Quantcast
Viewing all 1324 articles
Browse latest View live

Advertorial

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨
Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.

(Wellicht ten overvloede: als ik buiten deze advertorials op mijn blog weleens een link plaats naar een winkel, evenement, of wat dan ook, dan zijn dat altijd onbetaalde links en heeft het niets met reclame te maken.)

Deze maand zijn er twee adverteerders in de advertorial: De Grebbestee met workshops en Bijbelcursussen.nl met (hoe raad je het) bijbelcursussen.

1. De Grebbestee

De Grebbestee is een regelmatig terugkerende adverteerder. Wat De Grebbestee precies inhoudt, is dan ook niet in een paar woorden te vangen. Wat steekwoorden: vakantiewoningen, theeschenkerij, cursussen/workshops.

Over dat laatste wil ik het vandaag hebben: de workshops.

Margriet Roelofsen, de drijvende kracht achter De Grebbestee, is niet alleen een heel aardige en actieve vrouw, maar ook nog eens kunstzinnig. Ze maakt de prachtigste dingen met wol en dan met name achter haar spinnewiel, of met (naald)vilten. Wol is echt haar hobby, haar uitlaadklep. En met haar enthousiasme weet ze haar ideeën en vaardigheden als geen ander op anderen over te brengen. Dit voorjaar heeft ze nog weer allerlei leuke cursussen/workshops spinnen, wol verven en vilten in petto.

Cursussen Wolspinnen
Heb je altijd al willen leren spinnen? Dat kan ik me nu helemaal voorstellen! Ik spin namelijk zelf ook heel graag. Wol spinnen is iets magisch. Je komt er helemaal van tot rust. Terwijl je handen werken aan het creëren van een draad, kunnen je gedachten verder spinnen aan je levensdraad!



Margriet leert je in drie dagdelen spinnen. Deze dagdelen zijn in overleg met haar te boeken. Heb je een eigen spinnewiel? Handig! Dan neem je dat mee.  Je hebt nog geen wiel? Ook niet erg! Bij Margriet kun je er één gebruiken, of huren, en zelfs kopen. Margriet verkoopt namelijk sinds kort Louët spinnewielen. Kortom: alles is mogelijk :-).

Je leert spinnen vanuit de vacht en vanuit gewassen wol. Maar je leert ook, hoe je wol moet voorbereiden: kaarden en mengen. Ook laat Margriet je ervaren hoe het is om met andere materialen dan schapenwol te spinnen. Denk aan bijvoorbeeld kamelenhaar, zijde en meriono-wol.




Interesse? De Grebbestee is heerlijk centraal gelegen in Achterberg, in de provincie Utrecht. En de prijs voor deze cursus is ook al heel schappelijk, namelijk 150 euro. Neem maar snel contact op met Margriet. Dan gaat ze samen met jou kijken, wanneer de lessen kunnen plaatsvinden.


Wol verven
Leer je spinnen? Dan leer je meestal meteen ook hoe je wol kunt verven. Wol verven kan op allerlei manieren, bijvoorbeeld op het fornuis in een oude pan, of in een schaal in de magnetron. Heel moeilijk is het niet en je hebt er ook geen ´rare´ dingen voor nodig.
In twee dagdelen van 2,5 uur leert Margriet je drie manieren van wol verven. Deze leuke cursus kost 95 euro inclusief wol en verf en is in overleg met Margriet te plannen.

(naald)vilten
Met wol is natuurlijk méér te doen dan spinnen (en haken en breien en weven...)! Met wol kun je ook vilten. En vilten kan dan ook nog weer eens op verschillende manieren en met verschillende resultaten.
De leuke muisjes en de ram op de foto zijn naaldvilt-kunstwerkjes:






Een heel andere vorm van viltwerk is deze leuke agenda-hoes:


Jeuken je handen al? De mijne wel :-).
Bij Margriet kun je terecht voor een dagcursus of jaarcursus vilten. En natuurlijk is zoiets ook een leuk idee voor een (kinder)verjaardag, vrijgezellenfeestje of welke bijeenkomst dan ook.
Meer informatie vind je hier: info over viltcursussen op De Grebbestee

2. Bijbelcursussen.nl

De tweede advertorial deze maand  is van Bijbelcursussen.nl. Op Bijbelcursussen.nl kun je terecht als je meer wilt weten over de Bijbel. De studies die via bijbelcursussen.nl worden aangeboden zijn gratis en geschikt voor iedereen. Of je nu weinig tot niets van de Bijbel weet, of meer gevorderd bent.

De cursussen kunnen volgens een geordende volgorde doorlopen worden.  Daarbij is er de keuze om in te stappen op vier verschillende niveaus. Telkens als je een cursus goed hebt afgerond (= een score van ten minste 70 %), kun je aan een volgende cursus beginnen. Om je te stimuleren zoveel mogelijk cursussen te doorlopen, is er een beloning voor als je 5 of 12 cursussen hebt afgerond.

Het doel van Bijbelcursussen.nl is (ik citeer):

Wij bieden jou online een volwaardige serie gratis bijbelcursussen aan, die je opleidt om Gods Woord beter te leren kennen en begrijpen, maar ook om Christus beter te leren kennen en te groeien in het geloof. 

En de basis voor elke cursus is de vinden in Lukas 24:27

 "En te beginnen met Mozes en alle profeten legde Hij hun uit wat in al de Schriften over Hem stond." 





Huilen

Huilen. Dat is iets waar ik niet goed in ben. Er mag dan eens een traan over mijn wangen rollen, als ik ergens ontroerd over ben of verdriet over heb. Maar zo´n echte huilbui, waarin je je eens lekker kunt overgeven aan je emotie of aan je verdriet? Nee, dat gaat me niet zo goed af.

Maar gisterenavond heb ik dan toch echt eens écht gehuild. Van de pijn en van ellende. Sinds woensdagavond heb ik een erg zere schouder. Ik houd het op een slijmbeursontsteking, hoewel dat nogal een containerbegrip is. Eigenlijk kon ik er beter even door de huisarts naar laten kijken. Maar ik ren nooit zo snel naar de dokter en besloot om het eerst maar eens met pijnstillers en rust een kans te geven. Bovendien had ik zowel donderdag als vrijdag afspraken, die ik maar moeilijk kon verzetten. Geen dokter dus.

Vrijdag had ik nog méér pijn dan donderdag en kon niet veel beginnen. ´s Morgens kwamen er drie oude tantes bij me op bezoek. Die heb ik als een houten Klaas begroet en vervolgens schonk één van de tantes zelf de koffie maar in. O, o. Dat is zo helemaal níet ik :-). Maar goed.

Verder zouden we ´s avonds Hans z´n verjaardag vieren en verwachtte ik toch wel een mannetje of 30 over de vloer te krijgen. Gelukkig sprongen Maaike en Maria meteen in de hulp-modus. Maria haalde donderdagavond de boodschappen en maakte vrijdagochtend vroeg de taarten. ´s Middags hebben Maaike en Maria samen alle hapjes vast klaargemaakt enzo. Bier en frisdrank in de koelkast gezet. Er werden zelfs slingers opgehangen :-).

´s Avonds waren er genoeg handjes die hielpen en zat ik de hele avond op de bank. Pijn te lijden, wel te verstaan. Want het was afschuwelijk. Diclofenac deed ik niets op. Daarom op een gegeven moment maar over gegaan op Ibuprofen. Deed ik ook niets op. Geertje raadde Naproxen aan. Dat gebruikt ze zelf als ze veel pijn heeft van de Reuma. Wim was zo lief om heen-en-weer naar hun huis te rijden om een doosje Naproxen te halen. Uiteindelijk nam ik om elf uur zo´n pil in. Ook dat hielp niet (direct). Daarom nam ik een uurtje later ook nog maar een dubbele paracetamol in. Nou, nou, een complete chemische fabriek. En dat voor iemand die zelden iets slikt! Ik lag op bed en de pijn was niet te harden. Ook niet met de twee pittenzakken ertegen en een kussen ter ondersteuning onder mijn schouder.

Eindelijk kwam de huilbui. Hè, hè. Dat lucht op ;-).

Ook al was het midden in de nacht, ik ben toen toch ook nog maar een uur lang in een warm bad gegaan. Daarna heb ik zowaar een paar uur achter elkaar geslapen.

Vandaag word ik weer aan alle kanten geholpen. Trijnie logeerde bij ons en heeft staan strijken en deed mijn haar. Maaike zorgde voor de was en ruimde hier en daar op. Maria is samen met Jan-Hendrik op stap voor de maandelijkse boodschappen. Ik hoef niets te doen. Mag zelfs niets doen. Het is nog steeds een pijnlijk gebeuren, maar gelukkig een stuk dragelijker dan gisteren. Hopelijk gaat het zo de goed kant op!

Naar de dokter

Gisteren ging het best redelijk met mijn arm/schouder. Bepaalde bewegingen lukten niet, waardoor ik me bijvoorbeeld niet zelf kon aankleden of mijn haar kammen. Maar het was toch zondag en er hoefde niet veel. Samen met Willem zorgde ik voor het ontbijt en samen met Maaike bereidde ik de warme maaltijd. We gingen zoals altijd naar de kerk en behalve dat ik de collectezak niet kon doorgeven en geen aantekeningen kon maken, ging dat prima. Ik vatte al moed voor deze dag en dacht, dat ik niet naar de dokter hoefde.

Maar gisterenavond kwam de pijn weer in volle glorie opzetten. Ik lag de halve nacht wakker en besloot vanmorgen naar de dokter te gaan. Dat had nog even wat voeten in aarde. Wij zijn namelijk nog niet ingeschreven bij de huisarts hier in Bleskensgraaf. Dat komt omdat de inschrijfformulieren al twee maanden een 404 error op de website geven. Willem had al eerder een huisarts nodig, doordat hij een fijtvinger had. De huisarts hier in Bleskensgraaf vond het toen beter om nog een keer naar de huisarts in Alblasserdam te gaan en later die inschrijving in orde te maken. Dat was dus helaas nog niet gelukt. Maar ik wilde niet zo graag met die zere arm naar Alblasserdam. We zijn daar ook al bij de apotheek uitgeschreven en dat leverde vorige week de nodige strubbelingen om Willem z´n medicijnen mee te krijgen. Ik voorzag een hoop gedoe en belde dus naar de huisarts in Bleskensgraaf en deed m´n verhaal. Gelukkig vond de assistente, dat ik door de dokter gezien moest worden en ik kon aan het eind van de morgen terecht. Maria ging mee, om mijn jas en truitje uit te kunnen trekken. En daar gingen we.

Vreemd hoor, nieuwe wachtkamer, nieuwe assistente, nieuwe dokter. De dokter was een kleine vrouw. Nog kleiner dan ik. Ze hoorde mijn verhaal aan, stelde vragen en wilde daarna mijn schouder en arm bekijken. Er werd op mijn schouder en arm gedrukt en ik moest bepaalde bewegingen (proberen te) maken. Ze was er al snel over uit: het was een peesontsteking, of een slijmbeursontsteking. Ik kreeg zware ibuprofen voorgeschreven en mag er 4 keer daags 2 paracetamollen bij innemen. Mijn arm moet in een sjaal en ik moet hem er een paar keer per dag uithalen om wat te bewegen. Over een week moet het voor 80 procent over zijn, anders gaat er een spuit met Prednison in.

Nou. Begrepen allemaal. We haalden de medicijnen op bij het loketje en snel ging ik weer naar huis. Met de pillen achter m´n kiezen ben ik weer in bed gekropen tussen de kersenpitzakken en de kussens, wachtend op het moment dat ik wéér pillen mocht innemen. Pfff. Wat een pijn!! Bevallen doet echt minder zeer :-(.

Aan het eind van de middag heb ik me uit bed gehesen en heb samen met Henk de bestellingen klaargemaakt. Zodra die weg waren, kroop ik m´n bed weer in. Trek heb ik niet. Dat komt vast door al die chemische troep. Ik heb wat soep en wat noten op. Geen probleem.

Nou ja. Hopelijk bouw ik snel die beroemde spiegel op van pijnstillers. En voorlopig peins ik er niet over om te minderen met de pillen. Ik ben benieuwd hoe het morgen is. Dan is het de Terdege Lady´s Night in Garderen, waar ik met m´n shop aanwezig hoop te zijn. In het ergste geval gaan Maaike en Maria maar samen en vervallen m´n lezinkjes. Maar ik hoop, dat de pijn ver genoeg gezakt is, dat ik mee kan. Veel te leuk :-).

Afval verminderen

Gisteren ben ik, weliswaar met best veel pijn, toch naar de Terdege Lady´s Night in Garderen geweest. En ik heb daar beslist geen spijt van gehad. Maria is met met meegegaan en ik kan wel zeggen, dat het dankzij háár gelukt is om daar aanwezig te zijn. Ik zou er namelijk 3 korte lezingen geven én aanwezig zijn met een verkooptafel. Die lezingen waren uiteraard geen zwaar (lichamelijk) werk. Maar die verkooptafel wèl! En al het sjouwwerk daarvoor heeft Maria dan toch maar mooi voor haar rekening genomen.

Het begon eigenlijk al eerder. Namelijk met het maken van 200 presentjes voor in de goodybags die die avond werden uitgereikt. Ik had bedacht om daar een proefverpakking zelfgemaakt wasmiddel in te doen met een handleiding hoe je met Marseille zeepvlokken zelf wasmiddel kunt maken. Leuk idee. Maar het was een hele klus, om 200 potjes te vullen, een sticker erop te plakken, een A4-tje met de handleiding in vieren te vouwen, alles in een papieren zak te doen, een stempel op de zak te zetten en hem dicht te plakken met papieren tape. Maaike en Maria zijn daar wel een paar uur mee zoet geweest en Jan heeft handleidingen zitten vouwen. Het resultaat mocht er zijn!


Daarna moest alles voor op de verkooptafel in dozen gedaan worden. Ik kon alleen maar aanwijzen wat mee moest. Met één arm begin je nu eenmaal niet zoveel. Alle dozen moesten de trap af gesjouwd en in de caddy geladen worden. En het moest nog snèl ook, want we kwamen uiteindelijk een beetje in tijdnood.

Maar het lukte!

Om 3 uur reden we weg. Op naar Garderen. In het begin ging het rijden nog prima. Maar later ging mijn arm zo´n pijn doen, dat Maria voor me moest schakelen. Ook wel hilarisch, hoor: ¨Maria, nu graag in z´n vier¨; ¨Maria, nu graag terug schakelen naar drie.¨ Enzovoorts. We hadden best wat vertraging op de A1. Daar had ik in de vakantie niet zo mee gerekend. Maar ja, er was een ongeval gebeurd. Dan stroopt alles al snel op.

Het was kwart voor vijf toen we De Beeldentuin binnenliepen. We kregen een prachtig plaatsje toebedeeld en gelukkig stond daar een fijne, grote transportkar, die we konden gebruiken. Met drie keer heen-en-weer naar de auto had Maria alles binnengebracht. Samen richtten we onze tafel in. Nou ja, samen...ik was maar een halve kracht, helaas.

Er was eten voor de standhouders, maar we hadden allebei geen trek. Sowieso waren we heel druk om alles vòòr 18.00 klaar te hebben. Daarnaast heeft Maria natuurlijk door de Anorexia moeite met eten in het openbaar en heb ik weinig eetlust door de pijnstillers.

We werkten stug door en waren warempel op tijd klaar. Al snel drentelden de eerste mensen langs onze tafel.


Intussen had ik op het programma gezien, wanneer mijn lezinkjes waren. Nou, ik mocht het spits afbijten. Ok... Daarna stond ik nog een keer halverwege de avond op de planning. En ja, ik mocht ook hekkensluiter zijn. Mijn laatste beurt was om 21.40! (de avond was tot 22.00 uur).

Het was leuk! Ik had een lezinkje voorbereid over ´Eenvoudig Leven - afval verminderen´. In een kort betoog heb ik vrouwen geprobeerd te inspireren door afval te verminderen in een eenvoudige lifestyle. Dat kan door gewoon in je eigen keuken klein te beginnen. Ik vertelde bijvoorbeeld wat je allemaal kunt doen met een zak bloem: brood bakken, koekjes bakken, sauzen maken, pap koken, paneren, pannenkoeken bakken. Als je dat soort dingen zelf doet, scheelt dat honderdduizend verpakkingen: broodzakken, koekjesverpakkingen, pizzadozen, pannenkoekenmixpakken, zakjes en pakjes voor sauzen enzovoorts.
Ik vertelde ook hoe je met simpele ingrediënten zelf deodorant en tandpasta kunt maken. Maar ook bijvoorbeeld wasmiddel. Dat ´recept´ bewaarde ik voor het einde van mijn verhaaltje.
Omdat we daar met enkel vrouwen waren, leek het me leuk, om het ook eens uitgebreid te hebben over herbruikbare vrouwenproducten: wasbaar maandverband en de menstruatiecup. Dat bleek een schot in de roos, want daar is nog veel onbekendheid en onzekerheid over. Nu konden de dames op hun gemakje die spullen bekijken, vragen stellen, ervaringen uitwisselen. Ik vond het geweldig, dat ik voor veel vrouwen het duwtje mocht geven en ze de stap naar herbruikbare vrouwenproducten aandurfden. Dit scheelt echt enorm in de afvalberg en is ook nog eens een flinke besparing in de portemonnee.
Afijn. Tot slot vertelde ik hoe kinderlijk eenvoudig het is om zelf je wasmiddel te maken (en hoe enorm veel je daarmee bespaart) en wenste iedereen een fijne avond toe.

Een fijne avond was het zéker. Alle vrouwen die ik sprak of zag, zagen er ontspannen uit. Goed geslaagd dus. Ze waren er echt even een avond uit.

Aan het einde van de avond, tijdens het opruimen, maakte ik helaas een verkeerde beweging en vlamde de pijn in mijn arm extra op. Het was dan ook best een lange rit, naar huis. Maar goed. We kwam veilig aan. Op het laatst hadden we zelfs sneeuw!


De eerste sneeuw van deze winter, die al bijna lente is!!

Ook vanmorgen was de wereld enigszins wit. Het was van korte duur. Maar toch wel even leuk om te zien.




Qua pijn verliep de dag helaas weer tamelijk dramatisch. Ik leef echt van pijnstilling naar pijnstilling. Om de drie uur neem ik wat in. Afwisselend 600 mg Ibuprofen of 1000 mg paracetamol. Maar de pijn is er constant. Niet te negeren.

Ik heb slow motion vanmorgen onze slaapkamer opgeruimd en ons bed opgemaakt. Daar was ik een uur mee zoet. Daarna heb ik was gevouwen. En toen was de koek gewoon weer op. Jammer hoor. Het is erg afzien. Ik heb gelukkig heel veel hulp. Willem kleedde me aan (ik krijg mijn arm niet zonder hulp in een mouw), Maria heeft rommel opgeruimd, gestofzuigd, de auto leeggeruimd en pannenkoeken gebakken voor het avondeten, Henk heeft weer geholpen met de webbestellingen klaarmaken, Willem reed uit z´n werk voor me naar de molen, Maaike heeft zich met de was bezig gehouden...Samen kun je veel. Daar ben ik echt heel blij om. Tegelijkertijd snak ik ernaar, om weer mobiel te zijn en gewoon al die werkjes zelf weer ter hand te nemen. Maar ja. Het is een lesje in geduld....




De week in vogelvlucht

Vorige week zaterdag had ik nog heel veel pijn aan mijn arm en schouder. Zaterdag- op zondagnacht lag ik nog wakker van de pijn. Maar zondag is de pijn helemaal weggetrokken. Zo plotseling als het gekomen was, ging het ook weer weg! Wat een opluchting!!

Ik heb de scha vervolgens weer driedubbel ingehaald, want op de één of andere manier was het gewoon een overvolle week.

Even in vogelvlucht, hap snap:

Met Maria naar het Sophia Kinderziekenhuis voor de wekelijkse therapie geweest. En verder ook nog een keer met haar op controle bij de huisarts en wezen bloed prikken in het Albert Schweitzerziekenhuis in Sliedrecht.

Ik was te gast bij het mama-café in Alphen aan de Rijn, waar ik vertelde over eenvoudig leven - afval verminderen. Ook de aanschuivende wijkagenten waren daar wel in geïnteresseerd ;-).




Het was weer tijd voor een bijdrage aan de culinaire rubriek van Terdege.



Er was een trouwdienst in onze gemeente.

Het was enorm druk in de webshop. De lege schappen moesten ook weer aangevuld worden. Dat was toch wel dik anderhalf uur werk met z´n tweeën!



Willem en ik deden in de turbostand aankopen bij Ikea voor de workshopzolder.



Er werd tot vrijdagavond kwart over 11 aan de workshopzolder geklust,



omdat ik vandaag een besloten workshop met 6 dames had afgesproken en die toch wel heel erg graag daar op zolder wilde doen. En dat is zowaar nog gelukt ook! Wat voelde dat super feestelijk vandaag!




We wandelden vanmiddag ter ontspanning naar het dorp heen-en-weer en vervolgens zaten we weer ouderwets met 14 man aan tafel voor de zaterdagse frieten.



Zojuist heb ik nog een last minute logeerbed opgemaakt. Het wachten is nog op de meisjes, die nog niet thuis zijn en dan hebben we morgen fijn de Rustdag.

Wat een verschil met vorige week!

Advertorial

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨
Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.

(Wellicht ten overvloede: als ik buiten deze advertorials op mijn blog weleens een link plaats naar een winkel, evenement, of wat dan ook, dan is dat altijd een onbetaalde link en heeft het niets met reclame te maken.)

Deze maand is er één adverteerder in de advertorial: Binnenkant!


Binnenkant
Jacquelien Koopman van Binnenkant heeft een roerige tijd achter de rug. Eerst verhuisde ze van een ruime jaren-30 woning naar een klein en knus appartement. En dat was zelfs voor deze vakbekwame opruimcoach een flinke uitdaging! Maar nog maar nauwelijks verhuisd, kwam daar een nog grotere en ook andersoortige uitdaging bij: er werd borstkanker bij haar geconstateerd. Deze ziekte zette haar hele leven op z´n kop. Maar gelukkig is het behandeltraject nu helemaal achter de rug en Jacquelien heeft er zin in om weer fijn aan de slag te gaan.

Binnenhuisarchitect en opruimcoach
Jacquelien is van alle markten thuis. Haar grote drijfveer is, wat je kunt noemen: FIJN WONEN. Dat is dan ook de titel van de blog, die ze schrijft. In haar werk kom je twee pijlers tegen: Jacquelien als binnenhuisarchitect en Jacquelien als opruimcoach. Of gewoon op z´n Nederlands: opruimhulp!

Thuisstudie
Haar jarenlange ervaring als opruimhulp heeft Jacquelien verwerkt in de door haar zelf ontwikkelde thuisstudie ¨Opgeruimd wonen¨. Met behulp van deze thuisstudie lukt het ook jou om je huis ruimte voor ruimte op te ruimen, praktisch in te delen en gezellig te maken. Als dat geen ´fijn wonen´ is!



Hoe werkt het?
Met deze studie krijg je handvatten aangereikt om eens en voorgoed met de rommel in je huis af te rekenen. Systematisch komen alle ruimten aan de orde. Zo wordt de klus in overzichtelijke stukjes opgedeeld. Maar eerst en vooral fungeert de thuisstudie toch wel als motivator. De bekende stok achter de deur, die we allemaal weleens nodig hebben om een lastige klus aan te pakken én af te maken.

De thuisstudie ¨Opgeruimd wonen¨ is opgedeeld in 24 stappen. Die stappen doorloop je in je eigen tempo. De moeilijkheidsgraad loopt langzaam op. Na elke stap breng je per e-mail verslag uit aan Jacquelien. Je geeft dan ook aan waar je tegenaan loopt, wat je lastig vindt. Jacquelien geeft persoonlijk feedback.

Reactie van Jeanet,
die de hele cursus met succes doorliep:
¨We willen je heel erg hartelijk bedanken voor handgrepen van de lessen.
Hierdoor hebben we in anderhalf jaar het huis veranderd in een thuis 
zonder overtollige meuk.
Dankjewel voor je fijne manier van begeleiden.
Je sleepte ons er doorheen
en stap voor stap werd de verandering ingezet.
We hebben een fijn vooruitzicht
van een fotoshoot met het gezin op Terschelling
en de foto´s daarvan in de mooie, opgeknapte kamer.¨

Dit voorjaar heeft Binnenkant een geweldige aanbieding, voor iedereen, die ook de bezem wil halen door álle kasten en kamers! Om de lente te vieren kost de thuisstudie geen 240 euro, maar slecht 120 euro! Klik HIER om je aan te melden, een voorbeeldles te bekijken, of de inhoudsopgave te bestuderen.



Ben je nog niet aan deze zelfstudie toe? Dan is de kwartaalrondbrief wellicht een goed idee. Elk kwartaal krijg je GRATIS een fijne, inspirerende brief in je mailbox. Aanmelden voor de rondbrief doe je hier.

Van harte aanbevolen!

Hollen of stilstaan

Terwijl de maatschappij door het coronavirus krakend en piepend tot stilstand komt, zijn er aan de andere kant ook mensen die juist moeten hóllen. De regering bijvoorbeeld, die allerlei beslissingen moet nemen. De mensen in de gezondheidszorg, die voor de vele zieken moeten zorgen. De mensen in de supermarkten, die niet weten, hoe ze het hamstergedrag moeten bijbenen. En ja, ook ik ben iemand, die al twee weken hólt!

Twee weken geleden geleden was er al een flinke toename in de bestellingen. De molenaar, bij wie het ook steendruk was, zei toen al, dat dat vast door het coronavirus kwam; dat de mensen gingen hamsteren. Maar toen wisten we nog niet was ons te wachten stond.... Vanaf donderdag is het meel niet aan te slepen! Willem had donderdag mijn wekelijkse bestelling opgehaald. Maar donderdagavond was die al als sneeuw voor de zon verdwenen. Vrijdagmorgen appte ik al om 7.00 uur naar de molenaar, of ik soms ´even´ 200 kilo extra mocht komen halen. Terwijl ik ongeduldig zat te wachten op een berichtje terug, werd bij hem de molen leeggetrokken. Rond de middag hadden we contact en er was een groot probleem. De molenaar had nog net genoeg meelproducten voor tot en met zaterdag en kon mij niet leveren. Bovendien was het nog maar zeer de vraag, of hij op maandag nieuwe voorraad geleverd kon krijgen. Als dat níet lukte, zou hij pas op donderdag nieuwe voorraad krijgen. Pffff! Wat een stress!!

Gelukkig kwam er halverwege de middag groen licht. Maandag zou er nieuwe voorraad komen en ik mocht alvast 150 kilo komen halen. Wat een opluchting! Die 150 kilo had ik allemaal al verkocht, maar nu kon ik in elk geval vast een heel aantal bestellingen afmaken en gaan uitleveren! Die vrijdag ging er een hele rolcontainer vol pakketten op de post.


En ook zaterdag was het álle hens aan dek! Wie maar even tijd had, heeft geholpen. En intussen ging het gewone gezinsleven natuurlijk ook door.

Ik had de kleinkinderen te logeren. En hoewel ik altijd vroeg opsta (ook op zaterdag), was het wel even wennen om al om half 7 twee jongetjes om me heen te hebben, die tintelden van energie :-). En zo gebeurde het, dat ik al om kwart over 7 een flinke stapel pannenkoeken aan het bakken was voor het ontbijt. ¨Oma, gaan we die op zólder opeten?¨ vroeg Marinus. Ha, ha, hoe komt hij erbij, hè. Maar vooruit. Leuk idee, hoor. We gaan die pannenkoeken op zolder eten :-).


Zoals elke zaterdag, moest ik ook brood bakken voor het weekend. Maar al het tarwemeel was op. Gelukkig was er nog voldoende speltmeel. En dus bakte ik speltbrood. Ook goed.


Voor bij de koffie maakte ik kruidkoek in de Wonderpan. Dat kost weinig moeite en je hebt een lekker voorraadje. Je haalt gemakkelijk een stuk of 25 sneetjes uit zo´n koek. Ik had de Wonderpan sinds onze verhuizing nog niet gebruikt. Ik heb hem deze week pas uit de kelder opgediept. Ik wist ook niet, of hij het nog zou doen. In ons vorige huis hadden we een gasfornuis en hier een inductie kookplaat. Gelukkig bleek dat geen probleem. Fijn! Ik weet zeker, dat ik hem weer véél wil gebruiken.


De koek was trouwens zaterdagavond al op. ´s Middags was er al een rondje gedeeld. En toen we ´s avonds met een mannetje of 15 aan de koffie zaten, was het wel gebeurd met die koek ;-). Gelukkig had Maria nog een cheesecake gebakken. Zo hadden we toch nog iets voor de zondag.

De zondag was erg anders dan anders. Onze gemeente was verdeeld over 3 locaties en dan ook nog eens elk van de diensten over 2 verschillende tijden. Alles om te voorkomen dat we met méér dan 100 mensen tegelijkertijd bij elkaar zouden zijn. Wij waren met ons gezin in het gewone kerkgebouw ingedeeld. Dat was het enige wat ´gewoon´ was. Verder was alles anders. Ik wist ook niet goed, wanneer we nu de maaltijden moesten doen. De eerste dienst was namelijk om 12 uur. Hiervoor reden we om kwart over 11 weg en waren rond 14.00 thuis. Daarna moesten we om 18.15 weer in de auto voor de dienst van 19.00 uur en kwamen rond 21.00 weer thuis. Ik heb het opgelost door om 10.00 uur maar te brunchen. Uit de kerk was er koffie met cheesecake. Daarna heb ik midden op de middag een lichte warme maaltijd gemaakt: een tomaten-paprika plaattaart met tante Fanny bladerdeeg. En voordat we weer naar de kerk reden, was er nog een ´aangeklede´ thee met chocola, pinda´s, gedroogde vijgen, toastjes humus en crackers met kaas. De avondboterham was dus pas ná 21.00 uur. Al met al leek het een soort doorlopend buffet :-).

Ook vandaag is alles anders dan anders. Willem werkt voorlopig thuis en Jan en Henk gaan niet naar school. We zullen vandaag wel horen, hoe het leren op afstand vorm gaat krijgen. Voor Jan is het niet zo´n probleem om thuis zelfstandig zijn schoolwerk te doen. Maar Henk zal ik wel echt moeten begeleiden, anders komt er niets van terecht. Maaike is thuis, want ze werkt in de gehandicapten- en ouderenzorg en is snotterig en heeft verhoging. Die mag dus niet werken en moet wachten tot ze 24 uur geen klachten meer heeft. Eén gehandicapteninstelling, waar ze werkt, blijft vanaf vandaag gesloten. En in de andere instelling gaan de cliënten niet naar de dagbesteding, maar blijven op de groep. Hopelijk is Maaike snel klachtenvrij, zodat ze weer aan de slag kan. Er zijn nu zoveel handen nodig!

Ik ben benieuwd, of het gehamster nu een beetje over gaat. Ik verwacht nog wel een staartje drukte in de webshop. Ook al, omdat ik heb gehoord, dat verschillende molens dicht zijn. Er zijn veel onzekerheden. Allereerst als het gaat om onze gezondheid. Je ziet, dat een onooglijk klein ´ding´ als een virus de totale wereld ontwricht. Dat geeft te denken. De zekerheden die mensen dénken te hebben, blijken toch heus schijn-zekerheden. En terwijl ik over al deze zaken mijn gedachten laat gaan, probeer ik maar te doen, wat mijn hand vindt om te doen.



In crisistijd...

Speciaal voor de mensen, die nu binnen moeten blijven, of eenzaam zijn, of een digitaal verhaaltje wel even een leuke afleiding vinden, wil ik de komende tijd proberen wat vaker te bloggen. Vandaag een verslagje van de eerste dag, dat de scholen dicht waren.

Het was wel even wennen gisteren. Willem werkte al vanaf vrijdag thuis. Hij werkt wel vaker thuis. Elke week toch minstens 1 hele dag. Dat zijn we dus wel gewend. Willem heeft in dit huis gelukkig een eigen kamertje. Dat is fijn voor al die online vergaderingen. Dan wordt hij niet gestoord door ons en wij hoeven al dat kantoor-latijn niet aan te horen :-).

Jan en Henk mogen voorlopig niet naar school. Zo´n eerste dag is dat natuurlijk helemaal niet erg ;-). Vooral niet, omdat het schoolwerk nog niet geregeld was. Ze hadden dus eigenlijk gewoon een dag vrij.

Vanaf vandaag gaat Jan zijn gewone lesrooster volgen, maar dan thuis. Hij krijgt per e-mail instructie en kan ook per e-mail vragen stellen. Ze zijn op school nog bezig met het opzetten van een online schoolprogramma met video-lessen, begreep ik. Maar voorlopig kan Jan zo prima uit de voeten. Hij vindt het niet erg. Hij kan thuis veel beter werken, dan op school. Bovendien scheelt het hem 2 uur reistijd per dag. Hij ziet het thuis zijn vooral als effectief. Eigenlijk zoals ik thuis-onderwijs zie. Wij zien daar de voordelen wel van in. Jan gaat zich vandaag op de workshopzolder installeren. Voorlopig kunnen er toch geen workshops gepland worden. Hij kan daar heerlijk rustig zitten.

Henk kreeg gisterenavond zijn schoolboeken thuis bezorgd. Met een instructiebrief voor de hele week. Hij moet zelfstandig aan de slag. Elke dag gaat hij door één van zijn twee docenten gebeld worden. Dan wordt er nadere instructie gegeven, kan hij vragen stellen en wordt de vinger aan de pols gehouden. Henk kan niet zo goed zelfstandig werken. Hij is dan ook 3 jaar jonger dan Jan en heeft ook een andere werkhouding. Ik zal hem echt moeten aansturen en controleren. Om te beginnen wil ik proberen om hem bij Jan op zolder te zetten. Het kan zijn, dat Jan z´n serieuze werkhouding positieve invloed heeft op Henk. Maar het kan ook zijn, dat Jan zich aan Henk gaat storen. Dan is het snel einde verhaal en zoek ik een andere werkplek op voor Henk. Dat gaan we vandaag dus uittesten. Ik ben benieuwd! In elk geval mag Henk eerst ´uitslapen´, want normaal moet hij om 7 uur op de fiets zitten. Nu hoeft hij pas om half 9 te beginnen. Zijn school is elke dag om kwart over 2 uit en dus heeft hij elke middag vanaf dat tijdstip ook vrij. Ik moet me bezinnen op de invulling van zijn vrije tijd. Ik heb hem alvast in het vooruitzicht gesteld, dat hij mij mag helpen :-). Sinds hij in januari bij mij stage liep, weet hij wel wat dat helpen inhoudt. En natuurlijk vindt hij dat niet altijd leuk. Maar dat is niet anders. Het is hier steendruk, dus niet meer dan normaal, dat hij een handje helpt!

Hans en Koos werken vooralsnog gewoon door. Zij hebben allebei een buitenberoep. Hans is boomverzorger en Koos stratenmaker. Dat werk kan nog doorgaan. Alleen zit Hans al maanden op een project in Brabant (Boxtel) en dat is natuurlijk wel een risico-gebied. Zijn naaste collega werd zondag ziek: hoge koorts, ademhalingsklachten en hoofdpijn. Ook zonder dat dat getest wordt, weet je dan eigenlijk wel genoeg. Het is dus wachten op de eerste zieke hier, denk ik, als ik het nieuws goed interpreteer.

De meisjes zijn momenteel allebei thuis. Maaike was snotterig en had wat verhoging. Zij werkt in de gehandicaptenzorg en in de ouderenzorg en moet dus eerst 24 uur klachtenvrij zijn, voordat ze weer aan het werk kan. Gisteren had ze een goede dag en was de hele dag koortsvrij. Vandaag is ze sowieso nog thuis, maar waarschijnlijk kan ze morgen weer gaan werken. Ook voor haar is alles anders. Ze is drie dagen activiteitenbegeleider bij ouderen. Gisteren kreeg ze te horen, dat het rooster anders wordt. Het wordt één dag op, één dag af, afwisselend met haar collega´s. Hoe dat precies uitpakt met haar dagen weet ze nog niet. Verder werkt ze op twee verschillende instellingen voor gehandicapten. De ene is een dagbesteding en die is sinds gisteren dicht. De andere instelling is een woongroep met jong volwassenen en die mogen voorlopig niet naar de dagbesteding en zijn de hele dag op de groep. Daar is het dus juist heel druk. Ik denk, dat Maaike werk genoeg zal hebben, de komende tijd. Hopelijk blijft ze verder gezond en slaat het virus niet toe bij de kwetsbare mensen voor wie ze zorgt. Een paar weken geleden overleed er een jong cliëntje. En dat hakt er behoorlijk in, als je zo´n kind met veel liefde verzorgd hebt.

En dan ben ik er nog :-). Ook voor mij is alles anders. Het is vooral steen- en steendruk. De mensen hamsteren nog steeds op grote schaal. Negentig procent van de orders in mijn webshop zijn bestellingen om brood te bakken: meel, bloem, gist en mixen. Gisteren had ik op één dag 80 orders. Dat is echt ongekend. Normaal ben ik ongeveer 10 minuten bezig met het inpakken van één order. En dan moeten de in te pakken producten klaarstaan in de schappen, anders red ik het niet in 10 minuten. Wat een order klaarmaken inhoudt? Eerst print ik de pakbon. Dan pak ik de producten, die daar op staan, uit de schappen en doe ze in een winkelmand. Als alle orders klaarstaan pak ik de spullen per winkelmand in een doos. Bij het inpakken in de doos doe ik nog een laatste controle. De doos moet netjes afgevuld en dichtgeplakt worden. Ik schrijf het ordernummer, het huisnummer en de woonplaats op de doos. Ik print adreslabels en schuif die in hoesjes. Op elke doos moet het juiste label geplakt worden. Daarna wordt de doos in de auto gezet.
Op dit moment duurt alles langer, omdat de voorraad niet op peil is en de schappen leeg. Ik hoopte gisteren een nieuwe voorraad meel te krijgen, maar dat is niet gelukt. Hopelijk kan ik het vandaag gaan halen bij de molen. Ik krijg het dan aangeleverd in balen van 25 kilo. We verpakken het handmatig in zakken van 1250 gram en van 5 kilo. Gelukkig helpt Maria me hier bij. Zij gaat vanwege haar ziekte (anorexia) niet naar school of werk. De therapie, waar ze vandaag heen moest, gaat telefonisch. Dat scheelt in elk geval zo´n anderhalf uur reistijd. We werken heel veel samen en zijn een goed team!

Elke dag maken we eerst het huis aan kant en doen wat noodzakelijk werk: de was, brood bakken, stofzuigen, stoffen enzo. Maar nu het al twee weken zo heel druk is in de webshop, beperken we het huishoudelijk werk tot een minimum. De rest van de dag zijn we dus bezig met inpakken.

Tussen het inpakken door beantwoord ik vragen. Soms word ik gebeld, de meeste vragen komen per e-mail. Vragen over leveringen, over brood bakken, over workshops, over van alles en nog wat. Daar gaat best veel tijd in zitten. Ook plaats ik bestellingen bij leveranciers. De leveranties verlopen niet altijd vlekkeloos. Op dit moment is er een leveringsprobleem bij een groothandel in eco-spullen. En gisteren kreeg ik van een andere leverancier verkeerde bakblikken binnen. Ook dat soort ´geintjes´ kosten de nodige tijd!

Af en toe is er een klant aan de deur. We hebben nog steeds geen bel. Dus wordt er regelmatig op de deur geklopt, of staat er iemand bij de achterdeur ´Volluk!´ te roepen.

Ik heb gisteren ondanks de drukte en ondanks de zorgen om het corona-virus erg genoten van de dag. De dag begon met een prachtige zonsopgang.


Midden op de dag, zag ik dat de bijen volop vlogen. Ik heb er even een poosje naar staan kijken. Geweldig!



En ´s avonds na het eten ging de zon ook weer prachtig onder.



Ik denk, dat het helpt, als je niet ieder uur kijkt, of er Corona-nieuws is. Je belandt dan al snel in een wat-als-stemming. In mijn geval zouden dat vragen zijn als: Wat als ik straks geen meel meer binnenkrijg? Wat als de koerierdiensten straks niet meer rijden? Wat als we straks niet meer naar buiten mogen? Wat als we ziek worden? Wat als???

Als je gewoon doet, wat er op dit moment van je verlangd wordt, zonder bange wat-als-vragen, scheelt dat een hoop onrust. Dus ben ik van plan om vandaag rustig te kijken, welke orders ik bij de post krijg. Ga ik naar mijn leverancier voor plakband en dozen, want die zijn op. Ga ik advocaat maken, zodat de orders met Lamme Teun de deur uit kunnen. Ga ik Henk helpen met zijn schoolwerk. Probeer ik de was bij te houden. Probeer ik gezond te koken. Probeer ik de rust te bewaren, door de koffie- en eetmomenten op dezelfde tijden aan te houden als normaal. Goed eten is belangrijk. Dus hier geen afbakpizza´s ofzo, maar een voedzame maaltijd. Ik bakte gisteren voor de avondmaaltijd biologische kipfilet uit een To good to go-pakket. Daarbij waren er sperzieboontjes (ook uit dat pakket), gebakken aardappels en een grote kom ijsbergsla. Heerlijk!

En gisterenavond heb ik mijn ontspanning gepakt, door aan mijn stickeralbum te werken. Er is hier zo´n actie van de Jumbo in samenwerking met de plaatselijke historische vereniging. Bij 10 euro aan boodschappen krijg je (vandaag voor het laatst) een pakje met 4 stickers, die in een boek geplakt kunnen worden. Er zou vandaag ruilbeurs zijn, maar dat gaat niet door. Nu zie je iets leuks gebeuren: de mensen gaan zelf aan de slag. Echt een actie die verbindt! Ik heb gisterenavond eerst eens een lijstje gemaakt met dubbelen en met ontbrekende plaatjes. Nu kan ik gemakkelijker ruilen. Om te beginnen met mijn twee buurvrouwen. Maar dat breidt zich vanzelf verder uit. Echt heel leuk. Dat was echt een fijn ontspan-moment!






Meel-oorlog

Vanmorgen was het de eerste keer, dat Jan en Henk thuis aan hun schoolwerk moesten. Ik had bedacht, om ze samen op de workshopzolder te installeren. Maar Henk wilde liever alleen zitten. Toen was het even puzzelen, wat het handigste plekje voor hem zou zijn. We kozen voor Koos z´n kamer. Koos is overdag toch aan het werk en Henk hoeft alleen maar overdag aan school te werken. Koos z´n kamertje is wel een beetje kaal en ongezellig. Dit kamertje was eigenlijk bedoeld als logeerkamer en stond ergens onderaan de lijst om opgeknapt te worden. Maar Koos wilde het kamertje dolgraag voor zichzelf en is er, kaal en wel, zo ingetrokken. Ach ja, de jongens kijken niet zo krap :-). Stipt om half 9 had Henk zich geïnstalleerd en juist ook op dat moment kwam de dagopening binnen via een youtubelink. Super goed geregeld dus! Henk kon na de dagopening zelfstandig aan de slag. Af en toe ben ik gaan kijken en heb wat zinsontleding uitgelegd, wat hij niet kon goed begreep. Leuk hoor. Ben ik toch nog juf. Dat wilde ik vroeger graag worden :-).



Jan installeerde zich op de workshopzolder. Hij vindt het heerlijk om thuis te werken. Voor hem is dit echt goud.


Al snel kon ik mijn eigen programma gaan volgen. Maaike was deze dag nog thuis, hoewel ze zich al helemaal beter voelt. Ook morgen moet ze verplicht nog een dag thuis blijven. Ze spelen echt op ´safe´ op haar werk. En terecht. Maar nu kwam het toch wel heel mooi uit, dat ze mij kon helpen. Samen met Maaike en Maria trok ik eerst de boel aan kant en daarna togen de meisjes naar boven om daar in de inpakruimte aan de slag te gaan. Er was genoeg inpakwerk! Ze zijn echt de hele ochtend bezig geweest.

Intussen maakte ik eerst advocaat voor de webshop.



Daarna was het koffietijd. We houden vaste pauzetijden aan en ´s morgens is dat om 10.00 uur. Gezellig! Willem thuis, Jan en Henk thuis, meisjes thuis :-). Het leek wel een koffietentje hier.


Na de koffie sprong ik in de auto om naar de papiergroothandel te gaan voor dozen en plakband. Op de terugweg reed ik langs de loods van de groenteboer. Er zijn veel markten vervallen en daarom verkopen ze veel op bestelling en vanuit de loods. Er stond een mooie hoeveelheid groenten en fruit voor me klaar. Fijn! Daar kunnen we weer mee vooruit.


Juist toen ik thuiskwam appte de molenaar dat mijn bestelling klaarstond. Dat leverde een hoeraatje op. Er stonden zóveel bestellingen klaar, waar nog meel en bloem bij moest! Na de lunch ben ik dus snel op pad gegaan naar Terbregge. De molenaar heeft samen met een vriend m´n caddy helemaal volgepakt. Maar liefst 1100 kilo ging erin.


De rest van de middag hebben Maaike en Maria meel en bloem ingepakt en heb ik zoveel mogelijk bestellingen klaargemaakt. Henk hielp ook nog mee. Die was allang klaar met z´n schoolwerk. En aan het eind van de middag heeft Jan alle dozen de trap af gesjouwd en in de caddy gezet. Hup! Weer ruim een rolcontainer vol pakjes de deur uit. Gaat lekker. Hoewel...het lijkt wel een MEEL-OORLOG! Er zijn ook vandaag weer meer bestellingen binnen gekomen, dan er pakjes de deur uitgegaan zijn. De achterstand is dus, ondanks ons gezwoeg, alleen maar groter geworden. Het is niet anders. Meel en bloem en gist schijnt overal uitverkocht te zijn.

Ik kookte een heerlijke stamppot prei. Mmm! Lekker met grove mosterd, blokjes feta en peper uit de molen. Smullen!



Leendert at ook mee, want hij tegelde vanavond de badkamer af. Zo fijn! Weer een stukje verder!


Na het eten moest er nog een bestelling weggebracht worden naar Krimpen aan de IJssel. Willem wilde dat wel doen. Maar Maaike zei: ¨Ga nou lekker even mee. Hup! Dan hebben jullie nog even tijd voor samen.¨ Dus reden we samen de vallende avond in. Oh, wat was het prachtig!!




Nadat we de bestelling hadden afgeleverd, reden we via Hendrik Ido Ambacht terug. Daar haalden we nog even twee dozen amandelspijs op. Ziezo. Een nuttig rondje, wat tegelijk aangenaam was. Oftewel: het nuttige met het aangename combineren. Dat is het mooiste wat er is.

We waren met de koffie thuis en daarna hebben Maaike en ik nog zo´n anderhalf uur aan de bestellingen gewerkt. Maar nu is het weer welletjes geweest! Het was een volle dag. Wat zal de dag van morgen brengen?

Kort verhaaltje

Even een kort verhaaltje, voordat ik ga slapen. Ik ben best moe! De dag begon voor mij om kwart over 5 met een flinke strijk. Om mijn gedachten te sturen, luisterde ik ondertussen een preek.


Daarna pikte ik een momentje voor mezelf. We hoefden toch pas om kwart voor 8 aan de ontbijttafel. Ik heb mijn plaatjesalbum bijgewerkt. Ik mis er nog 19. Het gaat dus lekker opschieten :-).



Na het ontbijt moesten de jongens aan hun schoolprogramma. Bij Henk lukte het vandaag niet zo goed. Hij klaagde over weinig concentratie en hij riep me steeds om hulp. Maar ik wist ook niet precies hoe die methode Nederlands in elkaar stak, dus na het nodige zoekwerk, heb ik hem gezegd met zijn docent te appen. Zowel de klasse-assistent als de juf zitten klaar om vragen te beantwoorden. Uiteindelijk hoorde ik dat hij met zijn juf aan de telefoon zat en die legde hem uit, wat hij weten moest. Maar echt lekker ging het vandaag niet. Hij vond het ook ´stom´ dat hij thuis moest gymen, hoewel Willem en Maaike probeerden er wat leuks van de maken voor hem. Hij was gewoon negatief. Morgen beter, hoop ik.

Ik heb eerst maar weer de noodzakelijke slinger aan mijn huishouden gegeven. Ik probeer in elk geval de was goed bij te houden. Dat is zo vervelend, als die achter loopt. Ik heb buiten nog geen waslijnen en ook de droogmolen is nog niet geplaatst. Maar op zolder met het raam open, gaat het drogen ook prima.



Voor de koffie was alles klaar. En na de koffie ben ik dus meteen maar weer aan het bestellingen inpakken gegaan. Maaike en Maria waren in de inpakruimte bezig en schepten meel en bloem. Het ging echt lekker snel, maar we liepen niets in. De orderstroom blijft maar doorgaan en doorgaan. Het is absurd.


Direct na de lunch ging ik samen met Maria het eerste vrachtje bestellingen naar de post brengen. Daar wachtte me een vervelende verrassing. Alle pakketten waren gescand en door ons in de container ingepakt, toen de manager naar me toekwam. Het was een heel verhaal, maar het kwam er op neer, dat ik niet meer welkom ben met mijn pakjes. Ze hebben te weinig ruimte, het kost ze geld, omdat het personeel er lang mee bezig is, en ik pik de ruimte in, die voor de klanten bestemd is. Nu ben ik, denk ik, daar inmiddels een beste klant, maar dat telt kennelijk niet. Hoe dan ook, ik moest dus op zoek naar een ander innamepunt.

Ik besloot niet bij de pakketten pakken neer te gaan zitten en eerst nog maar weer een vrachtje klaar te maken voor verzending. Intussen had ik op internet gezien, dat er in Sliedrecht een business point van postnl zit. Dit punt is helaas maar tot 17.00 uur open, maar ik besloot daar maar eens mijn geluk te gaan beproeven. Om half vijf reed ik er samen met Maaike heen. We gingen eerst maar binnen informeren, of ze containerruimte hadden en of ze wel op ons zaten te wachten. Nou, gelukkig! We werden met open armen ontvangen :-). We werden zelfs geholpen met het uitladen van de caddy en we kunnen daar gewoon elke dag terecht. Als we echt extreem veel hebben, moeten we rond twaalven even bellen. Dan regelen ze een extra container. Ook weer opgelost dus! Het is alleen wat verder weg (3 kilometer in plaats van 1,7 kilometer) en we moeten dus echt voor vijven daar zijn. Daar valt mee te leven :-).

Thuisgekomen ben ik de keuken ingedoken. Maaike had zin in spaghetti. Goed plan. Ik maakte een heerlijke saus met kerstomaatjes, courgette, prei, fetablokjes, vegagehakt, kruiden, verse basilicum en een pot basis-tomatensaus uit de weck. Mmm! Lekker met volkoren spaghetti. En als toetje yoghurt met frambozen en honing.




Dirk kwam ook eten, al was dat toen wij al klaar waren :-). Hij is vandaag jarig! Toen hij werd geboren was het ook al zo onrustig in de wereld. We hadden toen de Golfoorlog. Nu, 29 jaar later, is het ook wereldwijd angstig en onrustig.

Ik heb na het eten even mijn ogen dicht gedaan. Wat een gesjouw de hele dag! Daarna heb ik samen met Maaike nog de hele avond bestellingen klaargemaakt en meel en vlokken ingepakt. De caddy staat al klaar met het eerste vrachtje voor morgen. Ik ben benieuwd hoe lang dit gaat duren. Niet heel lang meer, denk ik. De aanvoer gaat echt een probleem worden. Maar de mensen zullen nu onderhand toch wel genoeg gehamsterd hebben? Het is echt ongekend dit. Willem zei vanmorgen tegen de molenaar: ¨De mensen zijn de weg kwijt.¨ ¨Nou,¨ grapte hij gevat, ¨als ze dan de weg naar mij maar weten te vinden.¨ Maar dat was vanmorgen. Vanavond zag hij de lucht ook (weer) voor groene kool aan....

Blij met nieuwe voorraad!

De dag begon vanmorgen heerlijk kalm en rustig. Ik stond om 5.12 uur naast m´n bed en ben op m´n gemakje aan de was gaan werken. Ik had een kleine achterstand en die wilde ik graag wegwerken. Ik heb geen hekel aan de was doen. Sterker: ook na 33 jaar lang wagonladingen was te hebben weggewerkt, vind ik het altijd nog leuk om te doen. Als er zich keurige stapeltjes vormen, ordenen zich vanzelf mijn gedachten. Toen ik dus om half 8 alle was in de kasten had liggen, was ik tevreden en voelde ik me rustig en kalm.


Buiten was het ook rustig. Er hing een lichte mist en ook dat maakte alles kalm en overzichtelijk.


Ik dekte de ontbijttafel en even later was iedereen uit bed voor het ontbijt. Het leek wel zondagmorgen, zo laat aan de ontbijttafel! Maar ja, de jongens hoeven nu natuurlijk niet eerst een uur of langer te fietsen voordat ze op school zijn. Na het ontbijt liepen Jan en Henk allebei naar hun eigen schoolplekje en gingen aan de slag. Hoe moeizaam het schoolwerk gisteren bij Henk verliep, zo fluitend ging het nu. Fijn!!

Maaike was vandaag weer naar haar werk. Maria hielp mij. Eerst maar weer het huis aan kant. En na de koffie reden we naar postnl om de pakketten af te geven, die we gisterenavond ingepakt hadden. We brachten er 20 weg en wilden proberen om vòòr de lunch wéér 20 pakketten samengesteld te hebben. Dat lukte, ondanks dat we steeds tussendoor van alles moesten inpakken. Bovendien moesten we elke pakbon van tevoren controleren op producten, die ik niet meer op voorraad had. Die bonnen legden we opzij, voor de volgende ronde, als m´n voorraden aangevuld zouden zijn.

Na de lunch pakten we alles in dozen en gingen opnieuw met 20 pakketten op stap naar de post. Intussen had de molenaar geappt, dat we naar de molen konden komen, omdat er gelukkig het één en ander klaarstond. Wat was ik blij! Nieuwe voorraad!

Bij de molen werd m´n caddy helemaal volgeladen. Maar dat was nog maar de helft van mijn bestelling! We zetten er dus de sokken in en reden snel terug naar Bles. Daar werd de caddy meteen gelost en direct stapten Maria en ik weer in voor een tweede rit naar de molen. En passant reden we ook nog even langs de papiergroothandel voor weer nieuwe dozen. Precies volgens planning kwamen we even over vijven bij de molen. Daar werd m´n caddy voor de tweede keer helemaal volgeladen. Intussen had ik contact met het thuisfront. Het plan was, dat Maaike vast zou beginnen met eten koken. Maar Maaike had al afgesproken om bij haar vriend thuis te gaan eten. En ik voorzag al wel, dat als ik na zessen thuis zou komen, ik niet veel puf zou hebben om nog weer helemaal te gaan koken voor 8 man. Dan zouden we zó laat aan tafel gaan. We schakelden over op plan B. We zouden gewoon soep met brood eten. Ook niets mis mee.

Met mijn wagen volgeladen, reden we vlotjes naar huis. Apart hoor, spitsuur zonder file!


Na het eten ben ik even uitgelogd. Lekker languit in bad. Daar knap je van op :-). Ik hoorde, dat er een ´treintje´ was gevormd, zodat alles zakken van hand tot hand gingen en in no time allemaal op de eerste verdieping lagen. Fijn!

Ik wilde na de koffie nog wel een poosje gaan inpakken. Maar er moest ook nog administratie gedaan worden. Dat had voorrang. Bovendien zat ik op de koerier van Postnl te wachten. Ik wacht al bijna een week op zwarte zeep en vandaag zou die écht binnenkomen. Tussen 19.05 en 21.05. Maar nee hoor, er verscheen niets. Ik baalde er stiekem een beetje van, al weet ik, dat we allemaal geduld moeten hebben onder de bijzondere omstandigheden. Maar ja, het zijn allemaal spullen waar klanten op zitten te wachten. En daar voel ik me dan toch verantwoordelijk voor.

Maar, jawel, om kwart voor 10 kwam dan toch nog de meneer van postnl voorrijden. Wat een kanjer. Snel pakte Willem een half pakje stroopwafels van tafel om dat aan de meneer mee te geven. Echt respect voor die harde werker!


En nu ben ik blij. Blij met al die nieuwe voorraad, waar ik heel veel pakketjes mee klaar kan maken. Hoewel ik best moe ben, heb ik gewoon al zin in morgen :-). Maar eerst even een poosje de ogen dicht. Arie heeft zich al op mijn benen genesteld. Die denkt vast dat hij de hele nacht hier lekker mag blijven pitten. Maar ik denk, dat hij straks maar fijn ergens anders gaat pitten :-).



Meer van hetzelfde

Vandaag heb ik niets anders te melden, dan meer van hetzelfde. Het wordt haast saai. Het begin van de dag zag er precies hetzelfde uit als gisteren: werken aan de was. Het was dus hetzelfde tijdstip en dezelfde plaats. Alleen de stapeltjes was waren anders :-).


Na de was, was het tijd voor het ontbijt. Ik had nog wel even tijd om voor wat vieze mientjes te zorgen en perste een aardige hoeveelheid sinaasappels.


Willem vroeg aan het ontbijt, waarom er geen gekookt eitje was. Tja...het lijkt ook net een hotel hier ;-). Enigszins verontwaardigd zei ik: ¨Ik heb net minstens een kwartier staan persen.¨ Waarop Maaike droogjes opmerkte: ¨Een kind eruit persen doet u sneller.¨ Ha, ha, ha.

We genoten van het huisgebakken brood en onze thee met honing van de eigen bijen. Wat hebben we het goed.



Daarna begon dezelfde drukte als gisteren. Schoonzoon Gerwin kwam ook helpen. Gerwin en Maria hebben de hele dag staan inpakken. En intussen maakte ik samen met Maaike bestellingen klaar. Ik hoopte er een stuk of 60 de deur uit te kunnen doen. Zover hebben we het niet geschopt. De teller stopte bij 44. Dat komt, omdat de pakketten bijna allemaal wat groter zijn dan normaal. Het was echt een heel volume, wat er weg ging.


Pakjes inpakken is nooit saai. Elke bestelling is anders en soms schrijven mensen allerlei leuks en liefs in het opmerkingenveld. Af en toe is er een speciaal verzoek. Vandaag vroeg iemand, of we een kaartje in het pakket wilden doen. Ik vroeg, of Willem even iets leuks op de computer wilde maken. Ja hoor, dat wilde hij wel. Hopelijk vindt de ontvanger het net zo grappig, als wij het vonden.


Om half vier reden Maaike en ik weg naar het postnl-punt in Sliedrecht. We hadden er al heen gebeld, dat we met een flinke hoeveelheid zouden komen. Dat was geen punt. Vanwege de corona kregen we de scanner en de rolcontainer mee naar buiten, zodat we alles zelf uit de auto vandaan konden scannen en op de container plaatsen. Toen we twee containers vol gestapeld hadden en we naar binnen liepen om te vragen waar we de laatste 7 pakketten in moesten doen, bleek dat de scanner na het zesde pakket het niet had gedaan. Dus moesten de containers weer leeggemaakt, alles opnieuw gescand en weer in de containers gepakt worden. Pfff. Het waren allemaal best zware pakketten. Maar gelukkig wilde de meneer van de balie ons wel helpen. En met z´n drieën lukte het prima. Het had alles bij elkaar precies een half uur geduurd en daar had ik ook mee gerekend.

Op naar de molen! Daar werd de lege auto weer volgeladen. Honderd kilo speltmeel, 100 kilo speltbloem, 100 kilo havervlokken en nog een aantal dozen met van alles en nog wat. Ook daar was voldoende hulp bij het sjouwen. De molenwinkel was al gesloten en we hebben nog even met z´n allen staan praten over deze bijzondere tijd en overlegd hoe we één en ander verder zouden aanpakken. Het is heel druk en dat is niet erg, maar we willen geen van allen over grenzen heen gaan. Onze gezondheid moet er niet onder gaan lijden. We doen wat we kunnen en het gaat ook allemaal best goed komen, alleen duurt het nu wat langer, voordat we sommige dingen kunnen uitleveren. Met een beetje geduld en goede wil moet het lukken. Tenzij we ziek worden. Dan houdt het op.

Thuisgekomen was het gezellig vrijdagmiddag. Het einde van de (weliswaar vreemde) werkweek. Hans zat al lekker achter de piano.


En ik bakte maar weer een keer pannenkoeken. Lekker met een deel boekweitmeel om het wat voedzamer te laten zijn.


Vanavond heb ik nog een tijd achter de computer gezeten om bestellingen bij leveranciers te plaatsen. Maar nu is het welletjes. Morgen bij gezondheid weer een dag. Met naar ik denk: meer van hetzelfde! Want voorlopig ben ik nog niet door de stapel bestellingen heen...

Ik zei het toch?!

Ik zei het gisteren al, dat het ook vandaag wel weer meer van hetzelfde zou zijn. En ja hoor. Voor de derde dag op rij waren daar op de vroege morgen de stapeltjes gezinswas. De stapeltjes zijn niet zo hoog. Ik ben weer helemaal bij met de was en het dagelijkse portie is alleszins te overzien voor een gezin van 8 personen. Alleen moest ik vanmiddag nog even een paar overhemden strijken. Die kon ik vanmorgen niet van de zolder plukken, want daar lag Maria´s vriend de slapen.



De morgen was prachtig zonnig.


Nadat Willem en ik gezellig samen op de bank een schaaltje havermout hadden gegeten, besloot hij even een ommetje te gaan maken. Het was wel heel koud. Maar met muts op, een warme jas aan en goed schoeisel, was het goed te doen. Hij kwam heerlijk opgefrist thuis.

Intussen was ik met Maaike naar de inpakruimte gegaan. We hadden gisteren al afgesproken, dat we om 8 uur zouden beginnen. Eerst de noodzakelijkste spullen inpakken: speltmeel, speltbloem, havervlokken en zadenmix. Daarna hadden we voldoende voorraad om heel veel pakketten klaar te maken.

Rond de lunch hadden we 36 pakketten kant-en-klaar staan voor verzending.


Beneden was er ook van alles gebeurd. Er was nog een beetje pannenkoekenbeslag over van gisteren en Willem gaf Henk bak-les. Na de les mocht hij uiteraard het resultaat lekker opsmikkelen.


Ziezo. Altijd makkelijk als je kinderen pannenkoeken kunnen bakken :-).

Vanmiddag moest Maaike gaan werken. En Maria was ook niet beschikbaar om me te helpen met inpakken, want ze was samen met haar vriend aan het boodschappen doen. Niet erg. Ik ging het gewoon op mijn gemakje in mijn eentje doen. Het lukte me om nog 20 pakketten klaar te maken. En zo gebeurde het dat Willem en ik om 16.00 uur met 56 dozen in de caddy op stap gingen naar een postnl business point in Dordrecht. We konden daar alles met gemak kwijt. Er was een zelfscanner en we konden alle pakjes scannen en in de containers laden. Makkelijk hoor. Er lagen ontsmettingsdoekjes bij de scanner. Alles was keurig geregeld. Vandaag heb ik voor de eerste keer van de week meer pakjes weggebracht dan dat er bestellingen binnen kwamen. Eindelijk heb ik dus een heel klein stukje achterstand ingelopen! Maar het is nog steeds onwerkelijk druk. Nou ja, morgen is de winkel fijn een dagje dicht.

Toen we thuis kwamen, was ik het even een beetje zat. Ik heb me een poosje teruggetrokken in de badkamer. Even een spa-momentje. Haha.

Daarna was er de drukte van de zaterdagse patatten. Willem had ´s morgens verse friet gemaakt van 5 kilo aardappels. Nu zaten we er met z´n elven lekker van te smikkelen.

Vanavond moest ik nog even brood bakken. Dat was erbij ingeschoten. Ze staan nu in de oven. Hebben we morgen in elk geval heerlijk vers brood. Verder zal het morgen weer vreemd zijn, nu de kerkdiensten niet op de gebruikelijke manier plaats kunnen hebben. Trijnie logeert hier onverwachts. Die zat alleen, omdat Gerwin dienst heeft. En in deze spannende tijd is dat niet zo fijn. Dus ging Hans haar halen en is ze nog weer even onder moeders vleugels.

Mijn vriendin Wilma was vanavond ook bij ons. Ze had nog wat plaatjes voor in het stickerboek van de Jumbo. Ik vond het al zo jammer, dat ik daar deze week helemaal geen tijd voor had. Maar er zijn verschillende mensen ijverig voor me aan het speuren geweest. De plaatjes werden zelfs in de brievenbus gedeponeerd. Ik hoef nu nog maar 7 plaatjes. Echt fijn hoe mensen je blij kunnen maken met zoiets!

De zon ging prachtig onder. Hopelijk komt ze morgen ook weer prachtig op. Dat geeft licht en lucht in deze zorgelijke en spannende tijd.





Een klein kringetje

We leven in een steeds kleiner kringetje. Gisteren mochten we nog naar een kerkdienst, al was dat op een andere locatie en met maar een klein aantal mensen. Maar met mensen die in de gezondheidszorg werken in huis, leek het ons beter om thuis te bijven en met de kerkdienst mee te luisteren. Zojuist hoorden we, dat dat ook tot 1 juni de nieuwe regel zal zijn. De nieuwe maatregel verbaasde me niets, maar uiteraard is het wel moeilijk en verdrietig. Het spreekwoord zegt: ¨Ontberen doet waarderen.¨ En zo is dat. We hebben gisteren de lege tijd maar gevuld met extra veel zingen.


Ook de scholen zullen mogelijk tot 1 juni gesloten blijven. En dus was het vandaag weer thuisonderwijs. Dat gaat tot op heden prima. Maar ik denk, dat de kinderen het vast wel heel speciaal en fijn zullen vinden, als ze te zijner tijd weer naar school zullen mogen. Het is toch wel heel saai zonder echt contact met je vrienden en vriendinnen! Ook voor de schoolkinderen is het kringetje heel klein!

We proberen oog te houden voor alle mooie dingen.

Bijvoorbeeld voor een bosje narcissen dat mooi bloeit.


En ook voor de plaatjes, voor in het verzamelalbum, die in de brievenbus lagen. Met de buurvrouw heb ik steeds ook alleen maar app-contact. Zij hebben een herstellende in huis en het is dus extra gevaarlijk, als daar de corona nu toeslaat. Maar via de app kunnen we ook prima bekijken wie er nog welke plaatjes mist. Er zijn mensen op het dorp, die er een hele administratie op na houden van wie nog welke plaatjes mist of dubbel heeft :-).

Daarvoor ontbreekt het me op dit moment aan tijd. We proberen hier nog steeds elke dag zoveel mogelijk pakketten op de post te krijgen. Overal is bloem, meel en gist uitverkocht, of zijn er molens gesloten. Dan is het een uitkomst, als je het nog online kunt kopen. Het is alleen de vraag, hoe lang we het zo nog volhouden. We doen het, zolang het kan.

We hebben vanmiddag de pakketten maar weer naar een groot business point gebracht. Daar is de 1,5 meter-ruimte-regel gemakkelijker na te leven. Bij zo´n business point kun je alles zelf doen en hoeft er geen medewerker aan te pas te komen. Dat is een stuk veiliger.

Vanavond hebben we ook nog een bestelling op locatie bezorgd. Ook daar was goed over nagedacht. Eén mevrouw bestelde voor haar eigen gezin, maar meteen ook voor drie buurvrouwen. We hebben de dozen op de stoep uitgewisseld. Deze mevrouw belde me vorige week al heel bezorgd op. Ze zat met een aantal schoolgaande kinderen thuis en viste steeds achter het net, als ze in de supermarkt brood ging halen. Het is voor haar dus een hele opluchting, nu ze voorlopig voldoende grondstoffen in huis heeft, om zelf brood te bakken.

Intussen vonden wij het ritje geen straf. Wat is het fijn, om nog even te genieten van de mooie lucht, ook al is het vanachter het autoraam!


Ik heb vandaag niet veel aan het huishouden kunnen doen. Alleen heb ik serieus aandacht besteed aan de warme maaltijd. Dat kon, omdat Willem de pakjes voor me wegbracht. Zo had ik wat meer tijd voor het koken. We eten hier heel matig vlees. Maar vandaag maakte ik een keer een pannetje halve kippenpoten klaar. Dat was een feestje voor de vleeseters, hier :-).


Het was een onderdeel van een ouderwets, Hollands prakkie: bruine bonen met appelmoes en stroop en gekookte aardappels. De appelmoes was van goudreinetten. Lekker een beetje zurig dus. De maaltijden en de koffiemomenten zijn toch wel de vaste bakens op de dag. Daar probeer ik dus steeds serieus aandacht aan te besteden. En verder leven we erg bij de dag, zoals, denk ik, iedereen op dit moment. Alle zekerheden, die je meende te hebben, zijn weg!

Een latertje

Het is al laat. Eigenlijk een mooie tijd om naar bed te gaan. Maar ik moet nog wachten, tot mijn brood uit de oven komt. Dus schrijf ik nog maar even een logje.

Ik kon het vandaag niet maken, om te spijbelen met het huishouden. Ik had immers gisteren het minste van het minste gedaan. Mijn dag begon dus maar weer met de was :-). Was is er altijd. Daar hoef je nooit naar te zoeken. Er lag nog strijk- en vouwgoed van zaterdag. Dat heb ik eerst weggewerkt.


Er verder heb ik de dag door steeds een was aangezet en een was opgehangen. Net zolang tot al mijn rekjes vol hingen. Nu ben ik weer redelijk bij.

De dag was weer stralend.


Ook Arie genoot van de zon. Ze is niet echt zo´n buitenkat als wat ze in het asiel over haar hadden gezegd. Ze wil wel regelmatig naar buiten, maar zit dan met een half uur alweer voor het raam te mauwen, dat ze erin wil. Kijk, binnen is het ook gewoon zo lekker warm, hè. Vooral in het zonnetje :-).


We hebben het hier verder de hele dag weer erg druk gehad met bestellingen klaarmaken en inpakken. Althans, dat was het werk van Maria en mij. De rest had het druk met schoolwerk en kantoorwerk. We vervelen ons geen moment.

Aan het einde van de dag hadden Maria en ik 50 bestelling klaarstaan om te verzenden. Ik ben ze samen met Willem weg gaan brengen. We gingen vanwege de veiligheid weer naar het grote postnl business point. Daar hadden ze de corona-maatregelen weer verscherpt. Er stond iemand bij de deur, die er streng op toe zag, dat er maar 1 persoon tegelijk bij de zelfscanbalie stond en dat er op dat moment niemand achterlangs liep naar de winkel. Zo bleef de 1,5-meter-grens veilig bewaakt.

Wij hebben onze maatregelen ook verscherpt. Klanten, die hun bestelling willen afhalen, geven van tevoren door, wanneer ze komen. Wij zorgen dan, dat de bestelling klaar staat in de portiek. Zo hoeven we geen fysiek contact te hebben met elkaar. Elk klein beetje kan helpen in de strijd!

Willem en ik pakten onze pakketten op een rolcontainer en een platte kar en wachtten tot we aan de beurt waren.


Daarna was het snel gepiept en konden we weer naar huis.

Het was kliekjesdag bij ons vandaag. Ik had stamppot rauwe andijvie, die ik in een koekenpan opbakte. Lekker met kaas erover. Ook was er nog spaghetti. En er lagen 2 slavinken en een stukje kipfilet in de koelkast, die op moesten. Alles bij elkaar was er voor elk wat wils. Twee hadden geen trek in de voorgeschotelde kliekjes. Die namen liever boterhammen. Nou, ook best, hoor. Ieder zijn meug.

Na het eten toog Maaike naar zolder voor haar celloles. Dat gaat nu per Skype. Goed te doen.


We ruimden snel de etensboel op en ik draafde nog even naar boven om was op te hangen. Ook zette ik de brooddegen te kneden. Precies op tijd waren we klaar, om naar de meditatie te luisteren. In deze bijzondere tijd houdt de dominee regelmatig een meditatie en daar konden we online naar luisteren. Willem zorgde voor de techniek.


Dat kwam helemaal goed. De meditatie was uit de Klaagliederen van Jeremia, het eerste hoofdstuk, het eerste vers. Een bijbelgedeelte, wat goed past in deze tijd.

Na de meditatie was het koffietijd. Daarna hebben Hans en Maaike nog tot dik half 11 meel en bloem en rozijnen en sesamzaad en zadenmix staan inpakken. Heerlijk, zulke hulp! Had ik intussen tijd voor het beantwoorden van 1001 mailtjes en het bestellen van marseillezeep. Ik was zo druk, dat ik haast vergat, dat de broden nog gebakken moesten worden. Tja, dan wordt het dus een latertje :-).



Een beetje stroef

Vandaag liep het een beetje stroef allemaal. Niet direct bij het opstaan, maar meer later op de dag.

Toen ik vanmorgen opstond, ben ik nu eens niet met de was begonnen, maar ben ik in de keuken aan de slag gegaan. Het is fijn, als er op deze drukke dagen alvast het één en ander klaarstaat voor het avondeten, zodat onze avondspits soepel verloopt.

Als eerste maakte ik een flinke pan tomatensoep. Ik had nog een mooie portie tomaten liggen, die nodig op moest. Het werd een simpel soepje van ui, knoflook, tomaten en bouillon van bouillonpoeder. Wat gedroogde tomatenpoeder erbij voor het kleurtje en wat gedroogde peterselie om het af te maken.





Ik schilde ook vast een pan aardappels. De aardappels worden een tikje rimpelig. Maar als je ze in schoon water in de koelkast zet, knappen ze weer helemaal op.



Ik kookte ook vast twee liter custardvla. Lekker met een vleugje amandelextract erdoor. Mmm.



Toen was het bijna tijd voor het ontbijt en kookte ik nog wat eieren. Verse eieren van een paar huizen verderop, waar de kippen vrij rondlopen en er een kastje staat met eieren voor de verkoop.


Tot zover geen vuiltje aan de lucht.

Na het ontbijt stapten Maria en ik in de caddy om meel bij de molen te gaan halen. Ik had ´s morgens een appje gekregen, dat er geen tijd was om te helpen met het inladen van de caddy en dat ik maar een sterke sjouwer mee moest nemen. Dat begreep ik natuurlijk wel. Het is gewoon heel druk. Maar ik heb hier overdag geen sterke jongens of mannen vrij rondlopen om mij te helpen met sjouwen. Het gaf niet. Maria en ik konden dat ook best wel samen. We doen tenslotte altijd álles samen en zijn sámen best sterk.

Toch was het wel even schrikken, toen we bij de molen kwamen en zagen hóeveel er klaarstond!


Dapper begonnen we de caddy vol te stouwen. Totdat hij helemaal vol was. We konden het niet in één keer laden! Dat was een streep door de rekening. Nu moesten we twee keer heen-en-weer rijden. Hè vervelend! Dat kostte enorm veel tijd, die we eigenlijk niet hadden. Want we moesten pakketjes klaarmaken. Graag zoveel mogelijk, want we willen van onze achterstand af raken.

Het was niet anders. We tuften terug naar huis. Kwamen daar rond koffietijd aan, dus zette ik meteen even een bakkie. Willem laadde de caddy voor ons leeg en we vertrokken weer. Op de terugweg moesten we meteen even naar de papierhandel. Maandag waren er niet genoeg dozen daar en vandaag zouden er weer binnenkomen. Uiteindelijk waren we pas met de lunch thuis. De hele morgen alleen maar aan het ritten geweest.

Het werkte, denk ik, een beetje op mijn zenuwen. We hebben vanmiddag keihard gewerkt en toch nog 31 pakketten klaar gekregen. Dat was fijn. Maar het is níet fijn, als andere dingen dan gaan achterlopen. Ik had ons bed vandaag niet eens opgemaakt. En de keuken was een bende. En er was niet gestofzuigd. Gelukkig kwam Wilma even langs en bood de helpende hand. Zo kwam het toch nog goed. De pakketten gingen op de post en we hadden lekker te eten.

Tijd om in te kakken had ik niet. Want vanavond moest ik mijn vier-wekelijkse bijdrage aan de culinaire rubriek van Terdege inleveren. En zo kwam het, dat ik gaar en wel, vanavond nog weer koekjes stond te bakken.

Ik kan er niet goed de vinger opleggen, waarom het was. Maar deze dag verliep gewoon een beetje stroef. Ik ga maar eens een beetje eerder slapen. Dat is vast geen verkeerd idee :-).

Nog even iets leuks. Vanavond ging Hans nog weer even bij zijn hondje kijken. Wat groeit ze hard, onze Kyara! Maria en Henk gingen mee. Aaaah, zo lief! Nog een paar weekjes, dan komt Kyara bij ons wonen!!!



Gladjes

Gelukkig verliep het vandaag lekker gladjes allemaal. Ik ging gisterenavond wat eerder slapen. En vanmorgen ben ik weliswaar gewoon om 5 uur opgestaan, maar heb ik zomaar rustigaan wat rondgekeuteld. De keuken was een puinhoop, omdat ik gisterenavond nog koekjes had staan bakken voor de kookrubriek. Alle foto-apparatuur stond er nog opgesteld. Ook stond er nog vaat. En niets is deprimerender in het huishouden, dan een vuile keuken. Daar moest ik echt eerst wat aan gaan doen! Dus ruimde ik de vaatwasser uit, zette de vuile vaat erin, ruimde meter voor meter m´n aanrechtblad leeg en voilà! Nadat Hans en Koos naar hun werk vertrokken waren, ben ik lekker nog een half uurtje terug in bed gekropen. Dat was precies wat ik nog even nodig had, om deze nieuwe dag weer met frisse moed in de ogen te kijken.

We zaten even later met z´n vijven aan het ontbijt. En na het ontbijt gingen Henk en Jan aan hun schoolwerk. Henk verdween als eerste naar boven. ¨Nou, ik ga naar school, hoor. Tot vanmiddag,¨ grapte hij. Ook Henk zat vandaag beter in z´n vel dan gisteren. Gisteren mopperde hij steeds, dat hij geen concentratie had. Dan duurt zo´n schooldag zooooo lang. Maar vandaag ging het fluitend. Gelukkig maar.

Maria had telefonisch therapie en sloot zich op in haar slaapkamer. Intussen gaf ik een flinke slinger aan de huishouding. Ik maakte de woonkamer en onze slaapkamer netjes en sorteerde een paar wassen. De wasrekken op zolder maakte ik leeg. Zo, die kon ik vandaag mooi weer vol wassen :-).

Voor ik het wist was het alweer 10 uur. Koffietijd. Mèt de koekjes van gisterenavond natuurlijk. Die verdwenen als sneeuw voor de zon. Goed teken.

Na de koffie togen Maria en ik naar de inpakruimte. We werken tegenwoordig met wegwerphandschoenen aan. Ook al in verband met de strijd tegen de Corona. Elegant hè?


Waar het met dat Corona heen moet? Bij Maaike op haar werk zijn enkele bewoners postitief getest. Dat brengt een hoge werkdruk en veel emoties met zich mee. En uiteraard de spanning, wie er allemaal óók besmet zijn en ziek worden.

Rond de middag hoorden we, dat er vannacht een tante van me is overleden. Ze is slechts één dag ziek geweest. Of de oorzaak (mede) Corona was, weten we niet. Maar in deze tijd is een sterfgeval extra verdrietig, met alle beperkende maatregelen rond afscheidnemen en begraven.

Maria en ik hebben samen heel wat bestellingen klaargemaakt. Steeds als we een product niet op de plank hadden staan, lasten we een inpakmomentje in. Dan maakten we snel een voorraadje en gingen weer verder met de bestellingen.

We boffen met onze prachtige werkplek!



Aan het eind van de dag stonden er 40 pakketten klaar. Willem en ik brachten ze weer samen weg, terwijl Maria voor het eten zorgde. Ze maakte een makkelijke maaltijd klaar met ovenfrites, een grote kom salade, hamburgers en vegaburgers. Iets wat iedereen lekker vond :-).

Terwijl de zon weer schitterend onderging


nam ik pauze in de badkamer. Rond koffietijd was ik weer zo fris als een hoentje. Zó fris, dat ik samen met Maaike nog een dik uur heb staan inpakken: roggebloem, tarwebloem, italiaanse kruiden en broodzout. Zo. Dat staat dan alvast klaar voor morgen. Dan zijn we met een aardig ploegje en hoop ik eens een flinke klap op de stapel orders te kunnen geven.

Koos was vanavond zowaar buiten aan het opruimen. Het lekkere weer inspireert. De rommel die hij tegen kwam, verstookte hij meteen maar. Mooi kampvuurtje :-).




En zo kwam de donderdag ook weer aan een eind. Nu eerst maar eens een poosje naar de binnenkant van mijn ogen gaan kijken.

Overleven

M´n dag begon stil en overzichtelijk: achter de strijkplank met m´n aandacht bij een preek. Het zijn mijn gouden dag-momenten. De rest van de dag is het namelijk verre van stil en ook niet zo heel overzichtelijk. Zeg maar gerust: lichtelijk chaotisch, af en toe!

Het blijft maar druk en druk en druk in de webshop. Het wordt een saai verhaal hier op mijn blog. Maar ooit zal het toch wel een keer weer rustig worden? Zodat ik een moestuintje kan aanleggen en wandelingen kan maken? Of dozen vol foto´s uitzoeken en eens achter de naaimachine kruipen? Of een leuk brei- of haakwerk ter hand nemen? Of een dagje jam koken of wecken?

Er komt momenteel helemaal niets van al m´n plannetjes terecht. Maar het geeft niet. Iederéén staat op standje ´overleven´. Of het nu gaat om oude of zieke mensen, die aan huis gekluisterd zijn. Of moeders met jonge kinderen, die niet weten hoe ze alle verplichtingen gecombineerd moeten krijgen. Of de mensen, die door het virus getroffen zijn. Voor hen heeft het woordje ´overleven´ wel een heel letterlijke klank!

Op Maaikes werk is de eerste corona-dode al te betreuren. Iets wat er echt stevig inhakt. En ik lees net, dat in de familie van mijn zus en zwager ook al iemand flink ziek in het ziekenhuis ligt vanwege corona. Het is een moeilijke tijd. Maar er zijn ook mooie dingen. Kleine gebaren, die je zó goed doen!

Vandaag liet een klant een geschenk achter op de stoep: 2 flinke gemberwortels, 3 prachtig genaaide en goede mondkapjes (voor het geval dat ...), een kaartje en ook nog een een speciaal opstekertje voor Maria.


Weer iemand anders stuurde een lief kaartje over de post.



Ik kreeg lieve mailtjes en mooie gezangen toegestuurd. Dat doet me echt goed!

We hebben vandaag de hele dag met z´n vieren aan de webshop gewerkt. Gerwin is vanmorgen eerst weer twee keer heen-en-weer naar de molen gereden voor nieuwe voorraad. Maaike, Maria en ik hebben de hele dag spullen ingepakt en pakketten klaargemaakt.



We wilden er graag 60 af krijgen, vandaag. Dat bleek niet haalbaar. Het werden er ´maar´ 42. Maar we hebben wel heel veel ingepakt klaarstaan, zodat we wellicht morgen bij gezondheid (wat heeft dat nu extra lading) nog wel weer een flink aantal pakketten op de post krijgen.

Er gaat veel tijd zitten in het beantwoorden van telefoontjes en mailtjes. Soms omdat er iets misging, wat weer recht gezet moet worden. Er is bijvoorbeeld bloem geleverd in plaats van meel. Of er mist iets in de bestelling. Gelukkig komt het niet heel vaak voor. Want dat is nu eenmaal nooit leuk. Maar ik krijg ook 100 keer de vraag, wanneer de bestelling geleverd gaat worden. Of mensen doen kennelijk nooit online hun boodschappen en hebben hulp nodig bij het bestellen (adem in, adem uit; normaal ben ik echt wel geduldig, maar nu is dit lastig). En naast alle drukte heb je toch ook je (grote) gezin om voor te zorgen.

Aan het einde van de middag brachten Willem en ik de pakketten weg en reden we meteen nog maar weer langs de papierhandel. Alwéér dozen halen! Ik had ze al klaar laten zetten. En vooruit, ik nam ook meteen maar een verpakking toiletpapier mee. Ik had nog geen rolletje gekocht, sinds ze gehamsterd worden, want ik heb altijd een royale voorraad. Maar nu had ik gisteren het laatste pak geopend en werd het tijd om voor nieuwe voorraad rond te kijken. Ik lees regelmatig van mensen, die daar verschillende winkels voor af moeten lopen. Daar heb ik nu echt geen tijd voor. Vandaar dat ik de eerste rollen die ik spotte maar meteen heb meegenomen. Een grootverpakking. Ha, ha. Tien jaar poepen (aldus Rutte) zullen wij dáár niet mee halen. Maar we komen vast wel een eindje.


Toen we terug bij huis kwamen, zag ik iets waar ik blij van werd: Maria was heerlijk buiten! We hebben de afgelopen twee weken nauwelijks buitenlucht gehapt. Er was geen tijd voor. En daarom was ik extra blij, dat Maria lekker in het zonnetje bezig was aan haar konijnenhok. De konijnen zitten sinds de verhuizing in een binnenhok. Het buitenhok moest eerst van nieuw gaas en een verfje worden voorzien. Maria trof alvast voorbereidingen.


Er was nog méér bedrijvigheid om het huis. Hans en Koos waren aan Koos z´n auto aan het klooien.


Heerlijk in de avondzon!

Morgen is Koos van plan om om het huis te werken. Er liggen aardig wat stukken boomstam, die gekloofd/gezaagd en opgeruimd moeten worden. Er is nog geen houthok. Er moet dus nog maar even een tussenoplossing bedacht worden. De boel ligt buiten al een poosje stil, vanwege gebrek aan tijd. En de portemonnee is ook wel leeg, na al het klussen. Dus hier en daar wacht er wat (zei ze eufemistisch). Er zijn een paar dingen, die bovenaan mijn wensenlijstje staan. Die buitenboel is er één van. Een andere wens is: raambekleding!! Zeker nu de zon kracht krijgt. Ik wil zo snel mogelijk iets om de zon buiten te kunnen houden. En bovendien zal het er ook wat beter uit gaan zien allemaal. Het is van buitenaf net een vissenkom bij ons, zo zonder iets voor de ramen. En van binnen voelt het, alsof ik in de etalage zit, als ik op de bank zit. Ha, ha. Misschien maar goed dus, dat ik niet zoveel zit :-). Maar opruimen kost niets. Dus ben ik blij met alles wat Koos morgen voor elkaar krijgt.

Nu eerst maar weer een poosje slapen. Het wachten is nog op één kind. Als die thuis is, duik ik in mijn mandje.

Tijd voor rust

Vandaag ben ik wat later opgestaan dan normaal. Het was dik 6 uur. Nog vroeg zat voor de zaterdagochtend, maar toch wilde ik wat langer slapen. Ik werd niet heel uitgerust wakker. Dat was niet zo vreemd, want de vloerverwarming is bij ons nog steeds niet goed ingeregeld. Wij weten nu wel, hoe we het koel in onze slaapkamer moeten krijgen/houden. Maar dat moet met een trucje. En dat trucje was Willem gisterenavond vergeten toe te passen. Gevolg: een warme slaapkamer, waardoor ik alles aan elkaar lag te dromen. Enigszins gekraakt stond ik op en ging het noodzakelijkste zaterdagwerk doen. Brood bakken bijvoorbeeld.



Zodra alles ´liep´ ben ik naar de inpakruimte gegaan, om bloem en meel in te pakken, zodat er vandaag lekker veel bestellingen de deur uit konden.

Intussen was Koos buiten aan de slag gegaan. Er lag al drie maanden een flinke bult hout voor ons huis. Dat moest gekloofd en gestapeld worden. Bij gebrek aan een houthok, kwam het aan de zijkant van het huis. Daar ligt het voorlopig ook wel even goed. Aan het eind van de ochtend hielp Hans nog een poosje mee. En zo is er flink wat werk verzet.







Ik heb me de hele dag met de webshop bezig gehouden. Vanmorgen had ik hulp van Maria. Maar vanmiddag moest ik het alleen doen. Het lukte me om 46 pakketten af te krijgen voor de post. Een fijn gevoel. Maar ik voelde goed, dat ik aan een rustdag toe was. Op den duur heb je zóveel aan je hoofd, dat er gemakkelijk fouten gemaakt worden. 

Aan het eind van de middag ging ik nog even samen met Henk naar de Spar in het dorp om een Toogoodtogo pakket op de halen. De supermarkt heeft altijd leuke pakketten en ik had geen verse groente meer voor morgen. Ik hoopte, dat dat in het pakket zou zitten. En jawel: een zak spinazie, een zakje chinese roerbakgroenten, een zakje gesneden snijboontjes en een zak bloemkoolroosjes. Van de spinazie maak ik een salade, denk ik. De rest wordt een lekkere groenteschotel. Nog een blikje maïs, of zo, erdoor. Dat wordt vast lekker.

Er zat nog lekkere Old Amsterdam Beemster kaas in het pakket. En twee Breakers, een pot Skyr en een pak yoghurt. Allemaal goed bruikbaar spul, wat mooi niet de vuilnisbak in hoeft.

Op de terugweg hebben we een poosje gekeken naar de nestelende ooievaars op de kerk. Prachtig!



We zaten weer met een tafel vol aan de zaterdagse frieten en hadden een fijne avond met elkaar. Nu is tijd om zachtjesaan maar eens naar bed te gaan. Vannacht hebben we immers een uurtje korter vanwege het klok verzetten. Maar morgen is het weer thuiskerk. We kunnen ons zó vanaf de ontbijttafel op de bank installeren om met de dienst mee te luisteren. Niet fijn, dat we niet naar de kerk kunnen. Maar wèl fijn, dat we toch online de dienst kunnen meebeleven. En ook fijn: de diensten zijn nu weer op de gewone tijden.

De regenboog

We zaten vanmorgen net aan het ontbijt uit de Bijbel te lezen, toen ik vanuit mijn ooghoeken twee witte bedrijfsauto´s het erf op zag draaien. OEPS! Zou dat de loodgieter zijn? Ik dacht eigenlijk, dat die pas volgende week maandag zou komen. Maar ja hoor, het was inderdaad de loodgieter. Maar liefst met drie man sterk. Willem ging naar de deur en er was even wat gestuntel. Want ja, overleggen wat er gedaan gaat worden, terwijl je anderhalve meter bij elkaar vandaan moet blijven, voelt toch ongemakkelijk. Toch was alles snel duidelijk en de mannen gingen aan de slag. Aan mij de eervolle taak om al om 9 uur voor 8 personen koffie te hebben. De drie mannen maar aan de lange eettafel en de thuis-zijnde gezinsleden in de voorkamer op de bank. Het viel me op, dat de mannen keurig en goed hun handen wasten voor de koffie. Toch heel fijn, als mensen de maatregelen zo goed mogelijk proberen op de volgen!

De mannen kwamen van alles doen. De vloerverwarming moest opnieuw ingeregeld worden, want daar waren een paar foutjes ingeslopen. Als het goed is, is de temperatuur van onze slaapkamer nu goed geregeld en niet meer gekoppeld aan die van de woonkamer. In de woonkamer is een segment, wat het eerst niet deed, maar het nu wèl moet doen. En Willem z´n werkkamertje heeft een aparte thermostaat gekregen. Ook heel handig!
Op de slaapkamers hangen de oude radiators. Maar als er beneden geen ´vraag´ was in het circuit (omdat alle ruimtes op de ingestelde temperatuur waren), deden boven de radiators het niet, ook al stonden ze open. Om te slapen hoef je natuurlijk geen radiators aan te hebben. Maar als je huiswerk zit te doen, of achter de computer zit, is warmte wel fijn. Daar zijn dus aparte thermostaten gekomen, die op afstand communiceren met de ketel. Nu kunnen de kinderen op elke kamer apart de radiator naar believen de temperatuur regelen. Wat een luxe toch eigenlijk!
Dan was er nog een rookgasafvoer van de CV-ketel, die niet op een goede plaats naar buiten aangelegd was. Dat is nu netjes volgens de voorschriften gedaan. Het was nog best een klus, maar die pijp komt nu een verdieping hóger uit de muur. Of eigenlijk: uit het dak.


En tot slot zijn de mannen bezig geweest om de workshopzolder van water en een afvoer te voorzien. De afvoer is er al, maar het water is nog niet klaar. Wordt vervolgd dus.

Terwijl de mannen hard aan het boren en zagen en weet-ik-veel waren, zaten we hier voor de derde week met thuis-onderwijs.


De ene dag gaat het beter dan de andere dag. Vandaag had Henk me best regelmatig nodig en zijn werk is niet helemaal af gekomen. Morgen maar een wat meer productieve dag, zullen we hopen. Hij loopt in elk geval nog niets achter. Dat is fijn. Ook Jan bevalt het thuis-onderwijs nog prima. We hoorden vandaag dat het zeker tot 1 juni gaat duren. Maar daar hadden we al rekening mee gehouden. Het is nog een hele ruk. En ik betwijfel het eerlijk gezegd, of de jongens vòòr de zomervakantie nog naar school zullen kunnen.

Ook Willem werkt voor de derde week thuis. Hij heeft wel veel contact met z´n collega´s. Maar drie volle weken in een klein werkkamertje is toch best pittig. Het is niet anders.

Samen met Maaike en Maria heb ik de hele dag bestellingen klaargemaakt en van alles ingepakt en van alles besteld en telefoontjes en e-mailtjes beantwoord. Er ging weer een vracht bestellingen op de post. Maar we zijn de achterstand nog niet aan het inlopen. Het blijft druk. Ik krijg allerlei adviezen: doe de shop (een poosje) dicht, bijvoorbeeld. Ik zou dat op zich best willen, om die achterstand weg te krijgen. Want die bezwaart me toch wel. Maar ja. Ik ben bang, dat zodra de webshop weer openstaat, er meteen ook weer een hausse aan bestellingen zal zijn. Dan is het alleen maar wat uitgesteld. Ik kijk het allemaal nog even aan.


Vanavond was daar toch een moment van stilte. Er stond zó´n prachtige (dubbele) regenboog aan de hemel, dat het me ontroerde. De regenboog is toch het teken van Gods trouw. Een teken, dat Hij Zelf gegeven heeft. Maar ook, als je dat níet gelooft, is zo´n boog zó schitterend, dat je vanzelf stil wordt. Toch?


Mijn boog heb Ik gegeven in de wolken;
 die zal zijn
 tot een teken des verbonds 
tussen Mij en tussen de aarde.
Viewing all 1324 articles
Browse latest View live