hanteerde de stofzuiger en ik had het druk met de hand(!)was. Het is fijn om de boel een beetje bij te houden, als je met zo´n grote groep bent.

De eerste wandeling was er één van twee uur. De tweede één van vier uur. En de derde één van zes uur. Zo werd het steeds opgevoerd. Die derde wandeling voerde naar een grot. Niet zo´n vercommercialiseerde grot, waarvoor je entree moet betalen, maar ´zomaar´ een grot. Die wandeling was zó leuk, dat ze hem in de tweede vakantieweek nòg keer hebben gedaan. Marco had intussen op internet een plattegrond van de grot gevonden en gewapend met zaklampen en een touw (om de weg terug te vinden), zijn ze tot 80 meter diep de grot in geweest. Willem heeft daar vanaf gezien. Die vond het eng. Maar de rest is kruip-door-sluip-door de grot in geweest. En het was regelmatig écht kruipen geblazen! Kijk, zo zag Marco z´n rugtas er na afloop uit:

En hier een panoramafoto, die Marco net buiten de grot van de omgeving maakte:

´s Avonds heeft Willem verschillende keren een autoritje gemaakt. Dan ging ik steeds mee, zodat ik ook veel van de omgeving kon zien. Het eerste ritje ging naar Beatenberg. Dat was heel leuk, want Nel heeft daar als jong meisje gewoond en haalde heerlijk herinneringen op bij het terugzien.

Onderweg wilde ik bij elke bocht wel even stoppen voor een foto. Zóoo mooi was het steeds!!

Op een gegeven moment stopten we bij een bankje. Die staan vaak op plaatsen met een bijzonder mooi uitzicht. Niet alleen het uitzicht bleek bijzonder, ook het bankje:

In het dal zagen we Interlaken liggen.

Interlaken in de avondschemering

En aan ´de overkant´ zagen we de hoogste bergtoppen uit de omgeving. Nel geeft uitleg:

selfie met Maaike

In het schemerdonker zagen we ineens een ree. Later in de vakantie hebben de jongens nog meer wild gespot. O.a. gemzen.

Wat ik ook altijd zo mooi vind: de bloemen in Zwitserland! Nee, niet de geraniums die je overal aan onder de ramen ziet hangen. Die vind ik ook wel mooi, maar ik bedoel gewoon de wilde bloemen. Zo zagen we ondermeer ook orchideeën. Nel wist de naam: Knabenkraut.

Het ritje naar Beatenberg hebben we later nog een keer midden op de dag gereden, om de Jungfrau in al haar schoonheid te bewonderen.

uitzicht op Interlaken bij dag

De rechter hoge top is de Jungfrau

We reden nog een stukje verder en zagen op een parkeerplaats een prachtige overzichtskaart met de namen van de toppen.

Leuk om zo´n kaart te bestuderen

We hoefden trouwens niet ver van ons huis te gaan, om mooie dingen te zien! Lopend naar de auto, die een eindje bij het huis vandaan op een parkeerplaatsje stond, kwamen we ook zoveel moois tegen. De Bohlhütte staat midden tussen de boerderijen. En het uitzicht vanuit het huis was ook elke dag nieuw!

Mooie hoogstamfruitbomen bij de boerderijen

de beroemde bellen!

De boeren hadden het druk! Rondom ons huis werd er gehooid. En de koeien en geiten moesten steeds worden verweid. Het klingelen van de bellen was dag en nacht hoorbaar. Gezellig hoor! Minder gezellig waren de vliegen in huis. Maar dat hoort er nu eenmaal bij, zo tussen de boeren :-).

Onze yoghurtproducten bevatten levende yoghurtculturen. Deze levende yoghurtculturen fermenteren met melk, waarbij de lactose in de melk wordt omgezet in goede melkzuren. Deze melkzuren zijn makkelijk te verteren, wat gunstig is voor de darmflora. Afhankelijk van de bereidingstijd wordt de lactose in yoghurt steeds minder. Onze zelfgemaakte yoghurt zit na bereiding boordevol goede bacteriën en melkzuren en bevat praktisch geen lactose meer. Dit in tegenstelling tot supermarkt yoghurt. Deze yoghurt wordt in een relatief korte tijd bereid en bevat daardoor nog veel lactose.

Zelf maken met de stroomloze yoghurtmaker

Zelf yoghurt maken doe ik al jaren. Ik heb er verschillende keren ook over geschreven op m´n blog. Maar dan maakte ik het met een restje yoghurt uit de winkel. Met de bacteriën, of ´culturen´, zoals dat hierboven zo mooi staat, die er dan toevallig in zitten. Nu ben ik aan de slag gegaan met de starterszakjes van yoghurt.nl en ik maakte gebruik van hun stroomloze yoghurtmaker van EasiYo.

Hoe gaat dat in z´n werk? Super eenvoudig: Je doet de melk van jouw keuze in de pot van de yoghurtmaker. Je roert er het zakje yoghurtstarter door. Je vult de buitenpot van de yoghurtmaker met kokend heet water tot het aangegeven niveau. Je zet de binnenpot met melk en starter erin. Afsluiten en wachten maar. Na 12 tot 15 uur is de yoghurt klaar.

Ik moet eerlijk zeggen, dat het resultaat me de eerste keer wat tegenviel. De yoghurt was erg dun. Maar na een aantal keren yoghurt maken, verbeterde dat. Je kunt namelijk een deel van je zelfgemaakte yoghurt gebruiken als starter van je volgende portie. Na een aantal keren werd de yoghurt dikker. Ook hielp het om de yoghurt na het maken eerst 24 uur door en door in de koelkast te koelen. Daar stijfde de yoghurt ook zeker van op. (Op de blog op de site van yoghurt.nl zag ik trouwens nog meer tips).

Ik vond het niet zo handig werken met maar één pot bij de yoghurtmaker. Als je yoghurt klaar is, zet je die immers eerst koud (om op te stijven). Maar om een nieuwe portie te maken, heb je ongekoelde starter nodig en bovendien wil ik dat dan meteen doen, zodat je de volgende dag ook weer verse yoghurt hebt. Dat gaat niet, als je de binnenpot in gebruik hebt in je koelkast. Ik heb daarom geëxperimenteerd met een glazen pot van ongeveer dezelfde grootte en dat werkte als een trein. Dan kun je in één keer doorgaan.

Met 1 startpakketje yoghurtculturen kun je maar liefst 25 liter yoghurt maken! Er is keuze uit:

* yoghurt naturel

* bulgaarse yoghurt

* soja yoghurt

Kefir en karnemelk

Naast yoghurtculturen vind je bij yoghurt.nl ook startersculturen voor KEFIR en KARNEMELK. Beide ook producten vol met bacteriën die goed zijn voor je darmflora. Voor het maken van kefir en karnemelk heb je geen al dan niet stroomloos apparaat nodig. Deze producten fermenteren gewoon op kamertemperatuur.

Zelfgemaakte kefir is een heerlijke, frisse, gezonde drank. Ik maak het al jaren, bij vlagen. Meestal heb ik zo´n vlaag na de zomervakantie en na de kerstvakantie. Het versterkt m´n back-to-basic-wens die ik in die periode altijd heb ;-).

Een WOW-moment

Zelf karnemelk maken heb ik ook uitgeprobeerd met de starter van yoghurt.nl. En WOW! Wat een verrassing, deze zelfgemaakte karnemelk! Super smaakvol en ook heerlijk dik. Als ik het wat te lang liet staan, werd het zelfs bijna té dik (Karnemelkpap :-)). Wij zijn er heel enthousiast over!

Het is een heel verhaal geworden over iets wat zó simpel is. En voor wie er nóg meer over lezen wil: ga naar de site van yoghurt.nl. Je vindt er informatie, tips en recepten. Ook kun je je abonneren op de nieuwsbrief. Doen! Je krijgt dan regelmatig een leuke aanbieding in je mailbox.

Over aanbieding gesproken:

Vul bij uw bestelling de kortingscode WELOVEYOGHURT (zie banner links van deze blog) in en ontvang 10% korting!

2. Smienk Trapliften

Smienk Trapliften is een terugkerende adverteerder. Ik heb al eerder verteld over de goede ervaringen, die we met dit bedrijf hadden. Inmiddels is daar een (goede) ervaring bij gekomen. Daarover later meer.

Bij Smienk kunt u terecht voor trapliften. Het speciale is, dat Smienk samen met u gaat kijken wat het beste bij u past. Daarbij is er keuze tussen NIEUWE en GEBRUIKTE liften en is er bovendien de keuze uit KOPEN of HUREN.

Hoe zit dat met gebruikte trapliften? Smienk Trapliften is een bedrijf, dat gebruikte trapliften reviseert en opnieuw aanbiedt. Dit is een win-win situatie voor iedereen: Dure, goede grondstoffen worden opnieuw gebruikt en komen niet onnodig op de stort terecht! Een gereviseerde trap is uiteraard een stuk goedkoper, dan een nieuwe. Dat maakt het voor veel mensen interessant.

Juist de vele mogelijkheden die Smienk Trapliften biedt, maakt het onderscheid. Voor iedere situatie is een goede oplossing mogelijk.

Ervaring

Ik vertelde, dat we ervaring hebben met Smienk Trapliften. Vorig jaar december heeft Smienk bij mijn ouders een traplift geïnstalleerd. Helaas heeft mijn moeder er maar een paar weekjes gebruik van kunnen maken. In januari werd ze al in het ziekenhuis opgenomen. Toen in mei zowel mijn moeder als mijn vader overleed, was de traplift dus overbodig. Al snel hebben we contact opgenomen met Smienk, om de traplift te laten demonteren. De afspraak was snel gemaakt en even snel was de klus geklaard. De lift werd netjes afgevoerd (om weer bij iemand anders dienst te kunnen doen) en de restwaarde kregen we direct in contanten.

Bij het installeren van de lift bij mijn ouders is er een promotiefilmpje gemaakt. Mijn ouders zijn daar allebei in te zien. Wie had kunnen denken, dat ze zo snel na de opnamen er niet meer zouden zijn!

Op de één of andere manier voelt 1 september voor mij altijd als een heel speciale dag. De zomer is dan voorbij (gelukkig nog niet qua weer, dit jaar! Maar het is toch alweer vroeg donker). De scholen/opleidingen zijn weer begonnen. Het is het begin van het najaar, de herfst, het laatste stuk van het jaar. Ik leef altijd een beetje naar deze dag toe, zoals je dat ook doet met Nieuwjaarsdag. Dit jaar loop ik alleen een beetje achter, want ik heb op deze blog de zomer nog niet afgerond :-). Het bloggen is er de laatste tijd een klein beetje bij in geschoten. Ik wil graag nog het verslag van de zomervakantie afmaken. En ik wil nog even hapsnap door de afgelopen weken heen gaan. Eerst dat laatste dan maar. Ik doe het maar aan de hand van foto´s. Dat schiet lekker op. Een beeld zegt immers meer dan duizend woorden ;-). Scheelt me een hoop tikwerk :-)

Na de vakantie lag er niet alleen veel was, maar er waren ook veel bestellingen in de webshop, die snel uitgeleverd moesten worden. Daar was ik wel even zoet mee.

We werden opgeschrikt door het bericht, dat een broer van mijn moeder was overleden. In één jaar tijd zijn drie ´kinderen´ uit het gezin, waar mijn moeder toe behoorde, overleden. En zo kwamen wij (als brussen) onze ooms, tantes, nichten en neven alwéér in verdrietige omstandigheden tegen.

Het overlijden van onze ouders is nog steeds een grote rode draad in ons dagelijks leven. Niet alleen doordat we alweer met een overlijden in onze familie te maken kregen, maar ook doordat we nog dagelijks met de praktische nasleep van alles bezig zijn (o.a. het huis leeg halen). Maar omdat we met onze gezinnen in de zomerweken toch ook elk ons weegs zijn gegaan, was het leuk om bij mijn broer rond de bbq bij elkaar te komen om bij te praten.

Henk, die tijdens onze vakantie in Habkern jarig was, vierde zijn verjaardag voor de familie. Bijna was ik vergeten foto´s te maken! Vooruit, nog snel één van de overgebleven taart.

En nog één van het feestvarken. Hij genoot geweldig van de ~~visite~~ kadootjes :-)

De vakantie spoedt zich ten einde. Sommigen zijn alweer hard aan het werk. Anderen hebben nog wat vrij en vermaken zich prima. Op een vrije zaterdagmiddag pakte Hans hout en gereedschap en maakte een leuke bierkar. Kadootje met een knipoog voor een jarige vriend.

Het huis van mijn ouders is verkocht. Een nicht van ons gaat er nu wonen. Daar zijn we heel blij mee. Zo blijft het huis in de familie.

Half september is de overdracht en we zijn dan ook heel druk nu met leeghalen. Mijn vader had enorm veel boeken. Het is een hele klus om die op de juiste manier te verdelen en een goede herbestemming te geven.

Naast alle drukte was er ook tijd voor ontspanning. Wij hadden van Gerwin & Trijnie op hun trouwdag een bon voor een overnachting in het Van der Valk-hotel in Dordrecht kado gekregen. Deze bon was niet zo heel lang meer geldig en dus moesten we hem gaan opmaken. Wat een probleem :-)).

Vorige week donderdag en vrijdag kwam het mooi uit om de bon te gaan besteden. Maaike was nog thuis (die begint pas volgende week aan haar stage) en kon hier de boel wel twee daagjes draaiend houden. We wilden nog even van het prachtige zomerweer profiteren! Willem kon zonder problemen twee vrije dagen opnemen, we pakten onze tassen in, deden nog wat noodzakelijke klussen en daar gingen we. Wat een luxe! Eerst bij wijze van lunch een visje happen op de visafslag in Stellendam. Niet mijn ding trouwens, want ik eet vegetarisch. En als ik al eens bij uitzondering iets dierlijks eet, dan liever vlees dan vis. Maar ach, er zou vast wel iets vegetarisch te krijgen zijn. Niet echt dus. Of ik moest het bij een kaal patatje houden. Ik hield het op een menuutje met garnalenkroketjes dan maar. We zaten lekker in de zon op het simpele terrasje en genoten.

We reden daarna via leuke weggetjes naar de Brouwersdam. Heerlijk om steeds gewoon even te stoppen om te genieten van al het moois, zonder dat iemand vanaf de achterbank roept: ¨Schiet nou op! Wanneer zijn we er nou?¨

Het was bakheet. Een graad of 33. En aan de Brouwersdam was het zoeken naar een gaatje voor de auto! We streken er maar voor even neer. Willem wilde graag zwemmen. Hij is dol op het zoute water. Ik installeerde me lekker in een stoel en keek uit over de zee en het strand, hoorde het geroezemoes en de branding.

We bleven niet lang, want om half 4 zouden we een boottochtje gaan maken met de ms Grevelingen, vanuit Den Osse. Hiervoor had ik ook bonnen. Gekregen van Jaap, de vriend van Maaike, die ze op de visclub in de wacht gesleept had. Wij maakten hier graag gebruik van! Het was een tocht van anderhalf uur en prachtig!

Zicht op Brouwershaven

Er was wat vertraging ontstaan en het was daardoor al tegen half zes toen we weer voet aan wal zetten. Nu was het plan om koers te zetten naar Dordrecht. We moesten voor 19.00 uur inchecken.

Het liep allemaal gesmeerd. We brachten onze tassen naar onze kamer. Riepen ´oh´ en ´ah´ vanwege de luxe. Maar namen niet de tijd om alles eens goed te bekijken. We waren namelijk bij Trijnie en Gerwin uitgenodigd om te komen eten. Zij wonen op een steenworp afstand van het hotel en we waren er dus zo. Wat leuk om zo lekker verwend te worden bij je dochter!

Trijnie en Gerwin moesten nog naar een receptie. We zijn er dus niet de hele avond gebleven. Om 21.00 uur gingen we terug naar het hotel. En ja, wat superdeluxe allemaal zeg!

We zaten op de achtste verdieping en hadden een mooi uitzicht

Ik ging languit in het enorme bad en genoot van het lekkere badschuim

Er stond een Nespresso op de kamer. Dat wilde ik weleens proberen :-) Lekker hoor!

We sliepen als rozen op de fijne bedden en hadden zelfs de luxe van airconditioning. Dat is weer eens wat anders dan een plaknacht op onze zolderkamer :-)). Ha, ha, nee hoor. Uiteindelijk is je eigen bed altijd het allerlekkerste!!

De volgende morgen hebben we geluierd en getreuzeld tot half 10. Toen wilde ik écht naar beneden voor het ontbijt. Daar had ik me zó op verheugd, dat ik er ´s nachts van gedroomd had! Ik droomde, dat ik er om 5 over half 11 achter kwam, dat we helemaal waren vergeten te ontbijten! (Het ontbijt was tot half 11).

Nou, dat ontbijt was een droom waard! Er was teveel om op de noemen. Willem ging op de hartige toer. Gebakken eieren en spek enzo. Ik ging op de zoete toer: croissantje met jam, krentenbrood enzo.

We gingen voor een tweede ronde: yoghurt, fruit en granen. Mmm. En als afsluiter nog een lekker bakkie koffie. Dat dronken we maar binnen, want buiten was het nu echt heel warm, inmiddels!

We mochten nog tot 12.00 uur in het hotel blijven. We gingen dus terug naar onze kamer en zaten daar nog een poosje lekker te lezen in de fauteuiltjes. Airco aan. Buikjes vol. Stilte. Wat wil je nog meer?

We hadden nog geen plan voor deze dag. Wat zouden we eens gaan doen? Weer naar de Brouwersdam? Een tocht maken door de Alblasserwaard en dan maar zien wat er op ons pad kwam? Naar de Veluwe? Willem wist het ineens: naar Antwerpen. Daar waren we vorig jaar een keer met de kinderen geweest, maar hadden toen niet veel tijd. Nu konden we het op ons gemakje over doen. Zo gezegd, zo gedaan. We reden naar Antwerpen en slenterden op ons gemakje door de stad.

We namen een kijkje in de kathedraal, waar we vorig jaar alleen maar even langs gelopen waren.

Hier zie je hoe enorm groot de kathedraal is. De toren links op de foto, het achterste stuk van de kerk rechts!

De kerk was echter niet vrij toegankelijk (op het voorportaal en de shop na). En we hadden geen zin om te wachten op de rondleiding (5 kwartier wachten), of 10 euro per persoon neer te tellen en zelf met een foldertje in de hand alles te lezen en bekijken.

We boemelden verder. Snuffelden in leuke winkeltjes en zagen onderweg allerlei bijzonderheden, die je alleen in zo´n sightseeing-slenter-modus opvallen. Wat dacht je van een kledingwinkel in een pand met een ´industriële´ gevel, met allemaal oude naaimachines achter het raam?

Of een creatief hergebruikte oliedrum, ergens buiten op de stoep?

Het Belgische leger was ook paraat.

Maar na een middagje indrukken opdoen, hadden we allebei ineens iets van: zo is het genoeg! We wilden naar huis, om de kinderen niet op de gezelligste avond van de week (vrijdagavond) alleen te laten. Ik appte, dat we rond half zes thuis hoopten te zijn en dat ik pannenkoeken zou bakken. Daar had het thuisfront geen bezwaar tegen :-).

Zaterdag was het vroeg opstaan geblazen. Net als de zaterdag ervòòr was er een houtdag gepland. Al het hout wat al gezaagd was, moest nu gekloofd worden en van Streefkerk naar Alblasserdam vervoerd worden. Alle hens aan dek!!

Jan hakt thuis de te grote stukken klein

De houthokken zijn helemaal leeg

Maar raken uur na uur voller

Steeds komt er een nieuwe lading

Oeps, averij aan de kruiwagen

Het was een megaklus. Maar met heel veel handen, onder veel gezweet, met de nodige aanmoediging, en met regelmatig ijsjes en drinken en vis en brood, waren ´s avonds om half zes de hokken helemaal vol.

Zie je wel. Het mag 1 september zijn. We zijn er klaar voor :-)

De draad oppakken

Advertorial

Yesss!!!

Tomaten

Uit de oude doos

Zang, jam en zwerm

Blij!

Even schrikken

De warme maaltijd

Druk met feestelijke gebeurtenissen! Er zijn ergere dingen ;-).

Vette pech en weinig uitgevoerd

De week in vogelvlucht

Uitnodiging

Zomerjournaal

Inmaken op zoetzuur

Uit en weer thuis!

Vakantie 2016, deel 1

Vakantie 2016, deel 2. Wandelen en de omgeving.

Advertorial

1 september