Eenvoudig Leven

Stapje voor stapje gaat het hier. In de slakkengangetje. Maar dat is niet erg.

Vorige week vrijdag is Leendert hier weer een dag bezig geweest. Op Koos z´n slaapkamer lag er nog niets op de vloer. En op de overloop lag er zeil van de vorige bewoner, wat we niet mooi vonden en wat bovendien schimmelig was, doordat er lekkage was in de douche. Het was dus geen overbodige luxe om dat eens aan te pakken. We hadden gelukkig nog de oude houten vloer bewaard, die de vorige bewoner in de huiskamer had liggen. Aanvankelijk hadden we er aan andere bestemming voor. Maar toen dat niet doorging, omdat het niet paste, hadden we de vloerplanken zolang op de zolder van de schuur gelegd. Samen met de bijbehorende ondervloer. Nu kwam alles prachtig van pas! Wat is het enorm opgeknapt!

Wat ook zal opknappen: we hebben ein-de-lijk raambekleding uitgekozen!! Hiervoor zijn we zaterdagochtend naar Knulst in Nunspeet gereden. We zijn erg fijn geslaagd en ik kan niet wachten tot het hier voor de ramen hangt! Dat duurt alleen nog even. Alles moet ingemeten, besteld, op maat gemaakt en geleverd worden. Maar er is tóch alvast weer een stapje gezet!

Ook in de webshop blijven we stapje voor stapje vooruit gaan. We zijn blij met elke kleine verbetering, die ons werk vergemakkelijkt. Zo hebben we sinds een paar weken een handige rolcontainer om in één keer alle bestellingen mee naar de caddy te rijden.

Nog iets wat stapje voor stapje gaat: de tuin! Kijk! Het bloemenzaad (bijenmengsel) wat ik strooide komt op. Ik ben zó benieuwd welke bloemen er komen!

Ook in mijn moestuin zette ik een stapje. De zwager van mijn vriendin schonk drie stekken van rabarberplanten. Dat vind ik zó leuk! Rabarber móet in een moestuin. Vind ik dan :-). Hopelijk slaan de stekken aan. Ze hebben de afgelopen dagen in elk geval ruimschoots regen gehad. Maar ja, misschien gaan ze daar nu juist van rotten. En dan moeten we ook Ciara er steeds vandaan trekken, want die vind die planten héél leuk om uit te graven! Nog even duimen dus maar.

Iets wat nu écht babystapje voor babystapje ging, was het zich thuisvoelen van onze nieuwe poes, Muck. Maar nu heeft ze ineens een réuzesprong gemaakt! Ze durft ineens beneden te komen. Kwam zelfs al een keer met haar kopje uit de kelder opduiken, toen ik langsliep. En ze durft ook te ´praten´. Ein-de-lijk :-). We vinden het erg gezellig.

En nu we het over dieren hebben: Ciara! Nee, die gaat níet stapje voor stapje. Die gaat met ongecontroleerde, gróte, onhandige sprongen! Ze groeit enorm. Ze mag bijvoorbeeld echt niet meer op de bank. Daar is ze veel te groot voor. Sowieso is ze normaal niet in huis. Maar met de koffie mag ze wel een poosje binnen. Ze is dol op kleden en dekentjes. Vanavond zat ik aan mijn deken te haken. Daar wil ze dan maar al te graag in bijten. Maar nee! Dat mag écht niet. Ze bijt alles kapot met haar sterke kaken! Ga jij maar fijn op je hondendeken kauwen. Die is er tegen bestand :-)

En dan als laatste nog een stapje: een stapje vooruit in het genezingsproces wat betreft mijn bekkenpijn. Vorige week dinsdag had ik een terugbelverzoek bij ´mijn´ manueel therapeut ingediend. Maar vrijdag was ik nog steeds niet gebeld. Ik dacht: ¨Misschien werkt hij niet, of loopt hij achter, vanwege de Corona.¨ Maar Willem kon mijn gestrompel en gewaggel en mijn pijn niet meer aanzien en ging bellen. Bleek dat dat terugbelverzoekje niet was aangekomen, of over het hoofd gezien, of wat dan ook. Willem mocht meteen een afspraak voor me maken. Nu zit die therapeut alleen op donderdag in Alblasserdam. Dat vond Willem veel te lang duren. De andere dagen zit de therapeut in Aalsmeer. Dus besloot Willem een halve dag vrij te nemen, om vanmiddag met mij naar Aalsmeer te gaan.

Ik voel me nu letterlijk gekraakt. Mijn stuitje doet erg veel pijn. Alsof de boel in brand staat. Voorlopig zal ik bij het zitten nog wel pijn houden, zei de therapeut. En voor de rest moet ik een poosje rustig-aan doen en veel water drinken om de afvalstoffen af te voeren. Allebei vind ik moeilijk: rustig aan doen en water drinken. Maar ik ga toch maar goed mijn best doen. Stapje voor stapje van die pijn af?! Dat zou heerlijk zijn!!

#Bezuinigingstip 10 Nog maar een keer een tipje voor de moestuin. Vorige keer gaf ik een link naar info over het aanleggen van een moestuin. Een lezeres gaf me nòg een fijne link door: makkelijke moestuin.nl. Vorige keer gaf ik ook als tip, om niet meteen naar de winkel te rennen om van alles en nog wat aan te schaffen voor de aanleg van een moestuintje. Dat geldt natuurlijk ook voor de planten. Als je om je heen roept, dat je graag wat planten voor je moestuin wilt, is er allicht iemand, die je blij wilt maken met zijn/haar teveel aan zaaigoed, of met wat stekken. Frambozen en bessen kun je bijvoorbeeld prima stekken. En na de bloei komen er aan aardbeienplanten ook stekjes. Jonkies noemen wij die. Om die reden kocht ik maar 3 aardbeienplanten. Als er straks stekjes aan komen, kweek ik die gewoon op en dan heb ik DV volgend jaar misschien wel 9 aardbeienplanten. Stapje voor stapje. Weetjewel?

Gisterenavond kwam een vriendin een bakkie doen. De eerste koffievisite in maanden! Wat vond ik dat heerlijk! Dan kom je er toch wel achter, hoe je dat mist. Zomaar simpel een bakkie koffie met iemand doen en eens bijpraten.

Mijn vriendin was nog niet bij ons geweest, na onze verhuizing. Dus kreeg ze natuurlijk een rondleiding. Leuk om dan je huis weer eens door te lopen en het weer met nieuwe ogen te bekijken. Natuurlijk: er moet nog veel gebeuren. Maar ook: wat is er al veel gebeurd!

Maandagavond en gisterenavond zijn Koos en Hans buiten aan het werk geweest. Koos wil graag, dat het terras over drie weken klaar is. Dan hoopt hij namelijk jarig te zijn en dan zou het leuk zijn, als we het buiten konden vieren. We zullen zien. De jongens zijn bezig met het bouwen van een muurtje om de moestuin. Het leek me wel handig om er iets van een hekje ofzo omheen te maken. Maar er lagen hier ook nog mooie stenen (van de vorige bewoner), waarmee een muurtje gelijmd kon worden. Zo kunnen die stenen mooi hergebruikt worden en hebben we een low budget oplossing. De jongens maakten eerst van betonnen liggers een stevig en waterpas fundament. Daar bovenop lijmden ze de stenen. Er is een stukje vrijgehouden, waar een poortje komt. Het lijkt me erg leuk, om daar iets van een rozenboog ofzo te maken.

Vanavond lag het werk jammergenoeg stil. Hans kwam vanmiddag met een zere mond thuis, want er was een kies bij hem getrokken. En bij Koos ging het lampje ook zo langzamerhand wel uit, na drie erg lange dagen zwaar werk. Het geeft niet. Er is geen haast bij.

Zelf moet ik het ook hebben van mijn goede momenten. Ik kwakkel nog enorm met mijn bekken. Toen ik gisterenavond in bed stapte, had ik weer flink veel pijn. En vanmorgen wist ik prompt niet, hoe ik normaal mijn bed uit moest komen. Ik ben de dag dus maar weer begonnen met zware pijnstilling en lag ik daarna een poos languit in een warm bad. Dat hielp. Ik voelde me een heel stuk beter en kon rustigaan aan het werk gaan.

Na de lunch heb ik mezelf verplicht om weer een half uurtje te gaan liggen. Het ging nog steeds goed. Ik was zó blij! Vanmorgen dacht ik echt, dat ik voor niets naar de manueel therapeut was geweest. Ik voelde geen enkele verbetering. Maar nu kon ik me pijnloos bewegen en mijn werk doen. Steeds heb ik erop gelet, dat ik niets zwaars tilde en op een goede hoogte werkte. Maar toen we om 15.00 uur koffie dronken, merkte ik al op, dat ik niet meer helemaal pijnvrij was.

Om half vijf heb ik me als een negentigjarige in de caddy gehesen, om de bestellingen weg te brengen. Maria ging mee en heeft al het werk voor me gedaan. De pakketten in de caddy geladen en bij de post alles op de kar gezet. Voor de vorm was ik nog uitgestapt en meegelopen. Maar dat sloeg al nergens op. Ik strompelde meer, dan ik liep.

Thuisgekomen was ik misselijk van de pijn. Maaike en Maria hebben samen voor het eten gezorgd. Dat was niet zo´n crime, want het was vandaag restjesdag. Ze hoefden dus alleen maar allerlei restjes warm te maken. Zelf was ik maar weer in bed gekropen. Willem kwam pijnstillers brengen. Ik kon wel huilen van de pijn.

Ik heb net een uurtje op de bank zitten haken. De pijn is nu heel dragelijk, maar niet weg. Het is niet anders.

Waar ik vandaag van genoten heb? Van de huiszwaluwen aan onze gevel. Van de eerste bloemen in de bonenplanten, die ik vorige week plantte. Van de ontdekking, dat er wéér twee geplante sjalotten groene sprieten hebben gekregen. Ik dacht, dat ze niet zouden aanslaan, maar nu heeft toch de helft van de geplante exemplaren sprieten! Van de prachtig bloeiende klimroos. Van de beeldschone hortensia in pot, die ik gisteren van mijn vriendin kreeg. Van de lekkere Weesper moppen bij de koffie. Van mijn bezigheden in de pijnvrije uren. Van het nagenieten van gisterenavond. Wat is er veel om blij om te zijn!

En nu maar hopen, dat het morgen nog weer een stukje beter gaat met de pijn!

#bezuinigingstip 11 Wen je aan om maaltijdrestjes zuinig te bewaren en houd regelmatig een restjesdag. Restjes in de koelkast bewaren is meestal geen goed idee. Voor je het weet, staat er schimmel op. De vriezer is een beter plan. Houd één lade of één vaste plek voor je restjes. Dan zie je in één oogopslag, wanneer er voldoende is voor een volledige maaltijd. Kleine restjes kunnen natuurlijk ook prima verwerkt worden in andere gerechten. Een paar aardappels zijn een prima basis voor een slaatje. Wat groenten kunnen prima in soep, in een hartige taart, of in een omelet. Enzovoorts. Als je niet zo creatief bent: er bestaan zelfs kliekjeskookboeken! Boordevol ideetjes om restjes te verwerken :-). Enkele titels: Het Kliekjeskookboek, Het grote kliekjesboek. En wat dacht je van een kookboek met blog: Empty de fridge?

Eindelijk ben ik weer (redelijk) mobiel! Het was een erg hardnekkig bekken-probleem dit keer. Vorige week maandag was ik bij de manueel therapeut. En normaal gesproken ben ik dan met een paar dagen weer het ~~ventje~~ vrouwtje. Maar nu dus niet. Vrijdagochtend kon ik nog steeds geen kant op van de pijn. Ik ben maar eens ten rade gegaan bij een online-friend met medische kennis. Ik vroeg haar, of zij me kon adviseren wat betreft pijnstilling. Vervolgens heb ik haar raad nauwgezet opgevolgd in de hoop, dat ik eindelijk die pijn wat onder controle zou krijgen. Rond de middag hebben we ook nog even naar de manueel therapeut gebeld. Hij vond het niet goed, dat ik nog totaal niet opgeknapt was en dat het eerder slechter met me ging, dan beter. Daarom maakten we een vervolgafspraak voor vandaag.

Gelukkig zakte de pijn in de loop van vrijdagavond helemaal weg. Eindelijk! Wat was ik blij!! Wat is het heerlijk om ´gewoon´ in je bed te kunnen gaan liggen, zoals je dat wilt en dat zonder pijn. Ik heb die nacht zo heerlijk geslapen. En zooooo bijzonder, dat je dan ´s morgens ´gewoon´ uit je bed kunt stappen. Zonder hulp, zonder pijn.

Zaterdag kon ik echt goed uit de voeten. Ik heb wel mijn tempo aangepast en ben nog steeds super voorzichtig met dingen tillen en dat soort dingen. Maar goed.

Zaterdagavond stap ik in bed. Wat denk je? M´n bekken schiet weer op slot. Au, au, au. Wat een domper. Maar gelukkig duurde die domper maar precies 1 nacht! Gisteren kon ik toch weer zonder pijn bewegen. Het lijkt erop, dat dat nachtje pijn een laatste dipje was.

Vanmorgen heb ik daarom eerst maar de manueel therapeut gebeld, om te vragen, of het wel nodig was, dat we naar Aalsmeer zouden afreizen. Nee hoor. Niet nodig! Hij was helemaal tevreden met mijn verhaal. Het had deze keer alleen wat langer geduurd. OK. Ik heb nog wat restpijn. Maar ook dat is normaal. En natuurlijk zal mijn bekken altijd een zwak punt blijven. Wat wil je, na 16 zwangerschappen....

Intussen ging het dagelijkse leven hier in aangepast tempo wel door. Ik ging met Maria naar het Sophia Kinderziekenhuis voor therapie. Een paar dagen, voordat ik daarheen ging, had één van de kinderen geroepen, dat de haarlak op was. Ze gebruiken hier altijd Wella haarlak. Voor zoiets betaal ik nooit het volle pond, want dat is altijd wel ergens in de aanbieding. Ik keek online en zag, dat het bij de Etos 1 plus 1 gratis was. Kijk! Laat er nu in de hal bij het Sophia een Etos zitten?! Ik kocht er alle bussen die er stonden. En dat waren er zes. Niet zo heel veel, want het is maar een kleine winkel. Maar met 6 bussen kunnen ze hier wel weer even vooruit :-). Ik kwam ook nog mannendeo tegen, die flink afgeprijsd was. Daarvan deed ik er ook 2 in mijn winkelmand. Het leverde een leuke kassabon op: Subtotaal 29,88. Korting: 16,93. Te betalen: 12,95. Zo had ik m´n parkeerkaartje er wel weer uit :-).

De was kon meestentijds buiten drogen. Dat werkt altijd zo fijn! Kijk, hoe fleurig: een rode was, een blauwe was, een gele was. Gezellig toch?

Doordat ik zo onhandig en stuntelig liep, haalde ik mijn panty kapot. Maar zo´n ladderkous hoef je niet weg te gooien hoor! Eerst kun je 1 been afknippen. Van die panty dan, hé :-). En als je 2 van die half ontbeende panty´s hebt, vormen die samen weer 1 hele. Ik zorg wel, dat ik altijd dezelfde panty´s heb. Anders loop je met twee verschillend gekleurde benen. Dat vind ik dan net weer een beetje té Pippi Langkous.

De afgeknipte panty-benen knip je in strookjes. Dat zijn enorm handige opbinders voor in je tuin. Dat is een oude tip van Annemiek. Kijk, ik bond er m´n komkommerplant mee op.

Wat is het leuk om de komkommers en de courgettes elke dag dikker en groter te zien worden!

De drie rabarberstekken, die ik kreeg, zijn ook alledrie aangeslagen. Geweldig!

Dit is het muurtje, wat m´n moestuintje gaat scheiden van het terras. Zaterdag hadden de jongens jammergenoeg ander werk en ligt het hier buitenom weer stil. Maar ik heb geduld, hoor....

Ik geniet van alles wat er al wèl is. Ik ben echt verliefd op m´n tuintje :-). Ik kreeg vorige week nog een courgetteplantje. Het is nog een klein plantje, maar ik weet, dat het heel groot kan worden. Een serieuze uitbreiding van m´n tuintje!

En vandaag kreeg ik een snackkomkommerplantje van een klant, die haar bestelling op kwam halen. Zo leuk! In een hergebruikte meelzak. Ik vond het een geweldig kadootje en heb de plant een mooi plaatsje gegeven. En ja. Opgebonden met panty-repen. Ha. ha.

Aan de andere kant van het pad is de driehoek, waar ik bijenmengsel heb gezaaid. Wat niet uit het zaad opkwam, maar wat spontaan verscheen, waren wat pollen kamille aan de rand. Die mogen natuurlijk blijven staan!

Voor de rest is die punt grond nog maar een droeftoeter-gedoe. Je zou er maar wat graag de schoffel in willen zetten! Maar ik doe het niet. Natuurlijk niet! Ik ben veel te benieuwd, wat daar nu allemaal opkomt :-). Voorlopig is er nog geen bloemetje te zien.

Zaterdag bakte Maria een lekkere appeltaart voor zondag. Normaal gesproken bakken wij meestal grote appeltaarten, volgens m´n eigen, beproefde recept. Af en toe gebruiken we een mix uit m´n webshop (die zijn voor een kleinere vorm). Een tijdje geleden zag ik bij de Lidl pakken appeltaartmix met speculaassmaak. Volgens mij over van december. Ze waren afgeprijsd naar 0,50. Daar nam ik er een paar van mee. Zo hebben we wel érg voordelige appeltaarten!

Maria en Jan-Hendrik zijn zaterdag voor me naar de groentenboer geweest. Voor zo´n restant aan het einde van de markt. Ze brachten veel lekkers mee en we eten er heerlijk van. Er zaten wat bossen raapstelen bij, die niet meer zo vers waren. Geen probleem. Gisteren gebruikte ik 2 bossen in een lekkere omelet voor bij de lunch. En vanmorgen gingen er raapstelen in de groene smoothie. Zonde om zoiets weg te gooien. Net zoals de meloen met schimmelplekjes op de schil, maar die verder perfect van smaak is!

Weggooien doen we pas, als we er echt niets meer mee kunnen doen. En dat geldt niet alleen voor etenswaren, maar ook voor andere dingen. Vanmorgen stond ik eindelijk ook weer eens achter de strijkplank en constateerde, dat m´n mooie Walra-lakenset nu toch écht doorgesleten was. Maar hé! Alleen de bovenkant, hoor. Dus knipte ik het labeltje uit het laken en voortaan ligt het laken met het ´voeteneind´ naar boven. Bij dit laken zit er niet eens verschil in de bovenkant en onderkant. Zelfs de zoom is hetzelfde. Mooi! Zo hopen we er nog wel een poosje plezier van te hebben!

Bezuinigingstip #12 koop houdbare spullen in het groot in, als er een goede aanbieding is. Vooral bepaalde merk-producten zijn heel vaak ergens 1 plus 1 gratis te koop en zijn dan nog voordeliger dan het b- of c-merk. Bijvoorbeeld de Wella haarlak, die wij gebruiken, kost normaal 3,65 per bus. In de actie is dat dus slechts 1,83 per bus. Voor zoiets ga ik dus echt nooit het volle pond neertellen...

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨
Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.

(Wellicht ten overvloede: als ik buiten deze advertorials op mijn blog weleens een link plaats naar een winkel, evenement, of wat dan ook, dan zijn dat altijd onbetaalde links en heeft het niets met reclame te maken.)

Vandaag schrijf ik over:
1. Bellebien
en daarna wil ik ook nog iets schrijven over onze webshop, omdat het sinds corona niet is gelukt om een nieuwsbrief te maken. Dus:
2. Eenvoudiglevenshop.nl

Bellebien
Bellebien, de bekende webshop, waar je terecht kunt voor het allerleukste en allermooiste linnengoed, is een oude bekende in deze rubriek. En ook vandaag is Bellebien aanwezig met allerlei leuk nieuws!

Voor veel mensen valt door corona de zomervakantie een beetje in duigen. Misschien was je wel van plan om naar Frankrijk af te reizen, maar zie je er toch maar vanaf. Zo vergaat het ons ook. Wij wilden met de hele familie gaan kamperen in Normandië. Maar wij durven het niet aan. Wat als Frankrijk ineens weer op slot gaat? Wat als je dan daar zit en niet zomaar terug kan? Wat als je op het laatste moment toch níet kunt gaan? Wat als je daar ziek wordt? Nee...laat ons maar rustig thuis! Dan maken we het gewoon thuis gezellig, toch?

Wat dacht je ervan, om de buitenboel in Franse sferen te brengen, met de prachtige Franse tafelkleden van Bellebien?
De Franse tafelkleden (waar je trouwens ook bijpassende servetten en placemats bij kunt kopen!) worden door Bellebien rechtstreeks geïmporteerd. Ze worden gemaakt in een ouderwetse, kleine fabriek in de Provence. De katoenen stoffen hebben prachtige prints en worden beschermd door een acryl coating. Door deze coating zijn de kleden gemakkelijk schoon te houden en heb je geen last van vlekken, die er niet uit gaan. Gewoon afnemen met een doekje volstaat meestentijds. Maar wil je het kleed eens een sopje geven? Ook dat is geen probleem. De kleden kunnen gewoon in de wasmachine gewassen worden en daarna kun je ze zelfs strijken! De kleden hebben, ondanks de coating, géén plastic uitstraling!

Nieuwsgierig geworden? Alles over deze kleden vind je HIER.

Zijn het geen plaatjes?

Met bijpassende placemats!

Maar voordat je nu denkt, dat je bij Bellebien alleen terecht kunt voor een Franse/Mediterrane sfeer? Nee hoor! Bellebien is nu juist ooit (in 2004!) begonnen met linnengoed met een oer-Hollandse, landelijke uitstraling. Denk maar aan textiel in het beroemde pompdoek dessin. Maar ook aan de leuke geruiten dekbedhoezen!

Deze dekbedhoezen zijn weer terug van weggeweest! Tot blijdschap van veel klanten én van Bellebien zelf. Dit leuke boerenbont-beddengoed is verkrijgbaar in rood, marine, Hollandsblauw, fuchsia, roze en lichtblauw. Te kust en te keur dus! Eén ding is spijtig: deze stoffen worden geweven op rollen van 150 centimeter breed. En daardoor zijn de dekbedhoezen helaas alleen in 1-persoons uitvoering verkrijgbaar. Dat je dat even weet.
Behalve de Hollandse boerenbont-ruit doet er gezellig nòg een ruit mee: de Schotse ruit. Prachtig voor als je graag een klassieke uitstraling wilt. Kijk, hoe leuk:

Over de kwaliteit hoeven we het eigenlijk niet te hebben. Die is gewoon uitmuntend. Ik kan het weten. Ik heb voor onze meisjes al jaaaaaaren geleden van die leuke, rood geblokte dekbedhoezen gekocht en die zijn nog altijd prachtig. Ze hebben ze enkele jaren continu gebruikt. Na onze verhuizing zijn ze op een ander printje overgegaan. De boerenbont-ruitjes doen nu dienst op de logeerbedden. De kleuren zijn mooi gebleven. De vorm is nog altijd perfect. En je hoeft ze ook nog eens nauwelijks te strijken (het is, dat het m´n hobby is, anders zou het niet eens hoeven).

Je vindt de collectie beddengoedHIER

Als laatste wil Bellebien nog even laten weten, dat de dekbedhoezen prima combineren met de katoenen wafeldekens. Deze dekens zijn in de winter leuk als sprei, maar kunnen in de zomer ook dienst doen als luchtige zomerdeken. Ideaal als je toch graag ergens onder wilt kruipen, maar een dekbed te warm is.

2. Eenvoudiglevenshop
Mensen, die regelmatig de blog lezen, weten het al: onze webshop is sinds corona een tijdje compleet ontploft geweest. Eerst ging men de supermarkt plunderen. En door het gehamster was daar al heel snel geen bloem, meel en gist verkrijgbaar. Op veel plaatsen is de aanvoer zelfs nog altijd schraal!
Direct daarna gingen veel molens dicht, omdat ze de anderhalvemetermaatregel niet konden waarborgen. Het gevolg was, dat mensen massaal online gingen inkopen. Al snel waren er webshops zo overbelast, dat ze óf dicht gingen, óf geen nieuwe klanten meer aan wilden nemen.
Ook wij waren overbelast. Maar we konden open blijven! We hadden gelukkig heel veel gewillige handen, die hard meegewerkt hebben, om alle bestellingen uit te kunnen leveren.

Daarnaast hadden we veel geluk met de leveranciers, die er steeds alles aan gedaan hebben om ons te kunnen blijven bevoorraden. Het enige waar onze klanten last van hadden, was, dat ze wat langer op hun bestelling moesten wachten. Dat was natuurlijk vervelend genoeg, maar eigenlijk had iedereen er wel begrip voor.

Wat in die tijd ook niet meewerkte, was, dat we nog altijd vanuit onze noodshop op de 1e verdieping werkten. Elke dag moesten alle pakketten, die boven ingepakt waren, de trap af. Rond kwart voor vijf schalde ik dan door het huis: ¨TREINTJE¨!!! Met iedereen die in huis was vormden we een trein en gaven zo alle pakketten aan elkaar door. Net zolang tot alles in de caddy stond om naar de post gebracht te worden. En als je dan bedenkt dat dat gerust 50 pakketten waren, die soms wel 30 kilo wogen....was dat elke dag een flinke workout!

Maar intussen is de noodshop gelukkig naar beneden verhuisd. Ook dat hebben we tussen de bedrijven door nog gedaan :-). We hebben nu een heerlijke ruimte, waar alle producten overzichtelijk in de schappen liggen en waar een fijne inpaktafel staat.

We hebben dus een erg drukke en rare tijd achter de rug! Inmiddels is de rust weergekeerd. Zij het, dat we het nu standaard twee keer zo druk hebben als vòòr corona. Als dat ons nieuwe normaal is, hoor je mij niet klagen :-).

Wat erbij ingeschoten is: we hebben geen nieuwsbrieven kunnen sturen. Daar ontbrak ons de tijd voor! We willen dat binnenkort wel weer gaan oppakken. Maar voor het zover is, komen hier alvast wat nieuwjes:

* De workshops gaan voorlopig nog niet van start, helaas. We kunnen de anderhalvemetermaatregel daar niet echt in waarborgen. Als we ná de zomer nog altijd met deze regel te maken hebben, wil ik gaan kijken, of we de workshops in kleinere groepjes kunnen gaan organiseren. Maar dat heeft gevolgen voor de frequentie en de prijs enzo. Dus daar willen we goed over nadenken.

* Sinds vorige week is een speciale Fan van Eenvoudiglevenshop-pagina op FB gestart. We zijn inmiddels al met iets van 800 leden, dacht ik. De groep staat nog in de kinderschoenen, maar is nu al zó leuk! Er worden al volop recepten en tips uitgewisseld. Wil je lid worden? Meld je aan: https://www.facebook.com/groups/937815749994632/

* We hebben in de extreme drukte geen tijd gevonden om nieuwe producten aan onze shop toe te voegen. Maar de afgelopen twee weken is er toch wel het e.e.a geplaatst. En Willem doet z´n best om de wachtende producten er zo snel mogelijk in te krijgen. Zo is er (of komt er) bijvoorbeeld: vanillesuiker, basterdsuiker, zeer fijne kristalsuiker, een handige boenborstel, een nieuwe geur savon de marseille, een glazen sprayflacon (voor je zelfgemaakte schoonmaakmiddel), koekjes en nog veel meer.

* Iets wat veel mensen vragen: kan ik mijn bestelling ook ophalen? Ja! Je kunt gewoon in de webshop bestellen en dan kun je aan het einde van het bestelproces aanvinken, dat je de bestelling komt afhalen. Er worden dan uiteraard geen verzendkosten berekend. Als ik de bestelling heb klaargemaakt, stuur ik een e-mailtje en dan kun je laten weten, wanneer je hem komt ophalen.

Nou, dit was het even. Wil je niets missen? Schrijf je dan in op de nieuwsbrief van

eenvoudiglevenshop.nl

Even een klein berichtje om ´bij te praten´. Ik zit in het Sophia Kinderziekenhuis, waar Maria therapie heeft. Helaas had ik er niet aan gedacht, dat mijn blog hier altijd geblokkeerd wordt en ik alleen kan schrijven, als ik hem thuis alvast geopend heb op m´n laptop. Maar ik ben niet voor één gat te vangen en schrijf m´n logje gewoon in Docs en kopieer het straks thuis wel naar m´n blog. Zoals altijd zijn de afgelopen dagen weer flink gevuld geweest. En alles gaat nog steeds in slow motion, omdat ik voortdurend bekkenpijn heb. Ik denk erover om er binnenkort toch maar eens mee naar de dokter te gaan en me te laten verwijzen naar een specialist. Maar goed. Vooralsnog hobbel in in sloom tempo maar wat voort en ook slakken komen wel op hun bestemming. Om snel weer bij gepraat te zijn, wordt dit een logje met veel beeld en wat minder tekst. Zaterdag was het aardbeiendag. Voor het eerst dit seizoen maakte ik weer jam voor de webshop. De groenteboer had prachtige aardbeien in de aanbieding en ik kocht 13 kratjes van 4 kilo. Dik 50 kilo dus. De aardbeien waren rijp, maar nog helemaal goed. We zijn in die 50 kilo maar 2 aardbeien met schimmel tegengekomen! Maria en ik haalde de aardbeien al vroeg op

en gingen aan de slag met ontkronen. Ook Maaike hielp nog een poosje. En omdat de aardbeien mooi groot waren, schoot dat snel op.

Aan het einde van de ochtend was alles klaar en konden we gaan koken. Inmiddels was ook Jan-Hendrik, Maria´s vriend, van de partij. We hebben tot half 3 in een treintje gestaan en hadden toen 127 potjes klaar!

Daarna moesten Maria en Jan-Hendrik weg en heb ik nog 2 pannen alleen gedaan. De laatste 9 kilo schoongemaakte aardbeien gingen bij mijn broer in de vriezer. Die komen later aan de beurt. Er waren namelijk nog méér dingen te doen, die dag, dan jam koken.

Al om half 8 ´s morgens waren er twee kitters gearriveerd. Ze hadden een hele klus: het oude kit uit
de oude badkamer moest verwijderd worden en daarna moest alles daar opnieuw gekit worden.
In de keuken ontbraken nog altijd de tegeltjes achter de kookplaat. Die werden door de mannen
netjes aangebracht.

De tegels onder de houtkachel moesten nog worden gevoegd en ook daar was nog wat kitwerk. De nieuwe badkamer

en het nieuwe toilet moest afgekit worden. En tenslotte hebben de mannen een keurig kitrandje gespoten aan de onderkant van de plinten in de woonkamer en de keuken. Deze hardwerkende mannen moesten natuurlijk wel regelmatig van koffie worden voorzien en ook was er een lekkere lunch.

En dan was er nog de verjaardag van Amarantha, de vriendin van Jan. Vanwege corona zijn we niet bij

haar thuis geweest, maar vierde zij haar verjaardag met ons, bij ons :-). Knus en gezellig. Met kadootjes
en taart.

Maar ook meteen met een kado voor Willem voor Vaderdag. De kinderen hadden de koppen bij elkaar
gestoken en bepaald, dat die bbq van ons écht niet meer kon. Ha, ha. Daar hadden ze wel gelijk in.
Ok, het ding doet het nog. Maar hij ziet er niet meer uit. Hij is dan ook 15 jaar oud en we hebben hem
heeeeeeeeeeeeeel vaak gebruikt! Er werd een nieuw exemplaar uitgekozen en deze kreeg Willem
zaterdagavond overhandigd. Dat zorgde meteen voor een avondvullend programma, want het ding
moest nog in elkaar gezet worden. Daar zijn ze serieus met drie man minstens anderhalf uur mee zoet
geweest :-).

Maar het lukte! En deze week hopen we hem in gebruik te nemen!

De praktische hoes kreeg Willem van mij :-)

Het leven speelt zich verder vooral hier in Bles af. Zo ongeveer op een halve vierkante kilometer.
En dat is prima. Ik vermaak me uitstekend. Geniet van huishoudelijke klusjes, zoals het bed opmaken
met zongedroogde, verse lakens. Ja, gestreken! Want dat vind ik fijn.

Met de moestuin, waar ik bijna dagelijks iets uit kan oogsten.

Gisterenavond zakte de buurman met z´n trekkertje in een sloot en Hans trok hem er met zijn auto uit. In corona-tijd is zoiets meteen een gebeurtenis :-).

Maria is inmiddels terug. Einde logje dus. Als afsluiter nog even een plaatje van het uitzicht
vanmorgen vroeg vanuit de inpakruimte.

Op dit soort dagen van 30 graden plus kom ik altijd tot bloei. Dan ga ik ineens kasten opruimen enzo. Niet gepland, maar zomaar vanzelf. Zo vond ik me vanmorgen op de kamer van de jongens en die onderging zo ongeveer een metamorfose. Ik trok kasten leeg, sorteerde kleding

gooide ein-de-lijk overbodig laminaat en een overbodige lattenbodem op de plaatselijke verkoopgroep

stofzuigde de bedbakken, draaide was na was enzovoorts. En dat terwijl ik vanmorgen vroeg toch ook al 5 kwartier achter de strijkplank had gestaan.

Het is dat ik goed op m´n lijf moet passen en op tijd mijn rust moet pakken.

Na de lunch

schoof ik daarom heerlijk een poosje tussen de lakens :-).

De rest van de middag was ik druk met de webshop. Maria had een middag vrij en was met Thea naar een meertje. Ik werkte dus zomaar stilletjes door. Ik moet er wel bij zeggen, dat ik het heerlijkste plekje in huis heb om met zomerhitte te werken. De shop is namelijk in de voormalige stal en lekker koel.

Aan het einde van de middag ging ik in m´n eentje naar de post en daarna snel aan de slag in de keuken. We wilden wat vroeger eten dan normaal, want we moesten na het eten nog naar de molen om onze bestelling op te halen. Willem en ik zouden samen rijden. Gezellig even, zo´n ritje samen. Dacht ik...

Het liep een beetje anders. We waren net de van Brienenoordbrug over, toen de caddy ermee stopte! Er verscheen ´error´ op het dashboard en dat was het dan. Willem stuurde de auto eerst over de vrachtwagenstrook, totdat de vluchtstrook begon. Hij stopte zo dicht mogelijk langs de vangrail, maar het was hoe dan ook niet echt een veilige plaats. De vrachtwagens denderden vlak langs ons heen. Brrrrr.

Ik belde naar de ANWB en zei, dat we waren gestrand en niet echt op een handige plaats stonden. Eerst moest de telefoniste het kenteken van de auto weten. Door de zenuwen wist ik dat niet en Willem moest uitstappen (!) om te gaan kijken. Vervolgens wilde ze ons lidmaatschapsnummer hebben. Kaartje zat niet in mijn portemonnee. Dus moesten we postcode en huisnummer doorgeven. Daar bleek alleen een M. Luijk lid te zijn. Hé ja, dat is onze dochter. Maar dan staan wij zeker nog op ons oude adres in het systeem? En ja hoor, eindelijk gevonden. Intussen zweette ik peentjes en door het geraas van het verkeer kon ik die mevrouw steeds maar half verstaan. Het volgende wat ze wilde weten, was: het nummer op het dichtstbijzijnde hectometerpaaltje. We stonden te ver weg, om dat te kunnen lezen. Dus moest Willem wèèr uitstappen (!) om naar het hectometerpaaltje te lopen voor het nummer. Hè, hè, eindelijk was er genoeg info. Rijkswaterstaat zou ingelicht worden, zodat we zo snel mogelijk van die enge plek weggesleept zouden worden en intussen moesten we achter de vangrails gaat staan.

Ik begon mezelf uit de auto te wringen (dat ging niet gemakkelijk, want hij stond heel dicht bij de vangrail), toen Willem besloot om de caddy nog een keer te proberen te starten. Dat had hij ook al gedaan, toen we net gestrand waren, maar toen deed hij niets. En nu: hij startte!! En de error-melding was ook uit het dashboard. Joepie!! Opgelucht sloeg ik het portier weer dicht en we reden zo snel mogelijk weg van die enge, gevaarlijke plaats. Intussen belde ik nogmaals naar de ANWB. Nu om te zeggen, dat we wegreden. Ze zouden Rijkswaterstaat afzeggen. Mooi!

Maar ik zat verder niet echt lekker meer in de auto. Steeds was ik bang, dat hij er weer mee zou stoppen. Dat is gelukkig niet gebeurd. Veilig en wel kwamen we thuis. Mèt onze bestelling. Blij!

Ik heb vanavond niet veel meer gedaan, dan genoten van de mooie zomeravond. Ik ontdekte vandaag zowaar m´n eerste tomaat!

Groei (de tomaat) en bloei (het bloemetje) aan de tomatenplant :-).

En nu maar eens op tijd gaan slapen.

Vrijdagochtend ging ik samen met Maria naar het gemeentehuis in Nieuw-Lekkerland. Maria moest een nieuwe ID-kaart en dit was de dichtstbijzijnde locatie, waar we terecht konden. We hadden een afspraak om 9 uur en reden dus al bijtijds weg. Op dat moment was er heel even niemand thuis. Willem reed Jan naar school en zou snel thuis zijn. En Gerwin zou al gauw komen om in te pakken.

Toen we terugkwamen, was het koffietijd. En terwijl ik aan het koffiezetten was, keek ik, waar Muck was. Dat is zoiets, wat je automatisch doet. Maar hoe ik ook keek, of riep, of met het zakje kattesnoepjes kraakte, er verscheen geen Muck. Na de koffie ben ik al roepend en krakend het hele huis door gegaan. Van de twee zolders tot de kelder. Muck was weg!! Hoe dat ooit kon gebeuren? Alleen het dakraam stond open. Zou ze daar uit geklommen zijn???

Muck was hier bij ons nog nooit buiten geweest. Als een kat verhuist, moet je hem een aantal weken in huis houden, zodat hij kan wennen. En omdat Muck een verlegen poes is, hebben we die wen-periode verlengd. We hadden nog niet het idee, dat ze eraan toe was, om naar buiten te gaan.

Het werd een akelige dag. Elk moment waren we op zoek. Dan liep er weer één buiten te roepen. Dan was er weer één binnen op de gekste plekjes aan het kijken. Met elk uur dat verstreek, voelde ik me akeliger.

Maaike kwam met troostbloemen thuis, om me op te monteren.

En zelf probeerde ik te genieten van ons eerste prakkie kroten van eigen tuin.

Maar ik kon het poezebeest niet uit mijn hoofd zetten. Het was ook nog eens keihard gaan regenen en onweren. Ach toch. Ik ben al vroeg naar bed gegaan en heb uit pure frustratie een hele zak drop opgegeten....

Zaterdagochtend vroeg liep ik direct weer naar buiten om te zoeken. Het was nog heel stil. Ik zette alle deuren open, om de warmte, die nog in huis hing, te verdrijven. In m´n moestuin zat ik me op mijn hurken te verwonderen over de schoonheid van de courgettebloemen.

Dat Muck niet te vinden was, was een domper op al die pracht.

We gingen koffiedrinken bij schoonmama en daarna stelde Willem voor, om er eens éven tussenuit te gaan. We hebben het al zo lang druk met van alles en nog wat. En nu dat poezengedoe. Hij vond het beslist nodig, om even de zinnen te verzetten. Eerlijk gezegd, had ik een heel programma voor deze dag. Maar het werk zou echt niet weglopen. Dus...

Hans, Maaike en Henk wilden wel mee. Het plan was om naar Schoonhoven te rijden en daar een broodje te eten aan de rivier. We reden in Hans z´n auto en gingen ´binnendoor´, dwars door de polder.

We waren net twee dorpen verderop, in Brandwijk, toen ik zei: ¨Wacht eens even, er moet hier ergens een landwinkel zijn, waar je ook koffie en een broodje kunt krijgen.¨ Ik had het nog niet uitgesproken, of we zagen het al: De Riekjeshoeve. Hans trapte op de rem en draaide het erf op. Leuk!

We gingen de winkel binnen en we shopten boerenyoghurt, kadootjes voor de juffen van Henk, biologische aardappels (voor de zaterdagse frieten), een pakje speciale thee voor Dirk. We voelden ons toerist in eigen streek. Daarna kozen we allemaal iets te eten en te drinken. In afwachting van de tosti´s installeerden we ons buiten aan een tuintafel. Zo leuk! We konden ons huis bijna zien, zo dichtbij waren we! En we snoven de vertrouwde mestgeur op. Ha, ha, méér thuis kan haast niet. En toch voelden we ons helemaal uit!

We smulden van onze lunch. Henk vond het nog leuk om een beker melk uit de melktap te tappen. En daarna stapten we weer in de auto om nog een klein ommetje door de polder te maken en naar huis te gaan.

Vlak voordat we weer thuis waren, passeerden we kwekerij Bot. ¨HO!¨ riep ik. Ik wilde namelijk nog wat groentenplantjes om de gaten in mijn moestuin op te vullen. En die kwekerij was vast ook heel leuk voor Hans, om te kijken, dacht ik. En jazeker vond Hans dat leuk! En ook de anderen liepen geïnteresseerd rond, terwijl we plannen maakten over onze haag en eventueel wat fruitboompjes enzo. Dat is nog toekomstmuziek, maar plannen maken kan altijd, he.

Ik kocht wat plantjes, we maakten nog een praatje met de ´oude mevrouw Bot´ en reden de laatste kilometers naar huis.

Wat was dat leuk! En wat was ik hier enorm van opgeknapt!!

De rest van de middag was gevuld met dingen, die nog voor de zondag gedaan moesten worden. Lekker alles glad maken, brood bakken, bedden opmaken, een taart bakken voor het zondagse bakkie koffie

Maria zeemde

Jan stofzuigde

Vele handen maken licht werk!

En voordat we er erg in hadden, was het 17.00 uur en druppelde iedereen binnen. We zaten maar liefst met z´n zestienen aan de zaterdagse frieten. En daarna hebben we tot een uur of half 10 met z´n allen aan tafel spelletjes gedaan. Het was al met al net een echte vakantiedag. Het enige wat zuur was, was het weten, dat Muck weg was en weg bleef.

Ik had op internet gezocht en dan kom je allerlei verhalen tegen. Van mensen bij wie het poezebeest na weken toch weer terugkwam. Maar ook van mensen, die hun ontsnapte kat nooit meer terug vonden. Ik bleef dus tussen hoop en vrees, maar de hoop werd kleiner en de vrees steeds groter :-(.

Zondag waren we de hele dag met z´n achten thuis. We waren helaas niet ingedeeld voor de kerkdienst en beluisterden de diensten dus maar weer online (gelukkig is het einde in zicht!!). Tussen de diensten door zijn de kinderen nog weer de wei in gegaan, om naar Muck te zoeken. Zo´n beest blijft je echt bezighouden.

Na de avonddienst was Hans met Ciara buiten. Ineens werd Ciara onrustig. Haar haren gingen overeind, ze ging grommen en ze sloeg zelfs aan. Hans begreep niet goed waarom dat was. Hij deed Ciara in de bench en ging op onderzoek uit. In de verte zag hij een poes in de wei. En dat leek toch heus Muck! Hij pakte de verrekijker erbij. Ja, echt! Het leek Muck écht. Hij liep naar binnen: ¨Mam, kijk u eens. Het lijkt wel of ik Muck zie¨, zei hij. Ik rende naar buiten, keek door de verrekijker en ja hoor! Dat was écht Muck. Geen twijfel over mogelijk.

In no time stond de hele familie buiten. Willem riep en kraakte met het zakje van de snoepjes. En ja! Daar kwam ze aangerend!! Bij de tuin van de buren stopte ze. Ze leek bang. Willem ging erheen. De snoepjes wonnen :-). Willem kon haar pakken! We juichten! Als een koningin werd Muck over de drempel gedragen. Ze was uitgehongerd! Haar vacht was klitterig en verfomfaaid. En haar ene oogje was dik. Maar ze was er! We hebben haar overladen. Met brokjes en snoepjes en aaitjes en lieve woordjes.

En Ciara? die kreeg een lekker bot. Wat een speurneus heeft dat dier!

En wat waren dat drie lánge dagen!!!

Het grappige is, dat Muck helemaal veranderd is. Ze is ineens zó aanhankelijk en lief. Heel bijzonder dit. Het was al met al weer een hele gebeurtenis. Weer echt een geschiedenis om in de analen op te tekenen :-).

... en er is zomaar weer een week voorbij!

Tijd voor een logje.

Wat zijn we elke dag nog blij, dat Mucky terug is! Het vreemde is, dat ze zich totaal anders is gaan gedragen. Sinds ze bij ons was, was ze vooral bang en verlegen en maakte ze erg weinig contact. Nu komt mevrouwtje steeds naar elk van ons toe, ´praat´, wil geaaid worden. Het is net alsof ze eindelijk heeft geaccepteerd dat dit haar nieuwe thuis is en zich nu ook echt op haar gemak voelt. Ze durft nu ook weer gewoon op de kattenbak met de kap erop. Dat durfde ze vòòr haar escapade niet. Als die kap op de bak zat, poepte ze buiten de bak (bah bah bah). We hebben nu de kap erop, maar nog niet het deurtje ervoor. Dat zullen we er binnenkort ook maar voorhangen. Dan zijn we tenminste van de stank af. Nieuw is ook, dat ze zich heerlijk op de bank nestelt om daar te pitten. We verbazen ons er elke dag nog over en vinden het heel bijzonder.

Die bank ligt heerlijk, hoor.

Ik ben verder helemaal niet lui.

Dol op zonnebaden.

Het grote voordeel van een kat is, dat je er verder niet veel omkijken naar hebt. Heel anders dan een hond. Je kunt dat toch totaal niet met elkaar vergelijken. Ciara groeit werkelijk als kool. Soms is ze een dwarse peuter. Ze is nu 4 1/2 maand. Maar ze leert snel.

Henk kan verwonderlijk goed met Ciara overweg. Hij heeft erg veel geduld met haar en laat haar minstens 1 keer per dag uit.

Zelf doe ik meestal ook één ronde. Vandaag deed ze het erg goed aan de lijn en ik heb extra lang met haar gewandeld.

Ik wandelde aan de overkant van het water langs ons huis. Leuk om ons huis zo eens van een afstandje te zien :-).

Het ziet er nog steeds wel wat ´verhuizerig´ uit. Volgende week zal dat beter worden. Dan komt de raambekleding. Joepie!!

Ook buitenom wordt er hard gewerkt. Wat een geluk dat Koos stratenmaker is en Hans in het groen werkt (en dus ook kan straten). Samen klaren ze de klus. Het gaat niet heel snel, want het moet allemaal in de avonduren of andere verloren uurtjes. Op de zaterdagen hebben ze vaak klusjes bij andere mensen. En dat gaat dan voor. Maar er komt nu echt schot in de aanleg van het terras. Extra motivatie is, dat Koos morgen jarig hoopt te zijn en dat vrijdagavond wil vieren. Dan is het wel handig als hij met z´n vrienden buiten kan zitten.

Vorige week is er eerst een pijp in de grond gelegd om het hemelwater van het dak af te voeren. Onder het stalgedeelte van ons huis zit de oude gierkelder. Daar kan het hemelwater op afgevoerd worden, zodat we het later kunnen oppompen om de tuin mee te besproeien.

Daarna kwamen er nog weer twee aanhangwagens zand op.

En vanavond werd alles keurig recht en glad gemaakt. Daar had Koos een handig apparaat voor bij zich. Geen idee, hoe zo´n ding heet. Maar het werkt als een trein, zo snel:

En hoewel het bijna donker werd, kriebelde het zó bij de jongens, dat ze toch echt nog even een klein stukje wilden leggen :-).

Ik zal vooral héél blij zijn, als alles dicht ligt en ik niet elke dag drie keer de stofzuiger moet hanteren om zand op te zuigen...

Ik geniet verder elke dag van de moestuin. Meestal is het m´n eerste hap buitenlucht: ´s morgens even in m´n tuintje kijken. Wat groeit alles mooi! Er valt ook elke dag wel iets te oogsten. Daar verbaas ik me over. Tenslotte was dit moestuintje dit jaar maar voor spek en bonen. Er is niets aan de grond gedaan en er is ook geen plan gemaakt. Maar toch! Behalve elke dag sla en aardbeien, haal ik ook regelmatig een courgette ervan af. Vorige week maakte ik de eerste pan courgettesoep van eigen courgettes! En ook de eerste boontjes zijn al geplukt.

Een mooie courgette, een snack-komkommer,
wat aardbeitjes: een rondje tuin.

Wat zijn er elke dag veel zegeningen. Leendert die zaterdag 24 werd. En zondag weer voor het eerst naar de kerk. Wat was ik stilletjes blij in het mij toebedeelde hoekje. En nu ga ik nog even 3 vers gebakken broden uit de oven halen.

¨Geef ons heden ons dagelijks brood¨ Mattheüs 6 : 11

Eindelijk kwam vandaag onze raambekleding! En wat ben ik daar blij mee!! In december kwamen wij hier wonen. En er moest nog zóveel gebeuren, dat die ´blote´ ramen nauwelijks opvielen. Maar stukje bij beetje werd ons huis gezelliger en ´bewoonder´. En die blote ramen gingen me op den duur wel vervelen. Het was niet mooi, want het zag er zo verhuizerig uit, vond ik. Het was ook niet praktisch, want de zon kon onbekommerd naar binnen schijnen en dan wordt het echt warm! We zetten wel steeds stukken karton voor de ramen, maar dat ziet er natuurlijk ook niet uit ;-). Het was ook lawaaierig. Althans: zonder raambekleding zijn de geluiden erg hard. Dat is niet bevorderlijk voor de rust.

Het duurde wat langer dan voorzien, voordat we raambekleding konden kopen. Maar eindelijk kwam er het dan toch van. We wilden praktische raambekleding en graag ook een soort die schoon te maken is. We zitten hier namelijk middenin de polder en in de zomer betekent dat: vliegen. En vliegen = vliegenpoep :-(. Eerst kwamen we uit op houten jaloezieën. Tja, daar poets je de vliegenpoepjes zó vanaf. Maar toen ik het me voorstelde, dat we dan allemaal horizontale ´tralies´ voor de ramen zouden hebben en we ons vrije uitzicht kwijt zouden zijn, wilden we toch liever iets anders.

We gingen op een dag naar onze ´huisleverancier´ van vloeren en gordijnen (knulst) met het idee om dan maar vouwgordijnen te kopen. Die kan je immers wassen, al is dat een monsterklus. We bespraken onze ideeën en de verkoper raadde ons die vouwgordijnen nu niet direct aan. Want dat wassen is inderdaad een vreselijke klus en zeker als je het over zoveel stuks hebt. Hij wist iets beters: soort rolgordijnen van Japans papier. Oersterk, in allerlei kleuren verkrijgbaar en licht vochtig afneembaar. Het was bovendien lichtdoorlatend, maar toch kijk je van buitenaf niet zomaar naar binnen. Lang verhaal kort: dat ´spul´ hebben we dan gekozen.

We hadden een stuk gipsplaat meegenomen met daarop een lik muurverf, van wat er op onze muren zit. Zo konden we nauwkeurig een bijpassende kleur uitkiezen. We zijn voor neutraal gegaan: ongeveer de kleur, die op de muren zit.

We hebben voor alle ramen op de benedenverdieping dezelfde raambekleding gekozen, behalve voor onze slaapkamer. Voor dat raam kozen we gewoon gordijnen. Mooie, rustige, dikke, bruine, kamerhoge gordijnen :-).

Vandaag kwamen er twee mannen om alles op te hangen. Ik zei het al: we zijn blij! Ons huis is nóg meer een thuis zo. Het is knus en gezellig. En weet je, hóe fijn het voelt om de gordijnen dicht te kunnen trekken, als je naar bed gaat!!! Dat voelt gewoon superdeluxe :-).

We zijn nog een beetje aan het stoeien met de hoogte waarop we de rolgordijnen willen hebben. Als ze tenminste niet helemaal naar beneden zitten tegen de zon. Maar we vinden vast snel de ideale stand. Ik merkte, dat ik het vanavond erg knus vond in de keuken (toen het donker werd) met de gordijnen op driekwart dicht. Dan kijk je niet tegen spiegelende donkere vlakken aan. En we bedachten net, dat het wel handig is om het gordijn voor het zijraam ´s avonds naar beneden te doen, zodat de ochtendzon niet in de werkkamer staat te branden. Kijk! Dat is nu inderdaad waarom we zo graag gordijnen wilden. Het is gewoon super praktisch. En dan ook nog mooi. Wat wil je nog meer ;-).

blote ramen

bekleed. Maar we hebben ze inmiddels een stuk hoger
We houden van weg kijken.

Zoiets

Gordijnen in de slaapkamer!

Heel blij met deze prachtige warme kleur

Dag Knulst! :-)

We zijn weer een flinke stap verder. Eindelijk dan toch.

Behalve dat we heel blij zijn met de raambekleding, zijn we ook heel blij, dat er buitenom weer wat gebeurd is. Het terras is klaar! Nou ja ... klaar ... Het ligt in elk geval dicht. Er moet nog wat kantwerk gedaan worden en het geheel moet nog een keer goed aangetrild worden. Maar we kunnen in elk geval fijn zitten en er wordt tenminste niet zoveel zand meer naar binnengelopen, nu.

De jongens hadden er even flink de vaart in gezet, want Koos wilde vrijdag z´n verjaardag vieren. Buiten. En dus moest dat terras dicht. Dat is gelukt. Al was het op het nippertje. De laatste tegels gingen er vrijdagmiddag in! Daarna hebben ze in allerijl een flinke partytent neergezet. Want o, o, o, wat was het nat vrijdag!! Maar wat denk je? Eer dat die tent opstond, was het droog. En uiteindelijk werd het een mooie, droge avond.

Wanneer het buitenom een vervolg krijgt, is maar de vraag. Ik wacht het rustig af. Nou ja? Rustig? Als ik heel eerlijk ben, kan ik niet wachten tot het hier netjes is....

Ik probeer elke dag om het een klein beetje minder pauper te krijgen. Zowel binnen als buiten. Vorige week heeft Willem eindelijk de vlaggestokhouder aan de gevel vastgemaakt. Het is maar een kleinigheid. Maar nu kan de vlag in elk geval mooi uitgestoken worden :-).

Ook ben ik netjes op mijn moestuintje.

En kleinzoon Marinus? Die heeft ijverig geholpen met de omgeving schoon te maken.

Zaterdag hebben we fijn op ons nieuwe terras kunnen koffiedrinken en lunchen.

En morgen komt een oude tante haar verjaardag bij ons vieren. Ik hoop, dat we dan ook op het terras kunnen zitten. Maar dan moet het wat beter weer zijn, dan vandaag. We zullen zien.

Vorige week hebben we trouwens nog iets leuks meegemaakt. Iets waarvan we zeiden: ¨Dat maak je toch alleen maar op een dorp mee.¨ Henk was zijn mobieltje kwijt. Ik had van alles uitgevraagd: wanneer had je hem voor het laatst? Zit hij niet in je jaszak? Niet in je schooltas? Had je hem bij je, toen je Ciara ging uitlaten? Maar het hielp niet. Hij was echt kwijt. We maakten ons niet al te druk, want volgens Henk moest hij in huis liggen. Dan zou hij dus vanzelf weer boven water komen.

´s Avonds laat ging Hans Ciara nog een keer uitlaten. Hij zag een bordje in de berm, wat hij eerder ook al gezien had. Maar nu had hij Henk over een mobiel gehoord, die hij kwijt was en begreep hij, dat dat bordje weleens de oplossing kon zijn:

Hij nam het bordje mee naar huis. Het was echt superfijn, dat hij het had gezien, want ´s nachts regende het hard en ´s morgens vroeg kwam er een grasmaaier de bermen doen.

Ik denk, dat dat bordje die regen en die grasmaaier niet had overleefd ;-).

Afijn. Henk ging met een tasje lekkers naar het adres wat op het bordje stond. Daar woonde een ´opa en oma´, zoals Henk zei en die hadden inderdaad een mobieltje gevonden. Maar eerst moest Henk bewijzen, dat het van hem was. Dat was niet zo moeilijk, want hij kon een beschrijving geven en bovendien stonden zijn gegevens in het beginscherm. Dat hadden die mensen waarschijnlijk niet gezien. Henk kon wel zien, dat ze heel vaak hadden geprobeerd, om het mobieltje aan de praat te krijgen. Hij heeft namelijk een app geïnstalleerd, die steeds als er een verkeerde code wordt ingegeven, een foto maakt. En ja, hij had heel wat foto´s te wissen :-). Echt lief, dat die mensen zoveel moeite hebben gedaan! Waar maak je zoiets nog mee? Wij vinden het typisch dorps :-) en houden ervan!

Het voelde vandaag als de eerste vakantiedag. De basisscholen zijn hier nu eindelijk ook gesloten en de zes-weken-lange zomervakantie is aangebroken. Nu hebben wij dit jaar voor het eerst niet meer met de vakantie van de basisschool van doen. Maar toch.

In de webshop is het rustig. En dus kunnen we wat meer in huis en tuin doen. Vandaag was het daar een uitgelezen dag voor. Droog, een zonnetje, niet te warm. Heerlijk! Er is hier genoeg te doen. Er liggen allerlei klussen al sinds de verhuizing (december!) te wachten. We hebben als doel om het hier elke dag een stukje minder pauper te maken. Elk dingetje doet mee. Ook die heel kleine dingen, zoals het verplanten van kamerplanten. We hebben best veel vensterbanken en ze zijn ook nog eens mooi breed. Ik heb dus mooi de ruimte voor planten. Er was een aantal planten uit hun pot gegroeid. Daarom heb ik de afgelopen weken verschillende keren in de kringloopwinkel naar potten gespeurd. Ik hoefde ze nu alleen maar uit de kelder op te diepen en gaf enkele planten een grotere pot. Wat knapt dat op!

Later vandaag zijn Maria en ik buiten aan de slag gegaan. Ik wilde de zooi bij de voordeur weg hebben. Er lagen daar sinds december stapels met grote stenen, die we aan de andere kant van het huis willen hergebruiken. Die stenen moesten dus sowieso daar weg. Ik had het al een paar keer aan de mannen gevraagd, maar die hadden steeds andere prioriteiten. Weetjewat? Maria en ik gingen het gewoon proberen. De stenen zijn enorm zwaar en ik heb eerst in de kruiwagen gevoeld, hoeveel stenen voor mij verantwoord was om te kruien. Ik moet nu eenmaal erg opletten, dat ik m´n bekken niet overbelast. Vier stenen was net te veel. Drie dus dan. Ik kruide steeds drie stenen naar de andere kant van het huis en Maria stapelde daar een muurtje om de moestuin.

Het ging langzaam, want steeds als we een stapeltje gedaan hadden, gingen we een lichter karweitje tussendoor doen. Zo ruimden we ook weer twee dozen uit de schuur leeg. Daar is nu zowaar ruimte voor kapstokhaken ontstaan. Het wordt vast nog weleens wat!

Ook nèt iets lichter dan stenen sjouwen, was het versjouwen van pallets, die ook al een maand of drie naast de voordeur stonden. Ze zouden worden opgehaald door een leverancier van Leendert. Maar ik geloof niet, dat er nog iemand om komt. Ik was het in elk geval reuze zat, die pauper-zooi, en sleepte de pallets samen met Maria naar voren, waar ze in een nis tussen de stenen zijn geparkeerd.

Aan het eind van de middag lagen er nog enkele stapels stenen én een stapel lange balken. We bedachten, dat we morgen op ons gemakje verder zouden gaan met de stenen en dat de mannen die lange balken maar weg moesten halen. Willem had vorige week al verzonnen, dat die balken tot aan gebruik wel rechtop in de liftschacht konden worden gezet.

Het was inmiddels vijf uur en Willem was dus klaar met zijn werk (hij werkt nog altijd thuis vanwege corona). Toen hij zag, hoe het buitenom opknapte, had hij wel zin, om nú die balken weg te halen. Hij dacht, dat Maria en hij dat samen wel konden. Wel, het ís gelukt. Maar het was wel érg zwaar!

Toen kwam Hans thuis en zag wat er allemaal gedaan was. En hij vroeg, waarom we niet gewoon het dumpertje hadden gebruikt voor die stenen. Nou, omdat we niet weten hoe dat ding werkt natuurlijk :-). Nou, hij zou het dumpertje wel even erbij pakken en voor ons de rest van de stenen verhuizen. Hoe fijn is dat!

Willem en Hans haalden het dumpertje en nog voor het eten was de klus geklaard!

Het is geweldig opgeknapt bij de voordeur. We zijn er nog lange niet, maar we zijn toch echt een stukje gevorderd!

De maaltijd smaakte toen natuurlijk extra lekker :-).

We aten fijn in het avondzonnetje: bieten uit eigen tuin, sla uit eigen tuin, wat een feest!

De koning kan niet lekkerder gegeten hebben.

Intussen is er vandaag ook nog lekker ´gehuishoud´. De was wapperde fijn aan de lijn. Mijn zeepleverancier kwam juist langs, doen ik de was aan het ophangen was. ¨Kijk,¨ zei ik trots, ¨ik maak hier gewoon reclame voor onze Marseillezeep, met zo´n stralende was.¨ :-).

Ik poetste m´n keuken

en Henk stofte de kamer

Al met al was het dus een goed besteed ´vakantie´-dagje :-). Ik ben benieuwd, wat we morgen kunnen doen.

Elke dag een beetje minder pauper.

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨
Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.

(Wellicht ten overvloede: als ik buiten deze advertorials op mijn blog weleens een link plaats naar een winkel, evenement, of wat dan ook, dan zijn dat altijd onbetaalde links en heeft het niets met reclame te maken.)

De maand is al bijna om! Maar op de valreep komt er toch nog een advertorial. Deze keer van een regelmatig terugkerende adverteerder: De Grebbestee!

De Grebbestee
Voor wie De Grebbestee nog niet kent, even in het kort: De Grebbestee is een voormalige boerderij op de Utrechtse Heuvelrug, waar de familie Roelofsen woont. Op en om de Grebbestee is er van alles te doen.

*Er zijn vier gezellige, complete vakantiewoningen gerealiseerd. Daar kun je uiteraard fijn je vakantie doorbrengen. Maar deze woningen worden ook voor langere tijd verhuurd, of je kunt ze als bed&breakfast boeken.
*Sinds vorig jaar is er een theeschenkerij, waar je heerlijk kunt ontspannen. Je kunt er genieten van een simpele kop thee met iets lekkers. Maar je kunt er ook terecht voor een High Tea of lekker lunch.
*De ruimte van de theeschenkerij is ook te boeken als bedrijf of vereniging voor het geven van presentaties etc. Ook dit kan in combinatie met een goed verzorgde lunch.
*Margriet Roelofsen heeft vele passies, maar WOL is daarvan toch wel een heel grote. Ze verzorgt allerlei cursussen met wol: vilten en spinnen.

Gelukkig is er op de Grebbestee aan ruimte géén gebrek! Daarom kunnen allerlei activiteiten, óók met inachtneming van de coronamaatregelen, toch doorgang hebben. In de theeschenkerij is er dan nog altijd ruimte voor 35 personen. Dat is ook voor bedrijven en verenigingen vaak groot genoeg. De Grebbestee ligt prachtig centraal in Nederland en de omgeving is schitterend. In overleg met Margriet kan er maatwerk geleverd worden om je bedrijfs- of productpresentatie of het uitstapje van je vereniging tot een succes te maken. Neem voor meer informatie contact op met Margriet.

Voor het najaar staan er weer allerlei leuke cursussen op de planning. Bijvoorbeeld verschillende soorten viltcursussen. Hoe leuk is het, om een leuke theemuts te vilten? Of een prachtige, zijden, bloemensjaal? Of een lampenkap...

Een andere vilttechniek is naaldvilten. Tijdens de cursus naaldvilten maak je een schapenkop!

Ook met wol, maar dan heel anders: Margriet geeft ook spincursussen.

Sjaal van zelfgesponnen wol

Je merkt het al: het is teveel om op te noemen. Je kunt alvast een kijkje nemen op de website. Nog niet alle datums staan al in de agenda. Die zullen in de komende tijd op de website zichtbaar zijn. Maar je kunt uiteraard ook even bellen of mailen.

Vilten: https://www.degrebbestee.nl/viltcursussen/
Spinnen: https://www.degrebbestee.nl/cursus-wol-spinnen/

Dag 1

Gisteren was het Willem z´n eerste vakantiedag. En hoewel Henk er al dik twee weken vakantie op heeft zitten, zei hij zondagavond verwachtingsvol: ¨Morgen begint mijn vakantie écht!¨ Hij heeft er zó naar uit gekeken, dat z´n vader vrij zou zijn en we ´allemaal leuke dingen´ zouden gaan doen ;-).

De geplande Fair en de bedachte familievakantie in Normandië zijn vanwege corona afgeblazen. We blijven daarom thuis en dat vind ik niet erg. We wonen fijn en de omgeving is prachtig. Wat zouden we nog meer willen?

De eerste vakantiedag was eigenlijk een verkapte werkdag. Maar dan in vakantie-modus. Ik was vroeg opgestaan, omdat ik eerst alle bestellingen van de webshop wilde wegwerken. Daar was ik wel een paar uurtjes zoet mee. Intussen verdween die en gene naar zijn/haar werk. Hans, Koos, Maaike en Maria hebben (nog) geen vakantie en Jan doet momenteel vakantiewerk bij Leendert. Maria hoefde maar voor een paar uurtjes de deur uit. Maar de rest was de hele dag onder de pannen.

Nadat m´n werk voor de webshop klaar was, wilde ik ons huis netjes gaan maken. Na de zondag is het altijd overal rommelig. En wat is er dan fijner, om zo maar rustigaan alles op te ruimen en schoon te maken? Ik had het prima naar m´n zin.

Willem had uitgeslapen en na ons gezamenlijk ontbijt besloot hij om een klus ter hand te nemen. Iets wat ik toejuichte, want de klussenlijst lijkt eindeloos. Ik ben blij met elk klein dingetje wat ons huis verder ´af´ maakt. Willem bedacht om de ´dradenrommel´ in de kelder eens op te gaan ruimen. Er is daar van alles gemonteerd om internet aan te sluiten. Het doet wat het moet doen, maar het zag er erg rommelig uit. Ik vroeg, of Willem dan misschien meteen planken in de kelder kon maken. Er staan daar nog een paar stapels bananendozen met van alles en nog wat. Als ik een vaas, of een ovenschaal, of wat dan ook nodig heb, moet ik steeds in die stapel dozen grabbelen. We overlegden, hoe het worden moest en waren er al snel uit. Er moest een brede plank komen op ongeveer 1/3 hoogte van de muur en daarboven nog een smalle plank. Willem kon dan alle internetrommel netjes op een plank kwijt en ik kon de spullen uit de dozen een plaatsje geven.

Gelukkig hadden we alle oude planken uit de kelder netjes bewaard. We hoefden dus niet naar de bouwmarkt.

Terwijl Willem aan de slag ging met meetlint en zaag, ging ik aan de slag met raamwisser en zeem. Ja, ja, we hebben een heel traditionele rolverdeling :-).

Helaas ging Willem z´n werk niet direct van leien dakje. De planken bleken totaal vermolmd...

En toen hij in de keldermuur wilde boren, kwam hij niet met de boormachine in die keiharde betonnen muur. Gelukkig is Leendert niet ver uit de buurt aan een klus bezig en hij had wel een sterkere boormachine te leen. Dat was meteen een leuke aanleiding om eens even bij Leendert op de klus te gaan kijken, waar ook Jan al ruim twee weken aan het werk is. We maakten er gewoon even een klein uitstapje van. Kijk, dat is het leuke van vakantie!

De dag was om, voordat we er erg in hadden. Maria en Jan-Hendrik waren intussen gezellig samen naar Ikea. Henk vermaakte zich prima in en om het huis. Om deze dag nog wat extra vakantie-cachet te geven, stelde Willem voor, om broodjes hamburger te eten als avondeten. Dat leverde gejuich op :-). We smikkelden heerlijk, buiten in de avondzon.

De avond was mooi. Precies goed genoeg om de hele avond buiten te zitten. Het werd een gezellige avond. Een oude vriend (oud in de zin van: we hadden elkaar minstens 10 jaar niet gezien!) kwam op bezoek. Reden om heel veel herinneringen op te halen en uitgebreid bij te praten. Helemaal ontspannen en rozig van het buiten zijn, stapten we in bed.

Dag 2

Mijn dag begon hetzelfde als gisteren: met het klaarmaken van webbestellingen. Deze vakantieweken maak ik steeds ´s morgens alles klaar wat er aan orders binnengekomen is. Wat er verder op de dag binnenkomt, schuif ik door naar de volgende morgen. Zo ben ik elke dag een poosje aan het werk, maar is het wel afgebakend. De rest van de dag voel ik me vrij om andere dingen te doen.

Ook vandaag was het wel een paar uur werk. Voor het mooi was ik net iets te lang bezig. We hadden namelijk het plan om om half 10 weg te rijden naar Willem z´n vader. Toen ik klaar was met mijn werk, was het al half 9 en alle vakantievierders lagen nog op één oor! Ik ben dus eerst maar eens de meute gaan wekken. Als we om half 10 weg wilden rijden, moest er snel nog heel wat gebeuren: een was ophangen, Ciara uitgebreid (want we zouden pas ´s middags terug komen) uitlaten, jam voor opa inpakken, de webbestellingen bij de post brengen enzovoorts. En, o ja, er moest ook nog het één en ander ingepakt worden voor de middag. We wilden bij opa vandaan even bij de zee gaan kijken. Zekerheidshalve moesten er daarom zwembroeken en badlakens mee. En wat lekkers voor onderweg. En nog een paar klapstoelen en m´n haakwerk. Pffff. We zijn het helemaal niet meer gewend, om op stap te gaan! Uiteindelijk reden we een half uur later dan gepland van huis weg: Maria en Jan-Hendrik, Henk, Willem en ik.

We hadden een gezellig koffie-uurtje bij opa. Met een lekker ijsje toe! Het was al half 1 geweest, toen we weer in de auto stapten. Ik wilde even langs de Aldi, om daar wat broodjes en salade te kopen. Op het rijtje winkels bij de Aldi hebben Willem z´n zus en haar man een groentezaak en natuurlijk keken we even, of ze er waren. We troffen het! Ze waren er allebei. Leuk om ook daar nog eventjes binnen te wippen en wat bij te kletsen. We kregen een fijn doosje fruit en een pot lekkere soep mee en vertrokken richting de Brouwersdam.

Henk zat helemaal op de wip. Dít was het, waar hij echt al wékenlang op liep te vlassen. Naar het strand! Maar, ha, het was écht geen strandweer. Jawel, met een wetsuit aan, was het er prima uit te houden. Maar dit hebben we niet en wij waaiden uit ons jasje. We probeerden onze auto nog zó te parkeren, dat we in de luwte konden lunchen. Maar eigenlijk wás er geen luwte. Het was wind, wind, wind, overal wind. Dapper knaagden we buiten de auto wat broodjes weg. Maar daarna kropen we toch snel weer ín de auto. Brrr.

Maar ja. Hoe jammer is dat, als je je zwembroek bij je hebt en níet kunt zwemmen. We zijn echter niet voor één gat te vangen. Willem reed naar de Grevelingen en daar kwamen we in een andere wereld, leek het wel. Hier stond véél minder wind en hoewel het er best fris was, waren er toch wel kinderen in het water aan het spelen. Het duurde dan ook niet heel lang, of Henk was in het water.

Ha, ha, het is zo´n waterrat. Dat heeft hij beslist niet van mij! Ik houd niet van water. Of het moet warm badwater zijn ;-). Ik ging lekker aan mijn haakwerk verder. M´n strependeken is bíjna af en ik ben de rand aan het maken.

We waren pas aan het einde van de middag thuis. Ik wilde een nacho´s-schotel maken. Maar eerst moest er nog snel weer een was aan de lijn en een nieuwe was aangezet worden. Er kwam een klant voor Jan-Hagel. Het aanrecht stond nog vol met ontbijtboel en er moesten nacho´s gehaald worden, want die heb ik niet standaard in huis. Terwijl ik van hot naar haar draafde, stelde Maria voor, dat ze wel samen met Jan-Hendrik frietjes wilde gaan halen in Het Vogelhuisje. We hadden afgesproken, dat we dat deze vakantie een keertje zouden doen. En dan hoefde ik niet meer te koken. Goed plan. Alleen ... friet en snacks zijn natuurlijk niet echt (echt niet ... ) gezond. Daarom zou ik intussen een grote schaal sla klaarmaken. Vers uit de moestuin. Oh, mmmm. Drie soorten sla, gekookt ei, tomaat, maïs (uit blik), zelfgemaakte dressing. Dat kwam helemaal goed met dat heerlijke vakantie-maaltje. Helemààl toen Maaike zei: ¨Het toetje is ijs. Ik trakteer!¨ En zo kwam het dat we om half 8 ons toetje zaten de smikkelen bij het ijswinkeltje in Brandwijk. Mjammie.

Vanavond na de koffie heb ik nog een was opgehangen op zolder en ben daar meteen eens mijn handwerkdozen in gedoken. Mijn handwerkspullen staan nog ingepakt. Er moet nog een kast voor komen. Eigenlijk zocht ik een zak groene wol, die ik nog ergens moet hebben. Het is wol voor een vest voor mezelf. Maar ik kon die wol niet vinden. Toen heb ik de borduurspullen maar naar beneden gehaald. Ik heb nog een mooi borduurpatroon van een amish boerderij. Die wil ik graag gaan maken. Ik heb al mijn strengetjes borduurzijde nagekeken, om te zien, welke nummers ik voor dit borduurwerk kan gebruiken. De helft van de benodigde kleurtjes had ik op voorraad. Dat is mooi meegenomen. Ook het stramien had ik nog. De ontbrekende kleurtjes heb ik online besteld. Het duurt 1 tot 3 dagen, voordat ze binnen zijn. Ik moet dus nog even geduld hebben. Intussen kan ik de gehaakte deken afmaken. En ik moet morgen nog maar eens bij daglicht op zolder naar die groene wol gaan zoeken. Ik heb echt zin in een nieuw handwerk!

In de stilte van de morgen beluisterde ik een preek, deed een strijk en maakte de webbestellingen klaar. Die vroege morgenuurtjes zijn me goud waard. Maar evengoed vond ik het een vakantie-kadootje om om 8 uur nog even 20 minuutjes naast Willem te schuiven, die heerlijk lag uit te slapen. Maar toen vond ik het ook wel weer welletjes. We hadden namelijk voor vandaag een rondje Nederland op het programma staan: een pakje wegbrengen in Utrecht, een bestelling ophalen in Veenendaal en tenslotte nog een pakje wegbrengen in Putten. Het waren dus eigenlijk webshop-activiteiten, maar ze lieten zich prima inpassen in een vakantiedag.

We ontbeten met heerlijke boerenyoghurt met muesli en honing.

Mucky lag lekker naast me op de bank
bij het ontbijt

En daarna liep ik een flinke ronde met Ciara. Om ontspannen weg te kunnen, moest er nog een klein riedeltje huishoudelijke klusjes worden gedaan. Maaike was zo lief om voor mij de bestelling bij de molen te gaan halen. En Maria beloofde gul, dat zij het warme eten wel klaar zou maken. We zouden dan tot een uur of zes weg kunnen blijven. Mooi geregeld!

Henk ging met ons mee. Gezellig, dat hij het nog zo leuk vindt, om met ons op stap te gaan! Om een uur of 11 reden we dan toch eindelijk weg. We brachten de pakketten naar de post en draaiden de rijksweg op. Eerst maar naar Utrecht. Daar zat een klant met smart op zijn bestelling te wachten, die helaas bij postnl is zoekgeraakt. Meestal komt zo´n pakje wel weer boven water, maar daar kon de klant niet op wachten. Geen probleem. We brengen een nieuw pakket en vertrouwen erop, dat het zoekgeraakte pakket wel weer een keer bij ons belandt.

Zonder oponthoud kwamen we bij het juiste adres aan en leverden het pakket af. Wat nu? Zullen we even een stukje door Utrecht boemelen? Nee, eerst nòg maar iets van ons lijstje afwerken: een bestelling ophalen in Veenendaal bij De Werkbij. Daar kopen we allerlei bijenproducten in voor de webshop. Eigenlijk zou de bestelling afgelopen maandag gebracht worden. Maar er was iets tussengekomen. Ook weer: geen probleem! We hebben nu toch de tijd aan onszelf en we vonden het wel leuk, om de bestelling op te gaan halen.

Bij De Werkbij stond onze bestelling al klaar en in principe konden we dus in drie minuten tijd weer in de auto zitten. Maar we boften. We kregen zomaar een rondleiding aangeboden! Echt heel leuk!! Geweldig leuk om te zien hoe alles verpakt en verzendklaar gemaakt wordt. Hoe alles opgeslagen wordt en hoe de mensen werken. Alles in het teken van omzien naar de (anders begaafde) medemens en in het teken van brede educatie over bijen. Het was erg inspirerend allemaal.

Intussen gingen onze magen wel een beetje knorren. Het was al 13.00 uur geweest. Net als gisteren wilden we onze lunch bij een Aldi of Lidl aanschaffen. De salade en broodjes waren erg goed bevallen. Het is betaalbare luxe, zeker als je salades met een 30% kortingssticker koopt, zoals we deden. Hoeft dat goede voedsel alvast niet meer weggegooid te worden. Het mes snijdt aan twee kanten.

Willem zocht op, waar de dichtstbijzijnde Aldi was. In de Scheepjeshof. Ok. Gaan we daar naartoe. We waren daar nog nooit geweest. Het is een overdekt winkelcentrum middenin een winkelgebied. We parkeerden de auto in de parkeergarage en Henk en ik shopten onze lunch bijeen, terwijl Willem in een boekwinkel rondsnuffelde. Hij was daar nog lang niet uitgekeken, toen wij allang onze boodschappen hadden. We brachten dus de spullen naar de auto en zochten Willem in de winkel op. Als vanzelf boemelden we nog even verder. Eerst in het winkelcentrum, maar daarna liepen we de winkelstraat in. Altijd leuk om in een onbekende stad wat rond te banjeren.

We kwamen langs een telefoonhoesjeswinkel en Henk had een hoesje nodig. Hup, naar binnen dan. We werden heel vriendelijk geholpen en even later liep Henk helemaal blij Fone Zone uit, met een prachtig hoesje voor maar 5 euro om z´n mobiel.

Ongemerkt waren we best al een stuk bij de parkeergarage vandaan gelopen en we zetten er de sokken een beetje in. Vanwege die knorrende magen :-). En Henk en ik wisten bovendien wat voor lekkere dingen er in de auto lagen te wachten ;-).

We tikten onze volgende bestemming in: Putten en gingen op weg. Bij de eerste parkeerplaats die we zagen, hielden we een stop. Lunchpauze! Gezellig hoor, zo met z´n drietjes.

Helemaal voldaan reisden we verder naar onze laatste bestemming. In Putten brachten we ook een pakketje bij een klant. Een service-gevalletje. De klant was niet thuis, dus zetten we het op de stoep bij de deur.

Alles was afgevinkt. Wat nu? Ik wilde nog wel even naar een Kringloopwinkel, maar een wandeling in het bos vond ik ook leuk. Wat wilden de mannen? Ze kozen voor een Kringloop. Helaas was de eerste kringloopwinkel dicht. En de tweede, die Willem op internet vond, bestond niet meer. Nou, dan niet, hoor. Het was tenslotte geen verplichting.

We besloten zo langzamerhand de terugreis maar eens aan te vangen en dan ergens onderweg nog een ijsje te eten. Dat ´ergens´ werd Amersfoort. Want Willem vond het niet leuk, om bij een tankstation een ijsje te kopen. Dat is zo anoniem.

Amersfoort bleek zomaar een mooi staartje aan ons rondje Nederland te zijn. We scharrelden door wat winkelstraten. Henk wilde even bij een spelletjeswinkel naar binnen. En ik werd enthousiast, toen ik langs een handwerkwinkeltje liep. Leuk! Even naar binnen, hoor! Ik kocht een bol sokkenwol, zodat ik zomaar iets kleins op de pennen heb staan voor de autoritten van de komende tijd.

We vonden een ijssalon met een enorm assortiment aan smaken. Of je buiten alvast je keuze wilde maken. Prima hoor. Ik koos mango (mijn lievelingsijs) en kokos. Oh, oh, zooooo lekker.

We slenterden terug naar de auto en ineens zagen we een Russisch winkeltje.

Willem z´n broer heeft een Russische vriendin en die is momenteel in Holland. Dus belden we, of ze misschien iets heel erg miste, dan konden we dat voor haar meenemen. Nee, niet echt. Maar we moesten toch beslist *onuitsprekelijk woord* kopen en dat eens zelf uitproberen. Hardop sprak ik haar na en een Russische klant, die daar ook aan het winkelen was, wist precies wat het was en wees me het aan: geroosterde boekweit. Gelukkig staat er ook in het Duits op, hoe ik het klaar moet maken. Ha, ha. Ik kocht die boekweit, nam een zak maïsgriesmeel mee en ook nog twee soorten limonade. Daar kan ik Julia vast blij mee maken, als ze komt. Die grote fles bruin spul lijkt net cola, maar het is limonade met honingsmaak. Ben benieuwd!

Even na zessen arriveerden we weer in Bles. Zeker met dat Russische staartje, leek het alsof we een wereldreis hadden gemaakt. Ha, ha.

Maria stond samen met Jan-Hendrik in de keuken en legde de laatste hand aan de maaltijd. Ze hadden een lekker curry gekookt. Wat een verwennerij, als je zo aan kunt schuiven!

Om al die calorietjes van al dat lekkers weer een beetje te compenseren, zijn Willem en Henk na het eten in de Graaf gesprongen en naar de brug gezwommen. En ook weer terug natuurlijk. Wow. Sportief hoor. Ik doe het ze niet na.

Natuurlijk kon ik het niet nalaten om vanavond vast een sok op de pennen te zetten. En zo had ik na deze fijne dag ook nog eens een echt vakantie-avondje.

Vandaag stond er een werkdag op het programma. We hebben namelijk de webshop open gelaten, om te voorkomen, dat we na onze vakantie meteen een hoos aan bestellingen zouden krijgen. Nu gaan de orders in een gelijkmatig tempo door en kunnen we het beter handelen. Maar dat betekent wel, dat we ook in onze vakantie wel wat werk om handen hebben.

Het was vandaag inpakdag. Er stond een container vol balen meel en bloem klaar, die allemaal naar de eerste verdieping gesjouwd moesten worden.

Ja, ja, we kunnen haast niet wachten tot de goederenlift er is. Nog een paar weekjes en dan wordt die lift gemaakt. Dat zal een hoop gesjouw schelen. Behalve alle balen meel en bloem, lagen er ook nog een stuk of 10 balen pitten en zaden in de caddy. Ook die moesten allemaal naar boven. Maar met een drie kwartier hard buffelen door Gerwin, Maria en Willem lag alles keurig geordend op zijn plaats en was het koffietijd.

Na de koffie gingen Maria en Gerwin inpakken. Willem had allerlei klusjes te doen. Eén zo´n klusje was het kopen van een stokhaak. Eerst wilde hij zo´n ding online kopen. Maar ik zei, dat hij maar eens even naar de plaatselijk Hubo moest bellen. Misschien hadden ze daar ook wel stokhaken. En jawel. Voor minder dan de helft van de online-prijs haalde Willem een stokhaak. Nou ja, eigenlijk haalde hij een stok en een haak. Hij moest er zelf een stokhaak van maken ;-).

Nu kan ik gemakkelijk de zolderramen open en dicht doen, zonder dat ik steeds op een stoel moet klimmen. Fijn toch weer een kleine verbetering in ons huis :-).

Zelf hield ik een huishouddag. Dat was weer hard nodig. De was lijkt in de zomer werkelijk te jongen. En er moest gewoon even stevig opgeruimd worden. Als je de boel even een beetje laat versloffen, is het zó een rommeltje. Het gaat soms maar over kleine dingen. Zo stond er bijvoorbeeld nog het doosje rijp fruit wat we dinsdag van mijn zwager kregen. Er was al wel uit gesnoept, maar er lag nu toch fruit in, wat echt snel op moest. Van de helft maakte ik een smoothie. De rest ging in de koelkast om morgen nòg een keer een smoothie te maken. Ziezo, doosje opgeruimd.

En zo werkte ik het hele huis door.

Ook bakte ik brood.

En ik rausde even door de moestuin. De courgette was aan het woekeren en die heb ik toch maar even wat ingetoomd. De sjalotten kunnen bijna geoogst worden. Eén lag er los op de grond. Oh, wat ruikt dat lekker zo´n verse sjalot!

Vanmiddag was ik druk met bestellingen inpakken en met binnengekomen spullen in de schappen zetten. Voor ik er erg in had, was het half vijf en redem Willem en ik samen naar de post.

Thuisgekomen maakte ik een heerlijke nachosschotel klaar, waar we buiten aan de tuintafel heerlijk van smulden.

Vanavond kwam de buurvrouw een bakkie doen. Dat was erg leuk. De buurvrouw heeft zelf heel lang hier op de boerderij gewoond, toen alles nog in bedrijf was. Ze nam een oude foto mee van toen. En ook een foto van de boerderij, die éérst op deze plaats stond. Onze boerderij is van 1932, maar daarvòòr stond hier ook al een boerderij.
We hebben de buurvrouw een rondleiding door ons huis gegeven en intussen vertelde ze hoe het er vroeger allemaal uitzag. We hadden al met al onverwachts weer een erg gezellig avondje.

En zo is het alweer donderdagavond. Wat vliegt die vakantie hard voorbij!

Vrijdag zou het +30 graden worden en dus ´moesten´ we echt naar zee ;-). We hadden namelijk aan Henk beloofd, dat we in onze thuisvakantie zéker ook naar zee zouden gaan en tja, als het dan dik 30 graden wordt...

Zoals te verwachten was, had zo´n beetje half Nederland het plan op gevat om die dag naar de kust te gaan. En dus kwam er halverwege de dag over het nieuws, dat je beter niet meer naar de kust kon reizen. Alles was overvol, wegen afgesloten, lange files en ander leed. Maar geen nood. Wij gaan namelijk altijd pas in de tweede helft van de middag naar zee. Rond die tijd gaan veel mensen langzamerhand opbreken en eer dat wij geïnstalleerd zijn, hebben we zo ongeveer het hele strand voor onszelf. Heerlijk is dat!

Zo deden we het vrijdag dus ook. Het was al kwart voor 5 toen we in Ouddorp aankwamen. We waren met z´n negenen, verdeeld over 2 auto´s. Maar dat was slechts het begin. Want later sloten ook Trijnie & Gerwin, Maaike & Jaap en Leendert & Thea zich bij ons aan. Het was bijna een familiereünie :-).

We hadden de skottelbraai meegenomen en aten lekker simpel broodjes hamburger. Met sla en gebakken uien, saus, en ... zand natuurlijk :-). Oh, wat smaakt dat heerlijk, zo in de buitenlucht. Na de broodjes toverde Thea nog lekkere ijsjes uit haar koelbox. Mmm.

Kleinzoon Marinus en zijn vriendje zijn vanaf het moment dat we kwamen, tot het moment dat we terug gingen, alleen maar bezig geweest met schepnet en emmertjes. Ze vingen garnaaltjes, krabben en een platvisje.

Henk was, zoals gewoonlijk, niet uit het water te slaan, bij wijze van spreken. Hij is van kleins af aan een echte waterrat. Hij bleef in zee, totdat de zon onderging!

Het was ontspannen met hoofdletters! Altijd heel bijzonder hoe iedereen, van de jongste tot de oudste, er zo van geniet.

We kwamen pas heel laat thuis. Sowieso was het al bijna 22.00 uur, voordat we van zee wegreden. Maar bij Alblasserdam kwamen we ook nog eens stil te staan voor de tunnel, waar weer eens een te hoge vrachtwagen voor oponthoud zorgde. Het gaf niet. De kinderen waren gelukkig en ik dus ook :-).

Zaterdag zijn Willem en ik bijtijds opgestaan. We zouden om 9.00 bij Willem z´n moeder zijn. Maar met zo´n zandbak konden we natuurlijk niet op stap. Terwijl ik badlakens waste en koelboxen en tassen uitruimde, stofzuigde Willem de auto. Keurig op tijd stonden we bij Linquenda Domus in Ambacht, waar schoonmama woont. We gingen op familiebezoek. Willem z´n broer en zijn vrouw zijn pas van Veenendaal naar Ede verhuisd en schoonmama wilde daar heel graag een kijkje nemen. Willem beloofde te rijden, want zulke afstanden rijdt ze niet meer zelf. En natuurlijk vonden we het zelf ook leuk, om te gaan. We hadden elkaar alweer minstens een half jaar niet gezien!

We hadden een gezellig ochtendje, wat in een zucht ook weer voorbij was. We hadden een beetje een strakke planning. Ik wilde namelijk rond half 2 weer thuis zijn om alles klaar krijgen voor de zondag. Er was nog wat werk aan de was en strijk, er stond 10 kilo kersen en 10 kilo aardbeien om siroop van te maken, er moest nog brood gebakken worden en aan het einde van de middag stonden natuurlijk de zaterdagse frieten weer op de kaart (met bijbehorende eetgrage gasten ;-)).

Het kwam helemaal goed :-). Inclusief het plukken van boontjes voor zondag.

Zondag was het de rustdag en waren we blij, dat we in elk geval weer één keer naar de kerk konden. We waren ingedeeld voor de dienst van 12.00 uur. We waren rond kwart voor twee weer thuis en konden voor de avonddienst kiezen of we om half vier of om zes uur mee zouden luisteren. We kozen voor half vier. Dan hadden we daarna op een wat handig tijdstip de avondmaaltijd.

Zondagavond hadden we weer een dieren-klucht. Muck, de poes, was donderdagochtend van huis gegaan. Ze bleef de hele donderdag weg. Ze bleef de hele vrijdag weg. Ze bleef de hele zaterdag weg. Ik werd er al weer sip van. Waar zou ze zijn? Zondag zag Henk haar bij de paarden van de buren in de wei. Tot twee keer toe hebben we geprobeerd haar te lokken met voer. Maar nee hoor. Ze keek wel naar ons, maar draaide d´r kopje om en sprong weg. Nou ja, ik wist in elk geval nu waar ze was en dat ze het naar haar zin had. Zondagavond riep Willem haar nog eens en jawel. Via de tuin van de buren kwam ze nu naar ons toe. Alsof ze weken weg geweest was! Ze had honger, klitten op haar buik en een wond(je) op haar kop. Je snapt zo´n beest toch niet, hè?! Waarom komt ze niet gewoon wat eerder naar huis :-). Maar goed. Ze is nu weer binnen en blijft ook maar weer een poosje binnen. Eerst wil ik haar vlooienspul geven en wil ik het wondje op haar kop in de gaten houden. En dan zien we wel weer.

Voor vandaag hadden we nog geen plannen gemaakt. Eerst moesten sowieso alle webbestellingen klaargemaakt worden en er moesten bestellingen bij drie verschillende leveranciers geplaatst worden. Dat was een ochtendvullend programma. Het middagprogramma ontstond als vanzelf: we zouden naar Het Bijenhuis in Ede gaan. Ik had een nieuwe bijenkast nodig, want er staat nog één volk in een zesramer en kan daar niet in overwinteren. Daarna wilden we dan ook nog maar een keer naar De Werkbij in Veenendaal om mijn voorraad flessen aan te vullen. Die heb ik nodig voor mijn jaarvoorraad siroop, die ik maakte. Henk wilde graag mee, want we zouden ook nog een ijsje gaan eten in Rhenen. En wie weet, was tante Ria in Kesteren wel thuis. Dan konden we daar meteen een bakkie koffie gaan doen. Familiebezoek tijdens een staycation is echt leuk! En ons middagje zou niet alleen nuttig, maar ook aangenaam zijn. De mooiste combi, die er is. Ik gaf instructies in de familie-app voor het avondeten en voor het uitlaten van Ciara enzo en daar gingen we.

Eerst naar Het Bijenhuis. Ik kocht een leuke, oranje, bijenkast. Die past mooi bij ons oranje pannendak :-). Het zal vast vrolijk staan in de moestuin! Alleen de bodem hadden ze niet meer in kleur. Die nam ik ongeverfd en moet ik dus nog een kwastje geven. Hopelijk komt daar deze week wat van, zodat de bijen snel in hun nieuwe huis kunnen gaan wonen.

Bij de Werkbij in Veenendaal stond mijn bestelling al klaar.

Daarna lonkte het ijsje in Rhenen.

Tante Ria was thuis en had de koffie bruin. We hadden zomaar een heel gezellige middag. Met de optie ´vermijd snelwegen´ leidde de navigatie ons via de mooiste weggetjes weer richting het Westen. Rond half 7 werd Willem slaperig. Tijd om even te stoppen. Die stop was in Geldermalsen. Terwijl Willem even een kwartiertje zijn ogen dicht deed, strekten Henk en ik de benen. We liepen door een winkelstraat en ik hoopte een cafetaria te zien, waar we kroketten konden kopen. We hadden namelijk nog broodjes in de auto en een broodje kroket leek ons wel een lekker vakantiedag-menu. Er was daar echter geen cafetaria te bekennen. Wel zagen we een reclamebord van McDonalds met pijlen. Nou, vooruit. Dan doen we een keertje de Mac. Groot feest voor Henk :-).

Rond koffietijd waren we weer thuis. Kon ik nog even verder breien aan m´n sok.

En Willem, Jan en Henk sprongen in de Graaf voor een baantje zwemmen heen-en-weer naar de brug. Zij liever dan ik.

Gisteren en vandaag zijn het vooral thuis-dagen geweest. Maar ook wel met een béétje ´uit´.

Gisteren wilde ik echt graag een beetje de bezem door de tent zwaaien en wassen. Omdat we maandag weggeweest waren, lag er nog rommel van het weekend en bij de wasberg verbleekte de Mont Blanc. Ouderwets aan het huishouden dus!

Naast de gewone huishoudklussen moesten ook de laatste paar kilo´s aardbeien worden ontsapt om er siroop van te maken. En de 30 liter kersensiroop, die in 3 emmers klaarstond, wilde ik in 30 literflessen gieten. Heerlijk om zo in één keer een jaarvoorraad limonadesiroop in de kelder te hebben staan!

Willem werkte verder aan de kelder en maakte nog weer twee planken. Al die flessen siroop moeten tenslotte wel een plekje krijgen.

De dag was om, voordat we er erg in hadden.

Voor de avond hadden we nog een klein (familie)-uitje op het programma staan. We hebben schoonmama opgehaald en zijn met haar koffie gaan drinken bij Willem z´n jongste broer en vriendin in Rotterdam. Schoonmama was daar nog niet geweest. Dat is ook niet zo vreemd, want het heeft nog wel wat voeten in aarde, voordat je er bent. Marinus woont op 11 hoog in een oud flatgebouw, waar de liften tussen de verdiepingen in stoppen. Met een rollator is dat bepaald niet heel handig, als je eerst een trap op moet, dan in de lift naar 11-12 en daar weer een trap áf om bij de voordeur te komen. Bovendien is Marinus nog hard aan het klussen en was zijn appartement enige tijd ook bepaald niet rollator-proof. Nu was het echter goed te doen. De verbouwing vordert gestaag.

We genoten van het uitzicht over de stad vanaf het balkon en bewonderden de zonsondergang. Het was een gezellig avondje en op de terugweg stopte Willem nog even bij een McDrive voor een ijshoorntje. Mmm.

Vandaag was er ook nog veel te doen in huis. Ik zat vanmorgen om 6 uur al een kist appels te schillen. Die stond enigszins vergeten in de kelder en moest nodig op. Prima voor de appelmoes! Er was ook een restant sinaasappels, die nodig op moesten. Die heeft Willem vanmiddag staan persen. Nu staat er geen oude voorraad meer.

De wasmachine snorde weer uitbundig. Ik had zaterdag alleen maar strandwas van vrijdag gedraaid, zondag niet gewassen, maandag niet gewassen. Ik heb dus wat in te halen. Niet erg, want het is heerlijk weer. De was wappert steeds in no time droog.

Terwijl Willem voor mij naar de molen reed om de wekelijkse bestelling voor de webshop op te halen, maakte ik een extra lange ronde met Ciara. Op warme dagen is het fijn om ´s morgens vast een lange ronde te doen, zodat ze op het heetst van de dag fijn binnen kan blijven, waar het koel is. Het is geen straf om een lange wandeling te maken, op zo´n schone morgen.

De rest van de ochtend was ik druk met bestellingen klaarmaken. Met de lunch was ik er nog (lang) niet klaar mee. Willem had zin om er na het eten een poosje op uit te gaan. Ik stelde voor, dat hij fijn samen met Henk zou gaan. Dan kon ik op mijn gemakje m´n werk afmaken en ik zou eens fatsoenlijk koken.

Zo gezegd, zo gedaan.

Willem had al een leuk plannetje. Hij had gisteren bij Marinus gezien, dat je in het Centrum met behulp van een app een klein elektrisch autootje kunt gebruiken en hij had al tegen Henk gezegd, dat ze daar een keer in zouden gaan rijden. Die keer was nu.

Met de app keken ze waar het dichtstbijzijnde vehikel geparkeerd stond en met diezelfde app konden ze het ding ontgrendelen. Vervolgens toerden ze lekker door de stad. Grappig.

Die twee hadden het prima naar de zin :-).

Ik maakte intussen m´n werk af en bracht de pakketten naar de post.

Voor het avondeten had ik een lekker stoofpotje met courgette en tomaat in gedachten. Met aardappelballetjes uit de oven en voor de vleeseters nog een kipdrumstick erbij. Het was een feestje: het klaarmaken en het opsmikkelen :-).

Na het eten ben ik even languit in bad gegaan, terwijl Henk en Willem hun baantje trokken in de Graaf.

Daarna genoten we van de zomeravond. Eerst koffie, later een wijntje, gezellig met m´n vriendin. Beetje kletsen, beetje breien. Oh ja, écht vakantie!

Ook de laatste dagen van de vakantie zijn voorbij. Vandaag begint voor Willem het gewone leven weer. Twee weken vakantie zijn om voordat je er erg in hebt.

Het hoogtepunt van het staartje vakantie was vrijdag. Toen was Henk jarig. Veertien is hij geworden.

Hij keek al lang uit naar z´n verjaardag. Wat had hij er zin in! Op zijn verjaardag zijn we vaak op vakantie. We hebben al op veel verschillende plaatsen zijn verjaardag gevierd. Dit jaar waren we thuis. Maar toch vierden we zijn verjaardag elders :-). Van zodra het ernaar uitzag, dat hij op zijn verjaardag heel warm zou zijn, hadden we bedacht om met het hele gezin een avondje naar het strand te gaan. Een plannetje wat met gejuich werd begroet.

Om 16.00 uur vertrokken we met twee auto´s richting Ouddorp. Willem z´n auto, waar we met z´n vijven in zaten. En de Caddy met Jan-Hendrik en Maria. We hadden de Caddy volgeladen met stoeltjes, een tafeltje, de skottelbraai, parasollen, strandlakens en heel veel proviand.

Terwijl we steeds dichterbij Ouddorp kwamen, zagen we steeds meer gezinsleden op onze mobiel in de buurt van Ouddorp komen. De jongens kwamen allemaal direct uit hun werk er naartoe. Uiteindelijk arriveerden we met vier auto´s nagenoeg tegelijk bij de Brouwersdam. De rest van het gezin kwam later.

Het was vloed en op het plaatsje waar we altijd zitten, was er nu geen strand. Geen nood. Dat zou er vanzelf komen, als het water ging zakken. We installeerden ons gewoon op de keien en later verplaatsten we naar een plaatsje op de dam.

Natuurlijk werd hij heerlijk verwend met allerlei mooie kado´s. Hij was een echt feestvarken.

We aten weer broodje burger van de skottelbraai. Die skottelbraai hebben we al minstens 25 jaar. Wat hebben we daar veel plezier van gehad (en nog!). Complete maaltijden heb ik er op klaargemaakt. Maar de laatste jaren doet hij vooral dienst als we naar zee gaan, om er hamburgers en uienringen op te bakken. Met sla van thuis en plakjes cheddarkaas en allerlei sauzen is dat een feestelijke strandmaaltijd.

We zijn weer gebleven tot de zon onder was.

Heerlijk opgefrist reden we weer naar huis, om ons op te maken voor de volgende warme dag!

Het was zaterdag een plus 30 graden dag. Ik had nog veel werk te doen, om voor de zondag weer netjes te zitten. Vanwege de warmte heb ik gewoon mijn tempo aangepast. Als een slome slak deed ik m´n werk. Maar slome slakken komen er ook, hoor. Bergen en bergen was gingen er door mijn handen.

Ik bakte brood. Ook meteen weer een bakplaat vol kadetjes, want we zouden als afsluiter van de vakantie bbq-en. Dan zijn kadetjes handig om er een burger of worst tussen te steken.

De strandrommel werd weer opgeruimd, de benedenverdieping gestoft en gezogen. Maaike deed ergens die dag al het sanitair. Lekker hoor, als alles weer schoon en netjes is.

Het bbq-en was erg gezellig en erg lekker. Hans had een tijdje geleden een luxe schotel van zijn baas gekregen. Die hadden we bewaard voor een speciaal moment.

Wim en Geertje waren en ook met de kinderen. Het was echt een leuke afsluiter van de vakantie!

Wat is het fijn geweest! En was ging het snel voorbij! En wat hebben we veel leuke dingen gedaan! Wat dat betreft: het mocht nog we een tijdje duren!!

Maar we moeten weer aan de slag. Ook goed. We hebben een hele beestenboel om te verzorgen. Een broertje van Ciara logeert hier. En ook is er het konijn van een nichtje. Alle konijnen (ook de twee van onszelf) hebben we allemaal naar binnen verplaatst, vanwege de hittegolf. Muck is gisteren weer op stap gegaan. Die zien we steeds met d´r kopje boven het gras in de wei uitsteken. Hopelijk blijft ze niet zo heel lang weg. Dat vind ik maar niets. Maar je ziet haar genieten, buiten. Goed dan. We hebben ook nog de poes van mijn vriendin om na te lopen. En zo hebben we het zomaar druk met dieren :-).

En met de tuin natuurlijk. Daar ga ik nu eerst een poosje in rommelen, voordat het te warm wordt...

Deze week moest Willem dus weer gewoon aan de slag. Alleen Jan en Henk vieren nu vakantie. De rest van het gezin is aan het werk. Zelf ben ik ook weer terug in mijn werkritme. In de webshop is het rustig. Dus kan ik mooi wat achterstallig werk in huis en tuin doen. Vanwege de uitzonderlijk lange hittegolf ligt mijn tempo wel wat lager. Maar toch krijg ik nog lekker wat klussen geklaard.

Er was aardig wat werk te doen in m´n moestuin. Er stond heel veel onkruid. Drie ochtenden heb ik ´s morgens, zodra het licht was, een uurtje onkruid gewied. Ook goot ik steeds wat gieters water uit de Graaf bij planten die dat echt nodig hadden. De meeste planten kunnen prima tegen de droogte, hoor. Hier geen pompen en watersystemen, die urenlang voor beregening zorgen. En al helemaal geen kraanwater.

Op één van die vroege morgens heeft Maria het hele vak met bijenmengsel uitgetrokken. Van dat veelbelovende plaatje op die zaaibus is niets terecht gekomen. Het was heel, heel, heel veel onkruid, met hier en daar een mooi bijenbloemetje. Eigenlijk was ik van plan om er binnenkort de bosmaaier over te halen. Maar ik wil er volgend jaar graag een kruidentuin aanleggen en dan is het niet handig, als er allemaal onkruid van dit jaar terug opkomt. Maria heeft dus alles met wortel en al uitgetrokken.

Behalve onkruid wieden, is er ook elke dag wel iets te oogsten. Hoe leuk is dat. Ons menu wordt bepaald door wat er in de tuin klaar is om te oogsten. De sperziebonen doen het supergoed. Ik pluk al vanaf mei steeds kleine maaltjes. Maandag oogstte ik een flinke schaal, waar ik sajoer boontjes van maakte. Dat viel bijzonder in de smaak.

Ik oogstte ook de eerste rode tomaat. Wat een feest!

Ik heb het niet helemaal goed gedaan met die tomaten. Ik heb de planten te dicht bij elkaar gezet en ook heb ik te licht gedacht over ondersteuning. Ik heb nu zo ongeveer een tomatenoerwoud, wat rust op een paar luttele strookjes laminaat. Ha, ha. Behoeft verbetering, zullen we maar zeggen.

Wat is het leuk, om dit allemaal te leren. Ook is het heel handig, dat ik een ervaringsdeskundige buurvrouw heb. Die bestook ik regelmatig met vragen. Ik vroeg me al een tijdje af, wat voor uitlopers er aan mijn courgetteplant kwamen. En dan ook nog met van die gele bollen eraan. Het leken wel bolcourgettes!

Buurvrouw hielp me uit de droom. Het waren geen uitlopers van de courgette, maar er was gewoon een pompoenplant ónder de enorme courgetteplant terechtgekomen en die was nu heerlijk door mijn tuin aan het woekeren. Die gele bollen zijn pompoenen-in-wording. Oh, ja! Nu zie ik het ook :-).

Wat een verrassing! Straks ook nog pompoenen van eigen tuin!!

De sjalotten waren klaar om geoogst te worden. Het loof was al bijna afgestorven.

Anders dan bij uien, groeien sjalotten niet ´alleen´, maar in soort rozetten. Eén plant-sjalotje levert een rozet van een stuk of wat sjalotten op.

Behalve de sjalotten, stak ik ook een maaltje bieten uit de grond. Daar heb ik gisteren super lekkere koude bietensalade van gemaakt. Een koningsmaal! En ja, elke week komen er nog wel weer enkele courgettes van de tuin. Tot nu toe heb ik er óf soep, óf een groentenstoofpotje van gemaakt. Ik denk, dat ik één dezer dagen ook nog maar wat courgettes verwerk tot zoetzuur. Dat is weer even wat anders. En dan heb ik meteen iets uit eigen tuin voor de winter.

Hoe grappig is dat: als je dan lekker in de tuin gewerkt heb, vind je als kers op de taart nog een lekkere aardbei :-). (HUH? Een kers die aardbei is??)

Het vak waar de sjalotten stonden, heb ik zaaiklaar gemaakt. Ik zaaide er andijvie. Zomaar een strookje. Kijken of dat wat wordt...

Ik heb trouwens ook maar eens tuinschoeisel aangeschaft. Ik tuinierde steeds op mijn crocs. Maar de grond is best zanderig (wat wil je met die droogte!) en daardoor schepte ik steeds zand door de gaatjes in mijn crocs. Ik heb ook wel laarzen. Die heb ik vaak aan, als ik in de bijen werk. Die zitten goed aangesloten aan mijn benen, zodat de bijen mij daar niet kunnen steken. Maar die laarzen zijn super warm. Ik bestelde daarom een paar simpele houten klompen. Fijn!

Behalve buiten, was er binnen ook genoeg te doen. Op de één of andere manier inspireert warm weer mij altijd tot opruimen ;-). Ik heb op onze slaapkamer het laatste staartje wat er nog van de verhuizing stond opgeruimd. Er stond nog een doos boeken, een doos linnengoed en er waren nog twee half leeggeruimde kledingdozen.

Eerste heb ik die kledingdozen maar eens beetgepakt. Zowel de dozen als onze kast heb ik secuur nagelopen. Alles wat weg kon, is weggegaan. Het wintergoed, wat nog bewaard moest worden, heb ik netjes in 2 dezelfde dozen gedaan. Een doos voor Willem en één voor mij. Die dozen zijn naar zolder. Lekker uit het zicht.

Daarna de boeken. Ze passen niet meer in de boekenkast. Maar ik wilde ze ook niet in de doos houden. Ik heb ze daarom maar in twee stapels óp de boekenkast gelegd. Het is niet het allermooiste, maar voor nu wel even goed. In elk geval is die doos van de vloer en kunnen de boeken gemakkelijk gepakt worden om te lezen.

Als laatste was daar de doos met linnengoed: beddengoed voor ons bed. Een molton, een paar hoeslaken, een paar lakensets, wat slopen. Waar zou ik dat eens laten? Wacht, ik wist al wat! We hebben op onze slaapkamer een kast staan, waar administratie in zit. Een kast met vier planken. Als ik die nu eens strak zou opruimen? Dan was daar misschien ruimte genoeg voor het linnengoed. Zo bedacht, zo gedaan. Na het opruimen van de papierzooi, kwamen er twee planken leeg voor het linnengoed. Super! Vloer leeg, kast vol, deurtjes dicht, opgeruimd! Ongelofelijk wat een grote kamer we nu ineens hebben :-).

Ik keek Willem eens lief aan en vroeg, of hij de spiegel wilde ophangen. Die stond al sinds december tegen een muur. Goed. Spiegel opgehangen. Meteen ook maar de klok, die al die tijd op de linnenkast lag stof te happen. En, yes, ook het handdoekenrek voor in de badkamer werd opgehangen. Oh, wat is dat fijn! Het zijn maar kleinigheden, maar toch zo´n verbetering. Ik ben er heel blij mee.

Als laatste heb ik gisteren alle rommel, die onder ons bed lag opgeruimd.

Wat dat opruimen betreft zou die hittegolf dus best nog een paar weken mogen duren. Wie weet is dan m´n hele huis netjes :-).

Maar nee. Die hitte put op den duur mens en dier uit. We keken er dan ook allemaal naar uit, dat er regen zou komen vandaag. We moesten wachten tot half 8 vanavond. En wat er toen viel, was niet veel. Maar wat is er fijner, dan een milde regen? We zongen ervan:

Vorige week vrijdag liep ik mijn dagelijkse rondje met Ciara. Het was vroeg op de ochtend en nog redelijk koel. Tijdens de hittegolf had Ciara het niet al te breed. Honden kunnen niet zo goed tegen warmte als bijvoorbeeld katten. Muck ging gewoon ín de zon op de hete zolder liggen pitten. Maar Ciara´s tong hing steeds uit haar bek en ze hijgde als een trekkerspaard. Daarom probeerde ik elke dag ´s morgens vroeg een wat langere wandeling te maken, zodat ze een beetje aan haar beweging kon komen. De rest van de dag hielden we het dan op even een plasje en weer naar binnen. Voor het eerst die week leek Ciara het rondje wel fijn te vinden en dus liep ik de ´lange ronde´. Het is een ´van brug tot brug´- ronde van circa twee kilometer.

Halverwege zag Ciara een kat en ze nam een spurt. Daar moet je echt op bedacht zijn, want ze is inmiddels een flinke hond en heel sterk. Zo snel ik kon liet ik de lijn iets vieren. Helaas kwam in een split second mijn pink klem te zitten in een lus van de leren hondenriem. ¨AU!¨

Hè, het deed echt gemeen zeer. Maar ja.

Ik maakte het rondje af en Ciara ging voor een paar uur in de bench.

Lopende de dag werd mijn vinger rood en dik en eer dat het avond was, tintelde mijn hele onderarm.

Natuurlijk deed ik er van alles aan. Koelen, smeren tegen zwelling/kneuzing, hoog houden. Het gewone riedeltje.

De hele zaterdag had ik flink last. Mijn pink leek echter niet gebroken en dus besloot ik om tot maandag te wachten, om eventueel naar een dokter te gaan.

Toch duurde het nog tot vanmorgen, voordat ik echt de dokter belde. Ik hoopte steeds, dat het ´vanzelf´ zou genezen. Maar als je op dag vijf nog steeds een dikke, rode, warme pink hebt, is het misschien toch beter er even naar te kijken. Bovendien ´zeurden´ Willem en de kinderen, dat ik naar de dokter moest ;-).

Ik belde op en deed mijn verhaal aan de assistente . Ze vond het een mooi klusje voor de co-assistent. Daar mocht ik mijn vinger aan komen laten zien.

Ok dan.

De co-assistent hoor mijn verhaal aan, deed haar mondmasker eens op en tuurde naar mijn pink.

Tja. Ze vond het een twijfelgeval. Misschien moest er zalf op. De dokter moest toch ook maar even meekijken. Even later bekeek ook de dokter mijn glimmende pink. Rood, warm en dik dat wees natuurlijk op een ontsteking. Die moest eerst maar eens aangepakt worden. Een kuurtje antibioticapillen en -zalf. En verder moet ik rust houden. En met die pink een beetje omhoog zitten. En over een week terugkomen. En als die pink dan nog steeds krom staat, moet er een spalk om. En ja, dat moet dan zes weken.

Hoooo, hooooo, wacht maar. Zo kan het wel weer even ;-).

Eerst maar eens aan de pillen en de zalf. En hopelijk valt het verder mee. Want, eerlijk gezegd, zit het ons op het moment nogal tegen...Vanavond verloor Willem zijn bril, tijdens het zwemmen in de Graaf :-(. Hij kwam er pas toen hij uit het water was achter, dat zijn bril weg was. Hij ziet echt niets zonder bril.

Gelukkig had ik zijn oude bril nog. Het was even zoeken, want die had na de verhuizing een ander plekje gekregen. Iets is beter dan niets en Willem was dan ook heel blij met z´n oude bril, ook al voldoet die niet helemaal.

Nu moeten we op heel korte termijn voor een nieuwe bril op stap. Dat zijn geen grappige onkosten :-(.

Het is niet anders. We zijn nu zoiets als de lamme en de blinde en houden elkaar een beetje in evenwicht. Dat rust houden gaat trouwens echt wel goed komen. We hopen morgen voor twee dagen op vakantie te gaan :-). We hebben eindelijk onze ´weekendje-weg-bon´ verzilverd. Ik heb er reuze veel zin in!

Stapje voor stapje

Gezellig!

Eindelijk!

Advertorial

Op een halve vierkante kilomter

Bloei en pech

Drie lange dagen

Je let éven niet op ...

Eindelijk!

Het terras is geopend :-)

Minder pauper

Advertorial

Echt vakantie (1)

Echt vakantie (2), rondje Nederland

Echt vakantie (3), werkvakantie

Echt vakantie (4), zee, familie en siroop

Echt vakantie (5), veel thuis en een beetje uit

Echt vakantie (6), slot.

Moestuin en opruimen

¨U moet rust houden¨...