De draad is hier, na de ravage van de verstopping, weer opgepakt. Gelukkig hebben we er nauwelijks schade aan over gehouden. De vloer is prachtig opgedroogd. De plinten zijn niet krom getrokken. Donderdagochtend hebben Willem en ik samen op onze knieën op de vloer gezeten, om het vastgeplakte toiletpapier eraf te bikken. Wat nu nog rest is het maken van de afvoerpijp. Die is namelijk opengezaagd en moet weer dichtgemaakt worden. Maar daar moet een speciaal stuk pijp voor komen, geloof ik. Daar houden de mannen zich mee bezig en komt vast ook wel weer een keer in orde.

Donderdagochtend zou ik een workshop ¨Bak je eigen brood geven¨. Maar woensdagmiddag belde eerst iemand, die juist die morgen een coronatest had gedaan en dus in afwachting was van de uitslag. Die kon niet komen. Een uurtje later belde een mevrouw op, die in quarantaine moest, omdat ze in aanraking was geweest met een positief getest persoon. Die eerste mevrouw zou eigenlijk samen met haar vriendin komen. En die tweede mevrouw had met vier andere vrouwen afgeproken, waarvan één ook tot de risicogroep behoort en dus nu ook niet echt op een workshop zat te wachten. Ik heb toen de knoop maar doorgehakt en de workshop helemaal afgeblazen. Veiligheid voor alles. Natuurlijk vind niemand zoiets leuk. Maar we zitten allemaal in hetzelfde schuitje en hebben allemaal te dealen met corona. Dat maakt dan dat iedereen vol begrip is en graag t.z.t. naar een verzette workshop komt.

En dan heb je ineens een vrije avond en een vrije ochtend. Want: geen voorbereiding en ook geen workshop. Nou, die vrije tijd werd héél snel ingevuld: wonderpannen schoonmaken en assembleren! Ik ben nog steeds niet door het uitleveren van de pré-orders heen. Al gaat het nu toch heus opschieten. Maar goed. Ik greep die paar uurtjes maar al te graag aan, om nog wat extra aan de pannen te werken.

En uiteindelijk merkte ik, dat ik zaterdag nu ook eens wat meer mijn handen vrij had. Ik had fijn de tijd om van alles klaar te maken voor de zondag. Ik bakte extra lekkere broden en maakte een gerecht in de slowcooker klaar. Ook maakte ik een ouderwetse griesmeelpudding met bessensap. Wat voelde dat allemaal feestelijk! 

Aan het eind van de middag kwamen Wim, Geertje en de kleinkinderen. Hans en Wim hadden inmiddels een wel heel speciaal kampvuur gemaakt. Er lag hier al een hele tijd een stobbe, die te groot was om te zagen of te kloven. De jongens hakten er een soort schoorsteentje in uit en staken de stobbe aan. Het ding heeft maar liefst 7 uur gebrand! Toen heeft Hans hem uit gemaakt, omdat het bedtijd was en er een te harde wind stond om het vuur zomaar aan te laten.

En vandaag was het dan weer ´gewoon´ maandag, na een stormachtige nacht. Het kippenhok was zelfs omgewaaid! Maar dat is niet erg, want er wonen toch nog geen kippen in :-).

Eigenlijk wilde ik eens met de kippen op stok. Dat lukt niet helemaal meer. Maar als ik opschiet, kan ik toch om half 12 mijn ogen dicht doen. Heerlijk in ons bed, waar ik vorige week flanellen lakens op deed!

 M´n huisvrouwenleventje is weer verre van eentonig. Het is elke dag anders. Dus wordt het weer een logje met van alles wat. 

Laat ik beginnen bij dinsdag. Dat was de dag, dat ik om 14.00 een afspraak had in Apeldoorn en daar moest ik dan natuurlijk de rest van m´n werkzaamheden op afstemmen. Om 14.00 uur in Apeldoorn betekende dat ik op tijd moest wegrijden. ´s Morgens zei Maria, dat ze wel mee wilde. Dan kon zij rijden en ik intussen uitrusten of wat op de computer doen. Ik vond het een leuk plan. Een lange rit sámen is per slot van rekening veel leuker, dan alléén. 

We maakten de planning en het paste naadloos in elkaar. We zouden eerst alle bestellingen voor de webshop klaarmaken, zodat we die vòòr de rit vast naar de post konden brengen. Dat betekende: om 12.00 lunch, om 12.30 wegrijden naar de post, om 12.45 vertrekken naar Apeldoorn. In Apeldoorn had ik dan om 14.00 uur mijn afspraak en Maria had precies op dat moment therapie met beeldbellen.

Het is bijna niet te geloven, maar alles verliep tot op de minuut nauwkeurig volgens onze planning :-).

Ik moest in Apeldoorn bij het RD zijn. Daar werd een nieuwe podcast opgenomen in de serie ´Bij ons thuis´over christelijk opvoeden. Vorig jaar heb ik dat ook al een keer gedaan en het was dus niet nieuw voor me. Het werd een ontspannen gesprek over ´eenvoudig leven ´ en over hoe ik alle ballen in de lucht houd. 

Toen ik terugliep naar de auto was Maria´s therapie allang voorbij. Geduldig had ze op me zitten wachten. Onze volgende stop was in Lunteren. Daar gingen we Wonderpannen afleveren bij een bedrijf. Het ritje van Apeldoorn naar Lunteren was práchtig! Zelfs al was het heel grijs weer. We waren er echt even uit!

We leverden de pannen af en besloten om een supermarkt in de buurt op te zoeken om even iets te eten te kopen voor onderweg. En dan konden we meteen ook wat noodzakelijke boodschapjes doen voor het avondeten. 

Volgens de navigatie was de dichtstbijzijnde supermarkt een Coop in Barneveld. Dat was 3,5 kilometer rijden. Grappig om dan zomaar onverwachts ook nog in Barneveld te zijn :-).

De terugrit verliep voorspoedig en we pikten nog net een paar prachtige luchten mee, toen we bij het invallen van de avond thuis kwamen. En, o ja, daar kwamen we ook nog boze boeren tegen, die naar Den Haag waren geweest.

 Nee, ik ben niet in winterslaap. Ik ben ook niet ziek. Dit was alleen zo´n week, dat nu werkelijk álles langskwam. En dus schoot m´n blog erbij in.

Het was een week met 

*een workshop ´Bak je eigen brood´

*therapie met Maria in het Sophia Kinderziekenhuis

*het maken van een aflevering voor de kookrubriek van Terdege (nog niet af, maar dat was niet erg, want ze hebben het daar nog superdruk met het winternummer

*een bezoekje aan een handwerkwinkel met mijn vriendin

*drie keer visite in één week

*de laatste wonderpannen van de Pré-orderactie schoonmaken/assembleren/verzendklaar maken

*grote drukte in de webshop, ook al doe ik niet aan Black Friday

*en alles wat ik alweer vergeten ben

Maar je ziet het: het wordt ook vanzelf weer zaterdag en we ronden de werkweek af. Toen ik vanmorgen het kachelruitje poetste en even later het vuurtje lekker snorde, zei Willem: ¨Dit is toch wel het ultieme zaterdag-gevoel.¨ Vind ik ook! 

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨
Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.

(Wellicht ten overvloede: als ik buiten deze advertorials op mijn blog weleens een link plaats naar een winkel, evenement, of wat dan ook, dan zijn dat altijd onbetaalde links en heeft het niets met reclame te maken.)

Op de valreep van November is er nog een advertorial met 1 adverteerder:

KeesKaart!

Nu het bijna weer zover is, dat we decemberzegels kunnen gaan plakken, is het een goed idee om nog even bij KeesKaart te gaan shoppen voor een mooie voorraad Kerst-&Nieuwjaarskaarten.

Bij KeesKaart winkel je fijn online. Nu we toch allemaal zoveel mogelijk thuis moeten blijven, is het extra handig om dit soort aankopen gewoon thuis te kunnen doen. 

En ja, misschien wil je, net als veel andere mensen, dit jaar wat extra kaarten versturen. Naar al die mensen, die weinig of geen bezoek mogen ontvangen en eenzaam zijn. Naar familie, die je dit jaar niet of nauwelijks hebt gezien. Of juist naar de mensen, die dit jaar op de toppen van hun kunnen hebben moeten lopen.

Hoe werkt KeesKaart?

Heel eenvoudig! Je maakt een keuze uit het ruime aanbod van kaarten. Veel kaarten kosten slechts 33 cent per stuk! Je bestelt voor tenminste 13,20 euro. Je krijgt dan je bestelling GRATIS thuisgestuurd. 

Blanco kaarten

Van harte gefeliciteerd

Geboorte

Bemoediging 

Huwelijk

Oprechte Deelneming

enzovoorts enzovoorts

Mijn ervaring met KeesKaart? Je bestelling wordt netjes en heel snel bezorgd! Van harte aanbevolen, dus.

 Wij zitten weer in onze jaarlijkse week vol vierdagen.

Maandag was Maria jarig. Nu is maandag nogal een lummelige dag om jarig te zijn. Maar de koffie met gebak smaakte prima :-). Aan het eind van de ochtend vertrok ze samen met haar vriend voor een boswandeling. En wat denk je? Halverwege de middag kwam er een appje in onze gezinsapp:

Ze zei ¨Ja!¨

Gisteren was onze oudste zoon, Wim, jarig. Hij werd 32. Maaike (21) en Maria (19) vinden dat stokoud. Dan ga je toch al richting de veertig ;-).

De dag was gisteren, behalve door de jarige Wim, toch al heel speciaal. Maaike en ik zijn samen voor een trouwjurk op stap geweest. En we zijn zowaar ook in één keer geslaagd. Het was een heel gezellige ochtend.

Maaike en Jaap hopen bij leven en welzijn volgend jaar in september te trouwen. In januari krijgen ze de sleutel van hun huisje. Zo speciaal weer om mee te mogen maken, die tijd van voorbereiden!

´s Avonds waren Willem en ik uitgenodigd bij Wim en Geertje om Wim z´n verjaardag te vieren. Allemaal in een aangepast programma vanwege corona. Wim en Geertje hadden bedacht, dat Willem en ik samen mochten komen eten om de verjaardag te vieren. Dat was erg leuk en gezellig. Geertje had een heus 3-gangen menu klaargemaakt. Eerst was er tomatensoep en daarna kwam er heerlijk stoofvlees op tafel (en voor mij bietenburgertjes en pompoenburgertje). Gebakken aardappeltjes en salade erbij en ijs na. Wat leuk, zomaar op een doordeweekse avond. Geertje hoopt morgen jarig te zijn en dan komen haar ouders bij hun eten. Echt leuk bedacht!

Bij thuiskomst ging ik direct door naar een volgende verjaardag. Buurvrouw was 80 jaar geworden. En zo zat ik even later alwéér prinsheerlijk aan de koffie met taart. Oeps.

Vandaag is het de 34ste verjaardag van onze trouwdag. Elk jaar wordt zo´n dag bijzonderder.

Maar voorlopig moet ik gewoon even hard aan de slag. Morgen is de laatste workshop ´bak je eigen brood´ van dit jaar. En er is ook de nodige drukte in de webshop. Dus, hup, daar ga ik maar.

Voor wie het leuk vindt: ik kreeg gisteren de nieuwsbrief van de podcast-serie ¨Bij ons thuis¨ in mijn mailbox. De podcast die pas opgenomen werd, staat online. Het gaat over ´Hoe houd je alle ballen in de lucht´. Je kunt hem hier beluisteren:

https://bij-ons-thuis.simplecast.com/episodes/hoe-houd-je-alle-ballen-in-de-lucht-teunie-luijk-geeft-advies

(Wellicht ten overvloede: als ik buiten deze advertorials op mijn blog weleens een link plaats naar een winkel, evenement, of wat dan ook, dan zijn dat altijd onbetaalde links en heeft het niets met reclame te maken.) 

In deze laatste maand van 2020 vragen wij nog graag je aandacht voor 

- Stichting Stéphanos 

- Bellebien

Stéphanos

Net als in april van dit jaar wil ik graag iets vertellen over Stichting Stéphanos. Stichting Stéphanos werkt in Malawi en in Zambia. Daar geeft de stichting hulp en (Bijbels) onderwijs aan kinderen.

Dit jaar is die hulp méér dan hard nodig! Net als alle landen ter wereld, wordt ook Malawi hard getroffen door corona. Als je bedenkt, dat Malawi één van de armste landen ter wereld is, dan kun je je wel voorstellen, dat deze ramp grote gevolgen heeft. 

Er wordt van alles bedacht om via Stéphanos extra hulp te bieden. In april was er een campagne om zoveel mogelijk noodpakketten te kunnen uitreiken. Ook op dit blog vroeg Stéphanos om hulp. Er is toen boven verwachting op gereageerd. Daar wil de stichting u hartelijk voor bedanken. Nu vraagt Stéphanos de aandacht voor

Joseph!

Kijk, dit is hem:

Joseph is een jongen van 6 jaar. Hij woont met zijn moeder en zijn drie zusjes in een huisje met twee kamers in het kleine dorpje Luwesi. 

Hij gaat elke dag naar de kleuterschool, die in samenwerking met stichting Stéphanos gebouwd is.

De moeder van Joseph is gescheiden en moet in haar eentje vijf monden zien te voeden. Dat is haar grote zorg. Ze heeft geen baan, maar wel een tuin. Op de tuin verbouwt ze groenten. Als er voldoende opbrengst is, verkoop moeder een deel, om zo aan geld te komen. Helaas bracht de tuin dit jaar niet zoveel op. Op de plaats waar haar tuin is, was er dit jaar te weinig regen en de maïs verdorde.

Joseph heeft niet de zorgen, die zijn moeder heeft. Hij leeft zijn kinderleventje en droomt ervan om later dokter te worden.

Zover is het nog niet ... Door corona konden de kinderen dit jaar lange tijd niet naar school en zijn ze achterop geraakt. Waarschijnlijk zal Joseph, net als veel andere kinderen, dit schooljaar moeten overdoen.

Wil je helpen om Josephs droom waar te maken? Al voor 70 cent per dag kunnen kinderen zoals Joseph elke dag naar school. Daar leren ze lezen, schrijven, rekenen en krijgen ze ook Bijbels onderwijs. Stichting Stéphanos ondersteunt de gezinnen, waar de schoolkinderen in opgroeien, met voedsel, kleding en medische zorg. Wil je helpen, om die ondersteuning te kunnen blijven geven? Dat zou geweldig zijn!

Via dezelink kun je eenmalig iets doneren.

Of scan de QR code.

Wil je structureel hulp bieden? Dan kun je een kind zoals Joseph sponsoren. Het kost nog geen 70 cent per dag. Voor ons een klein bedrag. Voor de kinderen in Malawi het verschil tussen wel of niet naar school kunnen! Daarnaast profiteert de familie en de dorpsgenoten van de schoolkinderen mee. 

Via deze link kun je een kind sponsoren.

Van harte aanbevolen.

Bellebien

Traditiegetrouw staat Bellebien hier in de decembermaand weer ´in the picture´. Met, natuurlijk, de prachtige collectie tafelkleden!

Bellebien is dé tafelkleden-specialist. Zeker als het gaat om LANGE en RONDE tafelkleden. Er is geen enkele andere winkel te vinden, waar je zoveel keus hebt en waar uit voorraad geleverd kan worden.

In deze corona-tijd is er extra veel vraag naar lange tafelkleden. Niet omdat we met zulke grote gezelschappen kunnen tafelen, helaas. Maar wel, omdat er lange tafels nodig zijn, om op de veilige anderhalve meter afstand te kunnen zitten. 

Klassieke damasten tafelkleden met ingeweven Franse lelie zijn bij Bellebien voorradig tot maar liefst 4.40 meter! En is zo´n kleed niet direct jouw smaak? Dan zijn er ook allerlei andere soorten en die zijn leverbaar tot 400 of tot 360 centimeter.

Dat wordt nog moeilijk kiezen :-). Ga er maar eens voor zitten: klik hier voor lange tafelkleden

Heb je een ronde tafel? Dan ben je er vast al achter gekomen, dat een mooi rond tafelkleed in de juiste maat niet gemakkelijk te vinden is. De collectie van Bellebien biedt vast uitkomst. Of het nu gaat om een klein, of juist een groot rond kleed. Keuze genoeg!

Wil je voor kerst iets speciaals? Ook dat is nog mogelijk, want Bellebien levert veelal direct uit voorraad. Houd er wel rekening mee, dat pakjes in deze tijd er soms langer over doen, om bij de klant te komen.

Kerstkleden in allerlei soorten en maten vind je HIER. En kom je er niet helemaal uit? Bel dan even met Lisette van Bellebien. Zij adviseert je graag!

Ook als het trouwens gaat om bijpassende servetten. Dat is helemaal de trend. Niet alleen maak je met mooie servetten je tafel helemaal áf, je bent ook nog eens een stuk duurzamer bezig, dan met wegwerp-exemplaren.

Even nog iets praktisch: Bij Bellebien kun je ook terecht voor handige tafelbeschermers. Hiermee bescherm je je tafel tegen vochtkringen, maar je kleed ligt meteen ook net wat mooier. Zo´n tafelbeschermer is een dun rubber matje. Je legt het met de antislip-kant op je tafel. De gladde kant ligt dan naar boven. Daaroverheen leg je je kleed. De beschermers zijn er in lengtes van 50 centimeter. Heb je een tafel van twee meter, dan bestel je er dus vier, om je hele tafel te bedekken. Je vindt ze hier.

Veel winkelplezier gewenst en hopelijk zit je straks gezond en wel aan een mooi gedekte (kerst)tafel!

Vandaag had Jan z´n mondeling Nederlands. Hij zit in VWO-6 is dan ben je dus al goed twee jaar bezig met je boekenlijst. Dat tentamen is waar je al die tijd naar toe werkt.

Lezen is niet heel erg Jan z´n ding. Hij heeft dyslexie en het lezen gaat daardoor moeizaam. Toch kreeg hij er langzaam maar zeker aardigheid in. En hij heeft zich werkelijk erg uitgesloofd voor dat tentamen. Complete boekverslagen hingen in chronologische volgorde aan de muur.

Maar ....

Het liep anders.

Vrijdag was Willem niet helemaal fit. Beetje verkouden en gewoon niet lekker. We besloten daarom om maar niet naar zijn moeder te gaan, wat we normaal vaak op vrijdagavond doen. We dachten niet direct aan corona. Sowieso was Willem niet echt ziek, maar vooral: hij komt totaal niet buiten de deur. Dus waar zou hij dat ooit opgedaan moeten hebben.

Zondagochtend stond Hans op met keelpijn. Dat is een bekende kwaal van hem, waar hij al zijn hele leven last van heeft. Niet alarmerend dus, maar wel zo, dat hij niet meeging naar de kerk.

Vanmorgen had ik hier dan twee kerels, die niet fit waren. En Jan wilde duidelijkheid. Zó kon hij zijn tentamen níet gaan doen. Er zou nota bene een wat oudere leraar bij zitten. Hij wilde zeker weten, of Willem en Hans geen corona hadden.

Om Jan gerust te stellen, werd besloten, dat één van beiden een sneltest zou laten doen. Was die negatief, dat zou er hier een gewone verkoudheid rondwaren en kon Jan zijn tentamen gaan doen.

Noch Hans, noch Willem had veel trek in die test. Maar uiteindelijk offerde Willem zich op en reed naar Rotterdam.

Intussen was Jan met de allerlaatste voorbereidingen bezig. Hij had een mooi, schoon overhemd aangetrokken en declameerde zo af en toe nog een gedicht om vast te stellen in welk metrum het geschreven was.

Nog 10 minuten en dan zou hij samen met Maaike vertrekken. Maaike was zo lief, om hem naar school te rijden en dan even 20 minuten op hem te wachten en weer naar huis te rijden. Op dat moment kwam de uitslag van de test binnen: positief! Oeps!!

Eerst belde ik maar naar school, om te vertellen, dat Jan z´n tentamen niet door kon gaan. Evenmin als zijn mondeling Engels, wat voor morgen op het programma stond.

Daarna moest er van alles en nog wat geregeld worden. We zaten met een snotterige Willem en dito Hans én met een neusverkouden Henk, die ik voor de zekerheid (gelukkig!) ook maar thuis gehouden had. Ik besloot ons huis te verdelen. Het is gelukkig groot genoeg. Eén deel is de Covid-19 afdeling voor de mensen met klachten. Eén is er voor de mensen zonder klachten. Willem ging dus in zelf-isolatie en de rest van het gezin in quarantaine. Wie klachten heeft moet de rest van de quarantaine-tijd in de Covid-19 afdeling. Over 5 dagen moet de rest zich laten testen. Is de test negatief, dan mag je uit de quarantaine. Is hij positief, dan komen er 5 dagen bij.

Poeh. Wat een geregel! Scholen bellen, werkgevers werden gebeld, familie die in de achterliggende dagen bij ons was, werd op de hoogte gebracht. Enzovoorts.

Langzaam maar zeker keerde de rust weer en schikte een ieder zich. 

Al snel kreeg ook Jan klachten. De mannen zitten nu dus met z´n vieren in de Covid-19 afdeling. Ik bracht vanavond dienbladen met eten naar boven en zette die voor de deur van de grote jongenskamer. Daar is een tafel met stoelen en ook een bank. Daar kunnen ze het best voor een paar dagen uithouden.

Na een half uurtje vond ik de dienbladen met lege borden weer achter de keukendeur ;-).

Het is wel super saai, hoor. Niet met z´n allen eten. Niet met z´n allen koffie drinken. En voor slapen ben ik naar het stapelbed op zolder uitgeweken. Dat is nog wel het allersaaist. Maar ja.

Zoals altijd heeft ook dit nadeel zijn voordeel. Nu Maaike en Maria in quarantaine zijn, helpen ze mij met de webshop. Hopelijk worden we niet ziek. Het is enorm druk, nu bij de gewone kerstdrukte ook meteen de hamsterdrukte is gekomen, zodra het eerste bericht van de strenge lockdown verscheen. We gaan het zien, hoe het loopt. Je kunt niet op de zaken vooruit lopen en we bekijken per dag, wat haalbaar is.

Voor nu ga ik mijn ogen maar eens dichtdoen. Ik stond er vanmorgen nota bene al om kwart over vier naast. Het was met het dagje wel.

Gaap.

Ik zit weer op bed op de zolder. Wat een rare, saaie bedoening ;-). Maar ja. Het is even niet anders. Ik heb wèl gezelschap! Muck ligt aan het voeteneind :-).

Wat een schatje is het toch!

De dag was druk. Naast het gewone werk, was er ook het steeds de trap oplopen met dienbladen met eten en drinken. De jongens zijn weliswaar keurig op hun kamer gebleven, maar dat betekent dat je vanaf het ontbijt tot en met de afgebedelde chips steeds heen-en-weer loopt.

We grappen er maar wat over. Ik ben allang blij, dat niemand van ons ernstig ziek is. Willem is het ziekst van allemaal. Die ligt echt de hele dag op bed en heeft ook nergens trek in. Het is afzien voor hem. Maar bij de jongens blijft het bij hoesten en snotteren en zich wat lamlending voelen.

Er is verder niet zoveel te melden. De wereld is erg klein, zo met z´n allen in huis. Gelukkig kan je overal genieten van kleine dingen. Bijvoorbeeld van de mooie amaryllussen op tafel.

Het spreekwoord zegt: ¨Na gedane arbeid, is het goed rusten.¨ Een waarheid als een koe! 

Het was vandaag weer een drukke dag. Mijn wekker ging al vroeg af. De nacht was kort, want ik was gisterenavond veel te laat naar bed gegaan. Oeps. Het eerste wat door me heen schoot was: ¨Gelukkig! Ik ben niet ziek!¨ En daarna ben ik snel aan de slag gegaan. Nu Willem ziek is, voelt het alsof ik de kar alleen moet trekken. Dat is niet zo, want ik krijg heel veel hulp van Maaike en Maria. Maar de eindverantwoording ligt op mijn schouders en dat voelt zwaar. 

Het werk vlotte lekker. Vooral in de stille ochtenduren, kwam er veel uit mijn handen. En langzamerhand voelde ik de gejaagdheid uit me wegtrekken.

Het naar boven brengen van dienbladen vol voedsel gaat al een beetje ´gewoon´ voelen. En op mijn appje naar de jongens, dat ze hun vuile was buiten de deur moeten zetten, komt er inderdaad een wasmand op de overloop te staan. Ik kom niet op de quarantaine-kamer, maar geef wel steeds instructies als: ¨Zet de ramen open voor de ventilatie¨ enzo. Ik ben benieuwd hoe ik de boel over een paar dagen aantref, daar :-).

Ik kreeg nog wel een ingeving: ik vroeg de jongens, of ze voor de lunch wafels wilden bakken. Maria zou dan wel een bak beslag maken en het wafelijzer klaarzetten. Ja hoor. Dat wilden ze wel. Kijk! Zijn ze toch nog nuttig bezig, daar. Ha, ha.

Op woensdag haal ik altijd de bestelling bij de molen. Maar vandaag was het heel veel en het leek me niet zo handig, om met elkaar in contact te komen, nu. Gelukkig wilde Maaikes vriend de bestelling voor me gaan halen. Dat kwam echt heel mooi uit! Hij heeft een grote sprinter van z´n werk en kon dus alles in één keer laden. En het was zo in elk geval ook veilig voor de mensen van de molen. Jaap heeft de bus bij ons op het pad gereden en wij hebben hem zelf gelost. Zo hoefde Jaap op zijn beurt ook niet met ons in contact te komen. Het is wel steeds goed nadenken bij alles wat je doet. We kiezen gewoon steeds voor de veiligste manier.

De bestelling kwam op het juiste moment. Er stonden hier heel veel pakketten klaar, waar nog net één of twee dingen aan ontbraken. Nu konden we alle pakketten helemaal afmaken. Er zijn er vandaag maar liefst 50 op de post gegaan.

Toen de pakketten weg waren, kwam bij mij de ontspanning. We zijn nu goed ´bij´. Daarmee is een last van mijn schouders. Het was ook nog eens mooi bijtijds, zodat ik op mijn gemak kon koken, in plaats van snel, snel wat in elkaar flansen. Ik kookte heerlijke macaroni, waar we allemaal van gesmuld hebben. De mannen boven, de vrouwen (en Koos, die ook nog steeds gezond is) beneden. 

Na het eten was ook precies de Red Velvet Cake klaar, die ik tijdens het eten koken in de Wonderpan had gedaan. Mmmm. 

Ik besloot om vòòr de koffie even mijn ogen dicht te gaan doen. Het was nog vroeg. En na al dat harde werken en de spanning om de achterstand, voelde ik me ineens heel moe. Echt een ontlading! Ik kroop lekker even in m´n bed op zolder en zette m´n wekker. Maar wat denk je? Ik heb geen wekker gehoord! Om kwart over 8 kwam Maria me roepen: ¨ Mam, het is al kwart over 8, hoor!¨ Met andere woorden: al lang en breed koffietijd! Met een vaartje schoot ik uit bed. Pff. Ik was echt even helemaal van de wereld geweest! Het klopt dus echt: na gedane arbeid is het goed rusten.

We gingen wat verlaat aan de koffie. En nu doe ik heerlijke de hele avond niets meer. Net kwam de post nog weer nieuwe handel brengen. Het staat middenin de kamer. Maar het staat me daar best. Het loopt vast niet weg. Daar kunnen we morgen, bij gezondheid, wel weer verder mee.

En met de was. Ik heb vandaag alle wasrekken op zolder vòl gewassen. Dat mag dan morgen allemaal gestreken en gevouwen worden. Ook fijn om met de was helemaal ´bij´ te zijn. 

De dag verliep voorspelbaar. Zo´n beetje als gisteren. En eergisteren...

Ik communiceer via de app met de covid-19-afdeling. Dan stuur ik een foto en  zet erbij: leggen jullie je schone kleren in de kast? De wasmand met vuile was graag buiten de deur zetten.

Maaike en Maria hielpen me weer in het huishouden en in de webshop. Maaike moet het een beetje om haar thuiswerk heen vouwen. Ze werkt in de gehandicaptenzorg en haar leidinggevende bracht dinsdag een sticky met dossiers. Nu Maaike in quarantaine zit, kan ze mooi allerlei rapportagewerk doen. Ze wisselt het maar een beetje af. Als je een uur ingespannen achter de laptop hebt gezeten, is het fijn om ook weer eens even wat anders te kunnen doen. Samen met Maria heeft ze vandaag heel veel inpakwerk gedaan. We zijn een goed team. Ik sta beneden in de webshop en pak daar de orders in. Als ik mijn hand op een lege plek sla, roep ik naar boven, waar de meisjes aan de inpaktafel staan. ¨Kaneelstokjes graag!¨ Of: ¨De greinsuiker is op!¨ en dan maken ze snel een nieuwe voorraad. 

Vanavond hebben we het RIVM gebeld. Intussen hadden we nogal wat vragen en was er onduidelijkheid over wel of niet testen en zo ja, wanneer en dat soort dingen. De mevrouw, die we aan de lijn kregen, zei, dat het voor gezinnen inderdaad best ingewikkeld was. Maar we hoeven ons niet te laten testen. Wel moeten we tot en met zondag in isolatie/quarantaine blijven. Daarna zijn we er vanaf. Dus zijn we nu aan het aftellen!

Oh, wat zal het heerlijk zijn, als ik me gewoon weer door het hele huis kan bewegen! Als we weer met z´n allen aan tafel kunnen zitten. Als ik Willem weer kan aanraken en bij hem kan slapen. 

Maar zover is het nog niet. Nog even door de zure appel heen bijten.

Willem was vanmorgen nog knap beroerd. Vanavond ging het wat beter. Het is een akelige ziekte. Ik hoop maar, dat er geen zieken bij ons bijkomen!

Het is vandaag een rare dag. Ik heb hard gewerkt, om alle weborders verzendklaar te maken. Maria hielp mee en we waren lekker vroeg. Terwijl Maria het laatste pakket ging inpakken, wilde ik de verzendlabels maken. Daarna zouden we naar de post rijden.

Helaas kwam er een rare foutmelding, toen ik de labels maakte. Er stond iets van ´ongeldig adres´. Ik gekeken of dat adres bestond. Jawel, hoor. Ook de postcode was goed. Bovendien was het label voor een klant, die vaker besteld heeft en dat was vanaf precies hetzelfde adres.

Afijn. Het duurde even, maar we zijn erachter, wat er aan de hand is. Postnl heeft besloten, dat ze een bepaald aantal labels per dag toestaan. Zijn die verbruikt, dan krijg je dus een foutmelding. Zo voorkomt Postnl overvolle pakketpunten. De pakketten blijven nu dus gewoon bij de winkeliers. Best slim. Alleen: waarom zijn we hier niet over ingelicht?? Want al is dit slim, leuk is het niet!! Al helemaal niet voor de klanten, die op hun spullen wachten!

Nou ja. Er is niets aan te doen. Mijn gang staat vol pakketten. Ik ga vannacht kijken, of ik dan labels kan maken. Elke dag is er weer een bepaald aantal verzendingen mogelijk. Hopelijk kan ik dan labels maken voor de pakketten die nu klaarstaan.

Dit was trouwens niet het eerste ´rare´ van deze dag. Vanmorgen heb ik Willem naar de huisarts gereden. Naar het speciale coronaspreekuur. We moesten ons melden bij een achteringang. Daar stonden we 10 minuten in de kou, voordat de ´ingepakte´ dokter Willem kwam halen. Ik mocht mee naar binnen. Dat was wel fijn.

Punt is, dat Willem nog steeds ziek is. Hij ligt nu ruim een week op bed. Hij heeft koorts en een wat lage saturatie. Daarom heb ik vanmorgen even overlegd met de assistente. Zij vond het ook beter, als de dokter eens naar Willem z´n longen zou luisteren.

De dokter stelde eerst de nodige vragen en daarna beluisterde hij Willem z´n longen. Ai! De dokter constateerde een beginnende longontsteking. Hij schreef een antibioticakuur voor en ook een antihistamine. Dat zou helpen tegen de corona. Donderdag moet ik bellen en het temperatuurverloop en de saturatie doorgeven. 

Ik mocht nog even 10 minuten buiten in de regen en de kou bij een raamluikje op de medicijnen wachten. Oef, wat kreeg ik het koud!!

Thuisgekomen stapte Willem uitgeput weer in bed. Pfff. Echt naar!

De rest van de zieken in ons gezin is gelukkig weer beter. En we mochten vandaag ook weer uit de quarantaine. JOEHOE!! 

Zaterdag hebben Maaike, Maria en ik de grote jongens-zit/slaapkamer al helemaal schoongemaakt. We hadden de jongens naar zolder gestuurd en de ramen tegen elkaar open gezet. Daarna hebben we al het beddengoed afgehaald en de hele kamer gesopt. Dat was hard nodig!!

Ook de rest van het huis werd met bezemen gekeerd.

Daar hadden we nu mooi de tijd eens voor, nu we toch in quarantaine zaten :-). We hadden het prima naar ons zin. En we verwenden onszelf met een lekkere oliebol. Mmm!

Buiten werd er ook gesopt. Niet door ons, hoor. Daar waren Hans en Koos hun auto´s aan het poetsen. Het leek wel een wasstraat.

We hebben dus van de nood maar een deugd gemaakt, zoals iemand opmerkte.

Maar we zijn nu wel echt blij, dat we weer gewoon naar buiten mogen. Maaike is voor de zekerheid nog een keer gaan testen, vanmorgen. Zij is al bijna een week neusverkouden. En ze wilde toch heel zeker weten, dat ze geen corona heeft. Ze werkt namelijk in de gehandicaptenzorg. Gelukkig was de test negatief. Net zoals vorige week woensdag. Dat zit dus wel snor. Ze kan weer aan de slag.

Ook Willem is niet meer besmettelijk, ook al is hij nog ziek. Dat hebben we voor de zekerheid nog eens nagekeken op de site van het RIVM en ook nog even nagevraagd bij de Arbo-dokter, die belde. Nu kunnen dus ook de vrienden en vriendinnen weer veilig komen. Tot grote opluchting van de verliefde kinderen ;-).

Nou, ik ben echt uit m´n ritme, nu ik niet naar de post kon. Maar ik ga nu maar eten koken. En dan vanavond administratie doen. Dat is ook weer eens nodig.

Gelukkig hoefde Willem niet opgenomen te worden in het ziekenhuis. Al scheelde het weinig! Gisteren was zijn saturatie zó laag, dat ik toch maar even de huisarts belde. Die vond het ook zorgelijk en zei, dat hij toch zo langzamerhand aan een opname ging denken. Het was toen rond het middaguur. We besloten het nog een paar uur aan te kijken. Ik moest steeds de controles doen en er op toezien, dat Willem genoeg dronk. Dan zou de dokter aan het einde van de middag weer bellen en bepalen, hoe het verder moest.

Aan het einde van de middag was de saturatie gelukkig een paar puntjes hoger en de koorts was gezakt naar verhoging. De dokter zou het aan zijn collega overdragen en die zou vandaag dan weer bellen.

Ik vind het erg fijn, dat er zo betrokken en secuur meegekeken wordt. Misschien ook wel de gewone, nuchtere dorpsmentaliteit met korte lijntjes? De dokter vroeg bijvoorbeeld niet aan de telefoon: ¨Hoe is het met uw man?¨ Of, nog erger: ¨Hoe is het met meneer Luijk¨. Maar heel vertrouwd: ¨Hoe is het met Willem?¨ Heerlijk toch! Ik hou daarvan!

Vandaag is het een beetje verbeterd. Vanavond heeft Willem voor het eerst best een tijdje op de bank gezeten. En dat na 10 dagen bijna volledig op bed! Het lijkt er dus op, dat het nu de goede kant op gaat. Wat zijn we blij!

Intussen was ik vandaag en gisteren nog druk met de webshop. Het was heel vervelend, dat we de bestellingen niet kwijt konden bij Postnl. We konden maar 9 pakketten aanmelden via MyParcel, waar onze winkelsoftware mee werkt. Daarna heb ik handmatig nog 10 pakketten bij Postnl aangemeld. Dat was niet alleen een dure grap, maar kostte ook veel tijd. Er kwam een klant uit Ouddorp en één uit Ederveen om een bestelling op te halen. Beiden namen een pakket voor een dorpsgenoot mee. Tenslotte bezorgde Maaike pakketten in de Hoekse Waard en Maria en Jan-Hendrik deden een ronde langs Zwijndrecht, Ridderkerk, Rotterdam, Lekkerkerk en Streefkerk. Zo was ik aardig van de orders af. Maar het kostte me echt veel energie. Samen met mijn zorgen om Willem, maakte het, dat ik ´s avonds compleet afgeknoedeld was.

Vandaag ging het gelukkig een stuk soepeler. Ik kon sowieso weer mijn pakketten aanmelden bij MyParcel. Dat scheelde een heel stuk.

Ik heb mijn gemak maar een beetje gehouden. Fijn van alles afgerond. 

Ik bakte pannenkoeken, want dat had ik Henk beloofd. Als toetje waren er 2 lekker foute puddingen. Dat was om te vieren, dat we vandaag de 5000ste order in de webshop hadden :-)

De meiden waren aan het einde van de middag naar Maria´s werk gereden. Daar was een drive-through gemaakt en mocht ze haar kerstpakket in ontvangst nemen. Ze is enorm verwend. Het was haar eerste kerstpakket ooit en ze was helemaal blij :-).

De meisjes kregen van mij ook nog een aardigheidje. Voor al het harde werken. Ze kregen een doosje mini-zeepjes van Werfzeep. Ik wist, dat ze dat allebei heel leuk zouden vinden. En dat was ook zo. Ze sprongen een gat in de lucht en met veel enthousiasme werden allerlei zeepjes besnuffeld.

Zelf ben ik ook verwend. Bijna dagelijks krijg ik post van lezers en gisteren was er zelfs een echt verwenpakketje voor me bij. Wat lief!!

Vanavond hadden we een rustig avondje. Met kaarslicht, lekkere koekjes en een luie kat op de bank. Maaike had een live kerstconcert gevonden. Helaas haperde de internetverbinding steeds en was dat dus niet optimaal. Maar dat gaf niets. Af en toe hoorden we een stukje ;-).

Om 9 uur was het afgelopen. Toen heb ik nog even gezellig met Henk zachte bitterkoekjes (amoretti morbidi) gebakken. 

Al met al was het een gezellige, huiselijke avond en gaf het de broodnodige rust en ontspanning.

Willem is gelukkig heel snel gaan opknappen na vorige week dinsdag. Die dag was echt het dieptepunt en dacht de dokter nog aan opname. Vrijdag, eerste Kerstdag, was Willem zó opgeknapt, dat hij zelfs naar de kerk kon. En tweede Kerstdag scharrelde hij al weer een poosje over het erf!

Sinds gisteren heeft hij zich weer beter gemeld op zijn werk en zit hij weer achter zijn laptop. Onvoorstelbaar! Redenen tot dankbaarheid!

Zelf ben ik op het moment wat minder mobiel. We wisselen elkaar dus mooi af ;-). Maar leuk is het niet! Ik heb het afgelopen jaar toch echt heel vaak ´iets´ gehad. Op dit moment is het een zere nek en zere schouders met bijbehorende hoofdpijn. Het komt, doordat ik vorige week mijn hoofd heel hard gestoten heb. Ik wilde een zware krat met bakmixen in de auto zetten en bukte niet genoeg. Daardoor kwam mijn hoofd hard tegen de bovenrand van de auto en knakte achterover. Het is gaandeweg meer pijn gaan doen. Op het moment ben ik steeds aan het smeren, neem ik warme baden en slik ik pijnstillers. Donderdagochtend om 7.20 uur is er nog een plaatsje vrij bij de manueel therapeut. Hopelijk masseert die de pijn eruit en zet hij de boel weer recht.

Verder is er niet zoveel nieuws hier. We brengen de dagen in huiselijkheid door. Met de feestdagen houden we het het liefst gewoon rustig. Ik had dan ook niet al weken geleden bedacht, wat we nu eens met de Kerst zouden gaan eten. Ook had ik geen stress van ingewikkelde voorbereidingen. En tenslotte gaf ik ook geen vermogen uit aan buitenissigheden. Ik ging op 24 december een uur voor sluitingstijd naar de Aldi en kocht wat er over was. Alles met korting. Goed eten, wat niet weggegooid hoefde te worden.

We aten aan een mooi gedekte tafel met lekkere vegetarische groentensoep vooraf. Daarna vlees uit de oven (voor de vleeseters) en heerlijke geroosterde groenten. En aardappelkroketjes. Lekker hoor. De traditionele stoofpeertjes (uit de weck) en tutti frutti ontbraken ook niet.

Ciara heeft mijn pas gebreide sokken verscheurd en dus heb ik maar nieuwe op de breinaalden gezet. 

Ik heb nog wolletjes zat op zolder. Dat kwam nu mooi uit.

De kerstvakantie vliegt zo om. Jan en Henk gaan DV 4 januari weer naar school. Jan omdat hij in de examenklas zit. Die mogen ondanks de lockdown gelukkig toch naar school, om het jaar mogelijk nog goed af te ronden en tentamens te doen. Henk lukt het thuisonderwijs niet goed. En gelukkig was er voor hem weer de mogelijkheid om elke dag een paar uurtjes naar school te gaan. Hij volgt cluster IV onderwijs en voor elke leerling is er maatwerk. Echt super fijn!

Nou, ik hoor Ciara blaffen. Ik ga maar eens een rondje doen.

 De eerste dag van 2021 is al bijna voorbij! En dan wil ik eerst alle lezers het allerbeste toewensen voor dit pas begonnen jaar! Wat zal het jaar ons brengen?

Gisteren was ik bij de manueel therapeut om mijn rug, nek en schouders weer in model te laten kraken. Hij vroeg me, of ik nog goede voornemens had. Nou, daar had ik niet speciaal over nagedacht, eigenlijk. Dus nee. Wel plannen natuurlijk. Die heb ik altijd wel. Sterker, die heb ik altijd veel te veel! Maar dat is niet erg. Dat is gewoon ´de aard van het beestje´.

Kortom: veel nieuws zul je hier niet vinden. Het zal een heel gewoon huis-tuin-en-keuken-blog blijven, als ik er de gezondheid voor krijg.

Vandaag is er overigens niet veel huis-tuin-en-keuken-nieuws. Vanmiddag zijn we met 2 auto´s naar Willem z´n vader gereden. De kinderen voor een raamvisite. En terwijl de jongelui daarna richting Ouddorp reden om daar een frisse neus te gaan halen, deden Willem, Henk en ik een bakkie bij opa.

Straks hopen Willem en ik nog even bij Willem z´n moeder Gelukkig Nieuwjaar te gaan wensen. Het is verder maar raar, om niet zomaar bij iedereen langs te kunnen. Met mijn broer, zussen en hun wederhelften hebben we al jaar en dag de traditie om op 2 januari met elkaar uit eten te gaan en elkaar dan Gelukkig Nieuwjaar te wensen. Nu ging het heel nep via de app :-(. Hopelijk komen er wat dat betreft weer betere tijden.

Intussen verlopen de dagen bijzonder huiselijk. Juist doordat er veel niet mag. Er worden volop bordspellen gespeeld en er wordt veel gegeten van allerlei huisgemaakt lekkers. Dat is dan weer de keerzijde van alle geldende corona-maatregelen.

Gisteren bakten we voor het eerst oliebollen, hier in Bles. Vorig jaar woonden we hier nog maar een week. Toen hebben we ze voor een keertje gekocht. Maar dit jaar wierpen Maria en Jan-Hendrik zich op als bak-vrijwilligers. Dus maakte ik donderdagavond de frituurpan schoon,

maakte gisterenochtend al vroeg beslag,

en kon het grote bakfeest beginnen.

Ik maakte ook een grote salade voor de late uurtjes op Oudejaarsavond.

Vandaag aten we vooral restjes. 

De jongelui hadden zich vanmiddag in Ouddorp maar eens op kibbeling getrakteerd. Maar Henk was met ons bij opa en toen hij dat hoorde had hij dus ook acuut trek in iets lekkers. Speciaal voor hem maakte ik een xxl-saucijzenbroodje. Willem werd meteen ´vriendjes´ met Henk. Ze zaten samen heerlijk te smikkelen :-).

Zaterdag was ik jarig. Nu is 2 januari echt zo´n ´mosterd na de maaltijd´- dag om jarig te zijn. Iedereen heeft de feestdagen dan wel zo´n beetje gezien en half Nederland is per direct aan de lijn vanwege twee weken van overdaad aan snoeperij. Daarom vier ik m´n verjaardag nooit. Althans, niet op 2 januari. Willem is de vijftiende jarig en dus doen we het dan altijd meteen dubbelop.

Toch was het zaterdag zomaar een gezellige dag. Willem ging samen met Henk een mooie bos bloemen voor me kopen. En halverwege de dag kwamen er kado´s binnen, die Willem en de kinderen online hadden besteld. Niet alles werd op tijd geleverd. En dus word ik dit jaar in etappes verwend :-).

Zaterdag kwamen er twee boeken binnen. Het boek ¨De Banketbakker¨ van Cees Holtkamp. Dat boek stond al een tijdje op mijn verlanglijstje. Cees Holtkamp is een gepensioneerde, zeer gepassioneerde, klassieke banketbakker uit Amsterdam. In zijn boek staan allerlei traditionele koekjes, taarten, puddingen en ander lekkers. Sommige recepten kun je op Youtube vinden. Dan bakt hij (meestal met zijn kleindochter Stella) dingen als pepernoten en slagroomtaart. Geen super gelikte opnames of een peperdure keuken met allerlei luxe snufjes, maar gewoon een normale man en een meisje, die samen lekkere dingen maken en mixen met een simpele handmixer. Precies waar ik van hou!

Het tweede boek was ¨Dochters van Eva¨ - spiegel je aan vrouwen uit de Bijbel

Dit leek me vooral interessant, omdat de schrijfster dichtbij de grondtekst van de Bijbel blijft. Het is inderdaad een interessant boek. Een boek om steeds iets uit te lezen en er verder over na te denken.

Mijn vriendin Wilma kwam ´s avonds gezellig meeëten. Ze verraste me met een heel mooie, stoere houtmand. Heel duurzaam vervaardigd van oude autobanden. De mand werd meteen in gebruik genomen en de lelijke groentekrat, die zolang als houtbak fungeerde, werd naar de schuur verbannen. Wat een verbetering dit!

Vandaag ging het verwennen verder. Er werd een mooie bos bloemen bezorgd van Willem z´n vader. En vanavond bracht de post tenslotte nog twee fijne kado´s van de kinderen. Vier pakken lontwol in zorgvuldig bij elkaar gezocht kleuren.

Hier kan ik mooi, middelfijn draad van spinnen. Het is Merino-wol, geproduceerd volgens biologische normen en gifvrij geverfd. Daarnaast was en ook nog een pak grijs gemêleerde Noorse lontwol voor een iets dikkere draad. Ik zie mezelf al met een fijne handgesponnen, handgebreide muts van deze wol door de polder lopen :-).

En als laatste was er een fijne keukenweegschaal. Mijn oude viel steeds uit en was niet betrouwbaar meer. Dus een nieuwe kwam als geroepen. Dan kan ik tenminste aan de slag met dat nieuwe bakboek :-).

Tel hierbij ook nog eens de felicitaties per post, op FB, via mail, telefoon enzovoorts op en dan begrijp je, dat ik er gewoon verlegen van ben!

Vorige week dinsdag belde de groenteboer, of ik misschien nog interesse had in wat restanten. Er waren in elk geval rode bessen en mango´s. Oh, ja, daar had ik wel zin in! Lekker bessensap maken, voor over de pudding enzo! We spraken af, dat ik op woensdagochtend langs zou rijden. 

Woensdagochtend ging ik samen met Maria naar de loods van de groenteboer. Nou, er was een prachtige portie voor me klaargezet. Van alles en nog wat. Hoe fijn! Er waren rode bessen en blauwe bessen, mango´s, sinaasappels, druiven, papaya´s, lychees, mandarijnen, snijbonen, witlof, diverse soorten sla, spruitjes, bloemkolen. O ja, en ook nog aardappels en rode en gele krieltjes ... Wat een rijkdom! 

Het was allemaal nog prima spul. Alleen stond er bijvoorbeeld op de bakjes rode bessen een t.h.t. datum, die al was verstreken. Dan mag zoiets niet meer verkocht worden. Prima voedsel moet dan worden vernietigd. Dat is toch zonde? Ik voelde me erg blij, dat dit eten gered kon worden. De rode bessen waren dan nog wel uit Holland afkomstig. Uiteraard uit kassen en bedoeld voor mensen, die dan met kerst rode bessen willen eten, ofzo. Ja, echt zot. Maar helemaal zot, als die kassen warm gestookt zijn, de telers en de plukkers en vele andere mensen eraan gewerkt hebben en dat dan zo´n product in de vuilverbranding terecht komt. Nog gekker is het, als een product ook nog eens de halve wereldbol overgevlogen is, zoals de blauwe bessen uit Peru!

Ik ben stukje bij beetje het fruit en de groente gaan verwerken. Van de groente hebben we al veel op gesmuld. Van de witlof had ik wat teveel en ik wilde dat eens proberen te wecken. Heel lang geleden heb ik dat weleens gedaan met gesneden witlof. Maar dat vond ik niet zo´n succes. De witlof was taai. Maar nu las ik steeds van enthousiaste mensen, die de witlof als stronkjes wecken. Die geweckte witlofstronkjes kun je een paar uur voor gebruik in een vergiet uit laten lekken en dan heerlijk in de oven doen met bijvoorbeeld ham en/of kaas. Het leek me wel wat. Jammergenoeg miste ik de klemmetjes en ringen van mijn weckpotten. Die staan nog altijd opgeslagen bij Hans z´n baas, sinds onze verhuizing. En Hans vergeet aldoor die laatste dozen eens mee naar huis te nemen. Gewone schroefdekselpotten heb ik genoeg. Daar kun je ook in wecken. Alleen passen daar niet zoveel stronkjes witlof in, omdat die potten veel smaller zijn dan weckpotten. Maar voor een experimentje is het eigenlijk wel prima. Ik weckte zomaar even 2 potten. Eens kijken, of ik er enthousiast over kan zijn. Voor mensen die het ook eens willen proberen: je zet de stronkjes met de punt naar beneden in brandschone potten. Je overgiet ze met licht gezouten water. Daarna kun je wat citroensap toevoegen om verkleuring te voorkomen. Ik had geen citroensap en deed een mespunt citroenzuur erbij. Dat zal vast ook prima helpen. Je weckt de witlof 90 minuten op 100 graden.

Intussen heb ik ook alle bessen ontsapt. De blauwe bessen zijn al geweckt. De rode hoop ik morgenochtend te wecken. 

Ik kon het werk lekker over een hele week spreiden, omdat we beschikken over een wel enorm grote koelkast, waar alles mooi koud in staat: de buitenlucht! Vooral eind vorige week was het een prima koelkasttemperatuur. Vrijdagavond begon het zelfs te vriezen en zaterdagochtend waren we verrast, doordat de Graaf voor ons huis dicht lag. Voor het eerst, sinds we hier wonen. Oh, wat was het een paar uur uitzonderlijk prachtig!

Maar ik geniet ook van de bloeiende amaryllus en de mandjes met bolletjes, die stukje bij beetje in bloei komen.

Van koffiemomentjes,

en van voorlezen,

en van breien en van spinnen.

Zaterdag moest Maaike helaas weer in quarantaine. Ze had vorige week bij iemand in de auto gezeten, die positief getest was. Ze werd op haar werk gebeld en moest dus naar huis. Eerst dacht ze, dat ze in zelf-isolatie moest. Ze zat dus zaterdag en zondag eenzaam op haar slaapkamer en ik liep weer af en aan met dienbladen met eten en koffie enzo. Maar zondag belde iemand van de GGD en die zei, dat ze alleen in quarantaine hoefde en daarbij anderhalve meter afstand moest houden tot de rest van het gezin. Toen werd het gelukkig een stuk gezelliger. Ze kon de rest van de tijd in elk geval gewoon samen met ons in de huiskamer zijn. We knepen hem wel een beetje. Als Maaike ook positief getest zou worden, moesten we weer met z´n allen in quarantaine. Dat zou voor Jan wel een kleine ramp zijn, want hij heeft al het nodige in te halen op school aan mondelinge tentamens en praktica. Het viel mee! Vanmorgen is Maaike gaan testen en vanavond kreeg ze het bericht, dat ze negatief was. Blij!!

 

Nu we door corona met steeds meer en steeds strengere maatregelen te maken hebben, speelt het leven zich voornamelijk binnenshuis af. Aan de ene kant word ik een beetje ongeduldig, nu de ophokplicht maar voortduurt. Aan de andere kant merk ik, dat het ook wel meer huiselijkheid in de hand werkt. Daar kan ik wel van genieten.

De winteravonden lijken langer dan ooit. En ik handwerk me een slag in het rond. De sokken die ik voor mezelf had opgezet, zijn al af.

 en Hans houdt zich bezig met Ciara. Elke avond mag Ciara een poosje in huis. Dat is zo gezellig. Meestal haalt Hans Ciara direct uit z´n werk uit de bench. Dan krijgt hij wat lekkers en ligt hij op z´n matje. 

Ciara is meteen de reden, dat we om de beurt toch allemaal buiten komen. Ze moet tenslotte uitgelaten worden. ´s Morgens neem ik bijna altijd een flinke ronde voor mijn rekening. Heerlijk om zo verplicht in de buitenlucht te zijn! Vorige week liep Maaike een keer met me mee. Ze maakte wat ´hondenrondje´- foto´s. Je ziet meteen, dat dat uitlaten beslist geen straf is :-).

Terwijl het buiten guur, nat en winderig is, genieten we binnen op voorhand al van wat voorjaar:

Zaterdag

Maandag

Vrijdag was Willem jarig. Ook dat gaf huiselijkheid, doordat het maar met een klein groepje gevierd kon worden. Ik bakte een appeltaart en maakte een bokkepootjestaart, zodat er wat feestelijks bij de koffie was.  Het was zomaar gezellig met enkele kinderen en de kleinkinderen. 

Ik ben veel in de keuken te vinden. De rode-bessensap en de blauwe-bessensap, die ik vorige week maakte, heb ik geweckt.

We hebben er al een paar keer van gesmuld. Ik maakte Haagse Bluf en Griesmeelpudding met bessensaus. Mmm. Deze week wil ik een keer krentjebrij maken.

Haagse Bluf

Ik ben de vriezer aan het leeg eten. Vorige week maakte ik twee keer tomatensoep van ingevroren tomaten. En op het moment staat er kooknat van asperges te ontdooien en ook een pakje ingevroren asperges. Eens kijken of ik daar ook een lekker soepje van kan brouwen. Soep is gewoon áltijd goed! In de zomer en in de winter.

Ik vond ook nog een pakje afgeprijsde chipolata worstjes. Die heb ik maar meegeroosterd op een bakplaat vol groenten.

Ook de voorraden in de kelder maak ik op. Er ligt nog van alles: peulvruchten, een pompoen uit m´n tuin, zuurkool, uien. Keuze genoeg! En vanavond ´slachtte´ ik de laatste rode kool uit mijn moestuin. Hans heeft hem vorige week uit de tuin getrokken, toen hij de frees erdoor joeg. Het was een flinke jongen. Nadat ik hem met een bijltje van de stronk had geslagen en de lelijke buitenste bladen eraf gehaald had, lag er een prachtige kool van dik 2,2 kilo te glimmen op m´n weegschaal!

 Ik heb hem eerst maar eens gehalveerd. We kunnen er gemakkelijk twee keer van doen. Ik doe er ook altijd een flinke hoeveelheid appels door. En dan lekker met laurier, kruidnagel, zout, beetje azijn, beetje suiker, snuf nootmuskaat, snuf kaneel en snuf peper. Mmm!

De jongens gaan sinds deze week niet elke dag meer naar school. Henk heeft op maandag en op woensdag een thuisdag en Jan op dinsdag en donderdag. Ze wisselen elkaar dus mooi af. Jan heeft morgen twee mondelingen, die hij nog moest inhalen. Hij had ze gemist, doordat hij net corona had, toen die tentamens afgenomen werden. Hij heeft het behoorlijk druk met al dat inhaalwerk. Maar goed. Op z´n tijd hebben we allemaal flink last van de gevolgen van de pandemie. Extra belangrijk om dan niet alleen te kijken, naar wat je wordt afgenomen, maar juist ook naar wat het je brengt. Alles heeft altijd twee kanten.

Het is zaterdagavond half 10 en de stilte is werkelijk oorverdovend. Zowel binnen als buiten is het muisstil. Buiten, omdat om 21.00 de avondklok inging. Ik weet niet, hoe het in andere delen van ons land of in de stad is. Maar hier in ons dorp is niemand op straat. 

Binnen is het ook heel stil. Er zijn maar twee kinderen thuis. De rest logeert bij hun vriend/vriendin. Vreemd, hoor! Maar ook wel een keer lekker, zo.

De week is weer omgevlogen. Ik heb her en der wat foto´s van gemaakt. Die fungeren als mijn externe geheugen. Zo kan ik toch nog een soort van verslagje maken.

Ik heb deze week aardig wat kilometers gemaakt. Donderdag kwam dat, doordat ik Henk heen-en-weer naar school heb gereden. Het waaide zó hard, dat het geen doen was, om hem op de fiets te laten gaan. Het is per slot van rekening toch 30 kilometer. Toen ik hem ´s morgens naar school gebracht had, ben ik op de terugweg meteen Jan gaan ophalen. Die had een nachtje bij Dirk in Alblasserdam gelogeerd en had op donderdag online les. Hij zou op de fiets naar huis komen. Maar nu ik toch langsreed, kon ik hem wel even oppikken. Scheelt weer een drie kwartier fietsen.

´s Middags reed ik voor de tweede keer naar Rotterdam. Nu om Henk weer op te halen. En hoe suf!! Ik was nogal in gedachten én ik reed pal achter een vrachtwagen. En ineens kwam ik erachter, dat ik op de verkeerde baan reed! In plaats van de richting Nijmegen, reed ik richting Utrecht. Grrr. Moest ik eerst helemaal de Van Brienenoordbrug over en pas bij Alexanderpolder kon ik eraf om te keren. 

Het kostte me een kostelijk kwartiertje. Én de zenuwen! Want ik reed op de reservetank en ik zag met gekromde tenen het cijfer van het aantal kilometers, wat ik nog kon rijden, rap lager worden. De tank was schoon leeg, toen ik bij de pomp stond. Ik was aan de laatste 5 kilometers bezig! En ja, ik weet, dat dat niet zo goed is voor je auto. Het is dan ook niet mijn gewoonte, om tot de laatste druppel leeg te rijden. Niet alleen vanwege de auto, maar ook niet vanwege m´n zenuwen ;-).

 Oh, wat heb ik ervan genoten, dat het vandaag zo licht was! Toen ik vanmorgen Ciara ging uitlaten, was het kraakhelder. Wel echt koud, hoor! Ik had heerlijk warme handschoenen aan, maar eer dat ik thuis was, waren mijn vingertoppen zowat bevroren. Het is hier op het platteland al snel 2 graden kouder dan in de stad. 

Maar goed. Ik heb liever kou, dan regen. Ik genoot van de blauwe lucht. Van het licht van de zon. En keek, hoe de vogels en eenden paartjes vormen. Ik zag een krokus dapper een verkleumd kopje boven de bevroren grond uitsteken. De wilgenkatjes bloeien. De eerste lammetjes worden zelfs al geboren. Maar uiteraard lopen die nog niet buiten. Daar moeten we nog heel even geduld voor hebben.

Ciara gaf niet om de kou. Ze ging hier en daar eens op haar gemak in het witte gras liggen om op een tak te knagen. Ze heeft dan ook zo´n mooie, dichte wintervacht!

Het was bijna windstil. Ik luisterde naar de geluiden. Ik hoorde het gemaal bij de brug stampen en zag kleine schuimkopjes van opgepompt water voorbij drijven. Ik hoorde de lokroep van verschillende vogels. Verder was het helemaal stil.

Het water weerspiegelde de kruinen van de knotwilgen.Zo mooi!

Het winterlicht is vooral bij zonsopkomst en zonsondergang heel speciaal. Het heeft een warmgele kleur. Vooral op de rietkragen vond ik dat steeds zo speciaal. Maar de rietkragen zijn vorige week gemaaid. Het is nu kaler dan kaal. We kijken nu wel heel ver weg vanuit ons huis. De weg gaat in een bocht naar het dorp. Zo kun je iemand al helemaal uit de verte zien aankomen.

Iets minder intens dan de gele rietkragen, maar toch zeker ook heel mooi in de avondzon, zijn de gele kruinen van de bomen aan de overkant:

Wat ben ik bevoorrecht dat ik hier mag wonen.

De laatste weken heb ik geprobeerd om veel uit de voorraad te eten en zo min mogelijk bij te kopen. En ook de komende weken wil ik dat zo nog even blijven doen. Er zijn echt etenswaren in huis, die ´liggen te verstoffen´. Zo heb ik bijvoorbeeld een aardige collectie met potten vol peulvruchten. Wil je die eten, dan moet je dat plannen en het bereiden kost vaak wat meer tijd. Daardoor zijn er potten, die ik vorig jaar uit ons vorige huis vandaan heb meeverhuisd naar hier en waar nog geen boontje of erwtje uit opgemaakt is. 

Ook in de vriezer zaten spullen, die daar al veel te lang lagen. Maar nu gaat het toch heus opschieten. Vandaag maakte ik kippensoep en nam het laatste pakje soepgroenten uit de vriezer. Op de sticker stond als tht datum: 18 maart 2019. Lag dus al bijna 2 jaar in de vriezer...Oeps!

Op zaterdagmiddag race ik dan even naar de Aldi en haal daar alles wat ik nog nodig heb. De afgelopen 3 zaterdagen had ik keurig korte bonnetjes. Maar vandaag was het een serieuze strook en van het totaalbedrag schrok ik een beetje: 104,95!

Daarom besloot ik de kassabon eens aan een nauwkeurige analyse te onderwerpen. Kijk je mee?

Ik haalde 2,5 kilo patat voor 1,99. Normaal maakt Willem die zelf, maar vannacht liep hij te spoken vanwege een gal-aanval. Dus maar een keer gekochte patat.

Hollandse groentenschotel en gebroken bonen uit de vriezer. Samen 2,35. Dat is groente voor morgen. Betaalbaar vers is er op het moment niet veel.

Een grote verpakking frikandellen en een grote doos kroketten. Voor vandaag bij de patat. Daar houden we van over.

Vier pakken à 6 afbak-kaiserbroodjes voor 0,50 per pak. Dit was een aanbieding en de broodjes zijn nog tot april houdbaar. Leek me wel zinnig om op voorraad te nemen.

4 liter halfvolle melk

grote fles natuurazijn

fles zonnebloemolie

2 zakken macaroni à 1 kilo. Dat heb ik toch wel graag op voorraad liggen.

1 kilo h.o.h. gehakt. Hier maak ik 1 portie van voor gehaktballen en 2 porties voor soepballetjes

3 pakjes margarine

2 pakjes scharrelkipdijfilet. 1 pakje was met 30% korting. 2 pakjes is voor 1 maaltijd vlees en kosten samen 3,39

1 pakje runderriblappen, 500 gr. Dat is ook voldoende voor 1 maaltijd en valt met 3,99 ook nog alleszins mee.

1 schaaltje filetlapjes. Voor 1 maaltijd; 3,79

doosje kersenbonbons. Ok. Dat is luxe. Kosten: 1,99.

zakjes kattensnoepjes 1,29

kuipje smeerkaas 0,57

fles huiswijn, rood, 1 liter 3,69. Die is voor de voorraad. Ik had niets meer staan.

een leverworst. Die is voor Ciara. Ze krijgt af en toe een stukje als beloning. Kost 0,89 en gaat wel 2 weken mee.

olijfolie, 1 liter. Was bijna op. Wel een rib uit m´n lijf: 5,29

cheddar smeltkaas, voorraad.

augurken en zilveruitjes. Om met een paar overgebleven aardappels, een appeltje, een uitje en een lik mayonaise een simpel slaatje in elkaar te draaien.

frisdrank voor het weekend: 1 cola, 1 icetea, 2 dubbeldrank

zak koffiebonen, 1 kilo,  extra dark 6,49. Dit is duurder dan gemalen koffie. Maar die was op. Althans, die wij altijd drinken. Dan maar zelf malen. Iets duurder, maar ook iets lekkerder :-).

pak knäckebrood 0,99. Had eerst nog met een luxere in mijn handen gestaan. Toch maar de basic genomen. Het scheelde iets van 30 cent.

2 pakjes houdbare slagroom voor de voorraad

Broodbeleg: pindakaas, gewoon en met stukjes noot, de goedkope. Speculoos, hazelnootpasta, hagelslag, vlokken. We kunnen er weer even tegen.

2 zakken chips, voor het weekend.

2 pakjes vleeswaren voor op brood.

1 pakje ontbijtspek om een keer spekpannenkoeken te bakken.

1 pak gangmakers en 1 pakje bokkepootjes, voor als ik een keer geen zin/tijd heb om te bakken.

1 pot nep feta om sla/salade/pasta/stamppot mee op te leuken lekkeren.

1 zak mini reepjes, merkloos, voor bij de zondagse thee

1 kilostuk jong belegen kaas, 5,99. Dure liefhebberij, maar ja.

2 potten appelmoes voor de vriendin van Koos, die altijd appelmoes uit een pot bij haar eten wil

1 pak creamcrackers, voorraad.

2 pakjes mentosrollen. Daar doen we wel weer even mee.

Nou, dat was hem dan. Eigenlijk helemaal niet overdreven luxe. Samen met alles wat ik nog op voorraad heb, is dit wel voldoende voor een hele week.

Vandaag maakte ik ook weer eens zelf roggebrood. Dat is zó lekker! 

Deze week was ik in de Turkse supermarkt voor fijn griesmeel. Ik vind het altijd heel leuk om daar rond te kijken naar dingen die ik niet ken. Naast de pakjes puddingpoeder vond ik deze doos:

Het is zoetig, want er zit suiker en glucosestroop in. Het lijkt een beetje op heel stugge pindakaas, qua structuur. Je hebt er niet veel van nodig op je brood. Leuk is dat, iets nieuws :-).