Even een hapsnap-logje. De WiFi ligt er hier uit. Ik heb daarom mijn mobiel maar hotspot gemaakt, maar ik heb maar een klein abonnementje. Ik ga het dus niet te lang maken.

Er valt ook niet zo heel veel te vertellen vandaag. Er was niet veel te beleven. Wat me vandaag wel weer extra opviel is, dat we in dit huis zoveel méér verbonden zijn met ´buiten´. Wat daar ook wel aan meehelpt is, dat we nu Ciara hebben, die steeds uitgelaten moet worden. Minstens één keer per dag neem ik het uitlaatrondje voor mijn rekening. Vandaag ging ik twee keer. Het is heerlijk om verplicht buiten te zijn. Je maakt het vanzelf allemaal mee: licht, donker, koude, hitte, droogte, regen.

Toen ik Ciara vanmorgen uitliet was het vooral heel grijs. Maar tussen de middag was het een stuk lichter. Ik liep met Ciara naar de wei met de schapen. Ciara liep eerst wat aan de kant te schooien. De schapen stonden ver weg, helemaal bij het hek naar het volgende weiland. Op een gegeven moment zagen ze me lopen. Maar Ciara zagen ze niet. Nieuwsgierig en blij kwam het hele troepje schapen naar me toe gerend. Totdat ze Ciara zagen. Toen stonden ze ineens stil en keken schaapachtig (ja, hoe anders?) en afwachtend naar Ciara. Op dat moment zag Ciara de schapen ook. Ook zij stond stil en ging er zelfs eens bij zitten. Ze keek en keek. En de schapen keken terug. Ik vond het zó komisch! Ciara is nog zó´n echte pup. D´r ene oor hangt nog vaak. En dat maakt haar zo schattig.

Op een gegeven moment had Ciara voldoende moed verzameld om eens heldhaftig naar de schapen te blaffen. Grapjas. De schapen blaatten nog net niet terug :-).

We genoten van een heerlijke lunch. Om de vakantie te vieren en eens een keer ´uit de band´ te springen, waren Willem en Jan heerlijke broodjes gaan halen. Lekker, zo´n verwennerij. We waren maar met z´n vieren en zaten aan een halve gedekte tafel. Op de andere helft stond een bos verjaardagsbloemen van Maaike, waar de lelies net van open waren gegaan. Wat mooi!

Vanmiddag zijn we bewust met de koffie weer naar buiten gegaan. Elk streepje zon en elk snuifje buitenlucht pakken we mee. Het was nogal winderig, maar in een beschut hoekje was het heerlijk. Omdat ik tussen de middag best lang met Ciara gewandeld had, lieten we haar nu even aan haar riem aan een pin in de tuin. Ciara geeft er geen zier om, dat die tuin nog een woestenij is. Lekker graven!!

Vanavond hield onze dominee de (bijna) wekelijkse meditatie, die we online meeluisterden. Aan het begin zaten we in de felle zon en vroeg Willem of ik de mobiele zonwering even voor het raam wilde plaatsen. Toen het afgelopen was zaten we in het donker. Er dreigde een onweersbui.

Wat een gaaf gezicht! We kregen de volle laag. Wim en Geertje wonen hier hemelsbreed maar een kilometer of 10 vandaan en hadden er prachtig zicht op.

De bliksem sloeg vlakbij in.

En vijf minuten later kregen we weer nog een streep avondzon. Echt bijzonder!

Wat geniet ik van het buitenleven en buiten leven! Met het weer en de natuur. Daar krijg je nooit genoeg van.

Ik wil in dit korte logje ook nog even dank overbrengen namens Stichting Stéphanos aan alle gulle gevers. In de advertorial die ik vrijdag schreef, vroeg ik aandacht voor een actie voor door de Corona getroffen gezinnen in Malawi. De fondsenwerver van de stichting belde gisteren op, dat er een prachtig bedrag binnen gekomen is, waar heel veel gezinnen mee geholpen kunnen worden. Kijk, daar krijg ik het warm van op deze wat kille laatste april-dag!

Morgen mei! Mijn lievelingsmaand.

PS: Ik krijg al allemaal bezorgde berichtjes over die lelies. Want die zijn giftig voor katten. Ja, dat weet ik. Maar Muck loopt nog niet door ons hele huis. Die ´woont´ nog boven bij Koos op de kamer. Die mag in stapjes steeds een groter stuk huis ontdekken en zo aan het huis en aan onze stemmen en aan ons wennen. Ze kent nu Koos z´n kamer en daar staat regelmatig de deur open, zodat ze ook op Maaikes kamer kan komen en op zolder. De zolder vindt ze het fijnst. Daar staan spullen waar ze achter kan kruipen. Muck is best verlegen. We geven haar de tijd!

Mijn wekker stond vanmorgen op 4.50 uur. Ik had namelijk met Hans afgesproken om om 5.00 uur mijn bijenkasten te gaan verplaatsen. Bijen verhuis je óf na zonsondergang, óf voor zonsopkomst. Dan zitten alle bijen in de kast. Als ze na het verhuizen gaan vliegen, oriënteren ze zich meteen vanaf hun nieuwe standplaats. De bijenkasten stonden aan de rand van onze tuin. Maar daar moest vandaag een beschoeiing gezet worden. Gelukkig mochten de kasten zo lang in het weitje naast ons huis staan.

Mijn bijenkasten zijn heel oud en een beetje krakkemikkig. Het verplaatsen moest dus met beleid gebeuren, anders kon het op ´feest´ uitlopen. Voor de zekerheid had ik Hans mijn bijenkiel aan laten trekken (zijn lijf reageert nogal fel op een bijensteek) en zelf had ik een kap over m´n hoofd getrokken. Voorzichtig gespten we spanbandjes om de kasten. We haalden het hek naar de wei weg en tilden de kasten op hun nieuwe, tijdelijke standplaats. Het verliep allemaal gladjes en bij het eerste ochtendgloren hadden we onze eerste klus geklaard.

Om half 8 kwam Aad Molendijk, de stratenmaker, aan. Hij is deze week, samen met Hans en Koos, hier aan het werk aan het erf. Koos heeft nog wel last van zijn gebroken sleutelbeen, maar zag het helemaal zitten om vandaag te kranen. De jongens hebben enorm hard gewerkt. Van ´s morgens in de miezer, tot ´s avonds in de avondzon.

Intussen werd er bínnen ook hard gewerkt. Er was letterlijk: werk aan de winkel. Behalve dat Maria en ik de hele dag hebben ingepakt en pakjes klaargemaakt, werden beneden door Jan-Hendrik de nieuwe stellingen vakkundig in elkaar gezet.

Het is wel even alles tegelijk, nu, maar wat ben ik blij!

Nadat Willem om 17.00 uur met de pakketten wegreed naar de post, hebben Maria en ik nog een slinger aan groenten- en fruitverwerking gegeven. Zaterdagmiddag was ik bij de groentenkraam langs geweest en mijn auto lag behoorlijk vol.

Ik had er al het één en ander van uitgedeeld,

maar de rest is om te verwerken voor ons eigen gezin.

Zondagochtend had ik sinaasappels en grapefruits geperst voor bij het ontbijt. Tussen de middag aten we paarse bloemkool en ijsbergsla. ´s Avonds was er bij de maaltijd een grote schaal fruit. Vanmorgen heb ik opnieuw sinaasappels en grapefruits geperst. En vanavond stond er stamppot rauwe andijvie op het menu.

Maar er was het één en ander bij wat niet lang meer kon wachten. Dus dopte Maria een flinke hoeveelheid doperwten. Hier en daar liepen de erwtjes al wat uit. Een kniesoor, die daarop let. We hebben ze rauw in de vriezer gedaan. Dan lopen ze in elk geval niet verder uit. Die komen van de week vast wel een keer op tafel.

En omdat er nog even tijd over was, waste Maria ook alvast de tomaten en sneed ze in stukken. Ook de tomaten verdwenen in de vriezer. Daar hoop ik later soep van te koken.

We hadden dus een ouderwets productief dagje. Maar we waren er nog niet...

Na de Dodenherdenking konden we het niet laten om een begin te maken met het verhuizen van de shop. Alles moet uit de ´noodshop´ (op de eerste verdieping, op een slaapkamer) naar de nieuwe shop beneden. We zijn begonnen met alle soorten meel, bloem, bakmixen, gist, zaden en pitten. Als je dan zo bezig bent, kun je bijna niet stoppen. Maar na anderhalf uur hebben we gewoon het licht uit gedaan en hard ¨Tot morgen!¨ geroepen. Het is mooi geweest voor vandaag.

Gisterenavond was het een beetje lastig om te stoppen met het verhuizen van de spullen uit de webshop. Toch lukte het me wel om het werk los te laten en uiteindelijk ontspannen in bed te stappen. Ik was net in het grijze gebied van slapen en toch nog wakker zijn, toen ik hoorde dat Maaike thuiskwam. Klaarwakker was ik weer. En vervolgens had ik een onrustige nacht met allemaal dromen, waarin ik hard aan het werk was. Ik werd moe wakker! Ik draaide me dus nog lekker even om, toen mijn wekker om 5.00 afging en sliep een uur uit. Toen vond ik het wel genoeg. Want net als gisteren, wachtte me een bijenklusje, wat ik graag vroeg wilde doen. Eén bijenvolk had extra ruimte nodig. Er moest een honingkamer op geplaatst worden. Ik had echter te weinig honingkamerramen en moest er een paar bij maken. Dat was niet heel veel werk, want ik had de raampjes maar eens, heel luxe, gemonteerd gekocht. Nu hoefde ik er alleen de wasraampjes in te smelten. Dat was zo gebeurd.

Ik hees me in mijn imkerkiel en stapte in de eerste de beste zevenmijlslaarzen, die bij de achterdeur stonden. Ik legde eerst een moerrooster op de broedkamers en daar bovenop plaatste ik de honingkamer. Hopelijk vinden de bijen de weg. Soms is zo´n moerrooster teveel hindernis om in de honingkamer te komen. Daarom ga ik morgen of overmorgen even kijken, of de bijen de honingkamer ontdekt hebben.

Ik was nog niet heel lang klaar met dit vroege klusje, of daar kwam Aad weer aanrijden. Hans en Koos waren ook al paraat. De mannen gingen vandaag weer verder met de beschoeiing. Ze hebben de hele beschoeiing secuur verankerd. Daar is geen beweging meer in te krijgen!

Intussen waren we binnen de hele dag druk doende met de interne verhuizing. Alle producten uit de webshop zijn van boven naar beneden verhuist. Ze zijn uitgestald in mooie, nieuwe stellingen. Het was nog een heel gepuzzel om alles een logisch plaatsje te geven. Maar het lukte!

De leeggekomen oude stellingen verhuisden we van de slaapkamer naar de inpakruimte. Daar is alles door het plaatsen van de rekken een heel stuk georganiseerder. Wat hebben we hiernaar uitgekeken!

In de tweede helft van de middag heb ik de eerste pakjes klaargemaakt. In de nieuwe shop! Vandaag hoefde ik geen pakjes voor de post klaar te maken in verband met Bevrijdingsdag. Maar ik heb er al wel vast een aantal klaargemaakt om morgen naar de post te brengen. En ook waren er vandaag weer afhaalklanten. Die komen hun bestelde spullen bij ons afhalen. Maar sinds het coronavirus zorgen we ervoor, dat we geen fysiek contact hebben. De orders zetten we klaar in de portiek, waar de klanten ze weghalen. Misschien een tikje saai, maar wel veilig en efficiënt.

Vanavond hadden we een heel feestelijke afsluiter van een dagje hard werken. We gingen thuis uit eten! Dirk en zijn vriendin Mirjam hadden een heerlijk 3-gangen menu voor ons gekookt. Wat hebben we gesmuld! Het was een Italiaanse maaltijd met Frittata als voorgerecht, Risotto uit de oven als hoofdgerecht een een heerlijk toetje met Ricotta als nagerecht. Ik ben vergeten het hoofdgerecht te fotograferen! Wat dom :-).

Het was heerlijk! En het was natuurlijk puur genieten om het eten eens zomaar voorgeschoteld te krijgen :-)

De laatste tijd schreef ik wel vaker de woorden ´in wording´. Zo zaten we bijvoorbeeld regelmatig koffie te drinken op ons terras ´in wording´. Willem werkte aan de lift ´in wording´. Vandaag kwam er een nieuwe ´in wording´ bij: m´n moestuin-in-wording. En o, wat is daar hard aan gewerkt!

Aad kwam vandaag niet. Hans en Koos waren dus samen. Eerst hebben ze voor ons huis gewerkt. Daar moest een betonnen damwandje geplaatst worden, zodat de parkeervakken goed aangelegd kunnen worden.

Wat boffen we met het prachtige lenteweer!

Terwijl de jongens hard werkten, lag Ciara lekker te luieren :-).

En zelf nam ik het er ook eens van. Mijn schoonzus was jarig en ze had mijn twee zussen en mij uitgenodigd om met z´n vieren in de tuin een bakkie te komen doen. Een echte corona-verjaardag dus, met maximaal 3 gasten en voldoende afstand. Maar wat was dat fijn! We hadden elkaar op 12 maart voor het laatst gezien. Op de dag dat mijn jongste zus haar 50ste verjaardag met ons vierde in Villa Augustus. Dat was nèt een paar dagen, voordat de horeca dicht ging. Ik weet nog, dat we toen al twijfelden, of we elkaar nog wel konden/mochten zoenen. Wie had kunnen denken, dat alles zó snel zó zou veranderen!

We genoten van elkaar, van de zon, van het bijpraten. Toch heel anders dan wanneer je via de app met elkaar communiceert. Het was mijn eerste uitje sinds een week of zes, zeven geleden de webshop ontplofte. Ik genoot er dus dubbel van.

Na afloop reed ik meteen door naar de molen om mijn bestelling van meel en bloem en bakmixen op te halen. Ik was net op tijd thuis om nog een leuk aantal pakketten klaar te kunnen maken voor de post.

Juist toen Willem die om 17.00 uur ging wegbrengen, draaide er een enorme kiepwagen het erf op. Dat kostte nog heel wat stuurmanskunst! De jongens hadden een vracht grond besteld. Voor ... jawel! M´n moestuin-in-wording!

Een moestuintje is al jaren en jaren een grote wens van me. In Alblasserdam hadden we daar geen ruimte voor. En een volkstuin ´mocht´ niet van Willem. Die zei: ¨Als jij een volkstuin neemt, ben je nooit meer thuis. Je mag een tuin, als dat bij huis is.¨ Gelijk had hij, hoor. Hij kent me langer dan vandaag.

Een paar jaar heb ik gemoestuinierd in potten en bakken op ons dakterras. En ja, daar had ik enorm veel aardigheid in, ook al was het natuurlijk echt ieniemienie. Later deed ik de imkercursus en wilde ik gaan bijen houden. De enige geschikte plek bij huis was het dakterras. Dus offerde ik m´n moesdak op aan mijn bijen.

Maar nu we verhuisd zijn, is er dan ´bij huis´ ruimte voor een stukje moestuin. Geen enorme lap, maar dat hoeft ook niet. Daar heb ik niet eens tijd voor. Maar het is precies leuk om lekker in te wroeten :-). Toen de jongens vanavond na het eten de grond netjes gemaakt hadden, zag het er echt serieus uit.

Ik kan niet wachten :-). Ja hoor. Ik kan príma wachten. Het duurt echt nog wel even, voordat ik er m´n eerst slaplantje poot. Maar dat geeft niets. Stukje bij beetje wordt het wat.

Kwam er gisteren aan het einde van de middag een grote kiepwagen met grond, nu kwam er in alle vroegte een kiepwagen met zand. Zand erover dus! Over dat terras in wording, weet je wel :-). Die zandbestelling was een beetje ad hoc gedaan door Hans en Koos. Eigenlijk hadden ze dat eerst voor morgen op de planning. Maar er veranderde iets, waardoor ze het liefst vandáág al dat zand hadden. Ze moesten er wel een paar belletjes voor doen. Het ene bedrijf zat vandaag al volgeboekt. Het andere bedrijf had pas aan het eind van de dag een gaatje. Eindelijk vonden ze een bedrijf wat kon leveren, maar dan wel heel snel. Binnen een half uur zou de wagen hier zijn. Rap hebben we toen alles uit onze handen laten vallen en hebben de hoek waar het terras komt leeggehaald. Er stond van alles: twee scooters, een fiets, een tuinset, een parasol, een geïmproviseerde buitenkachel van stenen, autobanden, een konijnenhok. Kortom: het was er een droeftoeter-bende. Ongelofelijk hoe snel de boel leeg was. Precies op tijd.

En of ik even 400 euro kon aftikken. Maar wie heeft er tegenwoordig nog contanten? En dan zóveel? Ik niet. Een pinapparaatje had de chauffeur niet bij zich. Maar gelukkig: ik kon het ook wel gewoon met m´n mobiel overmaken.

Met frisse moed sprong Koos in het shoveltje. Hij zou die berg wel even snel glad trekken. En jawel! Met een half uur was de boel glad!

Echt zó fijn, he! En wat heerlijk om zulke handige knullen te hebben. Ik zou nog niet weten, hoe ik zo´n ding moest starten. Ha, ha.

In de tussentijd was Hans op pad om varkensruggen te kopen. Nee, niet van vlees, maar van beton. Van die ronde dingen, die aan het eind van een parkeervak liggen en waar je met je wielen tegenaan gaat. Willem had al langer op Marktplaats rond gespeurd naar een paar van die dingen. Maar het was hem nog niet gelukt de goede te bemachtigen. Maar nu had hij ze gevonden. In Driebrugge dacht ik. Fijn! Precies op tijd.

Hans en Koos hebben de hele dag weer hard gewerkt en ze zijn een heel stuk verder gekomen. Het is wel een megaklus, hoor. En voor Koos zit het werk en nu zo´n beetje op. Vanaf morgen is er alleen zwaar lichamelijk werk en dat gaat niet met z´n gebroken sleutelbeen. Maar we zien wel hoe ver het afkomt deze week. Grote kans, dat het daarna weer voor weken stilligt. Maar ook dat is niet erg. De jongens hebben vanmiddag een paar rijplaten op het terras neergelegd. Zo hebben we toch een hoekje, waar we kunnen koffie drinken, ook al is er nog niet bestraat.

Zelf was ik vanmorgen ook op stap. Weer naar de molen voor meel en naar de verpakkingsgroothandel voor dozen. Dozen zijn steeds schaars, omdat er zo enorm veel online besteld wordt. Maar een week of twee geleden was het echt drama. Ik had een lijstje bij me met nummers van zes verschillende maten dozen. Maar er waren er maar twee op voorraad. De grootste maat en de kleinste maat. Ze hadden nog wel één soort doos van een tussenmaat, maar die was superdeluxe en heel duur. Een stevige, witte, kartonnen doos, die je helemaal kon vouwen en waar je geen plakband voor hoefde te gebruiken. En ja, precies in een maat, die ik heel vaak gebruik. Ik vroeg, hoeveel die dozen dan moesten kosten. Nou, omdat het crisis was, wilden ze me wel matsen en staffelkorting toepassen. Maar dan nog waren het dozen van twee euro per stuk!! Het was slikken of stikken, want er was domweg niets anders meer. Dus kocht ik de laatste 100 dozen. Met pijn in mijn ~~hart~~ portemonnee. De rest van mijn verlanglijst werd in backorder geplaatst. Vorige week kon ik om één maat dozen komen. En gisteren werd ik gebeld, dat er wéér een maat binnen was. Fijn! Als je alle maten dozen hebt, maakt dat het inpakken een stuk gemakkelijker.

En m´n nieuwe shop werkt ook een stuk gemakkelijker! Wat een genot nu ik alles zó uit de schappen kan plukken. Vanmorgen vroeg had ik al een mooi aantal orders ingepakt. En vanmiddag ging ik samen met Maria vrolijk verder. Maria zou eigenlijk vanmorgen wat inpakwerk doen. Maar het huis dreigde zo langzamerhand ook te verslonzen. Er lag zand op de vloer (vanwege de buitenboel, die op de schop ligt). De keuken was een bende. En de ramen waren ook smerig. Maria had daarom bedacht, dat ze beter even lekker kon huishouden. Goed bedacht! Ze had echt enorm veel gedaan. Ook de nieuwe plee was lekker gesopt en Ciara´s kleed was gewassen. Heel fijn. Zo konden we met een gerust hart verder werken aan de shop, vanmiddag.

Aan het einde van de middag hadden we maar liefst 50 dozen klaarstaan voor de post.

Zo was de dag weer goed gevuld. Het is tijd om mijn ogen eens dicht te doen. Morgen wil ik vroeg opstaan om in de bijen te werken. Ik ben benieuwd of de honingkamer in gebruik genomen is, die ik van de week plaatste. Ook ga ik kijken, of er geen zwermcellen in de volken zitten. Anders ben ik straks een deel van m´n bijen kwijt. Ik werd vandaag voor het eerst dit seizoen gebeld om een zwerm te komen scheppen. Maar ik heb er geen tijd voor en ook geen kast klaarstaan, waar ze in kunnen. Bovendien was het ook nog eens ver uit de buurt. Dus heb ik verwezen naar de plaatselijke imkervereniging. Meestal zijn er in een vereniging wel één of meer imkers, die graag komen scheppen. Maar ik hou m´n bijen liever zelf. Dus pas ik in deze zwermperiode extra goed op ze ;-).

Vandaag zijn er twee tafels geïnstalleerd. Eén om aan te werken en één om aan uit te rusten. Een werktafel en een tuintafel. En van allebei de tafels hoop ik lang te mogen genieten.

Die tuintafel installeren was een koud kunstje. Hans had rijplaten neergelegd op het zand waar het terras moet komen. En daarop zette ik de oude tuintafel met de oude stoelen. Eigenlijk moeten ze nodig een sopje en misschien een olietje of beitsje ofzo. Maar daar was vandaag geen tijd voor. Geeft niets. We hebben evengoed genoten van buiten ontbijten, buiten koffie drinken, buiten lunchen. Het hoekje waar het tuinset staat is een perfect terrashoekje. Er was vandaag zon van ´s morgens half 9 totdat hij onderging. Wat een heerlijkheid!

Voor de fun legde ik een stuk stof uit de lappenbak over de tafel en ik zette er een pot violen op. Die violen kreeg ik ergens in oktober van mijn schoonzusje, toen ze naar ons nieuwe huis kwamen kijken. We woonden hier nog niet en waren volop aan het klussen. Maar juist in die ongezellige chaos was die pot violen meteen al zo leuk. En kijk, meer dan een half jaar later is hij nog steeds leuk!

Het installeren van de werktafel was heel wat meer werk. Daar heeft Willem de nodige tijd op staan zwoegen, voordat hij in elkaar stond. Maar het was de moeite meer dan waard! De tafel is meteen in gebruik genomen. Ik heb de eerste pakketten er al aan staan klaarmaken. Wat een genot, dat ik nu niet meer op mijn knieën hoeft te werken! Er was een klant die spullen bij me bestelde met de vraag of ze als cadeau ingepakt konden worden. Hoe fijn is het dat als je gewoon alles bij de hand hebt.

Het is, dat ik nog méér te doen had vandaag. Anders had ik vast wel een paar uurtjes uitgehouden achter m´n werktafel.

Wat was het een prachtige dag, vandaag! Het leek wel zomer. Maria verhuisde haar konijnen naar hun nieuwe hok. Van een binnenkooi naar een buitenhok. Echt fijn!

Een deel van mijn bijen kreeg ook een nieuw hok. Ik maakte vanmiddag namelijk een aflegger. Dan neem je een deel broed met bijen af van een volk in een kast, die overbevolkt dreigt te raken. Dat deel doe je in een kleine kast en daarin wordt dan door de bijen een nieuw koninginnetje opgekweekt. Over 13 dagen wordt de nieuwe koningin geboren. Na een dag of vijf gaat ze op bruidsvlucht. En als ze dan bevrucht wordt, gaat ze eitjes leggen en is er een nieuw bijenvolk geboren. Spannend hè.

Kinderen en kleinkinderen genoten vandaag vooral van het water. We wonen aan het kleine riviertje de Graafstroom. Hier zegt iedereen altijd gewoon ´De Graaf´. De jongens hebben heerlijk gevaren en gezwommen. Wat een genot.

Nu daalt de stilte. We mogen weer gaan rusten van de werkweek!

Wat ben ik heerlijk verwend met Moederdag! De kinderen hadden al verschillende keren om mijn lijstje gevraagd. Nu heb ik standaard zo´n digitaal verlanglijstje bij Lijstje.nl en dat weten ze ook wel. Maar daar stond volgens hen ´niets leuks´ meer op. Ik beloofde het lijstje aan te vullen, maar vergat het vervolgens steeds. Dus verzonnen de kinderen gewoon zelf wel iets. Ze kennen me tenslotte goed genoeg om te weten, waar ze me blij mee maken.

Ik kreeg fijne spulletjes voor in bad. Bijna elke dag ga ik in bad. Dat is mijn verwenmomentje. Even de deur achter me dicht, lekker even onbereikbaar en vaak: lekker warm worden (ik ben een verschrikkelijke koukleum). Dus een badolietje of schuim is echt aan mij besteed. Ook de emaille emmer met ´bath towels´ erop geschreven zal een fijn plaatsje in de badkamer krijgen.

Verder kreeg ik ook spulletjes voor m´n moestuin-in-wording: groentezaden, een knielmatje, schepje, harkje...fijn!

Er komen trouwens ook nog glazen aan. Per post. Wat ik aan glazen heb staan is niet veel én niet veel soeps meer. Dat is ook wel verklaarbaar: de kringloopwinkels zijn al twee maanden dicht. Ha, ha. Normaal gesproken vul ik daar regelmatig de tekorten aan. Het fijne is, dat een gebroken glas dan ook totaal niet erg is. Zo´n glas kost meestal maar 25 cent en ik heb meteen weer een goede reden om eens te kringlopen.

Wat echter de mooiste kado´s waren: de lieve kaartjes, die erbij zaten. En waarop de kinderen schreven hoe blij ze zijn met hun lief-gekke moeder :-).

Afijn. Ik ben dus verwend! En het leek me leuk om daarover te schrijven.

Toen kwam er een reactie in het gastenboek van de webshop, waarin iemand mij ´een verwend vrouwtje´ noemde. En dat ´verwend´ klonk toch even heel anders. Zodoende dacht ik tijdens het werk er over na, hoe één woord meerdere betekenissen kan hebben.

Ik heb het zelfs nog even opgezocht in de gratis Van Dale op internet:

Betekenis 'VERWEND'

Je hebt gezocht op het woord: VERWEND.

ver·wend (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord)1door verwennerij bedorvenver·wen·nen (verwende, heeft verwend)1bederven door toegevendheid: een kind verwennen2bijzonder goed verzorgen3seksueel bevredigen

De man of vrouw, die mij een verwend vrouwtje noemde, vond mij kennelijk: door verwennerij bedorven. Hij/zij sneerde erachteraan, dat ik maar ¨alles koop wat los en vast zit¨.

Tja. Mag hij of zij vinden.
Ik denk zelf dat ik zéker een verwend mens ben. Maar dan in de betekenis van: een gezegend mens. Hij of zij heeft daarmee dus gelijk. Zelfs met dat ´vrouwTJE´ zit hij/zij goed. Ik ben inderdaad met mijn 1,62 meter een vrouwTJE. Al zal hij/zij dat TJE vooral minachtend hebben bedoeld.
Dat ik maar alles koop wat los en vast zit is om te gieren van de lach. Als dat zo was had ik niet nog altijd mijn ´mobiele zonwering´, maar deugdelijke raambekleding.

Als dat zo was, had ik een mooie luchter hangen, in plaats van een peertje.

Als dat zo was, liep ik niet nog op winterschoenen, maar had ik mezelf allang een paar zomerschoenen gekocht.

Enzovoorts enzovoorts.

Er wordt hier nog altijd gespaard voor iets wat we graag willen en nagedacht over wat er nodig is. En dat is ook prima. Iets waar je eerst voor moet sparen of op moet wachten is véél leuker, dan wanneer je zonder nadenken zomaar van alles kunt kopen.

Om te genieten heb je niet veel nodig. Ik geniet ervan als mijn bijen zoemen. Als een stekje uitgroeit tot volwassen plant. Als de zon mooi op- of ondergaat. Of als er mooie wolken zijn.

Deze foto maakte maria´s vriend vandaag

Ik geniet van Ciara, de hond, die zo veel leert. Van Muck, de poes, die steeds meer durft. Van lange, trouwe vriendschap. Van mijn warme bed. Van koffie met schuimende, volle melk. Van een tafel vol kinderen. Van tevreden klanten. Van zelfgebakken koekjes. Van een mooi boek. Van de bos bloemen op tafel, die Maaike kreeg.

Van een potje Wordfeud. Van mijn lieve, trouwe man. Van oude, afgetrapte crocs, die zo lekker lopen. Van de smeerwortel in de berm. Van honderdduizend dingen, die nu net niets met een bankrekening of met kopen te maken hebben!

Ja, ik ben verwend. Ja, ik word verwend. Maar als je me (ook) een verwend vrouwtje vindt (in de betekenis van ´verwend nest´), heb ik een tip: stop met het lezen van deze blog. Zulke verwende mensen zijn namelijk verre van aangenaam en zijn jouw tijd helemaal niet waard.

Toen we net koffie wilden gaan drinken, kreeg ik het voor elkaar om TWEE keer een kopje om te stoten. Ik weet genoeg: ik ben gewoon moe. MOE! Met allemaal hoofdletters. En dat is ook niet zo gek.

Op het logje van gisterenavond heb ik ontstellend veel reacties gehad. Via het gastenboek van de shop, per e-mail, via whatsapp, via FB. Het waren stuk voor stuk lieve en mooie reacties. Het deed me goed, maar tegelijkertijd overrompelde het me ook wel. Na de derde reactie in mijn gastenboek ben ik trouwens maar gestopt met publiceren. Veel reacties waren namelijk heel persoonlijk en hoeven niet zo nodig openbaar gezet te worden.

Ik kreeg ook een telefoontje. Van de schrijfster van de reactie waar het allemaal mee begon. Ze vertelde me, dat ze het bij nalezen toch niet een juiste reactie vond. Het was er soort van uitgeschoten, voordat ze er erg in had. Dat kan. Dan hebben we allemaal weleens, denk ik. Toch is het niet erg geweest. Het heeft reflectie veroorzaakt en dat is goed.

Maar nu ben ik dus vooral heel moe. Emoties maken sowieso moe. Daarbij komt, dat ik vanmorgen totaal niet uit de voeten kon vanwege verschrikkelijke bekkenpijn. Waarschijnlijk heb ik me gisteren een keer verstapt, ofzo. Ik kon vanmorgen amper mijn bed uitkomen.

Na de lunch ben ik een poosje gaan liggen. Plat op mijn rug. Soms helpt dat bij mij als ik bekkenpijn heb. En gelukkig hielp het vandaag ook. Vanmiddag kon ik zowaar weer uit de voeten.

Maaike was een dag vrij en samen met Maria heeft ze heel veel ingepakt. Dat was fijn, want nu kon ik nog aardig wat pakketten samenstellen, die ik zó uit de schappen kon halen.

Voor het avondeten heb ik kliekjes opgewarmd. Dat kostte weinig moeite en zo kwam de koelkast ook mooi leeg.

Ik ga niet veel meer doen vanavond en eens op tijd naar bed.

Er was vandaag nog een restje over van de misère van gisteren. De vermoeidheid is gelukkig over, na een wat langere nacht slapen. Maar m´n bekkenpijn was helaas nog erg aanwezig. Misschien maar goed ook, want nu moest ik verplicht rustig-aan doen.

Het werk vlotte lekker. Mede dankzij de hulp van Maaike en Maria. Eerst hebben we tot aan de koffie aan het huishouden gewerkt. Met z´n drieën schiet dat lekker op. Alles aan kant, stofzuigen, een sopdoek hier en daar langs, een dweil over de vloer, wasje draaien, strijkje doen...Het gewone riedeltje.

Na de koffie gingen de meisjes boven, in de inpakruimte, aan de slag, terwijl ik beneden in de shop bestellingen klaar ging maken. Wat geniet ik van de nieuwe werktafel! Zeker met die bekkenpijn. Bukken ging me slecht af, vandaag.

Aan het einde van de dag stonden er weer lekker veel pakketten klaar.

We zetten ze tegenwoordig op een rolcontainer. Kunnen ze in één keer naar de auto. Het wordt steeds gemakkelijker :-).

Ik kookte een ouderwets Hollands prakkie en na het eten had ik gewoon een avondje voor mezelf. Heb dus m´n spinnewiel maar eens afgestoft.

Dat was een tijd geleden!

Dirk kwam een bakkie koffie doen. De glazen, die ik voor Moederdag kreeg, waren bij hem binnengekomen en hij kwam ze brengen. Echt super fijn! Drie soorten glazen en meteen maar dubbele verpakkingen.

Dirk had ook een cadeautje voor Henk meegenomen. Zomaar. Wat lief! Hij kreeg zo´n krasplaat, waar je het zwarte laagje vanaf krast en waar dan een mooie plaat achter zit. Het is een grote plaat en daar is Henk dus voorlopig wel even zoet mee. Toen hij naar bed ging, zei hij, dat hij op ongeveer 3% zat :-)

Het was zomaar onverwachts een gezellig huiselijk avondje. Ik geniet nog even van een blokje chocola en ga dan maar eens naar de wieg. Het is er koud genoeg voor.

Vannacht had ik behoorlijk veel last van de bekkenpijn. Ik kon me domweg niet omkeren in bed. En toen ik vanmorgen opstond, moest ik heel rustig-aan opstarten. Toch viel me de pijn erg mee, naarmate ik langer in beweging was. Ik zag het zelfs weer zitten om Ciara uit te laten. Het rondje van ergens tussen 8 en 9 uur is min of meer mijn vaste rondje. Heerlijk om dan even verplicht je neus buiten de deur te steken.

Ciara heeft sinds kort ontdekt, dat er langs de waterkant vaak zoetwaterkrabben liggen. Ze is er dol op. Maar wij vinden het maar niets, als ze die scherpe beesten opknaagt en zorgen ervoor, dat ze ze niet te pakken krijgt. Vanmorgen had ik er echter niet direct erg in, dat ze wat langer bij de waterkant snuffelde. Totdat ze triomfantelijk met een krab in haar bek uit het riet tevoorschijn kwam. Ieuw. En ja, ik krijg haar zo´n trofee echt niet uit haar bek. Dus besloot ik dat ze deze ene maar op moest knagen en dat ik verder op zou letten, dat ze niet nóg een keer in het riet op zoek ging.

Terwijl Ciara verheerlijkt op haar buit lag te knagen, zag ik dat in de berm het klaverfeest begonnen was. Zo mooi om steeds een andere soort bloemen in bloei te zien komen. Het fluitenkruid is op z´n retour. Ik zie nu boterbloemen, smeerwortel én klaver!

Thuis gekomen ben ik hard aan de slag gegaan in de webshop. Het was vandaag inpakdag: Maria en Gerwin hebben samen de hele dag staan inpakken. Zelf ging ik weer pakketten klaarmaken. Ik was extra gemotiveerd, want als ik flink zou doorwerken, zou ik aan het eind van de dag de achterstand ingelopen kunnen hebben.

En, YES!! Dat is gelukt!! Na twee maanden ploeteren is de orderhoos weggewerkt. Dat is een heerlijk gevoel.

Ik besloot mezelf te trakteren op een heerlijk bad :-).

Vanavond was het de avond van de wekelijkse meditatie. En terwijl ik zat te luisteren, voelde ik mijn been steeds harder schrijnen. De afgelopen dagen had ik dat wel vaker gevoeld. Ik dacht, dat het bijensteken waren. Ik was maandag namelijk verschillende keren in mijn benen gestoken, toen ik met de bijen bezig geweest was. Maar ineens ging ik twijfelen. Dit voelde toch anders....

Na de koffie maar eens een inspectie gedaan. En jawel, mijn vermoeden klopte: er zit weer een akelige aderontsteking. Een jaar geleden heb ik daar flink mee getobt. Ik hoop, dat het nu niet zo uit de hand loopt als toen.

Ik besloot meteen maar Hiroduid op te snorren. Dat is zalf, die helpt bij aderontstekingen. Hoewel er mensen zijn, die denken, dat het suggestie is, heb ik er toch in het verleden wel baat bij gehad. Ik dacht, dat er nog wel een tube in de ehbo-bak moest zitten. Ja, ik vond er één. Nog helemaal dicht. Alleen een jaartje over de datum. Nog een tube van mijn vader, nota bene.

Ik heb gesmeerd en ben met mijn been omhoog gaan zitten. Morgen maar even de huisarts bellen. Ik vrees dat ik weer bloedverdunners mag gaan spuiten. Zo geen zin in :-(. Maar ja. Niets aan te doen. De geschiedenis herhaalt zich.

Na een erg koude nacht, met zomaar een paar graden vorst (!), was het hier vanmorgen een stralend en zonnig begin van de dag. Er was feest aan de Hofwegen. Een buurjongen van een paar huizen verderop trouwde vandaag met een buurmeisje van schuin tegenover ons. Ter verhoging van de feestvreugde staken we met verschillende buurtjes de vlag uit.

Bij mij hing de vlag intussen wat minder fier te wapperen. Ik zat de klok naar 8.00 uur te kijken, om de huisarts te gaan bellen in verband met die pijnlijke aderontsteking in mijn been.

Om 8.00 uur belde ik en de assistente vroeg me van alles en nog wat. Daarna besloot ze, dat ze het met de dokter zou bespreken en dat ik dan door de dokter teruggebeld zou worden voor een telefonisch consult. De dokter belde al snel. Ook hij had veel vragen. Tenslotte besloot hij, dat hij toch liever dat been eerst zelf wilde bekijken, voordat hij bloedverdunners zou voorschrijven. Ik kon om 9.20 terecht. Lekker snel gelukkig.

Bij de dokter is alles natuurlijk extra omgeven door allerlei corona-regels. De eerste was, dat ik moest aanbellen om binnen gelaten te worden. Na even wachten schoof de deur open en op gepaste afstand stond de assistente in vol ornaat (met mondkapje), om te vernemen, wat ik kwam doen. Toen ik zei, dat ik een afspraak had, stapte ze een stukje achteruit om me binnen te laten. Intussen had ze een sprayflacon met desinfecterend spul gepakt en daarmee sprayde ze mijn handen. Nadat ik die ´gewassen´ had en haar ervan verzekerd had, dat ik geen verkoudheidsklachten had, mocht ik plaatsnemen in de geheel lege wachtkamer.

Ook bij de dokter in de spreekkamer ging het er omzichtig aan toe. Na wat kennismakingsvragen (we zagen elkaar voor het eerst) en wat vragen over mijn klachten moest het been dan toch aan een inspectie onderworpen worden. Conclusie: minstens 15 centimeter ontstoken ader en al aardig in de richting van mijn lies. Dokter besloot dat ik per direct met het prikfeest mocht beginnen. Vijfenveertig dagen lang Fragmin spuiten. Huil :-(.

¨Nou, een royaal feestje,¨ merkte mijn vriendin droogjes op :-).

Ik heb een beetje gelummeld vandaag. Ben rond twaalven maar gewoon eens een poosje in bed gekropen en schrok na een uur wakker. Poeh, wat had ik liggen dromen! We waren in ons vorig huis, in de Karper, en Willem was aan het klussen. Er was een groot vierkant gat gezaagd in de muur. Toen ik het ging bekijken, zag ik, dat Willem allemaal aantekeningen met pen op de muur had gemaakt. Daar ging ik helemaal een drama van maken, want die muur was vorig jaar nog gewit en nu moest het wéér. Waarop Willem een roller in een emmer doopte en meteen over al die aantekeningen rolde en me verweet, dat ik een drama maakte om niets.

Hoe krijg je het bij elkaar gedroomd, hè.

Vanmiddag was ik juist bezig om weer mijn gewone ´zelf´ te worden, toen er alwéér iets raars was. Ik werd gebeld door Hart van Nederland. Nu Nederland rechtstreeks op een dikke crisis afstevent (of er eigenlijk al in zit), waren ze benieuwd naar mensen, die eigenlijk altíjd al zuinigaan leven. We hadden spontaan een heel praatje en ik dacht, dat ze dat misschien in een nieuwsitem wilden verwerken, ofzo. Maar ze bleken me in de uitzending te willen hebben en vroegen of ze om 17.00 uur een kwartier mochten komen filmen. Maar nee. Ik ben té blij, dat het hier nèt weer een beetje gewoon is, na twee maanden extreme drukte.

Toch zette het verzoek me wel aan het denken. Er zullen veel mensen zijn, die nu in de financiële problemen komen, of zelfs al zitten. Deze mensen moeten de broekriem stevig aanhalen en dat kan best moeilijk zijn.

Ik heb hier op deze blog nooit een opsomming willen geven van allerlei tips en trucs. Maar al lezend kom je die natuurlijk zeker wel tegen. Ik heb bedacht om voorlopig toch eens elk logje af te sluiten met een gemakkelijk toepasbare consumindertip. Wie weet kan ik zo toch mensen helpen, die op zoek zijn naar bespaarmogelijkheden. De tips zullen heel divers zijn. Ze zullen je níet uit de crisis trekken. Maar wellicht kan het een heel klein beetje helpend zijn. Al was het maar om anders te leren denken.

Al met al was het maar een rare dag. Maria en ik hebben op het laatst nog even flink gas gegeven, om toch nog op tijd de pakjes van vandaag af te krijgen. Terwijl Willem ze wegbracht naar de post, reden we even naar de supermarkt. We wilden twee maaltijdsalades maken en hadden hiervoor niet alles in huis. Bovendien was het kattengrit op.

Thuisgekomen flansten we allebei een bak salade in elkaar. Maria één met pasta, gerookte kip, honing-mosterddressing, blokjes gedroogd fruit/rozijnen, rucola, ijsbergsla, appel, komkommer. Ik maakte een vegetarische salade met blokjes biet, rucola, geitenkaas, appel, ijsbergsla, ringetjes bosui, olijfolie en peper uit de molen. Super simpel en oerlekker.

Kom ik direct aan tip 1 toe. Het is een ´receptje´ wat ik pas van mijn vriendin doorkreeg. Een heerlijke dressing, die drie keer niets kost en lekker is over je salade, maar bijvoorbeeld ook over je stamppotje rauwe andijvie. Komtiedan.

#bespaartip 1
Maak je (sla)dressing zelf van eenvoudige ingrediënten uit je keukenkastje:
Neem gelijke delen azijn, milde mosterd, honing. Roer ze door elkaar. Klaar. Voor de luxere variant roer je er nog wat (gedroogde) kruiden door.

Oef, wat ben ik krakkemikkig. Maar tegelijk ben ik ook heel blij. Het één hoeft dus het ander niet uit te sluiten.

De aderontsteking in mijn been is nog wat groter geworden en steekt en brandt. Het is heel naar. Vooral gisteren had ik er veel last van. Ik was letterlijk misselijk van de pijn. Vandaag is het gelukkig iets beter. Al ben ik nu domweg heel moe. Moe van de pijn. Moe van weinig en niet lekker slapen. Dus heb ik heel rustig aan gedaan en ben zowel vanmiddag na de lunch, als vanavond na het avondeten maar gewoon een poosje gaan slapen. Meebewegen met de behoeften van je lichaam. Dat helpt echt in het genezingsproces. Verder let ik er goed op, dat ik voldoende drink. Ik ben een heel slechte drinker. Ik heb gewoon geen goede dorstprikkel. Als ik er niet speciaal op let, drink ik alleen maar ´s morgens een glas thee en verder over de hele dag verdeeld drie kopjes koffie. Ja, ik weet het. Koffie telt niet eens mee wat vocht betreft. Het onttrekt alleen maar vocht. Heel dom en heel slecht dus. Water vind ik niet lekker. Dat drink ik alleen als het heel warm weer is en ik echt dorst heb (lees: half uitgedroogd ben). Dus heb ik zaterdag en zondag een kan met 1,5 liter kruidenthee klaargezet, die aan het eind van de dag leeg moest zijn. Dat lukt met pijn en moeite. Vandaag had ik geen zin in kruidenthee. Ik dronk sinaasappelsap en aanmaaklimo. Maar ... eigenlijk wel te weinig. Morgen dus maar weer die kan met thee...

Die sinaasappelsap, die ik dronk, was trouwens wel vers geperst. Maria en Jan-Hendrik waren zaterdag nog even groenten en fruit gaan halen aan het einde van de markt. Voor het mooi waren ze wat te laat, dus er was niet heel veel meer. Wat groenten betreft was het eigenlijk alleen ijsbergsla. Prima hoor. Dat lusten we hier elke dag. We eten het vaak ergens bij. Vandaag hadden we bijvoorbeeld pasta en dan komt daar een grote schaal sla bij op tafel. Gisteren was het patatje stoofvlees, ook met sla. En morgen? Waarschijnlijk ook gewoon weer ´iets´ met sla. Lekker, hoor.

Qua fruit was er méér sortering: een paar bakjes aardbeien, een klein kistje kersen, watermeloenen, sinaasappels en papaya´s. Er wordt volop van gesmuld. De sinaasappelen heb ik vanmorgen geperst. De schil was niet zo mooi meer. Maar van binnen zagen ze er prima uit. En het sap? Mmmm! Zo lekker! Ik voel me altijd een erg rijk mens, als ik vers geperst sinaasappelsap in de koelkast heb staan. Verse JUS!

Dat maakt me BLIJ!

En als we het dan op ons ´terrasje´ zitten te drinken, voelt het alsof we bij een strandtent zitten. Het zand aan je voeten. Met enige fantasie lijkt het geruis van het fonteintje bij de buren op het ruisen van de zee :-).

Dat maakt me BLIJ.

De hele dag hebben we van ons ´buiten´ genoten. We dronken vanmorgen, vanmiddag en vanavond buiten koffie. We lunchten buiten. En ook vanavond aten we buiten. We kunnen er niet genoeg van krijgen.

Dat maakt me BLIJ.

Vanavond, na de koffie, hebben we allemaal nog even de handen uit de mouwen gestoken. Met een ijver alsof we een compleet landgoed te onderhouden hadden. Ha, ha. Ik was aan het eind van de ochtend even met Maria naar de Boerenbond gereden voor wat plantjes. De plantenbak, die ik vorige jaar voor Moederdag kreeg, stond al sinds de verhuizing kaal aan de straatkant. Het ding is loeizwaar. Maar ik wilde er nu toch echt plantjes in zetten en hem een leuk plaatsje geven. Samen met Hans en de steekwagen van de shop lukte het om het gevaarte op z´n nieuwe plek te rijden. En Maria pootte er de plantjes in.

Van de punt grond voor het keukenraam wil ik graag bloementuin maken. Maar er moet daar nog iets aan de waterafvoer gedaan worden. Het is dus niet slim, om er al iets blijvends te planten. Daarom had ik bedacht om daar bloemenzaad te zaaien. Het is al een beetje aan de late kant hiervoor, maar het kan nog wel. Hans harkte eerst de grond netjes glad. Daarna vermengde hij het zaad met zand (dat hebben we tenslotte genoeg ;-)) en strooide het uit. Maria hanteerde vervolgens de broes. Met het prachtige weer in aantocht, moet dat vast goedkomen. Ik ben zó benieuwd, wat er gaat groeien!

Het maakt me bij voorbaat BLIJ.

We kochten vanmiddag ook een paar plantjes voor in de moestuin. De moestuin-in-wording, kan ik beter zeggen. Dit seizoen telt voor spek en bonen. DV volgend jaar hoop ik, dat er vakken gemaakt zijn en er een hekje omheen staat. Dan kan ik ook van tevoren een tuinplannetje maken. Nu is het gewoon een beetje voor de fun. De plantjes waren 25 cent per stuk, dus daar hoef je ook niet moeilijk over te doen. Ik kocht 4 bietenplantjes, 4 keer krulsla, 4 keer kropsla, 4 rode kolen en 3 aardbeienplantjes. Er komen morgen nog uien. Ook rijkelijk laat, maar ook daarvoor geldt: het is gewoon voor de fun. De plantuitjes kreeg ik als kadootje bij de eerste workshop, die ik gaf, net voordat de Corona uitbrak.

Voor nu zijn de plantjes gepoot. En om te voorkomen, dat Ciara ze vernielt, hebben we er als hekje maar even een konijnenrennetje omheen gezet. Ha, ha, best grappig, toch?

Henk heeft er steeds met z´n neus bovenop gestaan. Hij vindt het maar wonderlijk, dat die paar kleine blaadjes over een paar weken op zijn bord kunnen liggen. En hij verheugt zich alvast op de kippen, die we t.z.t. willen aanschaffen. We hebben hem bij voorbaat benoemd tot opperkippenhoeder en hem verteld, dat dat niet alleen betekent, dat hij de eieren mag rapen, maar dat hij ook elke week het hok mag uitmesten. Hij vindt het prima. OK dan :-). Ik ben benieuwd. Hij kan ook wonderlijk goed met Ciara overweg. Dus wie weet schuilt er een echte dierenverzorger in hem.

Hoe dan ook: dat samen buiten bezig zijn, tot aan de avondschemering?
Dat maakt me BLIJ.

Krakkemikkig en blij prima samen gaan!

#bespaartip 2
Ga weer ouderwetse filterkoffie zetten. Weg met die dure pads of cups. Het scheelt je echt veel geld en je bespaart ook nog eens flink op je afval. Als de koffie in de aanbieding is, sla ik groot in. Dat levert nog weer een leuke, extra, besparing op. Als je het verschil wilt weten in prijs tussen een kopje koffie van snelfiltermaling, bonenkoffie, pads of cups, kun je hier een vrij recent onderzoek van Coolbleu bestuderen: Prijs per kopje koffie

Het ene ´druk´ is het andere niet. Soms is ´druk´ drukkend. Dat is niet fijn. Maar soms is ´druk´ leuk! Vind ik dan toch. Ik hou wel van wat drukte en reuring. Vandaag was het een leuk drukke dag.

Ik stond wat later op, dan mijn gewoonte is. Alles om mijn been (en eigenlijk m´n hele lijf) wat extra rust te geven. Het is alleen een beetje vervelend, dat ik wèl op mijn gewone tijd wakker word. Als ik er dan niet uit ga, maar weer ga slapen, ga ik natuurlijk prompt liggen dromen. Wat had ik toch weer een rare droom, vanmorgen!

Ik woonde in een huis in Roemenië. Een mooi huis met een mooie moestuin. Die moestuin had ik juist aangelegd. Het was ´s morgens vroeg en nieuwsgierig wilde ik naar buiten lopen om te kijken, hoe m´n moestuin er bij lag. Juist op dat moment kwam er een grote sleuvengraver op enorme luchtbanden het erf opgedraaid. En zonder pardon begon hij grote sleuven te graven in m´n prachtige, prille moestuin. Vreselijk!

Wat werd ik raar wakker! Ik ging direct naar m´n moestuintje kijken. Niet om te kijken, of er inmiddels een sleuvengraver was geweest ;-). Maar ik was zó nieuwsgierig naar de babyplantjes. En oh, wat stonden ze er verrassend fris bij. Willem lacht me uit, maar ik heb vandaag toch heus die plantjes zien groeien!

Ik ben nog even in mijn kleine voorraadje zaden gedoken, om te kijken waar ik nog wat mee kan, zo in de tweede helft van mei. Ik kwam nog best wel aardig wat tegen. Ook het netje met sjalotjes kwam voor de dag. En het zakje met iets wat zou moeten uitgroeien tot een aardbeienplantje, maar waar ik zo mijn twijfels bij heb. Maakt niet uit. Zoals gezegd is die tuin er puur voor de fun en is het dit jaar voor spek en bonen. Nu zullen er trouwens niet direct speklapjes groeien. Maar bonen misschien toch wel :-).

Nadat het huis op orde en iedereen thuis of elders aan het werk getogen was, ging ik samen met Maria naar de papiergroothandel. Daar lagen al sinds vorige week bakjes op me te wachten, waar we o.a. abrikozen en dadels in verpakken. Ik hoopte ook nog wat maten dozen te scoren. Maar dat viel een beetje tegen. Heel veel maten zijn nog steeds niet te krijgen en blijven nog wel even in back-order staan.

We besloten meteen even naar de Makro te gaan. Dat is daar aan de andere kant van de weg. Ik had wat spulletjes nodig voor het gerechtje wat ik morgen voor de kookrubriek van Terdege klaar wil maken. En ik wilde ook meteen mijn voorraadje brandewijn aanvullen, waarmee ik altijd advocaat maak.

Om 11 uur waren we weer thuis. Tijd voor een verlaat bakkie koffie. Lekker buiten natuurlijk!

Na de koffie ging Maria boven aan het werk in de inpakruimte. Zelf kroop ik achter de laptop. Mailtjes beantwoorden, producten in de webshop zetten, bestellingen bij leveranciers doen. Er komt altijd best veel computerwerk bij kijken. Niet zo raar natuurlijk, als je een webshop hebt. Dat gaat nu eenmaal allemaal online.

Na de lunch maakte ik de bestellingen klaar. Daarna hadden we een strakke planning. We hadden vandaag geen heel grote lading bestellingen, dus konden Maria en ik de pakjes wel een keer in Sliedrecht gaan brengen. We hadden het al helemaal bedacht: eerst de pakjes wegbrengen en daarna meteen door naar de Aldi in Sliedrecht voor de maandboodschappen. We zouden dan wel wat aan de late kant eten, maar dat was niet erg.

Zo gezegd, zo gedaan. Om 10 voor 5 stonden we bij het postnl punt in Sliedrecht. Ze sluiten daar om 17.00 uur. Netjes op tijd dus! Daarna naar de Aldi. Gewapend met een enorme boodschappenlijst en heel veel tassen. En, o ja, we hadden ook nog de tijd gevonden om snel alle lege fust te verzamelen. Kon dat ook meteen ingeleverd worden.

We shopten twee grote karren vol. Daarna langs de kassa. Alles in grote tassen in de auto en weer naar huis. Het liep gesmeerd.

Thuis stopte Maria meteen de diepvriesspullen in de vriezer en de koelvers-spullen in de koelkast. De rest mocht wachten tot later vanavond. Eerst eten!

In een sneltreinvaart had ik gekookt: gebakken aardappels, gemende (diepvries) groenten, kipdijfilets en appelmoes. Wat smaakte dat heerlijk in ons ´Ouddorp aan de Graaf´.

Maria moest vanavond naar pianoles. Voor het eerst weer ´in het echt´ in plaats van via Skype. Ze had er zin in! Maar ze moest wel even naar Alblasserdam gebracht worden, want haar fiets stond nog bij haar vriend. Geen probleem. We pasten weer van alles in elkaar tot een efficiënt schema. Ik zette eerst Maria af bij haar les. Daarna reed ik naar Hendrik Ido Ambacht om mijn bestelling voor de webshop op te halen bij de notenboer. En toen ik terug was in Alblasserdam hoefde ik nog maar 2 minuten te wachten, of Maria kwam weer naar buiten gewandeld. Timing! We haalden meteen haar fiets op. Zo. Het kan maar gebeurd zijn.

Thuis wachtten er nog een paar klusjes. Maar eerst koffie! Hans zat er al op te vlassen met lekkere koeken. Ha, ha.

Na de koffie was er nog buitenwerk. Het gezaaide en pas geplante spul moest nog besproeid worden. En daarna heb ik samen met mijn vriendin ook de moestuin meteen maar zo´n beetje verdubbeld. De buurvrouw had me namelijk wat planten kado gedaan. Hoe fijn is dat! Tomaat, peterselie, sla, courgette... Zo leuk! En ik heb ook meteen de sjalotjes gepoot.

Terwijl we buiten bezig waren tot de avondschemering viel, waren Maaike en Maria in de krochten van de kelder afgedaald om daar eens goed op te ruimen en alle boodschappen netjes in het schap te zetten. Wat een genot om de voorraad weer helemaal op peil te hebben!

De dag was dus vol. De dag was druk. De dag was leuk. Maar nu is het hoogtijd om te gaan slapen. Ik ben benieuwd of ik nog rare dromen krijg ;-).

#Bespaartip 3 Van verschillende kanten kreeg ik vandaag de tip om het koffiedroes van de filterkoffie te bewaren. Inderdaad! Koffiedroes, of koffiedrab, of koffieprut, of hoe je het ook noemt, kun je nog op verschillende manieren gebruiken.
*Je kunt het in de tuin gebruiken. Het houdt slakken op afstand en verbetert de grond vanwege het hoge gehalte aan stikstof, kalium en fosfor.
*Je kunt het door een potje groene zeep roeren en zo een fijne handscrub maken. Je kunt er trouwens ook andere lichaamsdelen mee scrubben. Ik geloof, dat Annemiek (van Annemieks Mijmeringen) dat weleens doet :-).
*Er zijn mensen, die het regelmatig door de gootsteen spoelen. Het zou de afvoer reinigen/schuren. Maar dat wordt door vakmensen tegengesproken. Ik zou dat dus maar niet doen. Daar kun je beter (bak)soda voor gebruiken.
*Als laatste toepassing wil ik noemen: je kunt er paddenstoelen op kweken! Google maar eens.

Zoals gewoonlijk had ik een prachtige planning. En evenzeer ´zoals gewoonlijk´ stonden daar weer eens veel te veel plannen op. Ik heb dan ook het nodige moeten schrappen. Dat had twee oorzaken. De eerste is, dat ik een slome slak ben. De pijn aan de aderontsteking is heus aan het minderen. Maar m´n bekkenpijn is nog erg aanwezig. Alles gaat houterig en ik waggel als een eend. Ik denk, dat ik weer eens bij de manueel therapeut op visite mag. Maar niet getreurd. Ik trek het me vooral níet aan, dat het op de jongenskamer een zooi is. Ze vinden het zelf kennelijk prima, anders zouden ze vast zèlf wel gaan opruimen. Toch? Ik trek het me ook niet aan, dat de ramen gezeemd moeten worden. En dat de jongens wat langer met hun beddengoed doen. Dat soort dingen.

De tweede reden, dat ik vandaag dingen uit mijn planning moest schrappen, was, dat ik mocht optreden als ´taxi mama´. Maria had weer haar eerste rijles sinds de corona-maatregelen. Maar omdat je niet met drie mensen in een auto mag, word je niet opgehaald door de voorgaande klant. Maria moest naar ´een centraal punt in de buurt´ komen. Dat ´buurt´ bleek een rekbaar begrip. Het was maar liefst 16 kilometer rijden. En dat natuurlijk heen en weer. Dat kostte me een uur! En na twee uur lessen moest Maria ook weer daar opgehaald worden. Niet zo handig :-(.

Wat er wel van mijn planning terecht kwam? Ik wandelde voor het eerst sinds dagen weer met Ciara. En ik maakte een aflevering voor de kookrubriek van Terdege. Het werd een verrukkelijk lunchgerechtje, dus hadden we hier tussen de middag meteen een lekkere lunch. Natuurlijk maakte ik ook weer de web-orders klaar. Ik bracht ze samen met Maria naar de post en reed meteen door naar Groot-Ammers. Daar had ik afgesproken om nog wat restanten bij de groenteboer op te kopen. Er was nog van alles en nog wat. Ook asperges! En die heb ik nog niet op, dit jaar. Ze waren me steeds nog te duur. Ik kocht verder twee kisten aardappels. Oude nog. Die komen nog wel op, voordat ze hard gaan uitspruiten. Onze kelder is heerlijk koel, dus daar blijven ze nog wel even goed.

Het was al bijna half 7 voordat we weer thuis waren. Het was hier kliekjesdag. We hoefden dus alleen maar even van alles en nog wat op te warmen en zaten in een mum van tijd aan tafel. Buiten natuurlijk :-).

Na het eten ben ik zó m´n bed ingerold. Even drie kwartier opladen. Dat was heel erg nodig ;-).

Net heb ik nog even de tekst voor de kookrubriek zitten tikken. Die moest namelijk vandaag ingeleverd worden. Ik vind het verder wel geschoten.

#bespaartip 4. Het is altijd goed om consuminderboeken te (her)lezen. Het brengt je weer op ideeën. Volgende maand verschijnt er een nieuw consuminderboek van Marieke Henselmans en Erica Verdegaal: Crisis. Wat te doen? Van rood naar groen!

Dit boek is helemaal toegespitst op de financiële kant van de coronacrisis. Het is een boek voor iedereen die serieus aan de slag wil met de financiële gevolgen van deze crisis.

Het boek begint met een zelftest. Als je deze test doet, kom je erachter welke code op jou van toepassing is: code rood, oranje of groen. Voor elke groep is er daarna een passend hoofdstuk, boordevol tips, adviezen en weetjes. Het boek sluit af met een hoofdstuk over de zogenaamde ´survivors´.

Behalve dat Marieke en Erica dit hoogst actuele boek schreven, zijn ze ook bezig met het samenstellen van een scheurkalender voor 2021. Deze kalender is bedoeld om je financieel scherp te houden en je te blijven motiveren en stimuleren.

Voor het uitgeven van het boek en de kalender is veel geld nodig. Denk aan de illustrator en de vormgever, die betaald moeten worden en de drukkosten zijn ook hoog. Daarom zijn Marieke en Erica een crowdfundactie begonnen. Wil je hun boek en/of de kalender niet missen, maar ze vers van de pers toegestuurd krijgen? Kijk dan hier:
Crowdfundactie

Wat een prachtige, zonovergoten dag was het vandaag! Onze dag begon al met ontbijten in de buitenlucht. Het was nog wat fris, maar in de zon al echt lekker. Vanwege Hemelvaartsdag had ik een feestelijk ontbijt met vers gebakken brood, vers geperst sinaasappelsap, een gekookt eitje en roomboter voor op het brood.

Na het ontbijt installeerden we ons in de woonkamer om naar de kerkdienst te luisteren. De dominee had een tekst genomen uit het Oude Testament, waar de hemelvaart van Christus wordt voorzegd. Omdat ik weet, dat er mensen zijn dat dat interesseert, zal ik de tekst met de kanttekening hier laten volgen. Het is Hooglied 4 vers 6:

6 23Totdat de dag aankomt en de schaduwen vlieden, zal Ik gaan tot den mirreberg en tot den wierookheuvel.

23 De Bruidegom beantwoordt hier de zwarigheid die Zijn bruid mocht voorwerpen, zeggende: Heere Jezus Christus, ben ik zo schoon in Uw ogen, waarom wacht Gij zo lang met het houden van onze bruiloft? Hierop antwoordt de Bruidegom: Gij moet verwachten den tijd die hiertoe van eeuwigheid bestemd en besloten is, te weten den tijd van de oprichting aller dingen, Hand. 3:21, dat is, totdat der wereld avond of einde komt, dan zal Ik u tot Mij opnemen; middelerwijl zal Ik tot den mirreberg gaan, dat is, ten hemel opvaren, waarheen de gelovigen dagelijks hun gebeden (die als een welriekende mirre en wierook zijn, Hoogl. 5:13) opofferen en heenzenden; Ik aldaar zijnde en blijvende uw Voorspreker bij Mijn hemelsen Vader.

Zoals altijd in morgendiensten schreef ik mee. Ik maak dan aantekeningen, zodat ik aan het einde een soort uittreksel van de preek heb. Op deze manier kan ik me goed concentreren en kan ik de preek ook beter onthouden.

Na de dienst verplaatsten we ons weer naar buiten om daar koffie te drinken. We hadden er een custardtaart met kersen bij. Het was intussen al een stuk warmer buiten! We hadden bedacht om vanavond te gaan bbq-en. De eerste keer hier in Bles! We besloten daarom rond een uur of twee een simpele lunch te zullen doen. Anders werd het allemaal wat teveel van het goede.

Intussen draaide mijn wasmachine al op volle toeren. Vanwege het prachtige weer én vanwege het feit dat eindelijk mijn droogmolen is geïnstalleerd, wilde ik van een aantal bedden het beddengoed wassen. Vier jongensbedden kwamen aan de beurt, waarvan ik van één bed ook het dekbed waste. Ik zou dan het beddengoed fris gewassen en zongedroogd meteen weer op de bedden doen. Lekker makkelijk.

Terwijl de wasserette op stoom was, toverden Maria, Jan-Hendrik en ik de keuken om tot gaarkeuken. We hadden gisteren veel groenten en fruit gescoord, wat verwerkt moest worden. We zijn een heel eind gekomen:

We hebben
4 porties van 750 gr broccoliroosjes, geblancheerd en in de diepvriezer gedaan
10 porties van 1 kilo tomaten (allerlei soorten) gewassen en in stukjes gesneden in de vriezer gedaan
4 porties van 16 stuks mooie asperges geschild en in de vriezer gedaan
1 royaal portie asperges staat in water met citroen. Die staan voor morgen op het menu
1 10-liter emmer vol sperzieboontjes zijn afgehaald en staan in het water om morgen geblancheerd en ingevroren te worden
1 grote schaal kersen werden vandaag al soldaat gemaakt
1 grote bakplaat vol groenten werd gegrild voor bij de bbq

de rest is verzorgd en is opgeruimd in de kelder of in de koelkast.

We lunchten met simpele boterhammen met omelet. Buiten natuurlijk. We dronken thee met schoonmama. Buiten natuurlijk. We dronken nog méér thee met mijn vriendin en haar moeder. Buiten natuurlijk. En tenslotte hadden we een bbq. Wim en Geertje hoorden dat we gingen bbq-en en besloten ook van de partij te zijn. Leuk! We maakten er gewoon een corona-proef opstelling van op onze oprit :-).

Wim heeft een bbq waarmee je ook kunt roken. Die nam hij mee. En ook vlees, wat daar op moest. Hij heeft een eigen specialiteit gemaakt. Hij maalt dan doorregen rundvlees door de gehaktmolen. Dat kruidt hij met een eigen kruidenmengsel. Hij draait er ballen van en die wikkelt hij vervolgens in spek. Dat spek krijgt een lik marinade en daarna gaan de ballen dat rookoventje in.

Onze eigen bbq ging ook aan. Die was meer voor het ´gewone´ spul: hamburgers en worsten. En voor de vegetariërs waren er lekkere groentenschijven en plant-nuggets. We hadden de schaal met gegrillde groenten,

er waren broodjes, salades en zelfgemaakte satehsaus. Het was erg lekker en ook erg gezellig zo met elkaar.

Na het eten moest ik van de kinderen verplicht in bad, want ik zag er veel te moe uit. Na wat gesputter besloot ik, dat ze gelijk hadden en heb ik mezelf een uurtje teruggetrokken. In dat uur werd de rommel opgeruimd, de keuken aan kant gemaakt en werden zelfs de vier jongensbedden opgemaakt met fris beddengoed, zó van de lijn :-).

De jongens sprongen nog even de Graaf in voor een frisse duik. En Ciara kreeg een badbeurt.

Pas om 21.00 uur zaten we aan de koffie. Buiten natuurlijk :-). We kletsten tot het ging schemeren. We zijn er rozig van!

#Bespaartip 5 koop je groenten en fruit groot in, liefst ´aan het einde van de markt´. Wees niet bang, om te vragen, of de marktkoopman/-vrouw misschien iets heeft waar hij/zij graag vanaf wil. Ze zijn er vaak liever voor een klein centje vanaf, dan dat ze het mee naar huis moeten nemen en daar moeten weggooien. Ik krijg weleens de vraag: ¨Maar wat als iedereen dat nu gaat doen? Dan verdient de groenteboer toch niets?¨ Ik kan je geruststellen: dat gaat niet iedereen doen! Ik doe het zo al 30 jaar en echt: welke groenteboer dan ook is altijd blij met mij als klant. Je moet dan ook niet moeilijk doen als je het een keer niet zo treft met iets. Soms zit er iets bij, wat bij thuiskomst toch niet zo best meer is. Ik had het nu met groene aspergetips. Dat zijn dunne groene asperges, heerlijk om te grillen of wokken. In het doosje zagen ze er nog prima uit. Maar toen ik het folie (waarom, waarom is toch alles zo idioot verpakt!!) eraf haalde, waren er toch veel snotterige exemplaren bij, die dan het hele doosje aangestoken hadden. Stinken! Bah. Nou pech. Die gaan dan alsnog in de groene container. Er bleef genoeg ander lekkers over. En ja, die grote, goedkope voorraden groenten en fruit moeten natuurlijk verwerkt worden. Vandaag werd er veel ingevroren. Maar andere keren weck of droog ik. Of ik maak smoothies. Het is een manier. Ik heb er in de afgelopen ruim 30 jaar een vermogen mee bespaard.

Eventjes dan. Nog een kort logje, terwijl m´n broden in de oven staan. Het is stiekem later geworden, dan ik dacht. Dat kwam, omdat ik nog een zwermpje bijen moest scheppen en daarmee wilde wachten tot schemerdonker. Toen het eindelijk zover was en ik mijn imkerpak wilde aandoen, zat de deur van onze slaapkamer op slot. Iets van een veer, die uit een klink gesprongen was, ofzo. Hans schroefde het één en ander los en met behulp van een grote schroevendraaier kon eindelijk de deur open en kon ik mijn pak aandoen.

Vervolgens was het scheppen van de zwerm ook nog wel even een klus, want hij hing er hoog in een boom. Ik had van een collega-imker een schepzak op steel geleend. Maar ook daarmee kon ik niet goed onder de zwerm komen. Hans heeft toen met een lange hark de tak waar de zwerm aanhing naar beneden gebogen en ik heb de top, met de zwerm er in, afgebroken. Het afschudden van de zwerm ging ook al niet in één keer. Lang verhaal kort: het duurde langer dan verwacht.

Intussen was Leendert hier gearriveerd om bij een klusje te kijken. Ik had namelijk gevraagd, of hij binnenkort een vloer kon leggen. Op de overloop boven ligt een niet heel mooi zeil en op de kamer van Koos ligt helemaal niets. Nu hadden we de houten vloer bewaard, die de vorige bewoner in de woonkamer had liggen. Die wil ik graag op de overloop en op Koos z´n kamer hebben. Dan is die vloer mooi hergebruikt en zitten we er weer een beetje netter bij.

Eerder vanavond waren er ook al twee kitters geweest, om kitwerk op te nemen. De douche boven lekt namelijk en dat is niet leuk. Ons nieuw gestucte en gesausde plafond in de woonkamer heeft nu al vochtplekken. Het kitwerk blijkt aan vervanging toe. En verder was in de nieuwe badkamer beneden en in het nieuwe toilet nog niet gekit. De mannen bleken ook wel te kunnen voegen en tegelen, ook al is dat niet hun eigenlijke vak. Dat kwam mooi uit. Het tegelvloertje onder de kachel moet nog gevoegd en achter de kookplaat moet nog iets van een vierkante meter tegeltjes komen. Allemaal kleine dingen, die bij elkaar nu juist de puntjes op de ´i´ zijn. Dan is in elk geval het vakantiegeld weer goed besteed. We hebben verder toch geen plannen om op vakantie te gaan.

Het zijn hier verder echte zomerdagen: lange dagen en altijd goed gevuld. Het is maar goed, dat ik in de zomer altijd extra veel energie heb. Hoewel ik nog steeds meer wíl dan kán, omdat ik mijn bekken moet ontzien en de aderontsteking in mijn been ook nog niet genezen is.

Ik ben elke week wel 1 of 2 keer met de bijen bezig. Typisch zomerwerk.

Nou ja, eigenlijk is dat geen werk, maar hobby natuurlijk :-).

Net als m´n haakwerk, wat ik nu wat vaker ter hand neem, omdat m´n deken bíjna klaar is.

De kinderen hebben steeds mini-vakanties rondom alle feestdagen en ook Willem had vrijdag een verplichte vrije dag, na Hemelvaartsdag. We hebben die dag wel onze bezigheden gehad, maar we stonden tegelijkertijd ook wel in een mini-vakantie-modus. Daarom maakte ik vrijdag een echt vakantie-ontbijtje met appel-kaneel-rozijnen muffins en koffie.

En zaterdag zijn Willem en ik er fijn even samen tussenuit geweest. Eerst naar Willem z´n jongste broer, die op 11 hoog in Rotterdam woont. Hij woont er nog niet zo lang en wij waren nog niet bij hem geweest. We genoten van koffie op het balkon met een waanzinnig uitzicht.

We combineerden het nuttige met het aangename. We ruilden namelijk meteen even van auto. Marinus had een grote auto nodig, om grote spullen naar Ikea terug te brengen. Daarvoor leende hij Willem z´n auto. Intussen reden wij met zíjn auto terug naar huis, waar Henk hem van binnen en van buiten zou schoonmaken.

We waren nog maar net onderweg, of Willem zei: ¨Zullen we even over de markt gaan?¨ Ja! Dát is lang geleden! We reden naar de parkeergarage onder de markthal en liepen naar de markt. Wat een rare gewaarwording, zo´n stad in corona-tijd. In de Markthal waren veel winkels gesloten. De markt was klein en totaal niet druk. We zagen twee soorten mensen: mensen, die nergens op (leken te) letten en mensen die angstvallig om zich heen keken, of er niemand te dichtbij kwam. Het viel me op, dat er op de markt gewoon nog veel contant geld omging. Terwijl dat in de winkels toch erg ontmoedigd wordt. Verder was er ook geen frietkraam en werd er geen vis gebakken enzo. Echt heel raar, hoor, zo´n vertrouwde markt, die zó anders is!

We slenterden nog even een klein stukje de stad in. Ook daar zagen we nadrukkelijk die twee soorten mensen. Maar ook twee soorten winkels. We zagen bijvoorbeeld een schoenenzaak van een grote keten, waar het rolluik pui-breed open stond en waar je zó naar binnen kon wandelen. Bij een andere schoenenzaak stond een mevrouw met handschoenen aan en mondmasker voor de rij met wachtenden in bedwang te houden. Steeds mochten er maar een paar mensen naar binnen. Verderop in de straat draaide het draaiorgel, alsof alles ´gewoon´ was.

Het was al met al een heel aparte ervaring en toen we thuis kwamen leek het net alsof we een paar dagen weggeweest waren, in plaats van een paar uur.

Henk stond ons al op de wachten. Hij had zin in de klus! De auto wassen! En hij heeft het echt knap gedaan :-).

We genieten van elk zonnestraaltje,

van ons thuis en van elkaar.

#Bespaartip 6: soms kun je voordelig terecht, rechtstreeks bij tuinder of boer. Regelmatig circuleren er berichten op FB, MP of langs andere kanalen, van boeren en tuinders, die hun producten niet kunnen slijten. Het is natuurlijk om te huilen, dat die mensen vaak ver onder de kostprijs hun kostelijke waren van de hand moeten doen. Het laatste jaar zie je, dat ze uit wanhoop maar direct aan eindgebruikers verkopen. Soms moet je dan wel zelf de appels komen plukken of de aardappels rooien. Hoewel de aanleiding dus eigenlijk andermans leed is, is het natuurlijk niet verboden om van zulke buitenkansjes gebruik te maken. Vandaag deel ik zo´n buitenkansje. In Dinteloord kun je a.s. zaterdag 25 kilo aardappels gratis ophalen, vanwege een enorm overschot:

https://kijkopsteenbergen.nl/dinteloordse-boer-deelt-gratis-aardappelen-uit/?fbclid=IwAR3F0UZGceamRF_ADVX7luZyBl0KVHgBs64DwolbdvjkA6b0T6PK0VC6BM8

Hè, hè, ik stap net in mijn bed. Nog even een logje tikken op m´n laptop. De dag was (of: leek?) lang. Ik voel hem echt zitten. En als ik nu wat bijzonders gedaan had? Maar nee, hoor. Het was een gewone dag. Ik denk, dat de vermoeidheid, die ik voel, te maken heeft met die aderontsteking in mijn been. Een ontsteking zorgt over het algemeen ook voor vermoeidheid. Ik vecht er daarom niet tegen, maar geef eraan toe. Mijn werktempo ligt sowieso al niet erg hoog (ik kan het wèl lang volhouden, maar dat is een ander verhaal), maar nu ligt het nòg lager. Je hebt van die mensen, die gaan als een raket. Ik ga als een boemeltreintje. Ook goed, hoor :-).

Er is hier weinig spannends te melden. Mijn dagen zijn gevuld met het huishouden en met het werk aan de webshop. De enige onderbreking was gisterenmiddag, toen er een cameraman een kleine opname kwam maken. En gisterenavond zijn we op verjaarsvisite geweest bij onze oudste kleinzoon, die al 9 jaar werd. Natuurlijk was er een aangepast verjaardagsprogramma vanwege de corona-maatregelen. Het raarste is om niet te knuffelen. Maar goed. Het was toch leuk om er te zijn en in het echt mee te maken, hoe blij hij was met alle kadootjes. Heerlijk toch?

Verder is ons wereldje klein en speelt zich vooral in en om ons huis af. De uitstapjes zijn de rondjes met Ciara. Maar ik geef die wandelrondjes nog even graag aan iemand anders, want Ciara is nog erg speels, maar wordt steeds sterker. Ze kan flink aan de lijn trekken (dat moet ze afleren) en dat is niet zo fijn voor mijn pijnlijke en instabiele bekken. Morgenavond komt er een trainer kennismaken, die de puppycursus gaat geven. Ze geeft die (ook) 1 op 1, zodat dat nu toch mogelijk is, ondanks de coronamaatregelen. Dat is fijn! We willen Ciara natuurlijk de allerbeste honden-opvoeding geven.

Zo druk en aanwezig als Ciara is, zo rustig en bedeesd is poes Muck. Ik zei de laatste week regelmatig, dat we een ´zolderkat´ hebben. Ze is bijna altijd op zolder. Ze maakt wel steeds meer contact. Ze maakt een geluidje om aandacht te trekken. Zo schattig. Af en toe komt ze naar beneden en af en toe hálen we haar naar beneden. En dan spreken we haar moed in. Ze heeft een heel dikke vacht en vindt het fijn om gekamd te worden. Hele bossen haar kammen we er dan uit! Dat komt misschien ook wel, doordat ze nog niet buiten komt. Dat komt vast ook nog wel. Ik vind het niet erg, dat ze binnen is. Buiten is ´eng´. Gisteren heeft de dierenambulance ook weer een aangereden kat weggehaald tegenover ons huis. Moet er niet aan denken :-(.

We zitten zo vaak we kunnen buiten. We hebben regelmatig het zicht op spannende luchtgevechten. Kraaien die buizerds aanvallen bijvoorbeeld. De lucht is nog steeds meestentijds onwaarschijnlijk blauw. Langzaam maar zeker zie je dat er meer vliegverkeer komt. Maar er zijn toch ook urenlang blauwe luchten zonder vliegtuigstrepen.

Ook een lucht met wolken is prachtig:

Vanavond stonden de mannen ook buiten naar de lucht te kijken. Er zou een raket gelanceerd worden en die kon je in het Zuiden langs zien komen. Het fijne weet ik er niet van, want dat is nu net iets wat me totaal niet interesseert. Maar bij de mannen was er al de hele dag opwinding over. Toen het hele spul buiten stond, in afwachting van een glimp van die raket, hoorde ik ze teleurgesteld mompelen, dat die lancering was afgeblazen vanwege het weer. Tja. Kan gebeuren. Dan kun je wel willen gaan als een raket, maar kom je niet opgestart :-). Doe mij dan maar een boemeltreintje. Ha, ha.

#Bezuinigingstip 7 Nu met alle Coronamaatregelen zul je misschien minder vaak in de winkels komen. Dat is prima! Wees niet bang, dat je koopjes mist. De beste besparing is nog altijd om gewoon níet te winkelen. Zelf beperk ik de koopmomenten, door maar 1 keer in de maand (de houdbare) boodschappen te doen. Ik heb ze jarenlang laten bezorgen. Sinds we hier in Bleskensgraaf wonen en ik de beschikking heb over een Caddy, haal ik ze zelf. Als je er meer over wil lezen, lees dan dit oude bericht op de blog.

Nog even en dan hebben we alweer de langste dag. Wat houd ik toch van deze tijd van het jaar! Naar mijn mening kun je béter niet treffen: koele ochtenden, warme dagen, gevolgd door frisse nachten.

Als de dagen zo lang zijn, zijn ze meestal ook heel vol. Alhoewel dit jaar mijn hoofd voller is, dan mijn dagen. Ik tob erg met mijn bekken, dus veel plannetjes kunnen niet doorgaan. Deze week ging het een paar dagen echt goed. Maar gisteren en vooral vandaag is het weer een pijnlijk gebeuren. Jammer hoor. Veel rusten en alles in een slakkengangetje dus maar :-).

Donderdag ging ik voor het eerst sinds de corona-toestand weer met Maria naar het Sophia Kinderziekenhuis voor therapie. Ze heeft het al die tijd telefonisch of online gehad, maar dat is niet ideaal. Maria was dus blij, dat ze weer écht therapie kreeg. Ik bleef veiligheidshalve maar in de auto wachten. Hoe minder mensen in dat ziekenhuis heen-en-weer lopen, hoe beter, lijkt me. Ik parkeerde mijn auto aan de rand van de parkeergarage, zodat ik in het daglicht zat. Eigenlijk wilde ik wat computerwerk doen, maar er was daar in die hoek van de garage geen wifi. Niet erg. Die drie kwartier wachten was zo voorbij.

Als je dan thuis komt, uit die drukke stad vandaan, is de rust in Bles extra weldadig. Het gezoem van de bijen klinkt me steeds als muziek in de oren.

Donderdag was ook de dag, dat ´s avonds die opname werd uitgezonden, die dinsdag was gemaakt. Ik maakte ijskoffie ter opvulling van het Terdege Live Event. Omdat deze zomer de Terdege Zomerfair niet door kan gaan, hebben ze het Terdege Live Event bedacht. Steeds is er een columnist, die wordt geinterviewd. En daarna is er een leuke quiz met mooie prijzen. Donderdag was het de tweede keer, dat het Event er was. En om het geheel een beetje op te vullen, kwam ik in de uitzending met het recept uit de Terdege van deze week. Het Event is nog terug te zien: Terdege Live Event 28 mei 2020

Vriendin Wilma wilde het ook weleens zien en dus installeerden we ons maar eens om 19.00 uur achter de laptop.

Intussen was de rest van de familie in de ban van de puppytraining. Ciara kreeg haar eerste training! De trainster kwam 1 op 1 trainen en ja, dat was heel intensief. Ze is minstens 2 uur bezig geweest en heeft heel veel aanwijzingen gegeven. Ik zal er later wat uitgebreider over bloggen. Ik heb alles natuurlijk achteraf gehoord en we verdiepen ons als gezin in het boekwerkje wat ze heeft achter gelaten. De volgende training is over 3 weken en dan moet Ciara heel veel geleerd en heel veel afgeleerd hebben. Werk aan de winkel!

Op deze lange zomerdagen is het uiteraard ook al héél vroeg licht. Wij hebben (nog steeds) geen gordijnen in onze slaapkamer. Tegen inkijk staan er grote stukken karton voor het raam, maar die bedekken niet het héle raam. Het is dus ook heel vroeg licht in onze slaapkamer. Dat vinden wij niet erg. Alhoewel het me toch ook heel fijn lijkt, om gewoon de gordijnen dicht te hebben. Deze week hebben we het geld van de subsidie (voor het aanbrengen van isolatie) binnen gekregen en ook de helft van Willem z´n vakantiegeld. Binnenkort kunnen we dus op stap voor gordijnen! Helemaal fijn! Maar zeg nu zelf: het uitzicht op de bloeiende rozen in de vroege morgen is toch óók fijn!

Ik geniet van m´n kleine moestuin. De aardbeien komen in bloei. Een aantal sjalotten loopt uit. De eerste courgette verwacht ik volgende week te kunnen oogsten!

Vandaag ben ik samen met Willem even naar kwekerij Bot gereden. Die zit hier één dorp verderop. Ik was daar nog nooit geweest en vond het zó leuk! Ik heb er stokken gekocht voor de bonenplanten. Die planten had ik van de buurvrouw gekregen, maar ze wist niet goed meer, of het stam- of stokbonen waren. Deze week werd dat wel duidelijk: prachtige ranken! Stokbonen dus. Ik wilde vandaag die stokken zetten en de planten poten. Dat is helaas niet gelukt vanwege m´n zere bekken. Het geeft niet. Wellicht lukt het maandag wel. Ik heb nog wel kunnen sproeien en wat onkruid getrokken. Toch wat gedaan ;-). En, o ja, ik kocht ook nog wat kleine plantjes. Die mogen dan ook meteen de grond in.

De afgelopen dagen heb ik vooral heel veel gewassen. Bérgen lagen er!

En na het vouwen en strijken, wachtte het verstelwerk. Hier een ontbrekend knoopje, daar een gat...

En eten koken. Dat komt ook elke dag maar terug. We aten de peultjes, die ik vorige week woensdag had gekocht. Ik had ze meteen in de koelkast gelegd en er is nog steeds niets mis mee. Gewokte peultjes met zelfgemaakte teryakisaus. Smullen!

Wat ook smullen was, waren de heerlijke tompoezen, die Koos z´n vriendin kwam brengen. Ze is bakker en het was vanwege het heerlijke weer niet zo druk geweest in de winkel. Er waren dus tompoezen over. Echte verwennerij!!

Maar nu is het welletjes geweest. Morgen is het toch al de rustdag, maar ik ga me éxtra sjakies (zoals we dat hier zeggen) houden. Hoewel ik het echt super jammer vind, dat we nog steeds niet aan de beurt zijn voor een kerkgang, is het misschien nu wel handiger voor me, om gewoon thuis op de bank te zitten. Een voordeel aan een nadeel ...

Hè, hè, opgelucht haal ik adem! Ik heb een paar dagen pittig veel bekkenpijn gehad. Pittig als in: me niet kunnen omdraaien in bed en niet kunnen zitten of liggen zonder pijn. Maar nu is het eindelijk weg. En hopelijk blíjft het weg! Al heb ik intussen wel een terugbelverzoek neergelegd bij de manueel therapeut, waar ik al een paar jaar regelmatig onder behandeling ben. Misschien is het zinvol om daar nog weer eens langs te gaan. Intussen doe ik super voorzichtig en laat zelfs het dragen van een dienblad vol kopjes en glazen nog aan anderen over.

Vandaag ging Jan weer voor het eerst naar school. Wennen hoor, ineens weer een knul die om 7 uur op de fiets moet zitten! Henk had juist vandaag een thuis-schooldag. Willem werkt nog altijd thuis. Koos had vandaag zijn laatste thuis-dag, sinds hij zijn sleutelbeen brak. Morgen mag hij weer gaan werken. Fijn hoor! Maaike had vandaag een vrije dag. Maar ´niets-doen´ staat niet in haar woordenboek. Nadat ze naar cello-les was geweest en Maria auto-rijles had gehad, hebben de meisjes de hele middag samen ingepakt voor de webshop. Daar was ik heel blij mee, want de week is snel om, als de maandag al afvalt.

We hebben vandaag weer alle maaltijden en koffie-momenten buiten gezeten. Voorlopig is het de laatste zonnige dag, als de weersvoorspelling uitkomt. Daar moesten we natuurlijk extra van genieten. Ik kijk mijn ogen uit op mijn kleine groententuin. Moet je eens zien wat een verschil in twee weken tijd:

19 mei

1 juni, ´s avonds na het gieten

Elke dag zijn er courgettebloemen.

En de eerste courgette kan bijna worden geoogst.

De aardbeitjes bloeien.

Zaterdag had ik nog wat kleine plantjes bij gekocht. Ook een rode kool-plantje. Van de vier, die ik twee weken geleden pootte, was er één plantje niet aangeslagen. Er was dus een gat in het rijtje en ik wilde er een nieuw plantje poten. Toen ik een plantje wilde pakken, zag ik dat het een kluitje was, waar er twéé in groeiden. Het leek me het proberen waard om die twee plantjes voorzichtig te scheiden en uit te planten. Als het lukt heb ik er dan toch mooi twee voor de prijs van één. Niet dat die plantjes duur zijn, overigens. Het is gewoon voor de fun.

Ik geniet deze dagen echt tot de laatste zonnestraal van het buiten-zijn.

Vanmiddag vroeg één van de kinderen: ¨Maham, wat gaan we vanavond eten?¨ Ik wist het nog niet. Ter plekke bedacht ik om te kijken, of er misschien een TooGoodToGo-pakket bij de supermarkt was. Dan zou ik me eens fijn laten verrassen. Jawel, er was er precies nog één. Ik betaalde 5 euro en de meisjes zouden de doos na 16.00 gaan halen.

Het was aan het einde van de middag nog even flink haasten met de pakketten van de webshop. Ik was nèt te laat klaar, om ze naar Sliedrecht te brengen. Willem en ik besloten ze dan maar samen weg te brengen en eens te kijken, of er in Papendrecht een goede vervanger was. Iemand had me al eens getipt over dit Postnl punt bij de Opel Centrale. We reden dus naar Papendrecht en ja! Dit is een fijne locatie! We hoeven er niet voor over de snelweg. Tot nu toe was er steeds geen file, maar het wordt steeds drukker en drukker. We reden er maar 13 minuten op. We werden vriendelijk geholpen en er was genoeg ruimte. Er stonden zowaar al 17 containers klaar! Willem ontdekte nóg een voordeel: je kunt je auto onder de overkapping van het tankstation leeg halen. Dat is vooral erg prettig als het regent. Natte dozen zijn zó niet fijn. De mevrouw achter de balie vertelde, dat als we er om kwart voor 6 zijn, alles nog dezelfde dag weggaat. Mooi geregeld. Dit gaat ons tijd, kilometers en stress schelen :-).

In de tijd dat Willem en ik heen-en-weer reden, waren Maaike en Maria de Magic Box bij de supermarkt gaan halen en Maaike was direct gaan koken. De box was zeer de moeite waard. Er waren verschillende pakjes vlees en groenten. Maaike kookte bloemkool en bakte 2 condonbleu´s en 2 schnitzels. Samen met wat gebakken aardappels (restje uit de koelkast), wat vega-balletjes en een bloemkoolsausje, was het echt smullen.

Na het eten ging ik maar weer een poosje op bed liggen. Rusten, rusten, rusten om m´n bekken weer pijnvrij te krijgen.

Ik sliep licht en hoorde op de achtergrond geluiden van deksels van potjes en een hoop gerammel. Het stoorde me niet, ik nam het alleen in de verte waar. Toen ik van bed kwam, zag ik waar het geluid vandaan gekomen was. Maaike en Maria hadden de kruidenpottenlade eens onderhanden genomen. Het ziet er nu weer uit, alsof de keuken nèt in gebruik genomen is!

En zo zijn we de hele dag zomaar lekker bezig. Er is tenslotte altijd wel iets te doen. We hoeven ons werkelijk nooit te vervelen. En dat doen we dus ook nooit :-).

#Bezuinigingstip 8 Het kan zinvol zijn om de TooGoodToGo-app op je telefoon te installeren. In ons geval kunnen we regelmatig een pakket scoren bij de supermarkt in ons dorp. Soms hebben ze er magic-boxen, andere keren brood-boxen. Het moet natuurlijk wel bij je passen. Als je bijvoorbeeld vegetarisch eet, heb je niets aan vlees of vleeswaren uit zo´n box. En als je er een eind voor moet rijden, is het voordeel van een geredde maaltijd natuurlijk geheel teniet gedaan. Bij zo´n supermarkt-box snijdt het mes voor ons aan twee kanten: we eten heel voordelig èn redden voedsel van de vuilisbak. In de box van vandaag zaten 4 slavinken, 2 cordonbleus, 2 schnitzels, een pakje katenspek, een zakje hutspot, een flinke bloemkool en 4 stronkjes witlof en dat kostte 5 euro.
Hier vind je de app.

Elke dag kun je iets leren. En ik zeg weleens, dat ik ook hóóp, dat ik elke dag iets mag leren. En dat leren kan van alles zijn. Op het moment leer ik veel over moestuinieren. Zomaar door het gewoon te gaan dóen. En als je iets niet weet, dan zoek je het gewoon op. Dat is tegenwoordig niet zo moeilijk :-).

Vandaag kwam ik er achter, dat mijn courgette een komkommer was. Ha, ha. Zó suf! Eerst had ik aan mijn ´courgette´ geen bloemen gezien. Van de week zag ik bloemen, maar die waren zo raar klein. Zo kende ik courgettebloemen helemaal niet. Bij de courgetteplant ernaast waren de bloemen wèl groot. ¨Misschien is het wel een klim-courgette, ofzo¨, dacht ik. Maar toen ik vanmorgen nog eens de courgette bekeek, die ik vandaag wilde oogsten, viel ineens het kwartje. ¨Ooooo, het is geen courgette, maar een komkommer!¨ Ha, ha. Wat dom, hè. Maar nu weet ik het voor eens en voor altijd, hoor.

Hoewel de dag erg grijs begon en we verwachtingsvol naar regen uitkeken, bleef het tot na de middag helemaal droog, hier. En wat er toen viel, mocht de naam van een bui niet hebben. Pas aan het einde van de middag viel er eindelijk iets van betekenis.

Toch was het een uitgelezen dag om het één en ander in m´n tuintje te frotten. De bijen zaten namelijk vooral in de kast en zo kon ik, zonder dat ik ze in hun vliegroute hinderde, eindelijk de bonen uitplanten. Ik zette eerst de bamboestokken uit, die ik vorige week kocht. Ik kwam er meteen achter, dat ik er geen 14, maar 13 had meegekregen. En één van die 13 stokken was ook nog eens bijna helemaal gespleten. Nou ja, niet zo erg. Die gespleten stok gebruikte ik als dwarslat en de rest kwam keurig tegenover elkaar. Bij elke stok kwam een bonenplant en bij sommige nog eentje extra. Het is nog een verrassing of het sperziebonen of snijbonen zijn. We gaan het zien. Voorlopig geniet ik enorm van dit nieuwe stukje moestuin. Wat staat dat ´echt´, die bonen :-).

En vandaag werd er dan ook nog eens écht uit m´n tuintje gegeten. De eerste oogst, omdat ik echt niet langer wachten kon: een kropje krulsla, wat bietenblad en die ~~courgette~~ komkommer.

Samen met wat stronkjes witlof, een blikje maïs, wat bosuitjes, wat rozijnen en m´n zelfgemaakte dressing werd het een heerlijke salade.

We aten de salade met gekookte aardappels, doperwten en voor de vleeseters kipfilet. Mmm.

Ik bakte voor morgen eens een keertje maïsbrood van mix uit de webshop. Het was een pak wat opengegaan was en wat ik dus maar opmaakte. Geen probleem, hoor. Het werden twee broodbollen. De ene bakte ik in een hoge taartpan. Dan krijg je de mooiste bollen (vind ik). De andere bakte ik in een lage taartvorm. Daar ´puilt´ het deeg altijd een beetje overheen, zodat de bol een beetje een champignonvorm wordt. De smaak zal er niet minder om zijn.

Het is fijn dat de hysterische corona-drukte in de webshop nu voorbij is en alles is genormaliseerd. Nu kom ik weer aan de gewone dingen toe. En natuurlijk ook aan wat experimenteren. Want experimenteren = leren.

#Bezuinigingstip 9. Als je een tuin of balkon hebt, loont het de moeite om wat groenten/kruiden te kweken. In ons vorige huis heb ik een tijd gemoestuinierd in potten en bakken op ons dakterras. Behalve dat ik het erg leuk vond om te doen, leverde dat ook serieus iets op. Nu heb ik meer ruimte en is het nog leuker en ook meer rendabel. Als je een tuin(tje) hebt, kun je eens beginnen met zo´n vierkante-meter-moestuin. Hier vind je goede info. En natuurlijk hoef je niet naar de winkel te rennen voor zo´n speciale vierkante-meter-moestuinbak. Doen met wat er is!

Buiten leven

Werk aan de winkel (èn werk aan de tuin!)

Interne verhuizing

In wording ...

Zand erover

Twee tafels

Verwend! En: verwend???

Betekenis 'VERWEND'

En toen viel de koffie om...

Een restje misère

De geschiedenis herhaalt zich

Prikfeest

Krakkemikkig en blij

Leuk druk!

Een streep door m´n planning

Hemelvaartsdag 2020

Eventjes dan

Geen raket

Zomerdagen

Opgelucht

Leren